Kabatan-onan
Gilitratohan ni Leslie Nilsson
Ang mga mobile phone mahal didto sa Chile, apan naghimo ko og tumong niadtong 2016 nga magtigum og igo nga kwarta aron makapalit. Sulod sa tibuok tuig, mipalit ko og kendi ug alfajores* sa dinaghan ug mibaligya niini ngadto sa akong mga higala sa eskwelahan. Akong gitigum ang tanan nga akong nahalin. Wala ko mogawas aron maniudto, ug wala ko motan-aw og sine.
Dili ko gustong mangayo sa akong mga ginikanan nga palitan og telepono. Gusto ko nga makasulti nga naangkon nako kini sa akong kaugalingon. Ang akong papa miawhag nako. “Carol, padayuna kana,” moingon siya.
Daghan ko og nakat-unan. Walay libre. Ang mga tumong magkinahanglan og paningkamot, apan kinahanglan nga dili kita mohunong. Kon kita makaangkon sa mga butang ug makaamgo kon unsa ka dako sa trabaho ang gikinahanglan aron pag-angkon niini, kita mas mohatag og bili niini.
Akong nakat-unan nga kinahanglan kong mohukom unsay akong gusto nga kab-uton ug asa ako paingon. Kon gusto ko nga maminyo sa templo, kinahanglan ko nga moadto sa simbahan ug sa seminary ug dayon sa institute ug sa mga kalihokan sa mga young single adult. Ug kinahanglan kong makig-date sa takus nga batan-ong lalaki. Ang pagkab-ot sa mga tumong nagkinahanglan og sakripisyo karon alang sa maayong butang unya.
Carol, 15, Chile