Κεφάλαιο 5º
Πίστη και μετάνοια
«Αυτό που χρειαζόμαστε από τους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία καθώς και από τους ανθρώπους εκτός αυτής, είναι η μετάνοια. Χρειαζόμαστε περισσότερη πίστη και αποφασιστικότητα να υπηρετούμε τον Κύριο».
Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ
Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ δίδαξε: «Η συγχώρηση των αμαρτιών έρχεται μέσω της πίστης και της ειλικρινούς μετάνοιας».1 Είπε ότι «είναι απαραίτητο όχι απλώς να πιστεύουμε, αλλά και να μετανοούμε» και δίδαξε, επίσης, πως όταν επιτελούμε καλά έργα με πίστη μέχρι τέλους, θα «λάβουμε την ανταμοιβή του πιστού και μία θέση στο σελέστιο βασίλειο του Θεού».2 Με την επιθυμία να λάβουν όλοι οι άνθρωποι αυτήν την ανταμοιβή, κατέθετε μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και κήρυττε μετάνοια σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του.
Από την αρχή ακόμη της υπηρέτησής του ως Αποστόλου, είπε: «Θεώρησα ότι ήταν η αποστολή μου, έχοντας παροτρυνθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, νομίζω, από το Πνεύμα του Κυρίου στα ταξίδια μου στους πασσάλους της Σιών, να πω στους ανθρώπους ότι τώρα είναι η ημέρα της μετάνοιας και να καλέσω τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών να θυμηθούν τις διαθήκες τους, τις υποσχέσεις που έχουν δώσει στον Κύριο, να τηρούν τις εντολές του και να ακολουθούν τις διδασκαλίες και τις οδηγίες των πρεσβυτέρων του Ισραήλ—των προφητών του Θεού—καθώς έχουν καταγραφεί σε αυτές τις άγιες γραφές. Στα πάντα θα πρέπει να περπατάμε ταπεινά και προσεκτικά ενώπιον του Κυρίου, ώστε να μπορέσουμε να ευλογηθούμε και να καθοδηγηθούμε από το Άγιο Πνεύμα του. Θεωρώ ότι αυτή είναι η ημέρα της προειδοποίησης. Υπήρξε μία εποχή προειδοποίησης από την ημέρα όταν ο προφήτης έλαβε για πρώτη φορά τη φανέρωση από τους ουρανούς ότι επρόκειτο να αποκατασταθεί το Ευαγγέλιο».3
Σε μία συγκέντρωση μεταλήψεως κάποια Κυριακή, ο Πρόεδρος Σμιθ είπε στο εκκλησίασμα γιατί μίλησε με φωνή προειδοποίησης. Ο υιός του, Τζόζεφ, ο οποίος παρευρισκόταν στη συγκέντρωση, έγραψε αργότερα: «Θυμάμαι έντονα ορισμένες από τις παρατηρήσεις [του πατέρα] μου σε εκείνη την περίσταση. ‘Ποιος είναι φίλος σας ή ποιος σας αγαπά περισσότερο;’ ρώτησε το εκκλησίασμα. ‘Το άτομο που σας λέει ότι όλα είναι καλά στη Σιών, ότι η ευημερία έρχεται ή το άτομο που σας προειδοποιεί για τις συμφορές και τις δυσκολίες που έχουν επαγγελθεί, αν δεν ζούμε σύμφωνα με τις αρχές του Ευαγγελίου; Θέλω να ξέρετε ότι αγαπώ τα μέλη της Εκκλησίας και δεν θέλω κάποιο από αυτά να με κατηγορήσει, δείχνοντάς με με το δάκτυλο, όταν περάσουμε πέρα στην άλλη πλευρά του πέπλου της θνητής ύπαρξης και να πει: ‘Αν με είχες, τουλάχιστον, προειδοποιήσει, δεν θα βρισκόμουν σ’ αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση’. Γι’ αυτό, υψώνω φωνή προειδοποίησης, ελπίζοντας ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου μπορούν να προετοιμασθούν για ένα βασίλειο δόξας’».4
Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ μίλησε για τον λόγο για τον οποίον κάλεσε τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών σε μετάνοια: «Αγαπώ τα μέλη της Εκκλησίας».
Εκείνοι οι οποίοι εργάσθηκαν στενά με τον Πρόεδρο Σμιθ είδαν ότι πίσω από τις αυστηρές προειδοποιήσεις του ήταν ένας άνδρας τον οποίο διέκρινε ένα στοργικό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που αγωνίζονταν μέσα στην αμαρτία. Ο Πρεσβύτερος Φράνσις Γκίμπονς, ο οποίος υπηρέτησε ως γραμματέας στην Πρώτη Προεδρία, ήταν συχνά παρών όταν ο Πρόεδρος Σμιθ μελετούσε θέματα πειθαρχίας στην Εκκλησία. Ο Πρεσβύτερος Γκίμπονς ενθυμείτο: «Οι αποφάσεις του λαμβάνονταν πάντοτε με καλοσύνη και αγάπη και με τη μεγαλύτερη ευσπλαχνία που μπορούσαν να δικαιολογήσουν οι περιστάσεις. Δεν ήταν ασυνήθιστο γι’ αυτόν να πει, μαθαίνοντας τις περιστάσεις μιας δύσκολης περίπτωσης: ‘Γιατί δεν φέρονται ευπρεπώς οι άνθρωποι;’ Αυτό δεν ακουγόταν σαν κατηγορία ή καταδίκη, αλλά λεγόταν με θλίψη και λύπη».5 Ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ, ο οποίος υπηρέτησε με τον Πρόεδρο Σμιθ ως μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, είπε: «Έχουμε πει πολλές φορές ότι εφόσον οι Δώδεκα θα είναι κριτές στον Ισραήλ, οιοσδήποτε από εμάς θα είναι ευτυχής να κριθεί από εκείνον, διότι η κρίση του θα είναι καλοσυνάτη, ευσπλαχνική, δίκαιη και αγία».6 Όταν ο Πρόεδρος Σμιθ χειροτονούσε επισκόπους, συχνά συμβούλευε: «Θυμηθείτε, όλοι έχουν αδυναμίες και υπάρχουν τουλάχιστον δύο εκδοχές σε κάθε ιστορία. Εάν κάνετε λάθος στην κρίση σας, βεβαιωθείτε ότι σφάλατε προς την πλευρά της αγάπης και της ευσπλαχνίας».7
Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ
1
Η πρώτη αρχή του Ευαγγελίου είναι πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Η πίστη μας επικεντρώνεται στον Κύριο Ιησού Χριστό και μέσω εκείνου στον Πατέρα. Πιστεύουμε στον Χριστό, τον αποδεχόμαστε ως τον Υιό του Θεού και έχουμε πάρει επάνω μας το όνομά του στα ύδατα του βαπτίσματος.8
Ας υπερέχει αυτό στον νου σας, τώρα και πάντοτε, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού, ο οποίος ήλθε στον κόσμο για να θυσιάσει τη ζωή του, ώστε εμείς να μπορέσουμε να ζήσουμε. Αυτή είναι η αλήθεια και είναι θεμελιώδης. Επάνω σε αυτό έχει οικοδομηθεί η πίστη μας. Δεν μπορεί να καταστραφεί. Θα πρέπει να προσκολληθούμε στη διδασκαλία αυτή, παρά τις διδασκαλίες του κόσμου και τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Διότι αυτό είναι κυρίαρχο, είναι θεμελιώδες για τη σωτηρία μας. Ο Κύριος μάς λύτρωσε με το αίμα του, μας έδωσε σωτηρία, υπό τον όρο—και υπάρχει αυτός ο όρος τον οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε—ότι θα τηρούμε τις εντολές του και θα τον θυμόμαστε πάντοτε. Εάν το κάνουμε, τότε θα σωθούμε, ενώ οι ιδέες και οι ανοησίες των ανθρώπων θα χαθούν από τη γη.9
Με την πίστη ερχόμαστε προς τον Θεό. Εάν δεν πιστεύαμε στον Κύριο Ιησού Χριστό, εάν δεν είχαμε πίστη σε Εκείνον ή στην εξιλέωσή Του, δεν θα είχαμε την προδιάθεση να δώσουμε οιανδήποτε προσοχή στις εντολές Του. Επειδή έχουμε εκείνη την πίστη, ερχόμαστε σε αρμονία με την αλήθεια Του και έχουμε στην καρδιά μας την επιθυμία να Τον υπηρετούμε …
…Η πρώτη αρχή του Ευαγγελίου είναι πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό. Και, φυσικά, δεν πρόκειται να έχουμε πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό χωρίς να έχουμε πίστη στον Πατέρα Του. Τότε, αν έχουμε πίστη στον Θεό Πατέρα και στον Υιό και καθοδηγούμαστε, όπως θα έπρεπε, από το Άγιο Πνεύμα, θα έχουμε πίστη στους υπηρέτες του Κυρίου μέσω των οποίων Εκείνος έχει μιλήσει.10
2
Πίστη σημαίνει δράση.
«Η πίστη είναι η κινητήριος αιτία κάθε δράσεως». [Lectures on Faith, διάλεξη 1.]Εάν σταθείτε να το συλλογιστείτε για μια στιγμή, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι ισχύει απολύτως για τα εγκόσμια πράγματα καθώς και για τα πνευματικά. Ισχύει για εμάς στις πράξεις μας καθώς και στις πράξεις του Θεού…
«Η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή» [Ιακώβου 2:26]—με άλλα λόγια, δεν υπάρχει. Νομίζω ότι το ξεκάθαρο νόημα των λόγων του Ιακώβου είναι: «Μου δείχνεις την πίστη σου χωρίς έργα και δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα. Όμως, θα σου δείξω την πίστη μου με τα έργα μου και κάτι θα πραγματοποιηθεί». [Βλέπε Ιακώβου 2:18.] Πίστη σημαίνει δράση. …Η πίστη, επομένως, είναι ισχυρότερη από την πεποίθηση…
Η πίστη είναι ένα δώρο του Θεού. Κάθε καλό πράγμα είναι ένα δώρο του Θεού. Αυτό είναι μία διδασκαλία των γραφών όπως ευρίσκεται στο 11ο κεφάλαιο της Προς Εβραίους επιστολής—ένα κεφάλαιο το οποίο αποτελεί μία εξαίρετη διατριβή περί πίστεως—[και] στις αποκαλύψεις τις οποίες έδωσε ο Κύριος στο Διδαχή και Διαθήκες και σε άλλες γραφές. Η πίστη δεν μπορεί να αποκτηθεί με απραξία ή με αδιαφορία ή παθητική πεποίθηση. Απλώς και μόνο η επιθυμία να αποκτήσουμε πίστη δεν θα φέρει πίστη, όπως και η επιθυμία να εκπαιδευτούμε στη μουσική ή τη ζωγραφική δεν θα φέρει επάρκεια σε αυτά τα πράγματα, αν δεν υπάρχει νοήμων δράση. Εδώ βρίσκεται το πρόβλημά μας. Αποκτούμε μαρτυρία για το Ευαγγέλιο, πιστεύουμε στον Τζόζεφ Σμιθ, πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, πιστεύουμε στις αρχές του Ευαγγελίου, όμως πόσο σκληρά εργαζόμαστε γι’ αυτά;
…Εάν θέλουμε να έχουμε μία ζώσα, ακατάλυτη πίστη, θα πρέπει να είμαστε ενεργοί στην εκτέλεση κάθε καθήκοντος ως μέλη αυτής της Εκκλησίας…
Ω, αν είχαμε την πίστη που έδειξε ο Νεφί! Διαβάστε στο 17ο κεφάλαιο του Νεφί Α΄, όπου οι αδελφοί του αντετίθεντο σε αυτόν και τον περιέπαιζαν, διότι θα ναυπηγούσε ένα πλοίο, λέγοντας:
«Ο αδελφός μας είναι τρελός, γιατί νομίζει ότι μπορεί να ναυπηγήσει πλοίο. Μάλιστα, και επίσης νομίζει ότι μπορεί να διασχίσει αυτά τα μεγάλα νερά». [Νεφί Α΄ 17:17.]
Ο Νεφί τούς απήντησε:
«Αν ο Θεός με είχε προστάξει να κάνω τα πάντα, μπορούσα να τα πραγματοποιήσω. Αν με πρόσταζε να πω σε τούτο το νερό, γίνε χώμα, θα γινόταν χώμα, και αν θα το έλεγα, θα γινόταν». [Νεφί Α΄ 17:50.]
Αυτή ήταν η πίστη του.11
Δεν περπατάμε τώρα με πλήρη γνώση, όπως κάναμε πριν έλθουμε σε τούτον τον κόσμο, όμως ο Κύριος αναμένει να περπατήσουμε με πίστη [βλέπε Προς Κορινθίους Β΄ 5:7]. Και περπατώντας με πίστη, θα λάβουμε την ανταμοιβή του ενάρετου, αν προσκολληθούμε σε εκείνες τις εντολές οι οποίες δίδονται για τη σωτηρία μας.12
Αν ένας άνθρωπος δεν προσκολληθεί στη διδαχή και περπατήσει με πίστη, αποδεχόμενος την αλήθεια και τηρώντας τις εντολές όπως έχουν δοθεί, θα είναι αδύνατον για αυτόν να λάβει αιώνια ζωή, όσο και αν παραδεχθεί με τα χείλη ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ή πιστέψει ότι ο Πατέρας του τον έστειλε στον κόσμο για τη λύτρωση του ανθρώπου. Επομένως, ο Ιάκωβος έχει δίκιο όταν λέει ότι τα δαιμόνια «πιστεύουν και φρίττουν», αλλά δεν μετανοούν [βλέπε Ιακώβου 2:19].13
3
Η μετάνοια είναι η δεύτερη αρχή του Ευαγγελίου και είναι απαραίτητη για τη σωτηρία και την υπερύψωσή μας.
Η μετάνοια είναι η δεύτερη θεμελιώδης αρχή του Ευαγγελίου και συνεπακόλουθο της πίστης.14
Αυτό που χρειαζόμαστε από τους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία καθώς και από τους ανθρώπους εκτός αυτής, είναι η μετάνοια. Χρειαζόμαστε περισσότερη πίστη και αποφασιστικότητα να υπηρετούμε τον Κύριο.15
Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι ανάμεσά μας έχουν την άποψη ότι δεν πειράζει να αμαρτήσουμε, φθάνει να μην είναι σοβαρό το αμάρτημα, ένα ολέθριο αμάρτημα, ώστε να μπορέσουμε εντούτοις να σωθούμε στο βασίλειο του Θεού; Ο Νεφί είδε την εποχή μας. Είπε ότι οι άνθρωποι θα το έλεγαν αυτό [βλέπε Νεφί Β΄ 28:7–9]. Όμως, σας λέω, δεν μπορούμε να στραφούμε μακριά από το μονοπάτι της αλήθειας και της χρηστότητος και να διατηρούμε την καθοδήγηση του Πνεύματος του Κυρίου.16
Δεν υπάρχει τόπος στη Σιών για τον εκ προθέσεως αμαρτωλό. Υπάρχει τόπος για τον μεταμελημένο αμαρτωλό, για τον άνθρωπο ο οποίος στρέφεται μακριά από την ανομία και επιζητεί αιώνια ζωή και το φως του Ευαγγελίου. Δεν θα πρέπει να κοιτάζουμε την αμαρτία με τον παραμικρό βαθμό ανεκτικότητας, όπως κάνει και ο Κύριος, αλλά να περπατάμε έντιμα και τέλεια ενώπιον του Κυρίου.17
Οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν και να υπερυψωθούν στο βασίλειο του Θεού μόνο με τη χρηστότητα. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και να περπατήσουμε μέσα στο φως, όπως ο Χριστός είναι μέσα στο φως [βλέπε Ιωάννη Α΄ 1:7], ώστε το αίμα του να μπορέσει να μας καθαρίσει από όλες τις αμαρτίες και ώστε να έχουμε τη συντροφιά του Κυρίου και να λάβουμε από τη δόξα και την υπερύψωσή του.18
Χρειαζόμαστε τη μετάνοια και χρειαζόμαστε να μας λένε να μετανοούμε.19
4
Στην αρχή της μετάνοιας εκδηλώνεται η ευσπλαχνία του Επουράνιου Πατέρα και του Ιησού Χριστού.
Η μετάνοια είναι μία από τις πιο παρηγορητικές και ένδοξες αρχές που διδάχθηκαν στο Ευαγγέλιο. Στην αρχή αυτή, η ευσπλαχνία του Επουράνιου Πατέρα μας και του Μονογενούς Υιού του, Ιησού Χριστού, εκδηλώνεται ίσως ισχυρότερα από κάθε άλλη αρχή. Πόσο τρομακτικό πράγμα θα ήταν αν δεν υπήρχε συγχώρηση για την αμαρτία και κανένας τρόπος για την άφεση αμαρτιών για εκείνους οι οποίοι είναι ταπεινά μεταμελημένοι! Μπορούμε να φαντασθούμε εν μέρει μόνο τον τρόμο που θα μας κατακυρίευε, εάν θα έπρεπε να υπομείνουμε παντοτινά την τιμωρία των παραβάσεών μας χωρίς την ελπίδα κάποιας ανακούφισης. Πώς αποκτάται αυτή η ανακούφιση; Από ποιον μπορούμε να την λάβουμε;
Ο Κύριός μας έχει πει:
«Επειδή, ο Θεός με τέτοιον τρόπο αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.
»Επειδή, ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό του στον κόσμο, για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διαμέσου αυτού». [Κατά Ιωάννην 3:16–17. Βλέπε, επίσης, εδάφια 18–21.]
Εάν ο Πατέρας δεν είχε στείλει στον κόσμο τον Ιησού Χριστό, τότε δεν θα υπήρχε άφεση αμαρτιών και δεν θα υπήρχε ανακούφιση από την αμαρτία μέσω της μετάνοιας.20
«Η μετάνοια είναι μία από τις πιο παρηγορητικές και ένδοξες αρχές που διδάχθηκαν στο Ευαγγέλιο».
Εάν πραγματικά κατανοούσαμε και μπορούσαμε να αισθανθούμε ακόμα και στο ελάχιστο την αγάπη και την ελεήμονα προθυμία από μέρους του Ιησού Χριστού να υποφέρει για τις αμαρτίες μας, θα ήμασταν πρόθυμοι να μετανοήσουμε για όλες τις παραβάσεις μας και να τον υπηρετήσουμε.21
5
Η μετάνοια εμπεριέχει ειλικρινή θλίψη για την αμαρτία και απόλυτη στροφή μακριά από την αμαρτία.
Οι γραφές λένε:
«Να προσφέρεις θυσία στον Κύριο το Θεό σου με χρηστότητα, δηλαδή ως θυσία καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο». [Δ&Δ 59:8.]
Αυτό σημαίνει μετάνοια.
…Η μετάνοια, σύμφωνα με τον ορισμό που δίδεται στο λεξικό, είναι η ειλικρινής θλίψη για την αμαρτία, με αυτό-καταδίκη και ολοκληρωτική στροφή μακριά από την αμαρτία. …Δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή μετάνοια χωρίς θλίψη και επιθυμία να απελευθερωθούμε από την αμαρτία.
Μεταμέλεια είναι η εκδήλωση ενός συντετριμμένου ή ταπεινωμένου πνεύματος εξαιτίας της αμαρτίας και μία ειλικρινής αίσθηση της ποταπότητας της αμαρτίας και η συνειδητοποίηση της ευσπλαχνίας και χάριτος του Θεού που παραχωρείται στον μεταμελημένο αμαρτωλό. …Για τον λόγο αυτό ο Κύριος λέει, όπως ήδη παρέθεσα, ότι πρέπει να προσφέρουμε θυσία «με χρηστότητα, δηλαδή ως θυσία καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο»…
Η μετάνοια είναι ένα δώρο του Θεού. …Δεν είναι τόσο εύκολο για μερικούς ανθρώπους να μετανοήσουν, όμως το δώρο της μετάνοιας και της πίστης θα δοθούν σε κάθε άνθρωπο ο οποίος θα το επιζητήσει.22
Από την εμπειρία μου έχω μάθει πως όταν θέλετε να αλλάξετε, πραγματικά θέλετε να αλλάξετε, μπορείτε να το κάνετε. Η συνείδησή μας και οι γραφές μάς λένε με ποιες αρχές να ζήσουμε—και μας λένε ποιες συνήθειες θα πρέπει να αλλάξουμε για την αιώνια ευημερία και πρόοδό μας.23
6
Η ώρα της μετάνοιας είναι τώρα.
Ο Θεός δεν πρόκειται να σώσει κάθε άνδρα και γυναίκα στο σελέστιο βασίλειο. Εάν θέλετε να βρεθείτε εκεί και έχετε ελαττώματα, εάν διαπράττετε αμαρτίες, εάν παραβαίνετε τις εντολές του Κυρίου και το γνωρίζετε, τώρα είναι μια καλή στιγμή να μετανοήσετε και να αναμορφωθείτε, και μη νομίζετε ότι είναι ένα μικρό πράγμα το οποίο ο Κύριος θα σας συγχωρήσει, απλώς μερικοί δαρμοί, απλώς μια μικρή τιμωρία και θα συγχωρεθούμε· διότι μπορεί να βρεθείτε εκδιωγμένοι αν επιμείνετε και συνεχίσετε σε αυτήν την πορεία.24
Η αναβολή, σε ό,τι αφορά στις αρχές του Ευαγγελίου, είναι ο κλέφτης της αιώνιας ζωής, η οποία είναι ζωή στην παρουσία του Πατέρα και του Υιού. Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας, δηλαδή μέλη της Εκκλησίας, τα οποία αισθάνονται ότι δεν υπάρχει λόγος βιασύνης στην τήρηση των αρχών του Ευαγγελίου και των εντολών…
Ας μη λησμονούμε τα λόγια του [Αμουλέκ]: «Επειδή, ιδέστε, ετούτη η ζωή είναι ο καιρός για τους ανθρώπους να προετοιμαστούν να συναντήσουν το Θεό. Μάλιστα, ιδέστε, η μέρα ετούτης τής ζωής είναι η μέρα για να εκτελέσουν οι άνθρωποι τα έργα τους.
»Και τώρα, όπως σας είπα και πριν, αφού είχατε τόσες μαρτυρίες, γι’ αυτό σας ικετεύω να μην αναβάλετε ως το τέλος τής ημέρας την μετάνοιά σας. Γιατί μετά από τούτη την ημέρα τής ζωής, η οποία μας δίνεται για να προετοιμαστούμε για την αιωνιότητα, ιδέστε, αν δεν βελτιώσουμε τον χρόνο μας ενώ είμαστε σε τούτη τη ζωή, μετά έρχεται η νύχτα τού σκότους όπου δεν μπορεί να εκτελεστεί καμία εργασία.
»Όταν βρεθείτε σε αυτήν τη φοβερά κρίσιμη στιγμή, δεν μπορείτε να πείτε: θα μετανοήσω, θα επιστρέψω στον Θεό μου. Όχι, δεν μπορείτε να το πείτε αυτό. Γιατί αυτό το ίδιο πνεύμα που κατέχει το σώμα σας την εποχή που θα βγείτε από ετούτη τη ζωή, αυτό το ίδιο πνεύμα θα έχει τη δύναμη να κατέχει το σώμα σας σ’ εκείνον τον αιώνιο κόσμο». [Άλμα 34:32–34.]25
7
Το οφείλουμε στον κόσμο να υψώσουμε φωνή προειδοποίησης.
Ο Κύριος έχει κατά νου να είναι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι—αυτός είναι ο σκοπός του—όμως οι άνθρωποι αρνούνται να είναι ευτυχισμένοι και γίνονται δυστυχείς, διότι θεωρούν ότι οι απόψεις τους είναι καλύτερες από τις απόψεις του Θεού και εξαιτίας του εγωισμού, της απληστίας και της ανομίας που υπάρχει στην καρδιά τους. Και αυτό είναι το πρόβλημα με εμάς σήμερα.26
Από όσα παρατηρούμε καθώς ταξιδεύουμε από τον έναν τόπο στον άλλον και από όσα διαβάζουμε στον Τύπο, φθάνουμε αναγκαστικά στο συμπέρασμα ότι η μετάνοια για την αμαρτία είναι εξαιρετικά απαραίτητη σε όλο τον κόσμο σήμερα.27
Μη θεωρείτε ότι έχουμε φθάσει σε μία κατάσταση όπου τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Εάν δεν υπάρξει μετάνοια, θα γίνουν χειρότερα. Για τούτο, φωνάζω μετάνοια στον λαό αυτό, στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών… και στα έθνη της γης παντού.28
Το οφείλουμε στον κόσμο να υψώσουμε φωνή προειδοποίησης και ειδικά προς τα μέλη της Εκκλησίας [βλέπε Δ&Δ 88:81].29
Αποτελεί καθήκον μας να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον, να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο, να προειδοποιούμε ο ένας τον άλλον για κινδύνους, να διδάσκουμε ο ένας στον άλλον τις αρχές του Ευαγγελίου τού βασιλείου και να στέκουμε μαζί, αντιμετωπίζοντας ενωμένοι τις αμαρτίες του κόσμου.30
Δεν ξέρω τίποτε άλλο που να είναι σημαντικότερο ή πιο απαραίτητο ετούτη την εποχή από το να φωνάξω για μετάνοια, ακόμα και μεταξύ των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, και ζητώ επιτακτικά από αυτούς καθώς και από εκείνους οι οποίοι δεν είναι μέλη της Εκκλησίας να δώσουν προσοχή σε αυτά τα λόγια του Λυτρωτή μας. Λοιπόν, έχει δηλώσει ρητώς ότι τίποτα ακάθαρτο δεν μπορεί να εισέλθει στην παρουσία του. Μόνον εκείνοι οι οποίοι αποδεικνύονται πιστοί και έχουν πλύνει τα ενδύματά τους στο αίμα του χάριν της πίστης τους και της μετάνοιάς τους—κανείς άλλος δεν θα βρει το βασίλειο του Θεού.31
«Όμως, ιδέστε, όλα τα έθνη, οι φυλές, οι γλώσσες και οι λαοί, θα κατοικούν με ασφάλεια με τον Άγιο του Ισραήλ, αν γίνει και μετανοήσουν». [Νεφί Α΄ 22:28.] Και προσεύχομαι ώστε να μετανοήσουν. Θέλω να κατοικήσουν με ασφάλεια. Θέλω να πιστέψουν στον Άγιο του Ισραήλ, ο οποίος ήλθε στον κόσμο και εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες μας, για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, ο οποίος μας έδωσε λύτρωση από τον θάνατο, ο οποίος μας υποσχέθηκε σωτηρία και την άφεση των αμαρτιών μας υπό τον όρο ότι θα μετανοήσουμε.
Ω, εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να πιστέψουν σε αυτόν, να λατρεύουν εκείνον και τον Πατέρα του και να υπηρετούν τον Κύριο τον Θεό μας στο όνομα του Υιού, και τότε ειρήνη θα έλθει, τότε χρηστότητα θα υπερισχύσει, τότε ο Κύριος θα μπορέσει να ιδρύσει το βασίλειό του επάνω στη γη.32
Ικετεύω τον κόσμο να μετανοήσει και να πιστέψει στην αλήθεια, να αφήσει το φως του Χριστού να λάμψει στη ζωή τους, να τηρούν κάθε καλή και αληθινή αρχή που έχουν και να προσθέσουν σε αυτά το επιπλέον φως και τη γνώση που έχει έλθει από αποκάλυψη ετούτη την εποχή. Τους ικετεύω να έλθουν στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και να δρέψουν τις ευλογίες του Ευαγγελίου.
Ικετεύω τα μέλη της Εκκλησίας να πράττουν τα έργα χρηστότητος, να τηρούν τις εντολές, να επιζητούν το Πνεύμα, να αγαπούν τον Κύριο, να θέσουν πρώτα στη ζωή τους τα πράγματα του βασιλείου του Θεού και κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατεργάζονται τη σωτηρία τους με φόβο και τρόμο ενώπιον του Κυρίου [βλέπε Προς Φιλιππησίους 2:12].33
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Ερωτήσεις
-
Στο «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ», επανεξετάστε τα σχόλια του Προέδρου Σμιθ σχετικά με το γιατί ήθελε να «υψώσει φωνή προειδοποίησης». Πώς η κλήση να μετανοήσουμε είναι μια έκφραση αγάπης;
-
Τι σημαίνει για εσάς να επικεντρώνετε την πίστη σας στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό; (Βλέπε τμήμα 1.)
-
Γιατί η αληθινή πίστη οδηγεί πάντοτε σε δράση; (Για ορισμένα παραδείγματα, βλέπε τμήμα 2.) Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε την πίστη μας με τις πράξεις μας;
-
Πώς η μετάνοια είναι «συνεπακόλουθο της πίστης;» (Βλέπε τμήμα 3.)
-
Συλλογιστείτε σιωπηλά μία φορά, όταν μετανοήσατε και αισθανθήκατε την ευσπλαχνία και την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα και του Ιησού Χριστού (βλέπε τμήμα 4). Τι μπορείτε να πείτε στους άλλους για την ευγνωμοσύνη σας για την εξιλέωση του Σωτήρος;
-
Γιατί η μετάνοια είναι αδύνατη «χωρίς θλίψη και την επιθυμία να ελευθερωθούμε από την αμαρτία»; (Βλέπε τμήμα 5.) Πώς θα μπορούσαν οι τελευταίες δύο παράγραφοι στο τμήμα 5 να δώσουν ελπίδα σε κάποιον ο οποίος αισθάνεται θλίψη εξαιτίας της αμαρτίας;
-
Με ποιους τρόπους η αναβολή είναι «ο κλέφτης της αιώνιας ζωής»; (Βλέπε τμήμα 6.) Ποιοι είναι οι κίνδυνοι από την αναβολή της μετάνοιάς μας;
-
Καθώς επανεξετάζετε το τμήμα 7, σκεφθείτε τι σημαίνει να «υψώσ[ουμε] φωνή προειδοποίησης». Πώς μπορούμε να είμαστε καλοσυνάτοι και στοργικοί στις προσπάθειές μας να προειδοποιήσουμε τους άλλους;
Σχετικές γραφές
Προς Εβραίους 11:1–6, Μωσία 4:1–3, Άλμα 34:17, Εθέρ 12:4, Μορόνι 7:33–34, Δ&Δ 18:10–16, Άρθρα της Πίστης 1:4
Βοήθεια διδασκαλίας
«Ο μαθητής είναι αυτός που πρέπει να παρακινηθεί να ενεργήσει. Όταν ο δάσκαλος τραβά όλη την προσοχή ο ίδιος, γίνεται το αστέρι του προγράμματος, μιλά μόνον αυτός και δεν αφήνει χώρο για συμμετοχή, είναι σχεδόν σίγουρο ότι εμποδίζει την μάθηση των μελών της τάξεως» (Asahel D. Woodruff, Teaching the Gospel [1962], 37, στο Virginia H. Pearce, “The Ordinary Classroom—A Powerful Place for Steady and Continued Growth,” Ensign, Νοέμβρ. 1996, 12).