Ang Magic sa Pagpanaygon

Kini nga mga batan-on walay ideya kon unsa ka dako nga kalipay ang ilang mahatag sa pipila ka yanong mga kanta.

Pagpanaygon alang ni Joaquín

Ang pagpanaygon dili kaayo popular nga tradisyon sa Argentina. Gani, ang Pasko dinhi lahi gikan sa tradisyunal nga talan-awon nga may snow nga inyong mahunahuna. Tungod kay nagpuyo kami sa Southern Hemisphere, ang Pasko makahimo kanunay nako sa paghunahuna sa daghang fruit salad!

Mao nga sa dihang ang akong mga ginikanan misugyot nga manaygon mi isip pamilya, ang akong mga igsoon ug ako mibati og sagul nga kalibug ug kadasig. Wala mi kasiguro sa mga abilidad sa among pagkanta, maong nakahukom mi sa paghimo og pagdala og cookies nga ihatag sa mga tawo nga among bisitahan nga bisan man lang makapahiyom nila.

Usa ka tawo nga ginganlan og Joaquín nahimong bahin sa among ward kutob sa akong nahinumduman. Nianang pagka-Disyembre nasakit siya ug dili na makatambong sa sakrament miting. Ang akong papa ug igsoong mga lalaki apil niadtong modala sa sakramento ngadto kaniya sa ospital human sa pagsimba sa Dominggo.

Sa Dominggo sa dili pa ang Pasko, ang among tibuok pamilya misakay sa sakyanan aron sa pagbisita ni Joaquín, naglaum nga madala namo ang diwa sa Pasko. Sa among pag-abut, gitultulan mi sa nurse sa iyang higdaanan. Diha sa iyang tupad ang mga kasulatan ug himno, ingon og nagpaabut siya kanamo.

Klaro nga siya nalipay nga mibisita mi, ug diha-diha gibati namo ang maong gugma alang kaniya. Ang akong mga igsoong lalaki miandam, mipanalangin, ug mipaambit sa sakrament. Sa wala pa mobiya nanganta mi og maanindot nga melodiya sa “Sa Layo nga mga Patag sa Judea”: “Daygon ang Dios sa kahitas-an; Ug kalinaw sa yuta; Pagdait ipakita” (Mga Himno ug mga Awit sa mga Bata, nu. 52).

Sa tinuod kalinaw ug pakigdait ang misulod sa among mga kasingkasing sa iyang pagtawag namo nga “mga anghel” ug gipasalamatan kami sa pagbisita, bisan mao ra kadto ang among tuyo ang pagdala sa maong mga pagbati ngadto kaniya.

Julia G., Buenos Aires, Argentina

Ang Katapusan nga Balay nianang Gabhiona

Gabii kadto sa Pasko, ug dili ko gusto nga manaygon.

Bisan pa niana, ang akong mama naghunahuna nga makalingaw kini kon ang pamilya mosakay sa among karaang sakyanan ug mopaingon sa puno sa ice nga dalan sa kasilinganan aron manaygon ngadto sa tulo ka mga biyuda sa among ward, ug ang akong papa nalipay nga mosuporta sa iyang sugyot.

Wala ko ganahi. Kinsa ang gustong maminaw namo? Mamatay ko sa kaulaw kon makakita ko ni bisan kinsa nga akong nailhan. Nagbagulbol ug naglagot, milingkod ko sa luyo nga lingkuranan uban sa akong mga igsoon.

Ang pagdrayb ngadto sa unang apartment pipila lang ka mga block ang gilay-on. Walay mitubag. Miadto mi sa ikaduhang balay. Mao gihapon, walay mitubag. Medyo nalipay na ko.

Sa among pagsulod sa pig-ot nga dalan sa among katapusan nga adtoon, naghunahuna ko, “Maayo unta og walay tawo.”

Ngitngit na sa gawas. Samtang ang akong mama nanuktok ug naghulat, ang atubangan nga kayda ngitngit gihapon. Maayo. Sa dili madugay makapauli na mi, diin makapahulay nako sa akong kwarto.

Sa kalit misiga ang suga sa kayda ug miabli ang pultahan. Naulaw kaayo ko. Nakasiguro ko nga nakadisturbo mi niya.

“Sulod, sulod,” matud sa gamay, niwang nga babaye. Gitudlo niya ang karaang piano.

“Makatukar ba ka?” nangutana siya sa akong mama. “Manganta ta libut sa piano.”

Ang iyang kamabination ug kadasig nakapalukmay sa akong kasingkasing. Tingali wala ra niya nga naa mi sa iyang balay. Mikanta mi og pipila ka mga kanta sa dihang gitanyagan mi niya og init nga tsokolate.

“Dali tabangi ko?” mihangyo siya nako. Sa among pagsulod sa kusina, nakugang ko sa pagkakita sa maanindot nga lamesa nga gidekorasyunan og nindot alang sa Pasko. Mora gyud og pista! Sa matag dapit dihay gamay, maayong pagkaputos nga pakete.

“Para kang kinsa ni?” Nangutana ko. Nasayud ko nga nag-inusara siya.

“Alang sa akong mga silingan,” mipasabut siya. “Kada Pasko imbitaron nako kadtong pareha nako—kadtong walay pamilya nga naa sa duol—alang sa pamahaw sa Pasko ug gamay nga gasa.”

Ang ideya nakapadasig nako pag-ayo. Ang pagdayeg mipuno sa akong tig-a nga kasingkasing. Kanindot niini nga kwarto. Kanindot niining gamayng tigulang nga sister. Kanindot sa akong mama nga midala namo dinhi. Sa katapusan nalipay na ko.

Didto sa simbahan pagkasunod bulan kini nga sister nagpasalamat namo pag-usab sa pagbisita. Misulti siya namo nga kami ra ang nakahinumdom nianang tuiga kaniya. Paglabay sa pipila ka bulan wala damha nga mamatay siya.

Gihinumduman nako kana nga Pasko ug mibati nga mapasalamaton sa talagsaong mga ginikanan ug niining tigulang nga sister, ang matag usa gusto nga makahatag og kalipay sa Pasko ngadto sa uban.

Genesee B., Utah, USA