Κεφάλαιο 25º
Η γέννηση του Ιησού Χριστού: «Χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς»
«Και τι μ’ αυτήν την υπέροχη ιστορία; Της έχουμε επιτρέψει να διαποτίσει και να επηρεάσει τη ζωή μας; Την έχουμε αποδεχθεί με την πλήρη σημασία της χωρίς ενδοιασμούς;»
Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ
Κατά την εποχή των Χριστουγέννων του 1971, ένας δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα είχε την ευκαιρία να περάσει χρόνο με τον Πρόεδρο Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ και μέλη της οικογένειάς του. Ο δημοσιογράφος μοιράσθηκε ορισμένες παρατηρήσεις για τη ζωή του προφήτη:
«Τα Χριστούγεννα είναι ξεχωριστή εποχή για τον Πρόεδρο Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ. Είναι μία ημέρα για την οικογένεια και μία ημέρα για αναπόληση. Όμως, υπεράνω όλων τα Χριστούγεννα είναι για τον Πρόεδρο Σμιθ μία ημέρα για τα παιδιά.
»‘Νομίζω ότι αυτό που μου αρέσει περισσότερο σχετικά με τα Χριστούγεννα είναι τα παιδιά’, είπε ο Πρόεδρος Σμιθ, καθώς έσφιξε την δισέγγονή του πιο κοντά σε εκείνον.
»Με μία μεγάλη απεικόνιση από τη Βίβλο χωμένη στην ποδιά του, ο Πρόεδρος Σμιθ και δύο από τις δισέγγονές του, τη Σάννα ΜακΚόνκι 4 ετών και τη Σέρρι 2 ετών, γύριζαν τις σελίδες που έλεγαν για τη γέννηση του Χριστού. Παρέμειναν για πολύ καιρό στη σελίδα με την απεικόνιση της σκηνής της φάτνης. Υπήρχε μία εγγύτητα ανάμεσα στον Πρόεδρο Σμιθ και τα κορίτσια…
»Ο Πρόεδρος Σμιθ έχει απολαύσει πολλούς οικογενειακούς επισκέπτες κατά τη χριστουγεννιάτικη περίοδο. ‘Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή για να είναι οι οικογένειες μαζί’, είπε».1
Για τον Πρόεδρο Σμιθ, οι χριστουγεννιάτικες παραδόσεις επικεντρώνονταν στη γέννηση, στη διακονία και την εξιλέωση του Σωτήρος. Σε απάντηση στους χριστουγεννιάτικους χαιρετισμούς που ελάμβανε από τα μέλη της Εκκλησίας, έλεγε: «Εκτιμώ το ενδιαφέρον όσων στέλνουν χριστουγεννιάτικες κάρτες. Τις θεωρώ ως έκφραση αγάπης και υπενθύμιση της γέννησης του Σωτήρος τον οποίον τιμούμε και λατρεύουμε ως κεφαλή της εκκλησίας. Το μήνυμά Του ήταν μήνυμα ειρήνης και καλής θελήσεως. Αυτή είναι η ευχή μου προς τους συνανθρώπους μου παντού».2
Τον Δεκέμβριο του 1970, ο Πρόεδρος Σμιθ εξέδωσε ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα για τα μέλη της Εκκλησίας σε όλον τον κόσμο. Εν μέρει, έλεγε:
«Σας χαιρετώ αυτήν την εποχή των Χριστουγέννων, με αγάπη και αλληλεγγύη, και με την προσευχή ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας θα σας κοιτάξει με έλεος και θα εκχύσει τις άφθονες ευλογίες Του επάνω σας.
»Αυτές τις στιγμές κατά τις οποίες αφθονεί η ανομία, κατά τις οποίες υπάρχουν μεγάλα βάσανα επάνω στη γη, κατά τις οποίες υπάρχουν πόλεμοι και φήμες πολέμων, όλοι έχουμε ανάγκη, όπως ποτέ πριν, την καθοδηγητική και προστατευτική φροντίδα του Κυρίου.
»Χρειάζεται να ξέρουμε ότι παρ’ όλα τα προβλήματα και τις δοκιμασίες που μας τυχαίνουν, ακόμη ο Κύριος κυβερνά τις υποθέσεις της γης και ότι αν τηρούμε τις εντολές Του και είμαστε αληθινοί και πιστοί στους νόμους Του, θα μας ευλογήσει εδώ και τώρα και θα μας ανταμείψει με αιώνια ζωή στη βασιλεία Του εν ευθέτω χρόνω…
»…Προσεύχομαι τώρα ότι αυτήν την εποχή των Χριστουγέννων και πάντοτε είθε να επικεντρώνουμε την πίστη μας στον Υιό του Θεού και να κερδίσουμε για τον εαυτό μας αυτήν την ειρήνη που υπερβαίνει την κατανόησή μας».3
Η ιστορία για τη γέννηση του Σωτήρος «ποτέ δεν παλαιώνει άσχετα από το πόσο συχνά λέγεται».
Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ
1
Η ιστορία της γεννήσεως του Λυτρωτή μας είναι ευφραδής με την ταπεινή της απλότητα.
Δεν υπάρχει καμία ιστορία απολύτως τόσο όμορφη ή που να μπορεί να εμπνεύσει την ψυχή των ταπεινών απολύτως εις βάθος, όπως μπορεί αυτή η ένδοξη ιστορία για τη γέννηση του Λυτρωτή μας. Τα λόγια που μπορεί να πει ο άνθρωπος δεν μπορούν να εξωραΐσουν ούτε να βελτιώσουν ούτε να προσθέσουν στην ευφράδεια της ταπεινής απλότητάς της. Ποτέ δεν παλαιώνει άσχετα από το πόσο συχνά λέγεται και η αφήγησή της είναι κατά πολύ σπάνια στα σπίτια των ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε να φαντασθούμε τον εαυτό μας με τους ποιμένες που φυλούσαν το ποίμνιό τους εκείνη την αξιομνημόνευτη νύκτα. Αυτοί ήσαν ταπεινοί άνδρες οι οποίοι δεν είχαν χάσει την πίστη των πατέρων τους, των οποίων η καρδιά δεν είχε σκληρύνει όπως είχε σκληρύνει η καρδιά των κυβερνητών των Ιουδαίων κατά την εποχή της διακονίας του Κυρίου μας, επειδή αν είχαν σκληρύνει, οι άγγελοι δεν θα είχαν εμφανισθεί σε αυτούς με το ένδοξο μήνυμά τους. Ας επαναλάβουμε αυτήν τη θαυμαστή ιστορία.
«Και κοντά στην ίδια περιοχή υπήρχαν ποιμένες, που διανυχτέρευαν στα χωράφια, και φύλαγαν βάρδιες τής νύχτας στο κοπάδι τους.
»Και τότε, ένας άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ’ αυτούς ξαφνικά, και δόξα τού Κυρίου έλαμψε ολόγυρά τους, και φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο.
»Και ο άγγελος είπε σ’ αυτούς: Μη φοβάστε· επειδή, να, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό·
»επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος.
»Κι αυτό θα είναι σε σας το σημάδι: Θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο, να κείτεται μέσα στη φάτνη.
»Και ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο, φάνηκε ένα πλήθος ουράνιας στρατιάς, που υμνούσαν τον Θεό, και έλεγαν:
»Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας.
»Και καθώς οι άγγελοι αναχώρησαν απ’ αυτούς στον ουρανό, οι άνθρωποι, οι ποιμένες, είπαν αναμεταξύ τους: Ας πάμε, λοιπόν, στη Βηθλεέμ, και ας δούμε αυτόν τον λόγο, αυτό που συνέβη, το οποίο ο Κύριος μας φανέρωσε.
»Και ήρθαν με βιασύνη, και βρήκαν, και τη Μαριάμ και τον Ιωσήφ, και το βρέφος να κείτεται μέσα στη φάτνη». [Κατά Λουκάν 2:8–16.]
Μπορεί κάποια ψυχή να το διαβάσει αυτό και να μην αγγιχθεί από το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης και να μην εντυπωσιασθεί με την απλή αλήθεια της ιστορίας;4
2
Αν και ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, ήλθε σε αυτόν τον κόσμο ως βρέφος και προόδευσε από χάρη σε χάρη μέχρι που έλαβε πληρότητα.
Υποθέτω ότι όλοι κατανοούμε το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Ιεχωβά, ο οποίος ηγείτο του Ισραήλ κατά την εποχή του Αβραάμ και του Μωυσή και στην πραγματικότητα από την εποχή του Αδάμ. Επίσης αυτός ο Ιεχωβά, ή Ιησούς Χριστός, ως άτομο Πνεύματος εμφανίσθηκε στον αδελφό τού Ιαρέδ και αυτός γεννήθηκε ως βρέφος σε τούτον τον κόσμο και έφθασε στην ανδρική ενηλικότητα σε τούτον τον κόσμο.5
Κατά τη νεανική Του ηλικία, ο Ιησούς κέρδισε γνώση «γραμμή επάνω στη γραμμή και δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα».
Ο Σωτήρας μας ήταν Θεός προτού γεννηθεί σε τούτον τον κόσμο και έφερε μαζί του την ίδια κατάσταση, όταν ήλθε εδώ. Ήταν τόσο Θεός, όταν γεννήθηκε στον κόσμο, όσο ήταν πριν. Όμως, όσον αφορά σε τούτη τη ζωή, φαίνεται ότι έπρεπε να αρχίσει όπως αρχίζουν όλα τα άλλα παιδιά και να κερδίσει τη γνώση του γραμμή επάνω στη γραμμή. Ο Λουκάς λέει ότι «προόδευε σε σοφία, και ηλικία, και χάρη μπροστά στον Θεό και τους ανθρώπους». [Κατά Λουκάν 2:52.] Ο Ιωάννης καταγράφει ότι «δεν έλαβε από την πληρότητα στην αρχή», αλλά έπρεπε να προοδεύσει «από χάρη σε χάρη μέχρι που έλαβε πληρότητα». [Δ&Δ 93:13.]…
Προφανώς, προτού γίνει 12 ετών—διότι τότε εξέπληξε τους διδασκάλους και τους σοφούς στον ναό—είχε μάθει πάρα πολλά για τις υποθέσεις του Πατέρα του [βλέπε Κατά Λουκάν 2:46–49]. Αυτή η γνώση μπορούσε να έλθει σε εκείνον με αποκάλυψη, με την επίσκεψη αγγέλων ή με κάποιον άλλον τρόπο. Όμως η γνώση του, όσον αφορούσε σε τούτη τη ζωή, έπρεπε να έλθει γραμμή επάνω στη γραμμή και δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα. Αναμφιβόλως ήταν σε επικοινωνία, περιστασιακά, με τον Επουράνιο Πατέρα του.
…«Ο Ιησούς μεγάλωσε με τα αδέλφια του και έγινε δυνατός και περίμενε από τον Κύριο για να έλθει ο χρόνος της διακονίας του. Και υπηρέτησε υπό τον πατέρα του και δεν μιλούσε όπως οι άλλοι άνδρες, ούτε μπορούσε να διδαχθεί. Επειδή δεν χρειαζόταν να τον διδάξει κάποιος. Και ύστερα από πολλά χρόνια, η ώρα της διακονίας του πλησίασε». [Joseph Smith Translation (Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ), Κατά Ματθαίον 3:24–26.]
Η δήλωση του Κυρίου μας ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτε παρά αυτά που είχε δει τον Πατέρα να κάνει, σημαίνει απλώς ότι του είχε αποκαλυφθεί τι είχε κάνει ο Πατέρας του [βλέπε Κατά Ιωάννην 5:19–20]. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιησούς ήλθε στον κόσμο υποκείμενος στην ίδια κατάσταση, η οποία απαιτήθηκε από τον καθέναν από εμάς—ξέχασε τα πάντα και έπρεπε να μεγαλώσει από χάρη σε χάρη. Η λήθη του ή το γεγονός ότι του αφαιρέθηκε η προηγούμενη γνώση του, θα ήταν απαιτούμενο όπως είναι στην περίπτωση του καθενός από εμάς, για να ολοκληρώσει την παρούσα εγκόσμια ύπαρξη.
Ο Σωτήρας δεν είχε πληρότητα στην αρχή, αλλά αφού έλαβε το σώμα και την ανάστασή του, όλη η δύναμη του εδόθη τόσο στους ουρανούς όσο και στη γη. Αν και ήταν Θεός, δηλαδή ο Υιός του Θεού, με δύναμη και εξουσία να δημιουργήσει αυτήν τη γη και άλλες γαίες, εντούτοις υπήρχαν ορισμένα που έλειπαν τα οποία δεν έλαβε μέχρι την ανάστασή του. Με άλλα λόγια δεν είχε λάβει την πληρότητα έως ότου απέκτησε ανεστημένο σώμα.6
3
Ο Ιησούς Χριστός ήλθε σε τούτον τον κόσμο να μας λυτρώσει από τον υλικό και τον πνευματικό θάνατο.
Ο Ιησούς ήλθε εδώ για να εκπληρώσει μία καθορισμένη αποστολή, η οποία του ανετέθη πριν τεθεί το θεμέλιο αυτής της γης. Γίνεται λόγος περί Αυτού στις γραφές ως «τού Αρνίου, που είναι σφαγμένο από τη δημιουργία τού κόσμου». [Αποκάλυψη 13:8.] Προσφέρθηκε εθελουσίως να έλθει, κατά το μεσουράνημα του χρόνου, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από την πτώση, η οποία θα επήρχετο σε αυτούς μέσω της παραβάσεως του Αδάμ.
…Ο Ιησούς είναι το μόνο άτομο που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο το οποίο δεν είχε επίγειο πατέρα. Ο Πατέρας του σώματός του είναι, επίσης, ο Πατέρας του Πνεύματός του και ο Πατέρας των πνευμάτων όλων των ανθρώπων. Από τον Πατέρα του απέκτησε αιώνια ζωή· από τη μητέρα του απέκτησε τη δύναμη να πεθάνει, διότι η μητέρα του ήταν μία θνητή γυναίκα. Από εκείνην πήρε το αίμα του και από τον Πατέρα του πήρε την αθανασία του. Έτσι, έχοντας τη δύναμη να θυσιάσει τη ζωή του και να την πάρει πάλι, ήταν εις θέσιν να πληρώσει το τίμημα για την παράβαση του Αδάμ και να λυτρώσει όλα τα πλάσματα από τον θάνατο.7
Ο αληθινός λόγος για τον ερχομό του Ιησού Χριστού στον κόσμο… ήταν πρώτα να λυτρώσει όλους τους ανθρώπους από τον υλικό ή θνητό θάνατο, τον οποίον έφερε στον κόσμο ο Αδάμ και, δεύτερον, να λυτρώσει όλους τους ανθρώπους από τον πνευματικό θάνατο ή την εξορία από την παρουσία του Κυρίου υπό τον όρο της μετάνοιας και της αφέσεως των αμαρτιών τους και του να υπομείνουν ώς το τέλος της θνητής δοκιμαστικής κατάστασης.8
Αγαλλιούμε με τη γέννηση του Υιού του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους.
Είμαστε ευγνώμονες για την εξιλεωτική θυσία που κατεργάσθηκε με την αιματοχυσία του δικού Του αίματος.
Είμαστε ευγνώμονες που μας λύτρωσε από τον θάνατο και άνοιξε τη θύρα, ώστε να κερδίσουμε αιώνια ζωή.
Προσευχόμαστε για ειρήνη επάνω στη γη, για τη διάδοση του Ευαγγελίου και για τον τελικό θρίαμβο της αλήθειας.
Παρακαλούμε τα τέκνα του Πατέρα μας παντού να συμπράξουν μαζί μας στο να κάνουν αυτά τα πράγματα που θα μας δώσουν κάθε ειρήνη σε τούτον τον κόσμο και αιώνια δόξα στον επόμενο κόσμο [βλέπε Δ&Δ 59:23].9
4
Θα πρέπει να επιτρέψουμε στην ιστορία της γεννήσεως του Σωτήρος να διαποτίσει και να επηρεάσει τη ζωή μας.
Όταν έλθει το [πρωί των Χριστουγέννων], ορισμένοι θα σκύψουν το κεφάλι τους σε ταπεινή ικεσία προς τον Πατέρα τού Φωτός για τις ευλογίες που έχουν λάβει μέσω των Παθών του αγαπημένου του Υιού και θα διαβάσουν τη θαυμαστή ιστορία με ευγνώμονα αίνο. Άλλοι, δυστυχώς, οι οποίοι γνωρίζουν λίγα, εάν όχι τίποτε, για το χρέος που οφείλουν στον Υιό του Θεού, θα εορτάσουν όχι με αίνους και ταπεινή προσευχή, αλλά με βλάσφημο γλέντι μεθώντας, χωρίς την παραμικρή σκέψη για τη σημασία της γεννήσεως του Άνδρα από τη Γαλιλαία …
Πώς μπορεί κανείς να διαβάσει αυτήν τη συγκινητική ιστορία της γεννήσεως του Ιησού Χριστού χωρίς να επιθυμεί να εγκαταλείψει τις αμαρτίες του; Αυτήν την εποχή του έτους είναι καλό για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους—ο βασιλέας στο ανάκτορό του, αν υπάρχουν βασιλείς σε ανάκτορα τώρα, ο χωρικός στην ταπεινή του αγροικία, οι πλούσιοι και οι φτωχοί ομοίως—να γονατίσουν και να τιμήσουν εκείνον ο οποίος ήταν χωρίς αμαρτία, του οποίου η ζωή δαπανήθηκε σε θυσία και θλίψη προς όφελος του συνανθρώπου του· του οποίου το αίμα χύθηκε ως θυσία για την αμαρτία…
…Και τι μ’ αυτήν την υπέροχη ιστορία; Της έχουμε επιτρέψει να διαποτίσει και να επηρεάσει τη ζωή μας; Την έχουμε αποδεχθεί με την πλήρη σημασία της χωρίς ενδοιασμούς; Πιστεύουμε ότι αυτό το βρέφος ήταν στ’ αλήθεια ο μονογενής Υιός του Θεού κατά τη σάρκα; Έχουμε ακατάλυτη πίστη στην αποστολή του και είμαστε πρόθυμοι να τον ακολουθούμε υπάκουα; Αν έτσι είχε πιστέψει ο κόσμος και είχε δώσει προσοχή ειλικρινώς στις διδασκαλίες του, τότε δεν θα είχε καταστραφεί με διαμάχες και ανομία διαμέσου των αιώνων. …Υπήρξαν πάρα πολλές ψεύτικες υποσχέσεις ανάμεσα στους δεδηλωμένους οπαδούς του Υιού του Θεού και πάρα πολύ λίγη αληθινή λατρεία βασισμένη επάνω στην ακεραιότητα των διδασκαλιών του.
Ο άγγελος δήλωσε στους ποιμένες εκείνη την ένδοξη νύκτα ότι έφερνε χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης Χαράς που ήταν για όλους τους ανθρώπους [βλέπε Κατά Λουκάν 2:8–10], αλλά γενικώς οι άνθρωποι παντού επάνω στο πρόσωπο της γης έχουν αρνηθεί να λάβουν τις ευλογίες αυτού του μηνύματος. Δεν ήσαν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις αμαρτίες τους, να ταπεινωθούν και να θέσουν τη ζωή τους σε αρμονία με τις διδασκαλίες του Διδασκάλου…
Για άλλη μια φορά παρακαλώ όλους τους ανθρώπους παντού: Στραφείτε από τους πονηρούς σας τρόπους προς την αληθινή λατρεία του Υιού του Θεού, ώστε η ψυχή σας να σωθεί στη βασιλεία του.10
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Ερωτήσεις
-
Τι κάνετε στο σπίτι σας για να θυμάστε τον Σωτήρα την εποχή των Χριστουγέννων; Τι μπορούμε να μάθουμε από τις χριστουγεννιάτικες παραδόσεις του Προέδρου Σμιθ; (Βλέπε «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ».)
-
Γιατί νομίζετε ότι η ιστορία της γεννήσεως του Ιησού Χριστού «ποτέ δεν παλαιώνει»; (Βλέπε τμήμα 1.)
-
Επανεξετάστε τα λόγια του Προέδρου Σμιθ σχετικά με τον ερχομό του Ιησού Χριστού στον κόσμο ως βρέφος και να υπομείνει τις δυσκολίες της θνητότητας (βλέπε τμήμα 2). Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας καθώς συλλογίζεστε την προθυμία του Σωτήρος να το κάνει αυτό;
-
Συλλογισθείτε τη σχέση μεταξύ της γεννήσεως και της εξιλεώσεως του Σωτήρος (βλέπε τμήμα 3). Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν αυτήν την κατανόηση; Πώς μπορεί αυτή η κατανόηση να επηρεάσει τις χριστουγεννιάτικες παραδόσεις μας;
-
Τι μπορούμε να κάνουμε, για να επιτρέψουμε στην ιστορία της γεννήσεως του Σωτήρος «να διαποτίσει και να επηρεάσει τη ζωή μας»; (Βλέπε τμήμα 4.)
Σχετικές γραφές
Βοήθεια διδασκαλίας
Οι συζητήσεις σε μικρές ομάδες «δίδουν την ευκαιρία σε μεγάλο αριθμό ατόμων να συμμετάσχουν στο μάθημα. Άτομα που είναι συνήθως διστακτικά να συμμετάσχουν, θα μπορούσαν να αναφέρουν σε μικρές ομάδες ιδέες που δεν θα εξέφραζαν μπροστά σε ολόκληρη την ομάδα» (Teaching, No Greater Call, [1999], 161).