Unsay Labing Importante Kanako?

Eleonora Sonnellini, Trieste, Italy

Tunga-tunga na sa akong pagka-third year sa kolehiyo, akong naamgohan nga ang kwarta nga akong natigum nga ibayad alang sa abangan ug mga balayranan dili paigo hangtud sa summer. Panahon kadto sa tuig nga mahimong motrabaho aron ibayad sa sunod nga semester. Nakakita ko og trabaho isip shop assistant.

Maayo ra ang tanan hangtud ang iskedyul sa akong trabaho nausab nga maglakip sa mga Dominggo. Atol sa job interview, wala ko mosulti og bisan unsa mahitungod sa pagtrabaho og Dominggo tungod kay nianang higayona sirado ang tindahan nianang adlawa. Bisan pa, ang trabaho importante nako, ug ganahan ko unsay akong gihimo. Nagtrabaho ko uban sa usa ka higala, ug tali namong duha libre mi og duha ka mga Dominggo ug motrabaho sa laing duha. Nakapahimo kini nako sa pagtambong sa pipila ka mga miting sa Simbahan ug mobuhat sa akong calling.

Hinoon, sa wala madugay dili na ko makapadayon niini nga iskedyul. Sa tinuod duna koy pagbati nga wala nako mahimo ang akong mga responsibilidad sa Dominggo bisan kon dili ko motrabaho kada Dominggo. Nagsugod ko sa pagpangutana sa akong kaugalingon unsay akong mahimo sa pag-usab niini nga sitwasyon. Human ko mag-ampo nangayo og paagi sa paglukmay sa kasingkasing sa akong mga supervisor, mibasa ko sa 1 Nephi 7. Nahinumdom ko nga nagbasa sa bersikulo 9, diin human mag-ampo si Nephi, ang mga kasingkasing sa iyang mga igsoon nalukmay. Sa katapusan, nakigsulti ko sa akong employer mahitungod sa dili pagtrabaho sa Dominggo.

Giingnan nako ang akong mga supervisor nga miyembro ko sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, ug nangutana sila nako kon unsay gituohan sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Sa dihang mihangyo ko nila kon maka-off ba ko sa mga Dominggo, ang tubag dili. Ilang gihisgutan nga atol sa akong unang interbyu, miingon ko nga mahimo ra kong motrabaho bisan unsang adlawa sa semana ug wala maghisgot og bisan unsang relihiyosong mga panginahanglan.

Milabay ang mga bulan nga walay mga kausaban hangtud usa ka Dominggo dali kong migawas sa Simbahan aron motrabaho. Gipangutana nako ang akong kaugalingon, “Unsay labing importante kanimo?” Ang tubag daling miabut ug imposible nga masipyat: ang Simbahan, ang ebanghelyo, pagserbisyo sa akong calling, pag-apil sa mga miting sa Dominggo sa akong tiubok kasingkasing, ug pagkadisipulo sa pulong ug sa buhat.

Nakahukom ko nga mohangyo pag-usab nga dili motrabaho sa mga Dominggo, apan niining higayuna buhaton nako uban sa sulat sa pag-resign nga andam na, inkaso og sila moingon og dili sa ikaduhang higayon.

Nag-ampo, nagpuasa ko, ug nakadawat og suporta nga mga mensahe sa text gikan sa akong mga higala.

Sa gutlo sa akong interbyu, bisan og ang akong kasingkasing kusog nga nagpitik, kalma ko tungod kay nasayud ko nga akong gibuhat ang sakto nga butang. Niining higayuna ang akong supervisor miingon og oo. Ang akong mga pag-ampo natubag. Gigisi nako ang akong sulat sa pag-resign sa pag-abut nako sa among balay.

Nakadawat ko og daghang mga panalangin gikan niini nga kasinatian, apan ang labing dali ug makita nga mga panalangin mao nga nagtrabaho gihapon ko ug nagbalaan gihapon sa adlaw nga Igpapahulay. Tungod niana ako mapasalamaton kaayo sa Ginoo.