“Nakahibalo Ko Niana nga Kanta” Liahona, Dis. 2022.
Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Nakahibalo Ko Niana nga Kanta
Akong nakalimtan si Brother Tingey, apan ang Dios mihinumdom kaniya.
Alang sa sinemana nga kalihokan, ang among mga lider sa Young Women sa ward nagtakda og pagbisita ngadto sa lokal nga balay alimahan [nursing home]. Manganta kami og mga kanta sa Pasko, ipaambit ang mga pahiyom, ug mobalik ngadto sa simbahan alang sa init nga cocoa ug mga biskwet.
Dili gyod ko ganahan nga mosulod sa dili komportabling mga kwarto nga daw ospital, nga manimaho og antiseptic, diyutay nga adorno, ug sa subo nga pagbati. Ako motug-an nga mas interesado ko sa cocoa ug sa pagpakig-uban sa akong mga higala nga manganta ngadto sa tigulang.
Miabot kami ug milakaw agi sa usa ka gamay nga kutay sa mga suga sa Pasko ngadto sa mga kwarto. Samtang nanganta kami og pipila ka kinaham nga mga awit, ang uban nga mga residente nanglugmaw ang mga luha sa ilang mga mata, ang uban misulay sa pagdungan og kanta, ug ang uban ingon og wala magpakabana. Ang tanan mipasalamat kanamo sa among pagbiya sa ilang mga kwarto, apan wala ako mobati sa kalipay nga sagad mouban sa pagserbisyo. Mibati ko og kaguol, naghunahuna kon pila ra ka mga tawo ang mibisita sa balay alimahan panahon sa Pasko.
“Moadto ta sa kwarto ni Brother Tingey karon,” usa sa among mga lider miingon. “Siya adunay sakit nga Alzheimer, mao nga siya dili makahinumdom og daghan. Kahibalo ka nga si Sister Tingey taud-taud nang namatay.”
Sa kalit lang mibati ko og tumang kaguol. Akong nakalimtan ang tanan kabahin sa mga Tingey. Si Brother Tingey ug ang buotan niyang asawa nahimong mga anghel nga puti og buhok diha sa among kongregasyon. Nahinumdom ko sa ilang mapahiyumon nga mga panagway, sa malumong paghikap ni Sister Tingey, ug sa mahigalaon nga pagtimbaya ni Brother Tingey. Wala ko makabantay sa dihang mihunong sila sa pagtambong sa simbahan. Wala gani ko makahinumdom nga si Sister Tingey namatay na.
Misulod kami sa kwarto ni Brother Tingey ug nag-alirong atubangan sa iyang wheelchair. Ang among pagkanta milukop sa kwarto, apan naglingkod siya nga wala molihok, ang iyang ulo nagdungo. Human sa duha ka kanta, usa sa among mga lider misugyot nga among kantahon ang “Ako Anak sa Dios.”1
Sa among pagsugod, si Brother Tingey kalit lang miyanghag sa iyang ulo, mibuka sa iyang mga mata, ug mitan-aw kanamo. Mipahiyom siya ug sa luya nga tingog miingon, “nakahibalo ko niana nga kanta”
Ang mga luha misugod sa pagdagayday gikan sa iyang mga mata ngadto sa iyang mga aping. Sa dihang kami nahuman sa pagpanganta, kaming tanan nanaghilak. Dayon gigakos namo si Brother Tingey ug nanamilit.
Pinaagi sa kayano sa usa ka kanta ug sa dili kaayo nindot nga mga tingog sa usa ka grupo sa batan-ong mga babaye, si Brother Tingey napahinumdoman nga siya anak gihapon sa Dios ug nga ang Dios wala makalimot kaniya. Sukad niana nga pagbisita, ako usab wala makalimot.