Ang pagkaamgo nga adunay kahayag sulod kanako nakatabang kanako nga makaila sa kahayag nga nagpalibot kanako.
Sa miaging tuig, nakasinati ko og pag-usbaw sa kabalaka ug depresyon. Bisag kanunay kong nanglimbasog sa kahimsog sa pangisip, kining higayona mas grabe. Sa kataposan nagtinguha ko og medikal nga tabang, apan usa ka mahinungdanon nga bahin sa akong pagkaayo nakasentro usab sa pagpangayo og tabang sa akong Manluluwas.
Samtang nag-ampo ko alang sa kahupayan, naaghat ko sa pagpangita og kahayag diha sa kalibotan sa akong palibot. Akong gihimo ang akong labing maayo. Adunay mga higayon nga mibati ko nga ang kahayag nga akong nakaplagan usa ka kidlap nga daling napalong. Kadaghan, gihunahuna nako nga nagbarog ko sa kangitngit nga naghulat sa sunod nga pagsubang sa adlaw, nahibalo nga kini mosalop pag-usab inig ka gabii. Ang kahayag nabati nga hinanali ug temporaryo.
Human sa pipila ka bulan niini, nakasinati ko og lawom nga hunahuna: “Adunay kahayag sulod kanako.” Ang Doktrina ug mga Pakigsaad 88:13 nagtudlo nga ang kahayag ni Kristo “anaa sa tanan nga mga butang” (tan-awa usab sa bersikulo 7). Dili ko kinahanglang mangita sa nagkawala nga mga silaw sa kahayag sa matag adlaw. Ako makadala og kahayag uban kanako sa tanang panahon.
Nagsugod kong makakita sa akong kaugalingon nga nagpaambit og usa ka bahin sa diosnong kahayag sa akong Langitnong Amahan ug ni Jesukristo, ug ako nakaamgo nga ako adunay magamit nga kahayag nga dili gayod mapalong. Samtang nangayo ko og tabang sa akong Manluluwas, akong nadiskobrehan sa akong kaugalingon nga “tungod kay ang uniberso napuno sa Kahayag ni Kristo, kita makakat-on, mouswag, ug motubo sa espirituhanong paagi.”1
Kon maghunahuna ko mahitungod sa Kahayag ni Kristo, ako madani sa ideya nga kitang tanan adunay kapasidad sa pagpalambo sa kahayag nga ato nang gidala sa sulod kanato ug nga kita makadasig sa uban sa pagbuhat sa ingon.