Hakbang 2: Maniwala na ang kapangyarihan ng Diyos ay makapagbabalik sa atin sa lubos na espirituwal na kasiglahan.

Pangunahing Alituntunin: Pag-asa

Nang matanto nating wala tayong kapangyarihan sa ating mga adiksiyon, ang karamihan sa atin ay nawalan ng pag-asa. Napakaraming beses na nating sinubukang tumigil. Ang ilan sa atin ay nanalangin sa Diyos nang hindi mabilang na beses. Humingi na tayo ng kapatawaran para sa ating pag-uugali at nangako na magbabago. Ngunit matapos ang paulit-ulit na pagkabigo, nagsimula tayong mag-isip na ang Diyos ay nadismaya sa atin at hindi Niya tayo tutulungan. Ang mga yaon sa atin na lumaking walang konsepto ng Diyos ay nakatiyak na nasubukan na nating humingi ng tulong sa lahat. Alinman sa dalawang ito, ang hakbang 2 ay nagbigay sa atin ng sagot na maaaring iniwan natin o hindi natin kailanman pinag-isipan—ang makahanap ng pag-asa kay Jesucristo at sa kapangyarihan ng Kanyang Pagbabayad-sala.

Matapos magpakumbaba, humingi tayo ng tulong. Kasunod ng tila pinakamaliit na sinag ng pag-asa, nagsimula tayong dumalo sa mga recovery meeting at makipagtulungan sa mga sponsor. Sa unang pagpunta natin sa mga miting, puno tayo ng mga pagdududa at takot. Tayo ay natakot, napagod, at maaari ring sinikal, ngunit ang mainam ay nagpunta pa rin tayo.

Sa mga recovery meeting, tapat na inilarawan ng mga tao kung ano ang buhay nila noon, kung paano sila nagbago, at kung ano ang pakiramdam ng mamuhay sa pagrekober. Nalaman natin na ang karamihan sa mga taong nakita natin sa mga miting na ito ay minsang nakadama ng kawalan ng pag-asa tulad natin. Ngunit habang patuloy tayong dumadalo, nakita natin na marami sa kanila ang tunay na tumatawa, nagsasalita, ngumingiti, at may magandang pananaw tungkol sa hinaharap. Nakita natin ang maraming nakaranas ng makapangyarihang pagbabago sa kanilang mga buhay, isang pagbabagong nais din natin.

Unti-unti, ang mga alituntuning ibinahagi at ginawa nila ay nagsimulang makatulong sa atin. Sa patuloy na pagdalo, nagsimula tayong makadama ng isang bagay na hindi natin nadama sa maraming taon—ang pag-asa. Kung may pag-asa para sa iba na nasa bingit na ng pagkawasak, marahil ay may pag-asa rin para sa atin. Nagsimula tayong maniwala na kung babaling tayo kay Jesucristo, “walang gawi, walang adiksyon, walang rebelyon, walang paglabag, walang apostasiya, walang krimen na hindi sakop ng ipinangakong lubusang kapatawaran” (Boyd K. Packer, “The Brilliant Morning of Forgiveness,” Ensign, Nob. 1995, 19).

Sa lugar na ito na puno ng pananampalataya at patotoo, nakahanap tayo ng pag-asa na nagsimulang gumising sa atin sa awa at kapangyarihan ng Diyos. Nagsimula tayong maniwala na magagawa Niyang iligtas tayo mula sa pagkakaalipin sa adiksiyon. Sinundan natin ang mga halimbawa ng mga kaibigan natin na nagrerekober. Sinimulan nating gawin ang mga hakbang, humingi ng suporta mula sa iba—kabilang na ang ating mga sponsor—at dumalo sa mga recovery meeting. Habang nananalangin, nagninilay-nilay, at ipinamumuhay ang mga banal na kasulatan, sa paglipas ng panahon ay nagsimula tayong maging aktibo muli sa Simbahan. Nagsimulang mangyari ang ating mga sariling himala, at natagpuan natin ang ating mga sarili na pinagpala ng biyaya ni Jesucristo na tulungan tayong mapanatili ang ating pag-iwas sa bawat isang araw.

Sa paggawa ng hakbang 2, naging handa tayong palitan ang pagtitiwala sa ating mga sarili at ang ating mga adiksiyon ng pananampalataya sa pagmamahal at kapangyarihan ni Jesucristo. Ginawa natin ang hakbang na ito sa ating mga isipan at puso sa suporta ng iba, at nalaman natin na ang pundasyon ng pagrekober mula sa adiksiyon ay dapat espirituwal. Pagkatapos, habang sumusulong tayo at ginagawa natin ang bawat isa sa mga hakbang na iminungkahi sa gabay na ito, ang espirituwal na katangian ng pagrekober ay paulit-ulit na pinagtibay sa atin.

Ang programang ito ay espirituwal, at ito ay programa ng dapat gawin. Para sa atin at sa napakaraming iba pa, sulit ang bawat pagsisikap sa pagrekober. Kapag isinabuhay natin ang mga alituntuning ito at hinahayaan natin itong gumana sa ating mga buhay, maibabalik tayo sa matinong pag-iisip at lubos na espirituwal na kasiglahan. Nakakikita tayo ng tunay na relasyon sa ating mga sarili, sa iba, at sa Tagapagligtas na si Jesucristo.

Para sa ilan sa atin, tila mabilis na dumating ang himala ng pagrekober; para sa iba, mas unti-unti ang pagrekober. Alinman sa dalawa, ang mahalaga ay patuloy tayong nagsasanay na maniwala at magtiwala na gagawin ng Diyos para sa atin ang hindi natin magagawa para sa ating mga sarili. Sa paglipas ng panahon nasabi natin sa huli na sa pamamagitan ng “katatagan kay Cristo,” nailigtas tayo mula sa adiksiyon at nagkaroon tayo ng “ganap na liwanag ng pag-asa” (2 Nephi 31:20).

Ang ating mapagmahal na Ama sa Langit at ang Kanyang Anak na si Jesucristo ay kasama natin sa bawat hakbang. Tumutulong ang mga ito sa pangangalaga at pagpapalawak ng ating pag-asa kay Cristo. Itinuro ni Pangulong M. Russell Ballard:

“Sa inyo na nabiktima na ng anumang uri ng adiksyon, may pag-asa dahil mahal ng Diyos ang lahat ng Kanyang anak at dahil ang Pagbabayad-sala ng Panginoong Jesucristo ay gagawing posible ang lahat ng bagay.

“Nasaksihan ko na ang kagila-gilalas na pagpapala ng paggaling na magpapalaya sa isang tao mula sa mga tanikala ng adiksyon. Ang Panginoon ang ating Pastol, at hindi tayo mangangailangan kapag nagtiwala tayo sa kapangyarihan ng [Kanyang] Pagbabayad-sala. Alam ko na mapapalaya at palalayain ng Panginoon ang mga taong nalulong mula sa kanilang pagkaalipin, dahil ayon kay Apostol Pablo, ‘Lahat ng mga bagay ay aking magagawa doon sa nagpapalakas sa akin’ (Filipos 4:13)” (“O Yaong Tusong Plano Niyang Masama,” Liahona, Nob. 2010, 110).

Kung babalik tayo, malaki ang halagang mahahanap natin sa pagbaling sa Diyos at pakikipag-usap sa ating mga sponsor. Maaari tayong matuksong talikuran ang lahat ng pag-asa. Ngunit ang pag-uulit ay hindi sumisira sa progresong nagawa natin, at hindi nito kailangang sirain ang ating pag asa. Ang pag-uulit ay isang malakas na paalala ng ating pangangailangan na patuloy na pumunta sa mga pulong sa pagbawi, hanapin ang suporta ng mga sponsor at iba pa, sumuko sa Diyos, at magtrabaho sa pamamagitan ng mga hakbang na ito. Kapag patuloy tayong sumusulong, nagsisimula tayong madama ang kapangyarihan ni Jesucristo sa ating buhay. Mas nakakaiwas tayo, at dumarami ang ating pag-asa.

Itinuro ni Elder David A. Bednar: “Maaari tayong magkamali sa pag-aakalang ang gayong mga biyaya at kaloob ay para lamang sa mga taong tila mas mabuti o may mas mataas na katungkulan sa Simbahan. Nagpapatotoo ako na ang magiliw na awa ng Panginoon ay makakamit nating lahat at nasasabik ang Manunubos ng Israel na ipagkaloob sa atin ang mga kaloob na iyon” (“Ang Magiliw na Awa ng Panginoon,” Liahona, Mayo 2005, 101). Bibigyan tayo ni Jesucristo ng maraming magiliw na awa sa ating paglalakbay tungo sa paggaling, isa sa pinakamahalaga ay ang pag-asa na maibabalik tayo ng kapangyarihan ng Diyos sa lubos na pagiging malusog sa espirituwal.

Mga Hakbang na Gagawin

Ito ay isang programa ng paggawa. Ang ating pag-unlad ay nakasalalay sa palagiang paggamit ng mga hakbang sa ating mga pang-araw-araw na buhay. Ito ay kilala bilang “paggawa ng mga hakbang.” Ang mga sumusunod na gawain ay tumutulong sa atin na lumapit kay Cristo at matanggap ang patnubay at kapangyarihang kailangan upang magawa ang susunod na hakbang sa ating pagrekober.

Magkaroon ng tamang pag-unawa sa pagkatao ng Diyos

Ang ating kahihiyan ay kadalasang nakakasagabal sa pag unawa sa pagkatao at pagmamahal ng Diyos sa atin. Dahil nabulag tayo sa ating sakit at adiksyon, madalas nating makita Siya bilang isang taong naghihiganti, nabigo, o galit sa atin. Ang layunin ng hakbang na ito sa pagkilos ay isantabi ang mga maling ideya tungkol sa Diyos at magkaroon ng mas mahusay na pag-unawa sa Kanyang pagmamahal, awa, at kahandaan at pagnanais na pagpalain tayo.

Una, mahalagang maunawaan na nariyan ang Diyos kahit hindi natin nararamdaman ang Kanyang presensya. Ang pagkilala sa Diyos ay mahirap at nangangailangan ng tiyaga. Maaaring mahirap kapag nasanay tayo sa agarang kasiyahan, ngunit sa paglipas ng panahon ay makikita at mararanasan natin ang Kanyang banal na mga katangian. Magagawa nating mas makilala pa ang Diyos.

Maaari tayong humiling sa Ama sa Langit na tulungan tayong mas maunawaan ang Kanyang kalikasan. Maaari nating hanapin ang kamay ng Diyos sa ating buhay at kung gaano Siya gumagawa para sa atin. Maaari nating pag-aralan ang mga banal na kasulatan tungkol sa awa at biyaya ng Tagapagligtas at pagkatapos ay talakayin ang mga banal na kasulatan na ito sa ating mga sponsor at iba pang sumusuporta sa atin.

Habang nagsisimula tayong magkaroon ng mas mahusay na pag-unawa sa pag-ibig at awa ng Diyos, nagsisimula tayong makaranas ng higit na tiwala at pag-asa sa kapangyarihan ng Diyos na iligtas tayo. Pinatotohanan ni Pangulong J. Reuben Clark Jr. ang awa ng ating Ama sa Langit sa pagsasabing: “Naniniwala ako na nais ng ating Ama sa Langit na iligtas ang bawat isa sa kanyang mga anak. … Naniniwala ako na sa kanyang katarungan at habag ibibigay niya sa atin ang pinakamataas na gantimpala sa ating mga ginawa, ibibigay niya sa atin ang lahat ng maaari niyang ibigay, at sa kabilang banda naman, naniniwala akong ipapataw niya sa atin ang pinakamababang kaparusahan na maaari niyang ipataw” (sa Conference Report, Okt. 1953, 84).

Mananalangin at pag-aaralan ang mga banal na kasulatan

Sinabi ni Pangulong M. Russell Ballard: “Kung ang sinumang nalulong ay may hangaring gumaling, may daan tungo sa espirituwal na kalayaan—isang paraan para makatakas mula sa pagkaalipin—isang paraang subok na. Nagsisimula ito sa panalangin—taimtim, taimtim, at palagiang pakikipag-ugnayan sa Lumikha ng ating espiritu at katawan, ang ating Ama sa Langit” (“O Yaong Tusong Plano Niyang Masama,” Liahona, Nob. 2010, 110).

Kapag iwinaksi natin ang kapalaluan at sinikap nating gawin ang lahat ng ating makakaya araw-araw, hinahangad nating manalangin para sa gabay at patnubay ng mapagmahal na Ama sa Langit. Ang ilan sa atin ay hindi pa talaga nanalangin o nagnilay-nilay ng mga banal na kasulatan. Ang ilan sa atin ay natuksong tumigil sa pananalangin o pag-aaral. Mali ang akala natin na ang mga pagsisikap na ito ay hindi gumana dahil hindi natin nadama na malapit tayo sa Diyos o dahil nahirapan pa rin tayo sa adiksiyon.

Nalaman natin na ang isa sa mga susi sa tagumpay ay ang patuloy na paggamit ng mga espirituwal na kasangkapang ito. Ang pananalangin nang malakas, pananalangin sa simpleng pasasalamat sa buong araw, at pananalangin para sa iba ay mga makapangyarihang bagong kasanayan para sa marami sa atin. Ang isa sa mga paraan upang madagdagan ang kapangyarihan ng panalangin ay sa pamamagitan ng mas matapat na pagpapahayag ng ating mga pakikibaka sa Diyos. Kahit na ibinahagi natin sa Ama sa Langit ang kawalan natin ng kahandaang magbago, lumakas ang ating kahandaan. Nakaranas din tayo ng mas madalas, tahimik, at maliliit na impresyon mula sa Espiritu Santo. Nagsimula tayong magtanong sa Diyos kung anong maliliit na hakbang ang maaari nating gawin araw-araw, sa halip na hilingin lamang na agad Niyang alisin ang ating mga hamon at adiksiyon.

Sa huli, ang pagnanais na makipag-ugnayan sa Diyos ay aakay sa atin na pag-aralan ang mga salita ng mga makabago at sinaunang propeta. Ang mapanalanging pag-aaral ng mga banal na kasulatan, paghahanap ng mga sagot sa ating mga tanong, at pagtatala ng mga impresyon mula sa Espiritu ay makatutulong sa paniniwala na matutulungan tayo ng Diyos at gagawin Niya ito.

Magandang simulan ang pag-aaral ng salita ng Diyos sa mga banal na kasulatan at sa mga sipi sa dulo ng bawat kabanata sa gabay na ito. Ang bawat banal na kasulatan at sipi ay pinili na isinasaalang-alang ang pagrekober, at inaasahan na ang bawat tanong ay makatutulong sa ating isabuhay ang mga banal na kasulatan at sipi. Nalaman natin na ang paggugol ng kahit ilang minuto araw-araw upang hanapin ang nais iparating sa atin ng Diyos ay nagbubunga ng malalaking gantimpala. Ibinibigay natin ang ating saksi sa katotohanang ito: “Oo, nakikita natin na sinuman ang magnanais ay makayayakap sa salita ng Diyos, na buhay at makapangyarihan, na maghahati-hati sa lahat ng katusuhan, at mga patibong at panlilinlang ng diyablo” (Helaman 3:29).

Pag-aaral at Pag-unawa

Ang mga sumusunod na banal na kasulatan at pahayag ng mga lider ng Simbahan ay maaaring makatulong sa ating pagrekober sa adiksiyon. Maaari nating gamitin ang mga ito para sa pagninilay, pag-aaral, at pagsusulat sa journal. Dapat nating tandaan na maging tapat at tiyak sa ating pagsusulat upang lubos na makinabang dito.

Maniwala sa Diyos

“Maniwala sa Diyos; maniwala na siya nga, at na siya ang lumikha ng lahat ng bagay, kapwa sa langit at sa lupa; maniwala na taglay niya ang lahat ng karunungan, at lahat ng kapangyarihan, kapwa sa langit at sa lupa; maniwalang hindi nauunawaan ng tao ang lahat ng bagay na nauunawaan ng Panginoon” (Mosias 4:9).

• Maraming saksi sa langit at sa lupa ang nagpapatotoo na may Diyos. Anong pagpapatunay sa Diyos at sa Kanyang pagmamahal ang naranasan ko?

Dagdagan ang pananampalataya kay Jesucristo

Itinuro ni Pangulong Russell M. Nelson: “Dagdagan simula sa araw na ito ang inyong pananampalataya. Sa pamamagitan ng inyong pananampalataya, daragdagan ni Jesucristo ang inyong kakayahang maglipat ng mga bundok sa inyong buhay” (“Si Cristo ay Nagbangon; Ang Pananampalataya sa Kanya ay Makapagpapalipat ng mga Bundok,” Liahona, Mayo 2021, 102).

Marami sa atin ang sumubok na makarekober mula sa ating mga adiksiyon sa pamamagitan ng sariling sikap o sa tulong ng kaibigan o therapist. Kalaunan, natuklasan natin na ang pananampalataya sa ating mga sarili at sa iba ay hindi magtutulot sa atin na daigin nang lubusan ang ating mga adiksiyon. Ang pananampalataya kay Jesucristo at sa Kanyang kakayahang pagalingin tayo ang pundasyon ng ating pagrekober.

• Ano ang nadarama ko ngayon tungkol sa pagbaling sa Tagapagligtas sa aking mga pagsisikap sa pagrekober?

• Ano ang nakatulong sa akin na magkaroon ng pananampalataya kay Jesucristo?

• Ano ang iminumungkahi ng aking sponsor, mga lider ng Simbahan, at iba pa na gawin ko upang madagdagan ang aking pananampalataya?

Ang kapangyarihan at lakas ng pag-asa

Kapag may pag-asa tayo sa ating mga puso at isipan, magkakaroon tayo ng maliwanag na pokus sa ating mga gagawin sa hinaharap. Ang pag-asa ay nagdudulot ng matatag na lakas at tiwala sa sarili sa halip na pansamantalang optimismo. Ang pag-asa ay maaari ring maging pinagmumulan ng kapayapaan, kahinahunan, at emosyonal na katatagan habang umuunlad tayo sa ating pagrekober mula sa adiksiyon.

Tungkol sa alituntuning ito, sinabi ni Pangulong Russell M. Nelson, “Ang pag-asa ay mas makapangyarihan kaysa sa isang masamang hangarin. Ang pag-asa, na pinalakas ng pananampalataya at pag-ibig sa kapwa-tao, ay bumubuo ng lakas na kasingtibay ng bakal. Ang pag-asa ay nagiging angkla sa kaluluwa. … Kung kakapit tayo sa angkla ng pag-asa, ito ang ating magiging pangangalaga magpakailanman” (“A More Excellent Hope” [debosyonal sa Brigham Young University, Ene. 8, 1995], 3, speeches.byu.edu).

• Kailan ako nakadama ng kapangyarihan at tiwala dahil sa pag-asa kay Cristo?

• Anong mga pang-araw-araw na espirituwal na gawi at kilos ang ginagawa ko noong panahong iyon?

• Paano nakaapekto sa aking isipan, kalagayan, at espiritu ang pagiging mapag-asa? Paano ito nakaapekto sa aking mga mithiin at plano sa hinaharap?

• Paano ito nakaapekto sa aking mga relasyon at pakikipag-ugnayan sa mga taong nagmamahal at nagmamalasakit sa akin?

Listahan ng pasasalamat

Ang isang paraan upang makita ang impluwensya ng Diyos sa ating mga buhay ay ang madalas na pagninilay at pagsulat tungkol sa ating mga pagpapala. Mas mauunawaan natin ang pagmamahal sa atin ng Ama sa Langit sa paghahanap ng katibayan ng Kanyang pagmamahal at kapangyarihan sa ating mga buhay.

• Ano ang ipinagpapasalamat ko?

• Ano ang magagandang nangyari sa aking buhay?

• Paano natin nakita ang ginawa ng Diyos sa aking buhay?

Kumapit sa pag-asa sa gitna ng pagbalik sa dating gawi

Itinuro ni Elder Dale G. Renlund: “‘Ang banal ay isang makasalanan na patuloy na nagsisikap.’ … Mas mahalaga sa Diyos kung ano tayo ngayon at kung ano tayo sa hinaharap kaysa sa kung ano tayo noon. Mahalaga sa Kanya na patuloy tayong nagsisikap” (“Patuloy na Nagsisikap ang mga Banal sa mga Huling Araw,” Liahona, Mayo 2015, 56). Lahat tayo ay nakararanas ng kawalan ng pag-asa paminsan-minsan habang nagsisikap tayong makarekober. Ito ay totoo lalo na kung o kapag tayo ay bumalik sa dating gawi. Ngunit ang ating pag-asa at pagrekober ay mas nakaugat sa pag-unlad kaysa sa pagiging perpekto. Ang pagbalik sa dating gawi ay hindi nagbubura ng ating mga pagsisikap o pag-unlad sa pagbaling kay Jesucristo. Matututuhan nating panatilihin ang ating pag-asa kay Cristo kahit bumalik tayo sa dating gawi.

• Sa anong mga paraan ako nagsisikap na magbago, gumaling, at umunlad?

• Ano ang ilan sa mga tagumpay na naranasan ko sa aking buhay kamakailan?

• Ano ang sinasabi ng aking sponsor, mga lider ng Simbahan, mga miyembro ng pamilya, at mga kaibigan tungkol sa aking mga pagsisikap at pag-unlad?

Kaya Niyang palayain tayo mula sa pagkaalipin

“Subalit kung kayo ay babaling sa Panginoon nang may buong layunin ng puso, at ibibigay ang tiwala ninyo sa kanya, at paglilingkuran siya nang buong pagsusumigasig ng pag-iisip, kung gagawin ninyo ito, siya, alinsunod sa kanyang sariling kalooban at kagalakan, ay palalayain kayo mula sa pagkaalipin” (Mosias 7:33).

• Ano ang tumutulong sa akin na magkaroon ng higit na pananampalataya sa pangakong palalayain ako ni Jesucristo?

• Paano ako mas makababaling kay Jesucristo, ibibigay ang aking tiwala sa Kanya, at paglilingkuran siya nang buong pagsusumigasig ng pag-iisip? Anong mga partikular na bagay ang maaari kong pagbutihin?

• Ano ang ibig sabihin para sa akin ng paghihintay kay Jesucristo na iligtas ako “alinsunod sa kanyang sariling kalooban at kagalakan?”