Κεφάλαιο 12º

Ο όρκος και η διαθήκη της ιεροσύνης

«Οι ευλογίες του Κυρίου προσφέρονται στους Αγίους και στον κόσμο μέσω της εκτέλεσης διακονίας αυτών που φέρουν την αγία ιεροσύνη του, οι οποίοι τον εκπροσωπούν».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Στις 9 Απριλίου 1951, αφού υπηρέτησε επί 41 χρόνια ως Απόστολος, ο Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ υποστηρίχθηκε ως Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα. Όχι πολύ καιρό μετά την ψήφο υποστηρίξεως, ο Πρόεδρος Σμιθ απευθύνθηκε στο εκκλησίασμα. Μοιράσθηκε εν συντομία μαζί [με το εκκλησίασμα] τα συναισθήματά του για την κλήση του:

«Συνειδητοποιώ ότι η θέση την οποίαν έχω κληθεί να εκπληρώσω είναι μία θέση μεγάλης σημασίας. Με κάνει ταπεινό…

»Ευχαριστώ τον Κύριο για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, για την ιδιότητά μου ως μέλους στην Εκκλησία, για την ευκαιρία που έχω λάβει να προσφέρω υπηρεσία. Μόνο μία επιθυμία έχω, όπως είμαι αδύναμος, και αυτή είναι να μεγαλύνω στο μέγιστο των ικανοτήτων μου την κλήση μου».¹

Ο Πρόεδρος Σμιθ συχνά παρότρυνε τους φέροντες την ιεροσύνη να μεγαλύνουν την κλήση τους. Μολονότι ανέφερε δημοσίως την επιθυμία του να μεγαλύνει τις κλήσεις του στην ιεροσύνη,² σπανίως μιλούσε για τις προσπάθειές του να το κάνει. Εντούτοις, κάποτε θυμήθηκε και μίλησε για την υπηρέτηση της ιεροσύνης που είχε προσφέρει με τον φίλο του Τζωρτζ Ρίτσαρντς, ο οποίος προηγήθηκε εκείνου ως Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα:

«Επί σαράντα χρόνια καθόμουν σε συμβούλια, παρευρισκόμουν σε συνελεύσεις και υπηρετούσα με ποικίλους τρόπους με τον Πρόεδρο Τζωρτζ Ρίτσαρντς…

»Έχουμε ταξιδέψει μαζί από τη μία άκρη των πασσάλων της Σιών στο άλλο. Κατά τις πρώτες ημέρες, εμείς, οι αδελφοί της γενικής εξουσίας, πηγαίναμε ανά δύο σε επισκέψεις στους πασσάλους της Σιών. Εκεί όπου δεν μας πήγαινε ο σιδηρόδρομος, και τέτοια μέρη ήταν αναρίθμητα, συνήθως ταξιδεύαμε με αυτά που ήταν γνωστά ως ‘άμαξες με λευκή οροφή’, οι οποίες ήταν άμαξες με ελαφρύ ελατήριο. Μακρινά ταξίδια συνήθως σήμαιναν ραντεβού σε δύο, συχνά σε τρείς ή τέσσερις πασσάλους.

»Σε τέτοια ταξίδια, οι συγκεντρώσεις διεξάγονταν καθημερινώς μεταξύ συνελεύσεων πασσάλου στους διαφόρους αποικισμούς, ή τομείς, των πασσάλων. Τέτοια ταξίδια ήσαν σε ανώμαλους δρόμους, ενίοτε σε μικρά μόνο μονοπάτια, μέσα από πυκνή σκόνη το καλοκαίρι και το τσουχτερό κρύο του χειμώνα, συχνά μέσα σε πυκνή λάσπη ή πυκνό χιόνι».³

Ο Πρεσβύτερος Φράνσις Γκίμπονς, ο οποίος υπηρέτησε ως γραμματέας στην Πρώτη Προεδρία, μοιράσθηκε μία βαθιά γνώση για τον τρόπο που μεγάλυνε τις κλήσεις του στην ιεροσύνη ο Πρόεδρος Σμιθ: «Ενώ είχε πλήρη συνείδηση της εξουσίας του, ήταν πάντοτε πράος και με ήπιους τρόπους στο να την ασκεί. Ο χαρακτήρας του ήταν χωρίς αλαζονεία, χωρίς να προσπαθεί να φαίνεται καλός στους άλλους και χωρίς έπαρση. Ποτέ δεν ενεργούσε σαν να ήταν καλύτερος από τους άλλους, ποτέ δεν χρησιμοποιούσε την εξουσία της θέσεώς του για να επωφεληθεί».⁴

Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ, ομιλών στη Συνέλευση Βρετανικής Περιοχής, Αύγουστος 1971. Καθήμενοι, από αριστερά προς δεξιά: Οι Πρεσβύτεροι Μάριον Ρόμνι, Ρίτσαρντ Έβανς και Χάουαρντ Χάντερ.

Ως Πρόεδρος της Εκκλησίας, ο Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ μίλησε σε πέντε συγκεντρώσεις ιεροσύνης της γενικής συνελεύσεως, παροτρύνοντας τους αδελφούς να μεγαλύνουν την κλήση τους στην ιεροσύνη. Οι διδασκαλίες σε αυτό το κεφάλαιο έχουν ληφθεί από τέσσερις εξ αυτών των ομιλιών, δίδοντας ειδική προσοχή σε μία ομιλία που έδωσε ο Πρόεδρος Σμιθ στις 3 Οκτωβρίου 1970. Επειδή οι ομιλίες εκφωνήθηκαν σε συγκεντρώσεις ιεροσύνης, τα λόγια σε αυτό το κεφάλαιο απευθύνονται σε άνδρες. Εντούτοις, αυτά τα λόγια περιλαμβάνουν την κατανόηση ότι η δύναμη της ιεροσύνης είναι μία μεγάλη ευλογία για όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Σε μία από τις ομιλίες, ο Πρόεδρος Σμιθ είπε: «Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουμε ότι οι ευλογίες της ιεροσύνης δεν περιορίζονται μόνον στους άνδρες. Αυτές οι ευλογίες εκχύνονται επίσης επάνω στις συζύγους και τις θυγατέρες μας και επάνω σε όλες τις πιστές γυναίκες της Εκκλησίας. Αυτές οι καλές αδελφές μπορούν να προετοιμασθούν, τηρώντας τις εντολές και υπηρετώντας στην Εκκλησία, για τις ευλογίες του οίκου του Κυρίου. Ο Κύριος προσφέρει στις θυγατέρες του κάθε πνευματικό δώρο και ευλογία που μπορούν να αποκτήσουν και οι υιοί του, διότι δεν υπάρχει ο άνδρας χωρίς τη γυναίκα ούτε η γυναίκα υπάρχει χωρίς τον άνδρα εν Κυρίω [βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 11:11]».⁵

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Οι άνδρες θα πρέπει να κατανοούν ευκρινώς τη διαθήκη την οποίαν συνάπτουν, όταν λαμβάνουν θέσεις στην ιεροσύνη.

Επιθυμώ να επιστήσω την προσοχή σας στον όρκο και τη διαθήκη της Μελχισεδικής Ιεροσύνης. Νομίζω ότι αν κατανοούμε ευκρινώς τη διαθήκη την οποίαν συνάπτουμε, όταν λαμβάνουμε θέσεις στην ιεροσύνη και την υπόσχεση που δίδει ο Κύριος, αν μεγαλύνουμε την κλήση μας, τότε θα έχουμε μεγαλύτερο κίνητρο να κάνουμε τα πάντα που πρέπει να κάνουμε, για να κερδίσουμε αιώνια ζωή.

Θα ήθελα επίσης να πω ότι τα πάντα που είναι συνδεδεμένα με αυτήν την ανωτέρα ιεροσύνη έχουν σχεδιασθεί και σκοπεύουν να μας προετοιμάσουν να κερδίσουμε αιώνια ζωή στη βασιλεία του Θεού.

Στην αποκάλυψη επί της ιεροσύνης, η οποία εδόθη στον Τζόζεφ Σμιθ τον Σεπτέμβριο του 1832, ο Κύριος λέει ότι η Μελχισεδική Ιεροσύνη είναι παντοτινή, ότι χορηγεί το Ευαγγέλιο, βρίσκεται στην αληθινή εκκλησία σε όλες τις γενεές και κρατεί τα κλειδιά της γνώσεως του Θεού. Λέει ότι δίδει τη δυνατότητα στους ανθρώπους του Κυρίου να εξαγνισθούν, να δουν το πρόσωπο του Θεού και να μπουν στην ανάπαυση του Κυρίου «η οποία ανάπαυσή του είναι η πληρότητα τής δόξας του». (Βλέπε Δ&Δ 84:17–24.)

Κατόπιν, μιλώντας τόσο για την Ααρωνική όσο και για τη Μελχισεδική Ιεροσύνη, ο Κύριος λέει: «Γιατί όσοι είναι πιστοί ώστε να αποκτήσουν αυτές τις δύο ιεροσύνες για τις οποίες μίλησα, και να μεγαλύνουν την κλήση τους, εξαγνίζονται από το Πνεύμα ώς τη ζωοποίηση τού σώματός τους.

»Γίνονται γιοι τού Μωυσή και τού Ααρών και σπέρμα τού Αβραάμ, και η εκκλησία και η βασιλεία, και οι εκλεκτοί τού Θεού.

»Και επίσης όλοι όσοι δέχονται αυτήν την ιεροσύνη δέχονται εμένα, λέει ο Κύριος.

»Γιατί αυτός που δέχεται τους δούλους μου δέχεται εμένα.

»Και αυτός που δέχεται εμένα δέχεται τον Πατέρα μου.

»Και αυτός που δέχεται τον Πατέρα μου δέχεται τη βασιλεία τού Πατέρα μου. Σ’ αυτόν λοιπόν θα δοθούν όλα όσα έχει ο Πατέρας μου.

»Και τούτο είναι σύμφωνα με τον όρκο και τη διαθήκη που ανήκει στην ιεροσύνη.

»Επομένως, όλοι εκείνοι που δέχονται την ιεροσύνη, δέχονται αυτόν τον όρκο και τη διαθήκη τού Πατέρα μου, που δεν μπορεί να την καταπατήσει, ούτε μπορεί να κλονιστεί».

Η ποινή για την καταπάτηση της διαθήκης και συνολικώς για την απομάκρυνση από αυτό δίδεται εν συνεχεία, μαζί με αυτήν την εντολή: «…να προσέχετε όσον αφορά στον εαυτό σας, να δίνετε μεγάλη προσοχή στα λόγιας τής αιώνιας ζωής.

»Γιατί θα ζήσετε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού». (Δ&Δ 84:33–44.)⁶

Όσοι από εσάς που φέρετε την Ααρωνική Ιεροσύνη, δεν έχετε λάβει ακόμη αυτόν τον όρκο και τη διαθήκη που ανήκουν στην Ανώτερη Ιεροσύνη, αλλά έχετε όντως μεγάλη δύναμη και εξουσία δοθείσες από τον Κύριο. Η Ααρωνική Ιεροσύνη είναι η προπαρασκευαστική ιεροσύνη που μας μορφώνει και μας εκπαιδεύει να είμαστε άξιοι αυτών των άλλων μεγάλων ευλογιών, οι οποίες έρχονται αργότερα.

Αν υπηρετείτε πιστώς ως διάκονος, ως διδάσκαλος και ως ιερέας, κερδίζετε την εμπειρία και αποκτάτε τις ικανότητες και τις δυνατότητες που σας καθιστούν ικανούς να λάβετε τη Μελχισεδική Ιεροσύνη και να μεγαλύνετε την κλήση σας σε αυτήν.⁷

Οι φέροντες την ιεροσύνη υπόσχονται να μεγαλύνουν την κλήση τους στην ιεροσύνη και να ζουν με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η διαθήκη είναι ένα συμβόλαιο και μία συμφωνία ανάμεσα τουλάχιστον σε δύο μέρη. Στην περίπτωση των ευαγγελικών διαθηκών, τα μέρη είναι ο Κύριος στους ουρανούς και οι άνθρωποι επί της γης. Οι άνθρωποι συμφωνούν να τηρούν τις εντολές και ο Κύριος υπόσχεται να τους ανταμείψει αναλόγως. Το Ευαγγέλιο το ίδιο είναι η νέα και αιώνια διαθήκη και περιλαμβάνει όλες τις συμφωνίες, τις υποσχέσεις και τις ανταμοιβές που προσφέρει ο Κύριος στον λαό του.

Και έτσι, όταν λαμβάνουμε τη Μελχισεδική Ιεροσύνη, το κάνουμε με διαθήκη. Υποσχόμαστε επισήμως να λάβουμε την ιεροσύνη, να μεγαλύνουμε την κλήση μας σε αυτήν και να ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού. Ο Κύριος, από την πλευρά του, μάς υπόσχεται ότι αν τηρήσουμε τη διαθήκη, θα λάβουμε όλα όσα έχει ο Πατέρας, δηλαδή την αιώνια ζωή. Μπορεί κανείς από εμάς να σκεφθεί μία πιο σπουδαία ή πιο υπέροχη συμφωνία απ’ αυτήν;

Ενίοτε, μιλούμε χαλαρά για τη μεγάλυνση της ιεροσύνης μας, αλλά αυτό για το οποίο κάνουν λόγο οι αποκαλύψεις είναι να μεγαλύνουμε την κλήση μας στην ιεροσύνη, ως πρεσβύτεροι, εβδομήκοντα, αρχιερείς, πατριάρχες και απόστολοι.

Η ιεροσύνη, την οποίαν φέρει ένας άνδρας, είναι η δύναμη και η εξουσία του Θεού ανατεθείσα στον άνδρα επί της γης να ενεργεί στα πάντα για τη σωτηρία της ανθρωπότητος. Οι θέσεις ή οι κλήσεις στην ιεροσύνη είναι αναθέσεις για εκτέλεση διακονίας στους ανθρώπους, για να εκτελούν ειδικώς ανατεθειμένη υπηρέτηση στην ιεροσύνη. Και ο τρόπος για να μεγαλύνουν αυτές τις κλήσεις είναι να κάνουν το έργο που προορίζεται να τελείται από όσους φέρουν τη συγκεκριμένη θέση που έχει σχέση.

Δεν έχει σημασία ποια θέση φέρουμε εφόσον είμαστε αληθινοί και πιστοί στις υποχρεώσεις μας. Μία θέση δεν είναι σπουδαιότερη από την άλλη, αν και για διοικητικούς λόγους ένας φέρων την ιεροσύνη μπορεί να κληθεί να προεδρεύσει επί του έργου ενός άλλου και να διευθύνει αυτό [το έργο].

Ο πατέρας μου, ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ, είπε: «Δεν υπάρχει καμία θέση εντός αυτής της ιεροσύνης που είναι ή μπορεί να είναι σπουδαιότερη από την ίδια την ιεροσύνη. Από την ιεροσύνη είναι που αποκτά η θέση την εξουσία και τη δύναμή της. Καμία θέση δεν δίδει εξουσία στην ιεροσύνη. Καμία θέση δεν προσθέτει στη δύναμη της ιεροσύνης. Όμως, όλες οι θέσεις στην Εκκλησία αποκτούν τη δύναμή τους, την αρετή τους, την εξουσία τους από την ιεροσύνη».

Καλούμαστε να μεγαλύνουμε την κλήση μας στην ιεροσύνη και να κάνουμε το έργο που πηγαίνει με τη θέση που λαμβάνουμε. Και έτσι λέει ο Κύριος, στην αποκάλυψη επί της ιεροσύνης: «Επομένως, κάθε άνθρωπος ας στέκεται στη δική του θέση, και ας εργάζεται στη δική του κλήση… ώστε ο οργανισμός να διατηρηθεί τέλειος». (Δ&Δ 84:109–10.)

Αυτός είναι ένας από τους μεγάλους στόχους προς τον οποίον εργαζόμαστε στο πρόγραμμα ιεροσύνης της Εκκλησίας, να έχουμε πρεσβυτέρους να κάνουν το έργο των πρεσβυτέρων, εβδομήκοντα το έργο των εβδομήκοντα, αρχιερείς το έργο των αρχιερέων και ούτω καθεξής, ούτως ώστε όλοι οι φέροντες την ιεροσύνη να μπορούν να μεγαλύνουν τη δική τους κλήση και να θερίσουν τις πλούσιες ευλογίες υπεσχημένες από μία τέτοια πορεία.⁸

Είμαστε πρεσβευτές του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αποστολή μας είναι να τον εκπροσωπούμε. Έχουμε λάβει οδηγίες να κηρύττουμε το Ευαγγέλιό Του, να τελούμε τις διατάξεις της σωτηρίας, να ευλογούμε την ανθρωπότητα, να θεραπεύουμε τους ασθενείς και ίσως να κάνουμε θαύματα, να κάνουμε ό,τι θα έκανε εκείνος, αν ήταν αυτοπροσώπως παρών—και όλα αυτά επειδή φέρουμε την αγία ιεροσύνη.

Ως αντιπρόσωποι του Κυρίου, είμαστε δεσμευμένοι από τον νόμο του να κάνουμε αυτό που θέλει εκείνος να κάνουμε ασχέτως των προσωπικών μας συναισθημάτων ή των επίγειων επιθυμιών μας. Από μόνοι μας δεν έχουμε κανένα μήνυμα σωτηρίας, καμία διδαχή που πρέπει να γίνει αποδεκτή, καμία δύναμη να βαπτίζουμε ή να χειροτονούμε ή να παντρεύουμε για την αιωνιότητα. Όλα αυτά προέρχονται από τον Κύριο και οτιδήποτε κάνουμε σε σχέση με αυτά είναι το αποτέλεσμα ανατεθείσης εξουσίας.⁹

Η υπόσχεση για υπερύψωση προσφέρεται σε κάθε φέροντα τη Μελχισεδική Ιεροσύνη, ο οποίος είναι αληθινός στον όρκο και τη διαθήκη της ιεροσύνης.

Τώρα θα ήθελα να πω λίγα λόγια για τον όρκο που συνοδεύει τη λήψη της Μελχισεδικής Ιεροσύνης.

Να ορκίζεται κανείς με όρκο είναι η πιο επίσημη και δεσμευτική μορφή λόγου γνωστή στην ανθρώπινη γλώσσα. Και ήταν αυτό το είδος γλώσσας που επέλεξε ο Πατέρας να χρησιμοποιηθεί στη μεγάλη μεσσιανική προφητεία για τον Χριστό και την ιεροσύνη. Λέει γι’ Αυτόν: «Ορκίστηκε ο Κύριος, και δεν θα μεταμεληθεί: Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ». (Ψαλμοί 110:4.)

Εξηγώντας αυτήν τη μεσσιανική προφητεία, ο Παύλος λέει ότι ο Ιησούς είχε «αμετάθετη την ιεροσύνη» και ότι μέσω αυτής ήλθε «δύναμη ατελεύτητης ζωής». (Βλέπε Προς Εβραίους 7:24, 16.) Ο Τζόζεφ Σμιθ είπε ότι «όλοι όσοι χειροτονούνται στην ιεροσύνη τούτη γίνονται σαν τον Υιό του Θεού, παραμένοντας ιερέας συνεχώς», δηλαδή, αν είναι πιστοί και αληθινοί [βλέπε Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Προς Εβραίους 7:3].

Και επομένως ο Χριστός είναι το μέγα υπόδειγμα όσον αφορά στην ιεροσύνη, καθώς έχει σχέση με τη βάπτιση και όλα τα άλλα. Και επομένως, όπως ακόμη ο Πατέρας ορκίζεται με έναν όρκο ότι ο Υιός του θα κληρονομήσει τα πάντα μέσω της ιεροσύνης, ομοίως ορκίζεται με όρκο ότι όλοι εμείς, οι οποίοι μεγαλύνουμε την κλήση μας στην ίδια αυτήν ιεροσύνη, θα λάβουμε όλα όσα έχει ο Πατέρας.

Αυτή είναι η υπόσχεση για την υπερύψωση που προσφέρεται σε κάθε άνδρα που φέρει τη Μελχισεδική Ιεροσύνη, αλλά είναι μία υπό όρους υπόσχεση, μία υπόσχεση που εξαρτάται από τη μεγάλυνση της κλήσεώς μας στην ιεροσύνη και από το αν ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού.

Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχουν περισσότερες ένδοξες υποσχέσεις που έγιναν ή θα μπορούσαν να έχουν γίνει από αυτές που λάβαμε, όταν αποδεχθήκαμε το προνόμιο και αναλάβαμε την ευθύνη να φέρουμε την αγία ιεροσύνη και να στεκόμαστε ως διακονούντες του Χριστού.

Η Ααρωνική Ιεροσύνη είναι η προπαρασκευαστική ιεροσύνη για να μας δώσει τα προσόντα να συνάψουμε τη διαθήκη και να λάβουμε τον όρκο που συνοδεύει αυτήν την ανώτερη ιεροσύνη.¹⁰

Οι ευλογίες του Κυρίου προσφέρονται σε όλους τους ανθρώπους μέσω των εκτελέσεων διακονίας όσων φέρουν την αγία ιεροσύνη Του.

Δεν υπάρχει τίποτε σε αυτόν τον κόσμο τόσο σημαντικό για τον καθέναν από εμάς όσο το να θέτουμε πρώτα στη ζωή μας τα της βασιλείας του Θεού, όσο το να τηρούμε τις εντολές, όσο το να μεγαλύνουμε την κλήση μας στην ιεροσύνη, όσο το να πηγαίνουμε στον οίκο του Κυρίου και να μας προσφέρεται η πληρότητα των ευλογιών της βασιλείας του Πατέρα μας.¹¹

«Η ιεροσύνη… είναι η δύναμη και η εξουσία του Θεού ανατεθείσα στον άνδρα επί της γης να ενεργεί στα πάντα για τη σωτηρία της ανθρωπότητος».

Οι ευλογίες του Κυρίου προσφέρονται στους Αγίους και στον κόσμο μέσω της εκτέλεσης διακονίας αυτών που φέρουν την αγία ιεροσύνη του, οι οποίοι τον εκπροσωπούν, οι οποίοι είναι στην πραγματικότητα οι υπηρέτες και οι αντιπρόσωποί του και είναι πρόθυμοι να τον υπηρετούν και να τηρούν τις εντολές του.¹²

Είναι η προσευχή μου ώστε όλοι εμείς, οι οποίοι έχουμε κληθεί να εκπροσωπούμε τον Κύριο και να φέρουμε την εξουσία του, να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και να ενεργούμε αναλόγως.

…Επιζήτησα όλη μου τη ζωή να μεγαλύνω την κλήση μου στην ιεροσύνη και ελπίζω να υπομείνω μέχρι τέλους σε αυτήν τη ζωή και να απολαύσω τη συντροφιά των πιστών αγίων στην επόμενη ζωή.¹³

Επιθυμία μου είναι να ευλογήσω αυτούς που μεγαλύνουν την κλήση τους στην ιεροσύνη, τόσο τους νέους όσο και τους γηραιούς, και να ζητήσω από τον Κύριο να εκχύσει επάνω τους τα καλά πράγματα του Πνεύματός του σε τούτη τη ζωή και να τους διαβεβαιώσει για τα πλούτη της αιωνιότητος στην επόμενη ζωή…

Τι σπουδαίο είναι να γνωρίζουμε ότι ο Κύριος έχει προσφέρει στον καθέναν μας την πληρότητα της ιεροσύνης και μας έχει υποσχεθεί ότι αν λάβουμε αυτήν την ιεροσύνη και μεγαλύνουμε την κλήση μας, θα αποκτήσουμε μια παντοτινή κληρονομιά μαζί του στη βασιλεία του!¹⁴

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Σμιθ δίδαξε ότι μέσω της ιεροσύνης, «ο Κύριος προσφέρει στις θυγατέρες του κάθε πνευματικό δώρο και ευλογία που μπορούν να αποκτήσουν και οι υιοί του» («Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ»). Ποιες είναι οι σκέψεις σας καθώς συλλογίζεστε αυτήν τη δήλωση;
Ο Πρόεδρος Σμιθ είπε ότι οι φέροντες την ιεροσύνη έχουν μεγαλύτερο κίνητρο να προσπαθήσουν για αιώνια ζωή, όταν καταλάβουν τις διαθήκες τους και τις υποσχέσεις του Κυρίου (βλέπε τμήμα 1). Πώς ισχύει αυτό για όλα τα μέλη της Εκκλησίας;
Πώς διαφέρει η εξήγηση του Προέδρου Σμιθ για τη μεγάλυνση μίας κλήσεως (βλέπε τμήμα 2) από άλλες χρήσεις της λέξεως μεγαλύνω; Πώς έχετε ευλογηθεί μέσω της υπηρέτησης μελών της Εκκλησίας τα οποία έχουν μεγαλύνει την κλήση τους;
Ο Πρόεδρος Σμιθ δίδαξε: «Ο Χριστός είναι το μέγα υπόδειγμα όσον αφορά στην ιεροσύνη» (τμήμα 3). Τι μπορούμε να κάνουμε, για να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού στην υπηρέτησή μας προς τους άλλους;
Στο τμήμα 4, επανεξετάστε τα λόγια του Προέδρου Σμιθ για τις ευλογίες που προσφέρονται στον ναό. Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να προετοιμασθούν για τις ευλογίες της ιεροσύνης που είναι διαθέσιμες στον ναό;

Σχετικές γραφές

Προς Εβραίους 5:4, Άλμα 13:1–2, 6, Δ&Δ 20:38–60, 84:19–22, 107:99–100, Άρθρα της Πίστης 1:5

Βοήθεια διδασκαλίας

«Ένας επιδέξιος διδάσκαλος δεν σκέπτεται: ‘Τι θα κάνω στην τάξη σήμερα;’ Αλλά ρωτά: ‘Τι θα κάνουν οι μαθητές μου στην τάξη σήμερα;’Όχι: ‘Τι θα διδάξω σήμερα;’ Αλλά αντιθέτως: ‘Πώς θα βοηθήσω τους μαθητές μου να ανακαλύψουν αυτά που χρειάζεται να μάθουν;’» (Βιρτζίνια Πιρς, “The Ordinary Classroom—A Powerful Place for Steady and Continued Growth,” Ensign, Νοέμβρ. 1992, 12. Βλέπε, επίσης, Teaching, No Greater Call [1999], 61).