Κεφάλαιο 6º

Η σπουδαιότητα της μεταλήψεως

«Η κοινωνία αυτών των συμβόλων αποτελεί μία από τις ιερότερες και αγιότερες διατάξεις στην Εκκλησία».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Στις 5 Οκτωβρίου 1929, μετά από 19 έτη υπηρέτησης ως Απόστολος, ο Πρεσβύτερος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ στάθηκε στο Ταμπερνάκλ της Σωλτ Λέηκ για να εκφωνήσει την ομιλία του κατά την 39η γενική συνέλευση. Είπε: «Έχω μία ή δύο σκέψεις που επιθυμώ να παρουσιάσω σε σχέση με το ερώτημα της μεταλήψεως, πιο συγκεκριμένα αναφορικώς προς τις συγκεντρώσεις οι οποίες ξεχωρίστηκαν στην Εκκλησία με αποκάλυψη, με εντολή του Κυρίου, για την κοινωνία αυτών των συμβόλων τα οποία αντιπροσωπεύουν το σώμα και το αίμα του Ιησού Χριστού». Ως εισαγωγή στο θέμα αυτό, μίλησε για τα συναισθήματά του σχετικά με τη μετάληψη:

«Κατά την κρίση μου η συγκέντρωση μεταλήψεως είναι η ιερότερη, η αγιότερη από όλες τις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας. Όταν συλλογίζομαι τη συνάθροιση του Σωτήρος και των αποστόλων του εκείνη την αξιομνημόνευτη νύκτα, όταν εισήγαγε τη μετάληψη· όταν σκέφτομαι εκείνη την επίσημη περίσταση, η καρδιά μου γεμίζει με θαυμασμό και συγκινούμαι. Θεωρώ εκείνη τη συνάθροιση ως μία από τις επιβλητικότερες και εξοχότερες από τις απαρχές του κόσμου.

»Εκεί ο Σωτήρας τούς δίδαξε για αυτή την επερχόμενη θυσία του, την οποία, μέσα στη σύγχυσή τους, δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Τους μίλησε ξεκάθαρα για τον θάνατό του και ότι θα χυνόταν το αίμα του, και αυτό ειπώθηκε ακριβώς την ώρα της ψυχικής οδύνης του για τις αμαρτίες του κόσμου. Ήταν μία πολύ επίσημη περίσταση. Εκεί καθιερώθηκε η μετάληψη και οι μαθητές προστάχθηκαν να συγκεντρώνονται συχνά και να τιμούν τον θάνατο και τα Πάθη του Ιησού Χριστού, διότι η θυσία του έγινε για τη λύτρωση του κόσμου.

»Ετοιμαζόταν να πάρει επάνω του την ευθύνη τής πληρωμής του χρέους που επέσυρε στον κόσμο η Πτώση, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να λυτρωθούν από τον θάνατο και την κόλαση. Είχε διδάξει στους ανθρώπους ότι θα υψωνόταν από τη γη, ώστε να ελκύσει όλους τους ανθρώπους στον εαυτό του, και ότι όλοι όσοι θα μετανοούσαν και θα πίστευαν σε αυτόν, τηρώντας τις εντολές του, δεν θα υπέφεραν, διότι θα έπαιρνε επάνω του τις αμαρτίες τους».¹

«Αυτό κάντε το στη δική μου ανάμνηση» (Κατά Λουκάν 22:19).

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Ο Κύριος μάς έχει προστάξει να συγκεντρωνόμαστε συχνά για να μεταλαμβάνουμε.

Η κοινωνία αυτών των συμβόλων [του ψωμιού και του νερού] αποτελεί μία από τις αγιότερες και ιερότερες διατάξεις στην Εκκλησία, μία διάταξη η οποία έχει αντικαταστήσει τη σφαγή και βρώση τού πασχαλινού αμνού, το οποίο [συμβόλιζε] τη θυσία του Λυτρωτή μας επάνω στον σταυρό. …Από την εποχή της εξόδου από την Αίγυπτο μέχρι τη σταύρωση του Λυτρωτή μας, οι Ισραηλίτες προστάχθηκαν να τηρούν το Πάσχα τους μία συγκεκριμένη εποχή κάθε χρόνο. Εκείνο το επίσημο βράδυ πριν από τη σταύρωση, ο Κύριος άλλαξε αυτή τη διάταξη και έδωσε στη θέση της τη μετάληψη. Έχουμε προσταχθεί να συγκεντρωνόμαστε συχνά, όχι απλώς μία φορά τον χρόνο, και να πηγαίνουμε στον οίκο προσευχής και εκεί να θυμόμαστε τον Λυτρωτή μας και να συνάπτουμε διαθήκη με Εκείνον, κοινωνώντας συχνά από αυτή την αγία διάταξη.²

Το άτομο το οποίο απέχει από μία συγκέντρωση μεταλήψεως τη μία εβδομάδα μετά την άλλη και τον έναν μήνα μετά τον άλλον και τίποτα δεν τον εμποδίζει να μην έρχεται, δεν είναι πιστός στην αλήθεια. Δεν την αγαπά. Εάν την αγαπούσε, θα ήταν παρών να πάρει κοινωνία αυτών των συμβόλων—ένα μικρό κομμάτι ψωμιού, ένα μικρό ποτήρι νερό. Θα το έκανε για να δείξει την αγάπη του για την αλήθεια και την αφοσιωμένη υπηρέτησή του στον Υιό του Θεού.³

Έχουμε κληθεί να τιμούμε αυτό το μέγα γεγονός [την εξιλέωση του Ιησού Χριστού] και να την έχουμε κατά νου αδιάκοπα. Για τον σκοπό αυτόν συγκεντρωνόμαστε μία φορά την εβδομάδα, ώστε να παίρνουμε κοινωνία αυτών των συμβόλων, δίδοντας μαρτυρία ότι πράγματι ενθυμούμεθα τον Κύριό μας, ότι είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομά του και ότι θα τηρούμε τις εντολές του. Αυτή τη διαθήκη καλούμεθα να ανανεώνουμε κάθε εβδομάδα και δεν μπορούμε να διατηρούμε το Πνεύμα του Κυρίου, αν δεν συμμορφωνόμαστε με συνέπεια με αυτήν την εντολή. Εάν αγαπούμε τον Κύριο, θα είμαστε παρόντες στις συγκεντρώσεις αυτές με πνεύμα λατρείας και προσευχής, ενθυμούμενοι τον Κύριο και τη διαθήκη που θα πρέπει να ανανεώνουμε κάθε εβδομάδα μέσω αυτής της μετάληψης, όπως έχει ζητήσει από εμάς.⁴

Μεταλαμβάνουμε σε ανάμνηση της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού.

Αποτελεί καθήκον των μελών της Εκκλησίας να βαδίζουν ταπεινά και με πίστη σε γνώση και κατανόηση της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. …Έχω την αίσθηση, θα ήθελα να κάνω λάθος, όμως δεν νομίζω ότι σφάλλω, ότι ένα πολύ, πολύ μεγάλο ποσοστό των μελών της Εκκλησίας δεν συνειδητοποιεί τι σημαίνει να τρως ένα μικρό κομμάτι ψωμί, να πίνεις από ένα μικρό ποτήρι νερό σε ανάμνηση της έκχυσης του αίματος του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, και της θυσίας του επάνω στον σταυρό.

Επιτρέψτε μου να επιστήσω την προσοχή στην ευλογία [για το ψωμί]. Θα το διαβάσω με ταπεινότητα, ώστε να καταλάβουμε τι υπάρχει σ’ αυτό:

«Ω Θεέ, Αιώνιε Πατέρα, σε παρακαλούμε στο όνομα του Υιού σου, Ιησού Χριστού, να ευλογήσεις και να αγιάσεις ετούτο το ψωμί στις ψυχές όλων εκείνων που το παίρνουν, ώστε να το φάνε σε ανάμνηση του σώματος του Υιού σου, και να δώσουν μαρτυρία προς εσένα, ω Θεέ, Αιώνιε Πατέρα, ότι είναι πρόθυμοι να πάρουν επάνω τους το όνομα του Υιού σου, και να τον θυμούνται πάντοτε, και να τηρούν τις εντολές του, τις οποίες τους έχει δώσει, ώστε να έχουν πάντοτε το Πνεύμα του μαζί τους. Αμήν» [Δ&Δ 20:77]…

Να το φάνε σε ανάμνηση εκείνου. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει απλώς να θυμάμαι ότι πριν από 2.000 χρόνια σχεδόν, άνομοι άνθρωποι τον έπιασαν, τον κρέμασαν στον σταυρό, έβαλαν καρφιά στα χέρια και στα πόδια του και τον άφησαν εκεί να πεθάνει; Για εμένα έχει πολύ βαθύτερη σημασία από αυτό. Να τον θυμόμαστε—γιατί ήταν επάνω στον σταυρό; Πώς έχω ευεργετηθεί, επειδή ήταν επάνω στον σταυρό; Ποιο μαρτύριο υπέστη στον σταυρό, ώστε να μπορέσω να λυτρωθώ ή να ανακουφιστώ από τις αμαρτίες μου;

Λοιπόν, είναι φυσικό να σκεφθεί ένα άτομο: Είχαν βάλει καρφιά στα χέρια και στα πόδια του και κρεμόταν εκεί έως ότου πέθανε. …Τι άλλο υπέφερε; Υπάρχει ένα πράγμα που οι περισσότεροι από εμάς παραβλέπουμε. Είμαι πεπεισμένος ότι το μεγαλύτερο μαρτύριό του δεν ήταν τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια του και να βρίσκεται κρεμασμένος στον σταυρό, όσο επώδυνο και τρομακτικό κι αν ήταν. Έφερε ένα άλλο φορτίο το οποίο ήταν κατά πολύ σημαντικότερο και ισχυρότερο. Πώς; Δεν κατανοούμε πλήρως, όμως το βλέπω λίγο.⁵

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας από εμάς που να μην έκανε κάτι λανθασμένο και κατόπιν να μετάνιωσε και να ευχόταν να μην είχε γίνει. Τότε η συνείδησή μας μάς τύπτει και είμαστε πολύ, πολύ δυστυχισμένοι. Έχετε περάσει αυτήν την εμπειρία; Εγώ, ναι. …Όμως εδώ έχουμε τον Υιό του Θεού να φέρει το φορτίο των δικών μου και των δικών σας παραβάσεων. …Το μεγαλύτερο βασανιστήριό του δεν ήταν τα καρφιά στα χέρια ή στα πόδια του, όσο φοβερό κι αν ήταν, αλλά το μαρτύριο τού νου, κατά τρόπο που δεν είναι ξεκάθαρος σε εμένα. Όμως έφερε το φορτίο—το φορτίο μας. Έχω προσθέσει κάτι σε αυτό· το ίδιο κι εσείς. Το ίδιο και όλοι οι άλλοι. Πήρε επάνω του να πληρώσει το τίμημα, ώστε να μπορέσω να διαφύγω— ώστε να μπορέσετε εσείς να διαφύγετε—την τιμωρία υπό τον όρο ότι θα δεχθούμε το Ευαγγέλιό του και θα είμαστε αληθινοί και πιστοί σε αυτό.

Αυτό είναι που προσπαθώ να σκεφθώ. Αυτό είναι που θυμάμαι—τον οδυνηρό ψυχική πόνο, όταν έκλαιγε στην προσευχή του στον Πατέρα του να απομακρυνθεί το ποτήρι. Δεν παρακαλούσε απλώς για ανακούφιση από τα καρφιά στα χέρια ή στα πόδια του, είχε ένα σοβαρότερο μαρτύριο από όλα αυτά, με τρόπο που δεν κατανοώ.⁶

Είναι αδύνατον για τους αδύναμους θνητούς, και όλοι είμαστε αδύναμοι, να κατανοήσουν πλήρως το εύρος του μαρτυρίου του Υιού του Θεού. Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το τίμημα που Εκείνος έπρεπε να πληρώσει. Στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ είπε:

«Γιατί ιδές, εγώ, ο Θεός, υπέφερα όλα αυτά για όλους, ώστε να μην υποφέρουν αν μετανοήσουν. Όμως αν δε μετανοήσουν πρέπει να υποφέρουν όπως και εγώ. Το μαρτύριο δε αυτό, έκανε εμένα, το Θεό, τον ανώτερο όλων, να τρέμω από τον πόνο, και να αιμορραγώ από κάθε πόρο, και να υποφέρω τόσο κατά το σώμα όσο και κατά το πνεύμα -- και ήθελα να μπορούσα να μην πιω το πικρό ποτήρι, και να υποχωρήσω—Παρόλα αυτά, ας είναι δοξασμένος ο Πατέρας· και το ήπια και τελείωσα τις προετοιμασίες μου προς τα τέκνα των ανθρώπων». [Δ&Δ 19:16–19.]

Είναι, ωστόσο, δυνατόν για εμάς να γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε ότι αυτό το οδυνηρό ψυχικό μαρτύριο της θυσίας Του έφερε σε εμάς τη μεγαλύτερη ευλογία που θα μπορούσε πιθανόν να δοθεί. Επιπλέον, είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ότι αυτό το οδυνηρότατο μαρτύριο—το οποίο ήταν υπεράνω της δύναμης του θνητού ανθρώπου, είτε για να το εκτελέσει είτε να το αντέξει—ανελήφθη ως υποχρέωση χάρη στη μεγάλη αγάπη την οποία είχαν ο Πατέρας και ο Υιός για την ανθρωπότητα …

Εάν εκτιμούσαμε πλήρως τις πολλές ευλογίες οι οποίες είναι δικές μας μέσω της λύτρωσης για εμάς, δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να ζητήσει από εμάς ο Κύριος, το οποίο δεν θα πράτταμε προθύμως και με ανυπομονησία.⁷

Είμαι βέβαιος πως εάν μπορούσαμε να φαντασθούμε—όπως προσπάθησα πολλές φορές να κάνω—την επιβλητική περίσταση όπου ο Σωτήρας συγκεντρώθηκε με τους αποστόλους του· εάν μπορούσαμε να τους δούμε συγκεντρωμένους εκεί, τον Κύριο μέσα στη μεγάλη λύπη του, όντα λυπημένο για τις αμαρτίες του κόσμου, όντα λυπημένο για τον έναν από τους αποστόλους του, ο οποίος επρόκειτο να τον προδώσει, και ωστόσο διδάσκοντας εκείνους τους ένδεκα άνδρες που τον αγαπούσαν και συνάπτοντας διαθήκη με αυτούς, είμαι βέβαιος ότι θα νιώθαμε στην καρδιά μας ότι ποτέ δεν θα τον εγκαταλείπαμε. Εάν μπορούσαμε να τους δούμε εκεί συγκεντρωμένους και μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε το βάρος του φορτίου το οποίο είχε τεθεί επάνω στον Κύριό μας· και κατόπιν τον δείπνο τους και τον ύμνο που έψαλαν, την αποχώρησή τους, τον Κύριο να προδίδεται, να χλευάζεται και να περιφρονείται, τους μαθητές να τον εγκαταλείπουν την υπέρτατη ώρα της δοκιμασίας του—εάν μπορούσαμε να καταλάβουμε όλα αυτά, έστω και ελλιπώς, και ελλιπώς καταλαβαίνουμε, είμαι βέβαιος, αδελφοί και αδελφές μου, ότι πάντα θα θέλαμε να περπατάμε στο φως της αλήθειας. Εάν μπορούσαμε να δούμε τον Σωτήρα των ανθρώπων να υποφέρει στον κήπο και επάνω στον σταυρό και μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε πλήρως όλα αυτά που σημαίνουν για εμάς, θα επιθυμούσαμε να τηρούμε τις εντολές του και θα αγαπούσαμε τον Κύριο τον Θεό μας με όλη την καρδιά μας, την ισχύ, τον νου και τη δύναμη, και στο όνομα του Ιησού Χριστού θα τον υπηρετούσαμε.⁸

Αποτελεί καθήκον μας να συλλογισθούμε με περίσκεψη τη διαθήκη που συνάπτουμε όταν μεταλαμβάνουμε.

Εύχομαι να μπορούσαν τα μέλη της Εκκλησίας να καταλάβουν ευκρινέστερα τις διαθήκες που συνάπτουν, όταν μεταλαμβάνουν στις συγκεντρώσεις μας μεταλήψεως.⁹

«Εύχομαι να μπορούσαν τα μέλη της Εκκλησίας να καταλάβουν ευκρινέστερα τις διαθήκες που συνάπτουν, όταν μεταλαμβάνουν στις συγκεντρώσεις μεταλήψεως».

Έχω δει δύο μέλη της Εκκλησίας να κάθονται μαζί [στη συγκέντρωση μεταλήψεως], να συζητούν, να σταματούν για αρκετό διάστημα ώστε να δοθεί η ευλογία για το νερό ή το ψωμί και κατόπιν να συνεχίζουν τη συζήτησή τους. …Αυτό μου προκάλεσε δυσάρεστη κατάπληξη και είμαι βέβαιος ότι το ίδιο ισχύει για τον Κύριο.¹⁰

Αποτελεί καθήκον μας να συλλογιζόμαστε προσεκτικά και με περίσκεψη τη φύση των προσευχών [μεταλήψεως], όταν τις ακούμε να προσφέρονται στις συγκεντρώσεις μας. Υπάρχουν τέσσερα πολύ σημαντικά πράγματα για τα οποία συνάπτουμε διαθήκη κάθε φορά που παίρνουμε κοινωνία αυτών των συμβόλων και κοινωνώντας υπάρχει η πράξη η οποία δείχνει ότι θα δεσμευθούμε πλήρως ως προς τις υποχρεώσεις και κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται δεσμευτικές για εμάς. Αυτές είναι οι εξής:

1. Τρώμε σε ανάμνηση του σώματος του Ιησού Χριστού, υποσχόμενοι ότι θα θυμόμαστε πάντοτε το πληγωμένο σώμα Του, φονευμένο επάνω στον σταυρό.

2. Πίνουμε σε ανάμνηση του αίματος το οποίο εκχύθηκε για τις αμαρτίες του κόσμου, το οποίο εξιλεώθηκε για τις παραβάσεις του Αδάμ και το οποίο μας ελευθερώνει από τις αμαρτίες μας, υπό τον όρο της πραγματικής μετάνοιας από μέρους μας.

3. Συνάπτουμε διαθήκη ότι θα είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Υιού και να Τον θυμόμαστε πάντοτε. Τηρώντας αυτήν τη διαθήκη, υποσχόμαστε ότι θα αποκαλούμεθα με το όνομά Του και δεν θα κάνουμε ποτέ κάτι το οποίο θα επιφέρει ντροπή ή μομφή σε αυτό το όνομα.

4. Συνάπτουμε διαθήκη ότι θα τηρούμε τις εντολές Του, τις οποίες μας έχει δώσει· όχι μία εντολή, αλλά ότι θα είμαστε πρόθυμοι να «ζήσ[ουμε] με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού». [Δ&Δ 84:44.]

Εάν τα κάνουμε αυτά, τότε μας έχει επαγγελθεί η αδιάκοπη καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και εάν δεν τα κάνουμε αυτά, δεν θα έχουμε αυτήν την καθοδήγηση.¹¹

Θέλω να σας υποβάλω μερικά ερωτήματα και μιλώ, φυσικά, σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος ο οποίος εισέρχεται στη συγκέντρωση μεταλήψεως με πνεύμα προσευχής, ταπεινοφροσύνης και λατρείας και ο οποίος μετέχει αυτών των συμβόλων τα οποία αντιπροσωπεύουν το σώμα και το αίμα τού Ιησού Χριστού, θα καταπατήσει εσκεμμένως τις εντολές του Κυρίου; Εάν ένας άνθρωπος συνειδητοποιεί πλήρως τι σημαίνει όταν μεταλαμβάνει, ότι συνάπτει διαθήκη να πάρει επάνω του το όνομα του Ιησού Χριστού και να τον θυμάται πάντοτε και να τηρεί τις εντολές του, και αυτή η ιερά υπόσχεση ανανεώνεται κάθε εβδομάδα—πιστεύετε ότι αυτός ο άνθρωπος θα αποτύχει στην πληρωμή των δεκάτων του; Θεωρείτε ότι αυτός ο άνθρωπος θα παραβεί την Ημέρα του Κυρίου ή θα αγνοήσει τον Λόγο Σοφίας; Θεωρείτε ότι θα αποτύχει να είναι ευλαβής και ότι δεν θα φροντίσει για τα καθήκοντά του της απαρτίας και τα άλλα καθήκοντα στην Εκκλησία; Νομίζω ότι κάτι τέτοιο, όπως η παραβίαση αυτών των ιερών αρχών και καθηκόντων, είναι αδύνατον όταν ένας άνθρωπος γνωρίζει τι σημαίνει να κάνει αυτές τις ιερές υποσχέσεις κάθε εβδομάδα προς τον Κύριο και ενώπιον των αγίων.¹²

«Αποτελεί καθήκον μας να συλλογιζόμαστε προσεκτικά και με περίσκεψη τη φύση των προσευχών [μεταλήψεως], όταν τις ακούμε να προσφέρονται».

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Στο «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ», ο Πρόεδρος Σμιθ μιλά για τις σκέψεις του σχετικά με την εποχή όπου ο Σωτήρας καθιέρωσε τη μετάληψη. Γιατί είναι σημαντικό για εσάς αυτό το γεγονός;
Καθώς μελετάτε το τμήμα 1, συλλογιστείτε τη σπουδαιότητα να παρευρισκόμαστε κάθε εβδομάδα στη συγκέντρωση μεταλήψεως. Πώς μπορείτε να προετοιμασθείτε για τη συγκέντρωση μεταλήψεως; Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς, για να βοηθήσουν στην προετοιμασία των παιδιών τους;
Τι σας κάνει εντύπωση σχετικά με τις σκέψεις του Προέδρου Σμιθ, όταν μετέλαβε; (Βλέπε τμήμα 2.) Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να θυμόμαστε τον Σωτήρα και την εξιλέωσή Του, όταν μεταλαμβάνουμε;
Δώστε προσοχή στις διαθήκες που απαριθμούνται στο τμήμα 3. Συλλογισθείτε σιωπηλά πώς αισθάνεστε για αυτές τις διαθήκες. Πώς επηρεάζουν τη ζωή σας αυτές οι διαθήκες;

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 26:26–29, Προς Κορινθίους Α΄ 11:23–29, Νεφί Γ΄ 18:1–13, Μόρμον 9:29, Μορόνι 4–5, Δ&Δ 20:75–79, 59:9–12

Βοήθεια διδασκαλίας

«Αναθέστε στους συμμετέχοντες να διαβάσουν επιλεγμένες ερωτήσεις στο τέλος του κεφαλαίου (είτε ατομικώς είτε σε μικρές ομάδες). Ζητήστε τους να αναζητήσουν στο κεφάλαιο διδασκαλίες που σχετίζονται με τις ερωτήσεις. Κατόπιν, ζητήστε τους να αναφέρουν τις σκέψεις και τις εσώτερες γνώσεις τους στους υπόλοιπους της ομάδος» (από τη σελίδα VIII στο βιβλίο αυτό).