Κεφάλαιο 20º

Αγάπη και ενδιαφέρον για όλα τα τέκνα του Πατέρα μας

«Νομίζω ότι αν όλοι οι άνθρωποι ήξεραν και καταλάβαιναν ποιοι είναι και γνώριζαν για τη θεία πηγή από την οποίαν προήλθαν… θα είχαν αισθήματα καλοσύνης και δεσίματος ο ένας για τον άλλον που θα άλλαζαν τον όλο τρόπο ζωής τους και θα έφερναν ειρήνη επί της γης».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Ο Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ ο νεότερος και ο Τζων Στιούαρτ παρατήρησαν: «Στα αβρά, μικρά πράγματα της ζωής είναι εκεί όπου μπορεί κανείς να δει τον αληθινό Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ πιο ξεκάθαρα». Κατόπιν ανέφεραν τρία παραδείγματα από τα «αβρά, μικρά πράγματα» που είχε κάνει:

«Μία ημέρα, σε μία συνέλευση της εκκλησίας στο Μορμονικό Ταμπερνάκλ, στην Τεμπλ Σκουέαρ ένα 12χρονο αγόρι, ενθουσιασμένο που ήταν εκεί για πρώτη φορά, είχε έλθει νωρίς για να είναι βέβαιο ότι θα έπιανε μια θέση κοντά στο μπροστινό μέρος. …Μόλις πριν αρχίσει η συγκέντρωση και όταν είχαν καταληφθεί όλες οι θέσεις, ένας ταξιθέτης ζήτησε από το αγόρι να παραχωρήσει τη θέση του, ούτως ώστε να καθίσει ένας αργοπορημένος γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Με πραότητα το αγόρι υπάκουσε και σηκώθηκε στον διάδρομο, απογοητευμένο, σε αμηχανία και με δάκρυα». Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ «παρατήρησε τον μικρό και του έκανε νεύμα να ανεβεί [στο βήμα]. Όταν το αγόρι τού είπε τι είχε συμβεί, είπε: ‘Αυτός ο ταξιθέτης δεν είχε δικαίωμα να σου το κάνει αυτό. Όμως εδώ, κάθεσαι δίπλα μου’ και μοιράσθηκε τη θέση του μαζί του, ανάμεσα στους αποστόλους της Εκκλησίας.

»Μία ημέρα, καθώς έπαιρνε συνέντευξη από μία ομάδα νέων ανδρών που έφευγαν για διετή ιεραποστολή για την Εκκλησία, παρατήρησε ένα αγροτόπαιδο που είχε ανατεθεί να πάει στον ανατολικό Καναδά. ‘Παιδί μου, είναι κρύο εκεί επάνω. Έχεις ένα καλό και ζεστό πανωφόρι;’ ‘Όχι κύριε, δεν έχω’. Πήρε το αγόρι απέναντι στον δρόμο, σε ένα πολυκατάστημα και του αγόρασε το πιο ζεστό πανωφόρι που υπήρχε στο απόθεμα.

»Την ημέρα που υποστηρίχθηκε στη συνέλευση ως πρόεδρος της Εκκλησίας, ένα κοριτσάκι τα κατάφερε να περάσει μέσα από το πλήθος μετά τη συγκέντρωση και έπιασε το χέρι του. Ήταν τόσο συγκινημένος από τη χειρονομία που έσκυψε και πήρε το παιδί στην αγκαλιά του. Έμαθε ότι το όνομά της ήταν Βίνας Χομπς… που σύντομα θα γινόταν τεσσάρων ετών. Στα γενέθλιά της, η Βίνας έλαβε ένα τηλεφώνημα-έκπληξη: Ο Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ και η σύζυγός του που καλούσαν υπεραστικό για να της τραγουδήσουν ‘Χρόνια Πολλά’».¹

Αυτές οι πράξεις καλοσύνης δεν ήσαν απομονωμένα περιστατικά αλλά μέρος ενός διά βίου προτύπου. Ο Πρόεδρος Σμιθ ήταν «ένας άνδρας με μεγάλη τρυφερότητα και συμπόνια. Η ζωή του ήταν μία επαναλαμβανόμενη περίπτωση, η μία μετά την άλλη, που έδιδε βοήθεια στους έχοντας ανάγκη, παρηγοριά στους συντετριμμένους, συμβουλή στους συγχυσμένους και στο να αποτελεί παράδειγμα της χριστιανικής αγάπης που είναι ‘η αγνή αγάπη του Χριστού’. [Μορόνι 7:47]»²

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Με τη γνώση ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας όλων των ανθρώπων, επιθυμούμε να αγαπούμε και να ευλογούμε άλλους.

Νομίζω ότι αν όλοι οι άνθρωποι ήξεραν και καταλάβαιναν ποιοι είναι και γνώριζαν για τη θεία πηγή από την οποίαν προήλθαν και για τις απεριόριστες δυνατότητες που είναι μέρος της κληρονομιάς τους, θα είχαν αισθήματα καλοσύνης και δεσίματος ο ένας για τον άλλον που θα άλλαζαν τον όλο τρόπο ζωής τους και θα έφερναν ειρήνη επί της γης.

Πιστεύουμε στη αξιοπρέπεια και την ουράνια καταγωγή του ανθρώπου. Η πίστη μας είναι θεμελιωμένη στο γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και ότι εμείς είμαστε τα τέκνα του και ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί και αδελφές στην ίδια αιώνια οικογένεια.

Ως μέλη της οικογένειάς του, κατοικούσαμε μαζί του πριν τεθούν τα θεμέλια αυτής της γης και εκείνος θέσπισε και όρισε το σχέδιο σωτηρίας διά του οποίου κερδίσαμε το προνόμιο να προαχθούμε και να προοδεύσουμε καθώς πασχίζουμε να το κάνουμε.

Ο Θεός τον οποίον λατρεύουμε είναι ένα ένδοξο Ον που έχει κάθε δύναμη και τελειότητα και έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του και καθ’ ομοίωση, με εκείνα τα χαρακτηριστικά και τα γνωρίσματα που έχει ο ίδιος.

Και έτσι το πιστεύω μας στην αξιοπρέπεια και τον προορισμό του ανθρώπου αποτελεί ουσιώδες μέρος τόσο της θεολογίας μας όσο και του τρόπου ζωής μας. Είναι η ίδια η βάση της διδασκαλίας του Κυρίου μας ότι η «πρώτη και μεγάλη εντολή» είναι: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου. Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. »Θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». (Βλέπε Κατά Ματθαίον 22:37–39.)

Επειδή ο Θεός είναι ο Πατέρας μας, έχουμε μία φυσική επιθυμία να τον αγαπούμε και να τον υπηρετούμε και να είμαστε άξια μέλη της οικογενείας του. Αισθανόμαστε την υποχρέωση να κάνουμε αυτό που θα ήθελε να κάνουμε, να τηρούμε τις εντολές του και να ζούμε σε αρμονία με τα πρότυπα του Ευαγγελίου του—εκ των οποίων όλα είναι ουσιώδη μέρη της αληθινής λατρείας.

Και επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας, έχουμε την επιθυμία να αγαπούμε, να ευλογούμε και να τους συντροφεύουμε—και αυτό επίσης αποδεχόμαστε ως ουσιώδες μέρος της αληθινής λατρείας.

Συνεπώς, τα πάντα που κάνουμε στην Εκκλησία επικεντρώνονται στον ουράνιο νόμο σύμφωνα με τον οποίον πρέπει να αγαπούμε και να λατρεύουμε τον Θεό και να υπηρετούμε τους συνανθρώπους μας.

Δεν αποτελεί έκπληξη τότε που ως εκκλησία και ως λαός έχουμε βαθύ και ακατάλυτο ενδιαφέρον για την ευημερία όλων των τέκνων του Πατέρα μας. Επιζητούμε την εγκόσμια και πνευματική ευημερία τους μαζί με τη δική μας. Προσευχόμαστε γι’ αυτούς όπως το κάνουμε και για εμάς και προσπαθούμε να ζούμε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε εκείνοι, βλέποντας τα καλά μας έργα, να οδηγηθούν να δοξάσουν τον Πατέρα μας ο οποίος είναι στους Ουρανούς. [Βλέπε Κατά Ματθαίον 5:16.]³

«Ο Πέτρος, όμως, είπε: Ασήμι και χρυσάφι εγώ δεν έχω· αλλά, ό,τι έχω, αυτό σου δίνω: Στο όνομα του Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου, σήκω επάνω και περπάτα» (Πράξεις 3:6).

Καθώς αγαπούμε και υποστηρίζουμε αλλήλους στην Εκκλησία, γινόμαστε μία δύναμη για καλό στον κόσμο.

«Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου» [Κατά Ιωάννην 14:15.]

Αυτά τα λόγια απηύθυνε ο Διδάσκαλος στους μαθητές του λίγες ώρες μόλις πριν από τον θάνατό του, καθώς τους είχε μαζέψει να φάνε για το Πάσχα και να τους δώσει τις τελικές οδηγίες, προτού υποφέρει για τις αμαρτίες του κόσμου. Στην ίδια εκείνη περίσταση και λίγο πριν γίνουν αυτά τα σχόλια, ανεφέρθη στο ίδιο θέμα, όταν είπε:

«Παιδάκια μου, λίγο ακόμα είμαι μαζί σας. Θα με ζητήσετε· και όπως είπα στους Ιουδαίους, ότι: Όπου πηγαίνω εγώ, εσείς δεν μπορείτε νάρθετε, το λέω τώρα και σε σας. Μια καινούργια εντολή σας δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο· όπως εγώ σας αγάπησα, κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλον». [Κατά Ιωάννην 13:33–34.]…

…Δεν είμαστε απλώς φίλοι. Είμαστε αδελφοί και αδελφές, τα τέκνα του Θεού, τα οποία έχουν αποχωρισθεί, όπως έχω πει, από τον κόσμο για να εισέλθουν σε διαθήκες, να υπακούσουν στους νόμους του και να τηρούν τα πάντα τα οποία μας έχουν δοθεί με έμπνευση. Έχουμε προσταχθεί να αγαπούμε αλλήλους. «Μία καινούργια εντολή», έχει πει ο Κύριος και όμως σαν πολλές άλλες εντολές είναι τόσο παλαιά όσο και η αιωνιότητα. Δεν υπήρξε ποτέ εποχή κατά την οποία να μην υπάρχει αυτή η εντολή και να μην είναι ουσιώδης για τη σωτηρία και εντούτοις είναι πάντοτε καινούργια. Ποτέ δεν παλαιώνει, επειδή είναι αληθινή.⁴

Πιστεύω ότι είναι το επίσημο καθήκον μας να αγαπούμε ο ένας τον άλλον, να πιστεύουμε ο ένας τον άλλον, να έχουμε πίστη ο ένας τον άλλον, δηλαδή είναι το καθήκον μας να παραβλέπουμε τα ελαττώματα και τα μειονεκτήματα ο ένας του άλλου και να μην τα μεγαλύνουμε στα μάτια μας ούτε στα μάτια του κόσμου. Δεν θα πρέπει να βρίσκουμε λάθη στους άλλους, να μην κακολογούμε πίσω από την πλάτη άλλους, να μη μιλούμε άσχημα ο ένας στον άλλον στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Θα πρέπει να είμαστε αληθινοί ο ένας στον άλλον και σε κάθε αρχή της θρησκείας μας και να μην είμαστε ζηλόφθονοι ο ένας με τον άλλον. Δεν θα πρέπει να ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον, ούτε να είμαστε θυμωμένοι μεταξύ μας και δεν θα πρέπει να εμφανίζεται στην καρδιά μας ένα αίσθημα που να μη συγχωρούμε ο ένας στον άλλον τα παραπτώματά μας. Δεν θα πρέπει να αισθάνονται στην καρδιά τους τα τέκνα του Θεού ότι δεν μπορούν να συγχωρήσουν κάποιον, όποιος είναι αυτός…

…Οφείλουμε να μην τρέφουμε άσχημα συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, αλλά να έχουμε ένα αίσθημα συγχώρησης και αδελφικής αγάπης ο ένας για τον άλλον. Ας θυμάται καθένας από εμάς τα δικά του ελαττώματα και αδυναμίες και να προσπαθεί να τα διορθώσει. Δεν έχουμε φθάσει ακόμη σε μία κατάσταση τελειότητας. Ούτε καν αναμένεται να την φθάσουμε σε αυτήν τη ζωή και όμως, μέσω της βοήθειας του Αγίου Πνεύματος είναι δυνατόν να είμαστε ενωμένοι, βλέποντας μάτι προς μάτι και υπερνικώντας τις αμαρτίες και τις ατέλειές μας. Αν το κάνουμε αυτό, όσον αφορά στις εντολές του Κυρίου, θα αποτελούμε δύναμη για καλό στον κόσμο. Θα συντρίψουμε και θα υπερνικήσουμε κάθε κακό, κάθε αντίθεση προς την αλήθεια και θα πραγματοποιήσουμε χρηστότητα επάνω στο πρόσωπο της γης. Επειδή το Ευαγγέλιο θα διαδοθεί και οι άνθρωποι στον κόσμο θα αισθανθούν την επιρροή, η οποία θα διαχυθεί από τον λαό της Σιών και θα έχουν την τάση να μετανοούν περισσότερο για τις αμαρτίες τους και να λάβουν την αλήθεια.⁵

Εκφράζουμε αγάπη για τους συνανθρώπους μας, υπηρετώντας τους.

Ο Σωτήρας μας ήλθε στον κόσμο για να μας διδάξει αγάπη μεταξύ αλλήλων και καθώς φανερώθηκε αυτό το μέγα μάθημα μέσα από τα μεγάλα Πάθη και τον θάνατό του, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε, δεν θα πρέπει να εκφράζουμε την αγάπη μας για τους συνανθρώπους μας με υπηρέτηση προσφερθείσα για λογαριασμό τους;…

Πρέπει να προσφέρεται υπηρέτηση για λογαριασμό άλλων. Πρέπει να τείνουμε τη χείρα βοηθείας στους άτυχους, σε όσους δεν έχουν ακούσει την αλήθεια και βρίσκονται σε πνευματικό σκότος, στους έχοντας ανάγκη, στους καταπιεσμένους. Αποτυγχάνετε; Ας σκεφθούμε τα λόγια του ποιητή, Γουίλ Τόμπσον. …Το ποίημα αρχίζει έτσι:

«Έκανα κάτι καλό στον κόσμο σήμερα; 
Βοήθησα κάποιον σε ανάγκη;
Εμψύχωσα τον λυπημένο
και έκανα κάποιον να χαρεί;
Αν όχι, τότε πράγματι έχω αποτύχει». [Hymns, αρ. 223.]6                        

Όταν τείνουμε χείρα βοηθείας προς τους άλλους, δείχνουμε την αγάπη μας για εκείνους.

Η αποστολή μας είναι σε όλον τον κόσμο—για την ειρήνη, την ελπίδα, την ευτυχία και την εγκόσμια και αιώνια σωτηρία όλων των τέκνων του Πατέρα μας. …Με όλη τη δύναμη της πειθούς μου, παροτρύνω αυτόν τον λαό να συνεχίσει να προσεγγίζει και να ευλογεί τη ζωή όλων των τέκνων του Πατέρα μας παντού.⁷

Πρέπει να εκτιμούμε και να αγαπούμε τους ανθρώπους όπως είναι.

Όταν ήμουν μικρός, είχαμε ένα άλογο ονόματι Τζούνι. Ήταν ένα από τα πιο ευφυή ζώα που έχω δει ποτέ. Σχεδόν φαινόταν ανθρώπινη στην ικανότητά της. Δεν μπορούσα να την κρατήσω κλειδωμένη στον αχυρώνα, επειδή συνεχώς έλυνε το λουρί στην πόρτα του στάβλου. Έβαζα το λουρί συνδεδεμένο με τη μισή πόρτα του στάβλου επάνω στον στύλο, αλλά απλώς το σήκωνε με τη μύτη και τα δόντια της. Μετά πήγαινε έξω στην αυλή.

Υπήρχε μία βρύση στην αυλή που χρησιμοποιείτο για να γεμίζουμε τη γούρνα για τα ζώα μας. Η Τζούνι την άνοιγε με τα δόντια της και μετά άφηνε το νερό να τρέχει. Ο πατέρας μου με κυνηγούσε, επειδή δεν μπορούσα να κρατήσω το άλογο στον αχυρώνα. Ποτέ δεν το έσκαγε. Απλώς άνοιγε το νερό και μετά περπατούσε γύρω από την αυλή ή επάνω στο γρασίδι ή μέσα από τον κήπο. Στη μέση της νύκτας, άκουγα το νερό να τρέχει και τότε έπρεπε να σηκωθώ και να το κλείσω και να κλειδώσω και πάλι την Τζούνι.

Ο πατέρας μου υπέδειξε ότι το άλογο φαινόταν πιο έξυπνο από εμένα. Μία ημέρα απεφάσισε να την κλειδώσει, ούτως ώστε να μη μπορεί να βγει έξω. Πήρε το λουρί που έσφιγγε συνήθως γύρω από το επάνω μέρος του στύλου και το έδεσε γύρω από τον στύλο και κάτω από ένα οριζόντιο δοκάρι και είπε μετά: «Νεαρή μου, ας δούμε τώρα αν βγεις έξω από εκεί!» Ο πατέρας μου και εγώ φύγαμε από τον αχυρώνα και αρχίσαμε να βαδίζουμε πίσω προς το σπίτι και, προτού φθάσουμε εκεί, η Τζούνι ήταν δίπλα μας. Κατόπιν μετακινήθηκε και άνοιξε ξανά το νερό.

Υπέδειξα ότι τώρα, ίσως, ήταν τόσο έξυπνη όσο εκάτερος από εμάς. Απλώς δεν μπορούσαμε να αποτρέψουμε την Τζούνι να βγαίνει έξω από τον στάβλο της. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν κακή, επειδή δεν ήταν. Ο πατέρας δεν επρόκειτο να την πωλήσει ή να την ανταλλάξει, επειδή είχε τόσα πολλά άλλα καλά προσόντα που αποζημίωναν γι’ αυτό το μικρό ελάττωμα.

Το άλογο ήταν τόσο αξιόπιστο και φερέγγυο στο να σέρνει το τετράτροχο μόνιππό μας όπως ήταν ικανό να βγαίνει έξω από τον στάβλο μας. Και αυτό ήταν σημαντικό, επειδή η μητέρα ήταν διπλωματούχος μαία. Όταν εκαλείτο για μία γέννα κάπου στην κοιλάδα, συνήθως στη μέση της νύχτας, έπρεπε να σηκωθώ, να πάρω ένα φανάρι στον αχυρώνα και να τραβήξω την Τζούνι μέχρι το τετράτροχο μόνιππο.

Ήμουν μόνον περίπου δέκα ή ένδεκα ετών τότε. Και αυτό το άλογο έπρεπε να είναι ήρεμο και όμως αρκετά δυνατό για να πηγαίνει εμένα και τη μητέρα στην κοιλάδα, παντός καιρού. Ένα πράγμα που ποτέ δεν κατάλαβα, εντούτοις, ήταν γιατί τα περισσότερα μωρά έπρεπε να γεννηθούν τη νύκτα και τόσα πολλά τον χειμώνα.

Συχνά περίμενα τη μητέρα στο μόνιππο και τότε ήταν ωραίο που είχα τη συντροφιά της ήρεμης και γηραιάς Τζούνι. Αυτή η εμπειρία με αυτό το άλογο ήταν πολύ καλή για εμένα, επειδή νωρίς στη ζωή έπρεπε να μάθω να την αγαπώ και να την εκτιμώ όπως ήταν. Ήταν ένα υπέροχο άλογο με μόνον μία-δυο κακές συνήθειες. Οι άνθρωποι είναι κατά πολύ το ίδιο. Κανείς από εμάς δεν είναι τέλειος. Ωστόσο, καθένας από εμάς προσπαθεί να γίνει τέλειος, δηλαδή σαν τον Πατέρα μας στους Ουρανούς. Πρέπει να εκτιμούμε και να αγαπούμε τους ανθρώπους όπως είναι.

Ίσως χρειάζεται να το θυμάστε αυτό, όταν αξιολογείτε τους γονείς ή τους δασκάλους ή τους ηγέτες τομέα και πασσάλου ή τους φίλους σας—ή τους αδελφούς και τις αδελφές σας. Αυτό το μάθημα έχει μείνει πάντοτε μέσα μου—να βλέπω το καλό στους ανθρώπους αν και προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε να υπερνικήσουν μία ή δύο κακές συνήθειες…

Έμαθα νωρίς στη ζωή να αγαπώ και να μην κρίνω τους άλλους, προσπαθώντας πάντοτε να υπερνικώ τα δικά μου ελαττώματα.⁸

Όταν αγαπούμε τον Κύριο με όλη μας την καρδιά και τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, είμαστε σε αρμονία με όλον τον ιερό νόμο.

«Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου απ’ όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου.

»Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή.

»Δεύτερη, όμως, όμοια μ’ αυτή είναι: Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.

»Σ’ αυτές τις δύο εντολές κρέμονται ολόκληρος ο νόμος και οι προφήτες». (Κατά Ματθαίον 22:37–40.)

Με άλλα λόγια, όλα όσα έχουν αποκαλυφθεί προς σωτηρία του ανθρώπου από την αρχή ώς την εποχή μας είναι μέσα στα όρια, περιλαμβάνονται και αποτελούν μέρος αυτών των δύο μεγάλων νόμων. Αν αγαπούμε τον Κύριο με όλη την καρδιά, με όλη την ψυχή και με όλον τον νου και τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, τότε δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο να επιθυμούμε. Τότε θα είμαστε σε αρμονία με το σύνολο του ιερού νόμου. Αν ήμαστε πρόθυμοι να ζήσουμε σε αρμονία με αυτές τις δύο μεγάλες εντολές—και πρέπει να το κάνουμε τελικώς, αν είμαστε άξιοι να ζήσουμε στην παρουσία του Θεού—τότε η ανομία, η ζήλεια, η φιλοδοξία, η ζηλοφθονία, η αιματοχυσία και κάθε αμαρτία πάσης φύσεως θα αποβάλλονταν από τη γη. Τότε θα ερχόταν μία ημέρα αιώνιας ειρήνης και ευδαιμονίας. Τι ένδοξη ημέρα θα ήταν! Έχουμε ευλογηθεί με επαρκή λογική να γνωρίζουμε ότι μία τέτοια κατάσταση είναι πάρα πολύ επιθυμητή και θα εδραίωνε ανάμεσα στους ανθρώπους την Πατρότητα του Θεού και την τέλεια αδελφότητα του ανθρώπου.

…Μπορούμε να πούμε ότι αγαπούμε τον Κύριο με όλη μας την ψυχή; Μπορούμε να πούμε ότι ενδιαφερόμαστε τόσο για την ευημερία του πλησίον μας όσο για τη δική μας;⁹

Ας αγαπούμε τον Κύριο, διότι αυτό είναι το θεμέλιο των πάντων. Είναι η πρώτη εντολή, και η δεύτερη εντολή, να αγαπούμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, είναι σαν και αυτήν και όταν το έχουμε κάνει αυτό, έχουμε εκπληρώσει τον νόμο, επειδή δεν υπάρχει τίποτε που δεν θα γίνει.¹⁰

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Σκεφθείτε τα «αβρά, μικρά πράγματα» που έκανε ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ για τους άλλους (βλέπε «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ»). Τι μπορούμε να κάνουμε, για να εδραιώσουμε παρόμοια πρότυπα καλοσύνης στη ζωή μας;
Πώς μπορούν οι διδαχές στο τμήμα 1 να μας βοηθήσουν να είμαστε καλοσυνάτοι και στοργικοί στους γύρω μας;
Τι σας κάνει εντύπωση σχετικά με τη συμβουλή του Προέδρου Σμιθ στο τμήμα 2; Γιατί νομίζετε ότι θα είμαστε «μία δύναμη για καλό στον κόσμο» καθώς ακολουθούμε αυτήν τη συμβουλή;
Τι έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός για να «μας διδάξει αγάπη μεταξύ αλλήλων»; (Βλέπε τμήμα 3.) Με ποιους τρόπους μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του;
Επανεξετάστε την ιστορία για την Τζούνι, το άλογο (βλέπε τμήμα 4). Γιατί νομίζετε ότι είναι σημαντικό να «εκτιμούμε και να αγαπούμε τους ανθρώπους όπως είναι»; Τι μπορούμε να κάνουμε για να βλέπουμε το καλό στους άλλους, ακόμη και αν προσπαθούμε να τους βοηθούμε να υπερνικήσουν κακές συνήθειες;
Τι σημαίνει για εσάς να τηρείτε τις εντολές στο Κατά Ματθαίον 22:37–40; (Για ορισμένα παραδείγματα, βλέπε τμήμα 5.) Γιατί είμαστε «σε αρμονία με το σύνολο του ιερού νόμου», όταν τηρούμε αυτές τις εντολές;

Σχετικές γραφές

Πράξεις 17:28–29, Προς Ρωμαίους 8:16–17, Πέτρου Α΄ 4:18–21, Μωσία 2:17, 18:8–10, Μορόνι 7:45–48

Βοήθεια διδασκαλίας

Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να καλέσετε συμμετέχοντες να διαβάσουν τις κεφαλίδες στο κεφάλαιο και να επιλέξουν ένα τμήμα που είναι σημαντικό γι’ αυτούς ή την οικογένειά τους. Ζητήστε τους να μελετήσουν τις διδασκαλίες του Προέδρου Σμιθ σε αυτό το τμήμα, συμπεριλαμβάνοντας αντίστοιχες ερωτήσεις στο τέλος του κεφαλαίου. Κατόπιν, ζητήστε από τα μέλη να μοιρασθούν μαζί σας τι έμαθαν.