Isang Napakagandang Araw para Magpasalamat

Nina Cristi at James Koch, San Antonio, Texas, USA

Nalaman namin na sa pagbabahagi ng pag-asa, nakahanap kami ng pag-asa. Ang naging mithiin namin ay tulungan ang iba, gayundin ang aming sarili, na maghanda para sa kawalang-hanggan.

Cristi: Sinabi nila na mga dalawang taon na lang ang itatagal ng buhay ko. Sinabi ko kay James na mauunawaan ko kung hindi niya itutuloy ang kasal. “Ito na ang pagkakataon mo para umatras,” ang sabi ko. Pero sabi niya, “Mas gugustuhin ko na makasama ka. Magkasama nating lalabanan ang kanser at gagawin natin ang lahat ng ating makakaya. Gagamitin natin ang anumang oras sa buhay na ito na ibibigay sa atin ng Ama sa Langit. Tandaan mo lang, magkasama tayo hanggang sa kawalang-hanggan.” At tama siya. Ang walang hanggang kasal ay hindi natatapos dahil sa pagpanaw lamang ng isa sa inyo.

James: Alam ko na siya ang gusto kong mabuklod sa akin. Kami ay parehong ikinasal na noon, at nag-ayuno at nanalangin ako nang matagal para matagpuan siya. Naghanda ako na maging karapat-dapat sa kanya at maging asawa na mag-aalaga sa kanya. Hindi ko basta na lang tatalikuran iyon.

isang mag-asawang bagong kasal na palabas sa templo — Sina Cristi at James ay ibinuklod sa Draper Utah Temple.

Cristi: Nagpasiya kaming gawin ang lahat para maging masaya ngayon at masaya sa kawalang-hanggan.

James: Noon pa man ay aktibo na kami sa pisikal, at nagpasiya kami na patuloy na gawin ang mga bagay na gustung-gusto namin hangga’t kaya namin—tumakbo, mag-hiking, lumangoy, maglakbay, magbisikleta, at magmotorsiklo. At gustung-gusto naming makasama ang aming pamilya. Kahit pagkatapos ng mga operasyon para alisin ang mga tumor sa kanyang dibdib at likod, patuloy pa ring ginagawa ni Cristi ang lahat hangga’t makakaya niya. Kasabay nito, sinimulan niyang gawin ang iba pang mga bagay na sa palagay niya ay kailangan ding gawin.

Cristi: Sa una naming mga asawa, si James ay may limang anak at ako ay may apat na anak. Nagpasiya akong sumulat ng mga liham sa kanila. Kaya, naisulat ko ang kahong ito ng mga liham, at alam mo ba—ilang taon na ang nakalipas mula noon, at ngayon ay magang-maga na ang mga braso ko at puno ng tumor na hindi na ako makakasulat pa. Nitong nakaraang ilang araw, sinubukan kong sumulat ng liham sa aking anak na babae para sa kanyang kaarawan, at sobrang sakit ng braso ko na hindi na ako makahinga. Kaya, inspirasyon ang pagsulat ko ng mga liham na iyon. Masaya ako na nakinig ako sa pahiwatig na iyon dahil ngayon ay hindi ko na ito magagawa.

James: Si Cristi ay may kakayahang tulad ng kay Cristo na makita ang kabutihan sa iba. Malalim ang kanyang patotoo tungkol sa Tagapagligtas at may malaking hangaring gumawa ng gawaing misyonero.

Cristi: Naaalala ko na sinubukan kong makipagtawaran sa Panginoon. Ilang panahong kong sinabing, “Sige na po, pagalingin na po Ninyo ako. Gusto kong tipunin ang Israel!” Tinangka kong utusan ang Diyos, pero hindi ito epektibo. Pagkatapos ay naisip ko, “OK, Cristi ang pangalan ko na nangangahulugang ‘alagad ni Cristo.’ Habang buhay ako, gusto kong magdala ng maraming kaluluwa kay Cristo sa abot ng aking makakaya.

James: At humantong iyan sa isa pang pahiwatig.

babaeng nakaupo sa silya ng ospital — Ibinahagi ni Cristi ang kanyang mga paghihirap ngunit nagbahagi rin siya ng masasayang mensahe ng pananampalataya.

Cristi: Sinimulan kong gumawa ng mensahe sa social media araw-araw, isang maikling mensahe ng pag-asa at pagmamahal. Tinawag ko itong “Isang Napakagandang Araw para Mabuhay.” Nagsimulang marinig ng mga tao ang tungkol dito. Ang hipag ko ay isang ateista, pero sabi niya, “Pwede bang padalhan mo ako ng mga mensahe mo?” Makalipas ang ilang panahon naging mananampalataya siya, at ngayon ay miyembro na siya ng Simbahan. At nagsimulang basahin ng kapatid kong lalaki ang mga mensahe. Nakatulong ang mga ito upang muli siyang magkaroon ng pananampalataya. Ngayon ay aktibo na siya sa Simbahan.

James: Madalas akong magbiyahe dahil sa trabaho, nagpupunta sa maliliit na bayan sa Texas at Georgia. Madalas sumama sa akin si Cristi. May nakikilala kaming mga tao na gusto naming patuloy na makaugnayan, at sasabihin niyang, “Puwede ba akong magpadala sa iyo ng isa sa mga mensahe ko? Pagkatapos ay maaari kang magpasya kung gusto mo pang patuloy na makatanggap ng mga ito.”

Cristi: Patuloy na nadagdagan ang bilang ng mga tao na may gusto ng mga mensahe ko. Ngayon ay 200 na sila. Ang ilan ay mga miyembro ng Simbahan; ang ilan ay hindi. Sa loob ng mahabang panahon, nagpadala ako ng isang mensahe araw-araw, pero mas mahirap nang gawin ito ngayon. Palagay ko ang mga mensahe ko ay magiging parang maikling kasaysayan. Kapag pumanaw na ako, mananatili pa rin ang aking patotoo sa aking pamilya at mga kaibigan tungkol sa alam kong totoo.

mag-asawa — Napagkasunduan nina James at Cristi, “Magkasama tayo hanggang sa kawalang-hanggan.”

James: Ang isinulat niya ay tutulong sa atin na magkaroon ng walang hanggang pananaw. Lagi niyang sinasabi sa akin na babantayan niya ako, at babantayan niya kami. Gusto naming maging walang hanggang pamilya. Iyan ang tunay na mithiin.

Cristi: Pitong taon na mula nang masuri ako. Kapag mas nahihirapan akong isulat ang mensahe ko, tinatawag ko ito kung minsan na, “Isang Napakagandang Araw para Magpasalamat.” Lubos akong nagpapasalamat kay Jesucristo at sa Kanyang Pagbabayad-sala. Iniisip ko ang mga titik ng himnong “Mga Pagpapala ay Bilangin.”¹ Kung mawawala sa atin ang lahat ng bagay sa buhay na ito, may pangako pa rin tayo na ang mga pamilya ay maaaring maging walang hanggan. Palagi nating mabibilang ang pagpapalang iyon, at pasisiglahin tayo nito.

anino ng babae sa dalampasigan — Pinuspos ni Cristi ng pag-asa ang kanyang buhay at tinulungan ang iba na gawin din iyon.

Patuloy na Magsikap!

Pagdamay

Mula noong magkakanser ako, natutuhan kong dumamay sa iba. Nalulungkot ang puso ko para sa lahat ng nagdurusa. Pinatototohanan ko na may Diyos, tayo ay Kanyang mga anak, at mahal Niya ang bawat isa sa atin. Tutulungan Niya tayo na makayanan ang mga pasakit at pagsubok sa mortalidad.

Hanapin ang Mabubuting Bagay

Tiyaking hanapin ang mabubuting bagay ngayon at makikita ninyo ang kapangyarihan ng Diyos na kumikilos sa inyong buhay!

Alalahanin Kung Sino Tayo

Maaari tayong lumapit sa ating Ama sa Langit sa panalangin at saliksikin ang katotohanan sa ebanghelyo ng Kanyang Anak na si Jesucristo. Pagkatapos ay maaalala natin kung sino tayo at mahahanap ang ating layunin sa buhay.

Mga Pagpapala ay Bilangin

Maningning ang araw, kahit pumikit tayo. Kung walang Diyos, maglalaho ang liwanag at mahirap magkaroon ng pag-asa. Ngunit sumasaya ang ating mga araw kung hinahanap natin Siya sa pamamagitan ng pag-aaral, panalangin, at pagbibilang ng lahat ng ating mga pagpapala. Mag-ukol ng oras na isipin ang mabubuting bagay sa buhay. Ipinapangako ko na palaging mas maraming pagpapala kaysa sa masasamang bagay sa buhay natin.

Isang Maluwalhating Hinaharap

Kung makikita lamang natin ang kabilang-buhay at kung ano ang naghihintay sa atin dito. Posible bang isipin na may mas maluwalhating hinaharap kaysa sa inihanda para sa atin ng ating Ama sa Langit? Dahil sa sakripisyo ni Jesucristo, hindi tayo kailangang matakot, sapagkat mabubuhay tayo magpakailanman, at hindi na muling mamamatay. At dahil sa Kanyang walang hanggang Pagbabayad-sala, tayo ay malilinis mula sa kasalanan at mananatili tayong dalisay at banal sa harapan ng hukumang-luklukan ng Diyos. “Ang mga bagay na hindi nakita ng mata, at hindi narinig ng tainga, at hindi pumasok sa puso ng tao, ay ang mga bagay na inihanda ng Diyos para sa kanila na nagmamahal sa kanya” (1 Corinto 2:9).

Ang Dalubhasang Manggagamot

Si Jesucristo ang Dalubhasang Manggagamot, at sino sa mundong ito ang hindi nangangailangan ng Dalubhasang Manggagamot? Lahat tayo ay maysakit, nasaktan, o nasasaktan sa ilang paraan. Alam Niya kung paano tayo pagagalingin. Masaya ako na mapapanatag ako ng isang Tagapagligtas na nagmamahal sa akin at lubos na nakakakilala sa akin. Alam ko na mapagkakatiwalaan ko Siya.

Makakalakad pa rin Ako Kahit Paika-ika

Tumakbo ako. Inaamin ko at tatawagin ko kung ano talaga ito—ang tumor hobble. Nag-eehersisyo ako para patuloy na maging maayos ang paghinga ko at ang baga ko. Gayunman, mahirap kapag napakasakit ng mga tumor ko. Umiyak ako, pagkatapos ay nagdasal sa Ama sa Langit na tulungan ako. Naisip ko ang mga titik ng isang awitin sa Pasko, at nagsimula akong kumanta:

Jesus, Panginoon, O manatili,

Ako’y mahalin at dito’y lumagi.²

Mukha siguro akong nakakatawa, pero hindi mahalaga iyan sa sandaling iyon. Nagpapasalamat lang ako para sa mga titik ng awiting ito.

Pagkatapos ay tinawagan ako ng pinsan ko para sabihin sa akin na katatapos lang ng pangalawang operasyon sa utak ng kanyang anak na babae. Ipinaalala niya sa akin na mapalad ako na nakakalakad pa rin ako kahit paika-ika! Walang nabago. Naroon pa rin ang sakit, pero sumigla ako. Alam ko na makakayanan ko ang araw na ito.

Kapag nahihirapan kayo dahil sa mga bagay-bagay at iniisip ninyo na hindi ninyo makakaya ang mga ito, kantahin lamang ang ikatlong talata ng “Doon sa Sabsaban,” at sasamahan kayo ng ating Panginoon.

Ang Pasasalamat ay Kagalakan

Ang pasasalamat ay makapagpapagaling sa ating puso, at naglalapit sa atin sa Diyos. Lahat ay nahihirapan, ngunit ang pasasalamat ay nagpapagaan sa pagdurusa. Kung wala ang kalayaan ko na piliin ang pasasalamat, ako ay manghihina at mamamatay. Ang pasasalamat ay kagalakan! Patuloy na magsikap, laging magpasalamat, at magkakaroon kayo ng kagalakan anuman ang dumating sa buhay ninyo!

Ang pagsilang ng isang apo ay nagdulot ng malaking kagalakan.

Tayo ang Magpapasiya

Anong pagsubok sa buhay ang madali? Dumarating ang mga pagsubok sa lahat ng anak ng Diyos. Kung minsan nagdurusa tayo dahil sa mga pagkakamali ng iba, kung minsan dahil sa ating sariling pagkakamali. At kung minsan ay nangyayari lang ang mga bagay-bagay dahil nabubuhay tayo sa hindi perpektong mundo. Pero nasa atin ang pagpapasya kung paano natin haharapin ang mga nangyayari sa ating buhay.