Nganong Nagkinahanglan Kita ni Jesukristo

Ni Elder D. Todd Christofferson

Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles

Gikan sa usa ka pakigpulong sa debosyonal, “A Message at Christmas [Usa ka Mensahe sa Pasko],” nga gihatag didto sa Brigham Young University–Hawaii niadtong Disyembre 12, 2017.

Pahinaye ang kasaba niining panahon sa Pasko ug pamalandong sa katingalahan ug sa kahalangdon sa Anak sa Dios.

painting of shepherds coming to see Mary and baby Jesus

Mapasalamaton ko nga, agig dugang sa Pasko ang Disyembre nagdala og usa ka okasyon sa pagpamalandong sa kinabuhi ug mga gikatampo sa Propeta nga si Joseph Smith, ang iyang adlawng natawhan nga sa Disyembre 23. Malisud ang paghatag og hingpit nga pagdayeg sa unsay iyang nakab-ot isip usa ka instrumento diha sa mga kamot sa Ginoo diha sa usa ka palibut nga nagmakanunayon ang oposisyon, pagpanggukod, ug hagit. Sa panahon nga moabut, makita nato ang Propetang Joseph nga pasidunggan isip ang takus nga nangulo niining bantugan ug katapusang dispensasyon—ang bugtong nga dispensasyon nga gitakda nga magmalampuson bisan paman ang tanang nangaging dispensasyon natapos sa apostasiya. Wala ko magdahum nga adunay bisan kinsa niini nga dispensasyon nga mas nakat-on nga mahadlok sa Dios ug dili sa tawo kay sa Propeta (tan-awa sa Doktrina ug mga Pakigsaad 3:7-8). Ang Ginoo nagkinahanglan og pipila ka lisod kaayo nga mga butang ni Joseph. Iya kining gibuhat, ug kitang tanan ang nakabenepisyo.

Ang paghubad ug pagmantala sa Basahon ni Mormon mao ang talagsaong kalampusan ug mao ang sukaranan sa kalampusan sa kawsa sa Ginoo niining katapusang dispensasyon. Pinaagi sa Basahon ni Mormon ug sa iyang mga panan-awon ug mga pagpadayag, si Joseph mipadayag ni Jesukristo alang sa modernong panahon sa Iyang tinuod nga kinaiya isip ang Bugtong Anak sa Dios ug Manunubos sa katawhan.

Labi na gayud niini nga panahon nga kita makahinumdom sa personal nga relasyon sa Propeta uban sa Manluluwas ug ang “pagpamatuod, ang katapusan sa tanan, nga [iyang gihatag] mahitungod ni [Kristo]: Nga siya buhi!” (Doktrina ug mga Pakigsaad 76:22). Ang pagsaksi ni Joseph sa buhi nga Kristo nakahatag sa akong hunahuna sa pamahayag ni Presidente Gordon B. Hinckley (1910-2008): “Walay Pasko kon wala nahitabo ang Pasko sa Pagkabanhaw. Ang batang masuso nga si Jesus sa Betlehem mahisama ra unta sa laing batang masuso kon wala pa ang matubsanon nga Kristo sa Getsemani ug sa Kalbaryo, ug ang madaugon nga kamatuoran sa Pagkabanhaw.”¹

Nganong Nagkinahanglan man Kita ni Jesukristo?

Dugay na, usa ka tawo kinsa nahimong miyembro sa Simbahan sulod sa daghang katuigan nangutana nako, “Nganong magkinahanglan man ko ni Jesukristo? Gituman nako ang mga kasugoan; usa ko ka maayong tawo. Nganong magkinahanglan ko sa Manluluwas?” Moingon gyud ko nga kining kapakyas sa miyembro sa pagsabut niining labing sukaranang bahin sa atong doktrina, kining sukaranang elemento sa plano sa kaluwasan, nakapahingangha kanako.

“Nan, sa pagsugod,” mitubag ko, “anaa kining importante kaayong butang bahin sa kamatayon. Sa akong hunahuna dili ka gusto nga ang imong kamatayon mao ang imong katapusang kahimtang, ug kon wala si Jesukristo walay pagkabanhaw.”

Naghisgot ko mahitungod sa ubang mga butang, sama sa panginahanglan nga gani ang labing maayong mga tawo aduna alang sa kapasayloan ug paglimpyo nga mahimo lamang pinaagi sa maulaong grasya sa Manluluwas.

Sa laing bahin, hinoon, ang pangutana lagmit mao ni, “Dili ba makahimo ang Dios sa bisan unsay Iyang gusto ug moluwas na lang kanato tungod kay Siya nahigugma man kanato, nga dili na magkinahanglan og usa ka Manluluwas?” Sa ingon niining pagkasulti, medyo ubay-ubay ang mga tawo sa kalibutan karon nga adunay susama niana nga pangutana. Motuo sila sa Dios ug sa kinabuhi human niining kinabuhia apan magdahum nga tungod kay ang Dios nahigugma kanato, dili importante kaayo kon unsay atong buhaton o dili; Siya lamang moatiman sa mga butang.

Kini nga pilosopiya dunay karaan nga gigikanan. Si Nehor, pananglitan, “mipamatuod ngadto sa mga katawhan nga ang tanan nga mga katawhan kinahanglan maluwas sa katapusan nga adlaw, ug nga sila dili kinahanglan nga mahadlok ni mangurog, apan nga sila unta mohangad sa ilang mga ulo ug maglipay; kay ang Ginoo milalang sa tanan nga mga tawo, ug usab mitubos sa tanan nga mga tawo; ug, sa katapusan, ang tanan nga mga tawo kinahanglan makaangkon og kinabuhi nga dayon”(Alma 1:4).

Kamo nakaila sa doktrina ni Nehor nga gipariha sa pamaagi sa kaluwasan nga gitakda ni Lucifer, usa ka “anak sa kabuntagon,” sigurado ang labing uyamot sa tanang uyamot sukad masukad (Isaias 14:12; tan-awa usab sa Doktrina ug mga Pakigsaad 76: 25–27). Sumala sa gipasabut sa Dios sa makausa, si Lucifer “mao gihapon sukad sa sinugdanan, ug siya miduol sa akong atubangan, nag-ingon—Tan-awa, ania ako, ipadala ako, ako mahimo nga imong anak, ug ako motubos sa tanan nga mga katawhan, nga walay usa ka kalag nga … mawala, ug sa pagkatinuod ako mobuhat niini; busa ihatag kanako ang imong dungog.

“Apan, tan-awa, ang akong Hinigugmang Anak, nga mao ang akong Hinigugma ug Pinili sukad sa sinugdanan, miingon ngari kanako—Amahan, ang imong pagbuot mao ang matuman, ug ang himaya imo sa kahangturan.” (Moises 4:1–2).

Kini dili lang usa ka sitwasyon diin gisuportahan ni Jesus ang plano sa Amahan ug si Lucifer mitanyag og gamay nga pag-usab. Ang tanyag ni Lucifer nakaguba unta sa plano pinaagi sa pagwagtang sa atong oportunidad sa kinaugalingong paglihok. Ang plano ni Lucifer gipasiugdahan og pagpamugos, sa paghimo sa tanang mga anak sa Dios—kitang tanan—mahimo niyang mga tawo-tawo. Sa pagsumada sa Amahan niini:

“Busa, tungod kay si Satanas misukol batok kanako, ug nagtinguha sa paglaglag sa kabubut-on sa tawo, diin Ako, ang Ginoong Dios, mihatag ngadto kaniya, ug usab, nga Ako kinahanglan nga mohatag ngadto kaniya sa akong kaugalingon nga gahum; pinaagi sa gahum sa akong Bugtong Anak, Ako nagsugo nga siya isalikway;

“Ug siya nahimo nga Satanas, oo gani ang yawa, ang amahan sa tanan nga mga bakak, sa pag-ilad ug pagbuta sa mga tawo, ug pagdala kanila nga ulipon sa iyang pagbuot, gani kutob sa dili maminaw ngadto sa akong tingog” (Moises 4:3–4).

Sa pagtandi sa kalainan, ang pagbuhat niini sa paagi sa Amahan nagtanyag kanato og usa ka mahinungdanong mortal nga kasinatian. Pinaagi sa “mortal nga kasinatian,” buot nakong ipasabut ang pagpili sa atong dalan, “ang [pagtilaw] sa kapait, nga [kita unta] masayud sa paghatag og bili sa maayo” (Moises 6:55); pagkat-on, paghinulsol, ug paglambo, nahimo nga mga binuhat makahimo sa pagbuhat sa atong kaugalingon kay sa yano nga “pagaaghaton” (2 Nephi 2:13); ug sa katapusan pagbuntog sa dautan ug pagpakita sa atong tinguha ug abilidad sa pagsunod sa celestial nga balaod.

Kini nagkinahanglan og kahibalo sa maayo ug dautan sa atong bahin, uban sa kapasidad ug mga oportunidad sa pagpili tali sa duha. Ug kini nagkinahanglan sa pagkamay tulubagon alang sa mga pagpili nga gihimo—kon dili, kini dili gayud mga pagpili. Pagpili, agig resulta, nagkinahanglan og balaod, o mabana-bana nga mga sangputanan. Kita kinahanglan gayud nga makahimo pinaagi sa piho nga aksyon o pagpili nga maoy hinungdan sa piho nga sangputanan o resulta—ug pinaagi sa pagpili nga sukwahi makahimo og sukwahi nga sangputanan. Kon ang mga aksyon walay tukma nga mga sangputanan, nan ang usa ka tawo walay gahum batok sa mga sangputanan, ug ang pagpili walay kahulugan.

Balaod ug Kaangayan

Ang paggamit og kaangayan isip samang pulong sa balaod, si Alma namahayag, “Karon ang buhat sa kaangayan [nga mao, ang operasyon sa balaod] [dili] malaglag; kon mao, ang Dios mohunong sa pagka-Dios” (Alma 42:13). Iyang hingpit nga pagsabut ug paggamit sa balaod—o sa laing pagkasulti, ang Iyang kaangayan—nga naghatag sa Dios sa Iyang gahum. Nagkinahanglan kita sa kaangayan sa Dios, usa ka sistema sa lig-on ug dili mausab nga mga balaod nga Siya Mismo nagpuyo pinaagi ug naggamit, aron nga kita makabaton ug paggamit sa kabubut-on.² Kini nga kaangayan mao ang sukaranan sa atong kagawasan sa pagbuhat ug mao lamang ang atong dalan ngadto sa hingpit nga kalipay.

Ang Ginoo nagsulti kanato, “Kana nga gidumala pinaagi sa balaod mao usab ang gitipigan pinaagi sa balaod ug gihingpit ug gibalaan pinaagi sa mao gihapon” (Doktrina ug mga Pakigsaad 88:34). Apan kita kinahanglan nga moangkon nga walay usa nato ang kanunay ug wala pakyasa nga “gidumala pinaagi sa balaod.” Ug kita dili gayud makatan-aw sa balaod o sa kaangayan sa pagtagana ug paghingpit kanato kon kita makalapas sa balaod (tan-awa sa 2 Nephi 2:5). Busa, maingon nga makiangayon apan nadasig pinaagi sa gugma, ang atong Langitnong Amahan mimugna sa kalooy. Gibuhat niya kini pinaagi sa paghalad sa Iyang Bugtong Anak isip halad-pasig-uli alang sa atong sala, usa ka Binuhat kinsa, uban sa Iyang Pag-ula, matagbaw ang kaangayan alang kanato, nagpahimutang kanato sa husto uban sa balaod aron nga kini sa makausa pa mosuporta ug motagana kanato, dili mohimaraut kanato. Gipasabut ni Alma:

Ug karon, ang laraw sa kalooy dili mapadangat gawas nga usa ka pag-ula kinahanglan pagahimoon; busa ang Dios sa iyang kaugalingon miula sa iyang dugo alang sa mga sala sa kalibutan, aron pagpadangat sa laraw sa kalooy, pagtagbaw sa mga gipangayo sa kaangayan, nga ang Dios unta mahimo nga usa ka mahingpit, makiangayon nga Dios, ug usa ka maloloy-on nga Dios usab. …

“Apan adunay balaod nga gihatag, ug silot nga gipauban, ug paghinulsol gitugutan; diin nga paghinulsol, ang kalooy miangkon; kon dili pa, ang kaangayan moangkon sa binuhat ug mopatuman sa balaod, ug ang balaod mopahamtang sa silot; kay kon dili, ang mga buhat sa kaangayan maguba, ug ang Dios mohunong sa pagka-Dios.

“Apan ang Dios dili mohunong sa pagka-Dios, ug ang kalooy moangkon sa mahinulsulon, ug ang kalooy modangat tungod sa pag-ula” (Alma 42:15, 22–23).

Ang mahinulsulon, siyempre, mao kadtong kinsa moangkon sa responsibilidad ug modawat sa Iyang kalooy pinaagi sa paghinulsol.³ O, sa laing pagkasulti, ang paghinulsol mao ang atong buhaton aron maangkon ang maloloy-ong gasa sa pagpasaylo nga matanyag sa makaangayon nga Amahang Langitnon alang kanato tungod sa Iyang Hinigugmang Anak nga miula sa atong mga sala.

painting of Jesus Christ praying in Garden of Gethsemane

Ang Pag-ula ni Jesukristo

Tungod sa Pag-ula ni Jesukristo, kita maulian gikan sa dili maayong mga pagpili. Tungod sa Pag-ula ni Jesukristo, ang mga epekto ngari kanato sa sala ug kasaypanan sa uban, ug sa uban pang dili makiangayon, gitarung. Aron mamaayo, ug mahimong balaan, nagkinahanglan kita og Manluluwas. Busa, ang tubag sa a`tong pangutana mao, “Dili, ang Dios dili mobuhat sa bisan unsang paagi nga Iyang gusto aron sa pagluwas sa usa ka tawo. Dili Siya mahimong magpataka ug usab magmakiangayon. Ug kon Siya dili makiangayon, Siya dili Dios.” Busa, ang kaluwasan ug kahimayaan kinahanglan gayud matuman sa paagi nga giabagan ug nahisubay sa dili mausab nga balaod, ngadto sa kaangayan. Ug salamat sa Dios, Siya nag-abag sa kaangayan pinaagi sa paghatag og usa ka Manluluwas.”

Hinumdumi nga sa dakong konseho sa kinabuhi nga wala pa sa yuta, si Lucifer wala mibulontaryo nga mamahimo natong manluluwas. Dili siya interesado sa pag-antus o mamatay o mopaagas sa bisan unsa sa iyang dugo alang sa atong kaayohan. Wala siya nagtinguha nga mamahimo nga sanglitanan sa kaangayan apan aron mahimo nga usa ka balaod ngadto sa iyang kaugalingon.⁴ Kini akong opinyon nga sa pag-ingon ngadto sa Amahan, “Ihatag kanako ang imong dungog,” (Moises 4:1), si Lucifer nag-ingon, “Ihatag kanako ang katungod sa pagmando,” nagtinguha sa paggamit sa gahum sumala sa iyang gusto. Ang balaod mahimo nga bisan unsay iyang isulti sa bisan unsang higayon. Sa ingon niana nga paagi, walay usa nga mahimong usa ka gawasnon sa paglihok. Si Lucifer mao ang mahimong labing gamhanan, ug walay usa nga mouswag.

Si Jesus, sa laing bahin, nakasabut nga ang dili matuis nga kaangayan ug kalooy maoy gikinahanglan alang sa Iyang kaigsoonan aron mouswag. Uban sa Amahan, Siya nagtinguha sa dili pagpamugos ug pagdominar kanato apan sa pagpalingkawas ug pagbayaw kanato aron nga kita mahimong “labaw sa tanan” ug “aduna sa tanan nga gahum” sa Amahan (Doktrina ug mga Pakigsaad 132:20).

Pagkaangayan nato nga magmaya nga kining Unang Anak diha sa espiritu maoy andam nga mamahimong Bugtong nga Anak diha sa unod, aron moantus sa dili masabut ug mamatay sa dili dungganon nga paagi aron sa pagtubos kanato. Hingpit Niyang gihiusa ang kaangayan ug kalooy. Siya moluwas kanato gikan sa—dili sa, apan gikan sa—atong mga sala (tan-awa sa Helaman 5:10–11; tan-awa usab sa Mateo 1:21).

Ug usab Siya motubos kanato gikan sa Pagkapukan, gikan sa espiritwal ug pisikal nga kamatayon. Siya moabli sa pultahan ngadto sa pagka-imortal ug kinabuhing dayon. Imposible nga masukod ang kaladmon sa Iyang gugma. “Sa pagkamatuod gipas-an niya ang atong kasakitan, ug gipas-an niya ang atong mga kasub-anan: …

“… Siya ginasamaran tungod sa atong kalapasan, siya napangos tungod sa atong mga kasal-anan, ang silot sa atong pakigdait diha sa ibabaw niya; ug tungod sa iyang mga labod kita nangaayo” (Isaias 53:4–5).

Adoration of the Infant Jesus, [Pagtahud sa Batang si Jesus, pinaagi ni Matthias Stomer, Bridgeman Images

Himaya sa Dios

Samtang nagsingabut ang Pasko, nakaamgo ko nga ang pipila adunay kabalaka ug tingali pipila ka kahadlok mahitungod sa umaabut. Mahimong dunay daghang “kasaba” diha sa inyong kinabuhi, madaghan o magamay ang makanunayong pagkalambigit sa online nga walay puas, walay panahon nga maghilom ug mamalandong ug maghunahuna, walay panahon sa pagtan-aw sa kahiladman ug pagsabut kon hain na kamo dapit ug asa kamo angay padulong. Kamo lagmit naimpluwensyahan sa layo sa kamatuoran nga mga gilauman, sama sa “ang kahingpitan kinahanglan nga diha-diha dayon” o “ang walay pagkabalda nga kalipay ug kalampusan kinahanglang mao ang normal sa kinabuhi.”

Hinaut nga inyong ipadaplin kining sayop nga hunahuna, pahinayi ang “kasaba,” ug paggahin og panahon niining panahon sa Pasko, bisan usa ka oras, kon dili mas daghan pa—sa pagpamalandong sa “kanindot ug kahalangdon sa … Anak sa Dios.”⁵ Himoa kini nga takna sa kasiguroan ug pagbag-o alang kaninyo.

Sa miaging panahon sa Pasko, misulat ko niini nga mensahe:

“Kon atong hisgutan ang pagkatawo ni Jesukristo, tukma natong pamalandungan kon unsay masunod. Ang Iyang pagkatawo walay kinutuban ang kamakahuluganon tungod sa mga butang nga Iyang masinati ug antuson aron nga Siya mas makatabang kanato—tanan natapos diha sa Iyang Pagpalansang ug Pagkabanhaw (tan-awa sa Alma 7:11–12). …

“[Apan ako usab] naghunahuna nga kini angay niining panahon sa tuig sa paghunahuna lang mahitungod nianang batang masuso sa pasungan. Ayaw kaayo palabi sa pagbati nga nabug-atan o maghunahuna pirme sa moabut. … Paggahin og hilom, malinawon nga higayon sa pagpamalandong sa pagsugod sa Iyang kinabuhi—ang hinapos sa langitnong panagna apan ang yutan-ong sinugdanan alang Kaniya.

“Paggahin og panahon sa pag-relaks, pagbaton og kalinaw, ug tan-awa kining gamay nga bata diha sa inyong hunahuna. Ayaw kaayo og kabalaka … sa unsay mahimong moabut sa Iyang kinabuhi o diha sa inyoha. Hinoon, gahini og malinawon nga gutlo sa pagpamalandong tingali bahin sa labing hilom nga gutlo sa kasaysayan sa kalibutan—sa dihang ang tibuok kalangitan nagmaya sa mensahe nga ‘Himaya sa Dios sa kalangitan, ug sa yuta panagdait sa mga tawo nga iyang gikahimut-an’ (Lucas 2:14).”⁶