Κεφάλαιο 13º
Βάπτιση
«Η βάπτιση είναι κυριολεκτικά… μία μετακίνηση ή ανάσταση από μία ζωή σε μία άλλη—από τη ζωή της αμαρτίας στη ζωή της πνευματικής ζωής».
Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ
Στη γενική συνέλευση Απριλίου του 1951, ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ μίλησε για την εμπειρία του 67 χρόνια νωρίτερα, όταν βαπτίσθηκε σε ηλικία 8 ετών. Κατά την ημέρα της βάπτισής του, είπε, αισθάνθηκε ότι «στάθηκε αγνός, καθαρός ενώπιον του Κυρίου». Όμως έμαθε ότι θα έπρεπε να προσπαθήσει σκληρά σε ολόκληρη τη ζωή του για να κρατηθεί σε εκείνη την κατάσταση. Ενθυμείτο: «Είχα μία αδελφή η οποία ήταν πολύ καλοσυνάτη, όπως ήσαν όλες οι αδελφές μου, η οποία αποτύπωσε στον νου μου την ανάγκη να κρατώ τον εαυτό μου ακηλίδωτο από τον κόσμο. Οι διδασκαλίες της προς εμένα την ημέρα που βαπτίσθηκα έμειναν μέσα μου όλες τις ημέρες της ζωής μου».1
Πιστός στις διδασκαλίες της αδελφής του, ο Πρόεδρος Σμιθ παρότρυνε τα μέλη της Εκκλησίας να τηρούν τη διαθήκη τους του βαπτίσματος—να παραμείνουν «εντός [της] πνευματικής ζωής» την οποία έλαβαν, όταν βαπτίσθηκαν.2 Δήλωσε:
«Δεν υπάρχει σημαντικότερη συμβουλή που μπορεί να δοθεί σε οιονδήποτε μέλος της Εκκλησίας από το να τηρεί τις εντολές μετά τη βάπτιση. Ο Κύριος μάς προσφέρει σωτηρία υπό τον όρο της μετάνοιας και της πίστης στους νόμους του».3
Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ
1
Η βάπτιση με κατάδυση είναι ως παρομοίωση της γέννησης, του θανάτου και της ανάστασης.
Η βάπτιση, η τρίτη αρχή και πρώτη διάταξη του Ευαγγελίου, είναι θεμελιώδης για τη σωτηρία και την υπερύψωση στο βασίλειο του Θεού. Η βάπτιση είναι, πρώτον, το μέσον διά του οποίου το μετανοημένο άτομο λαμβάνει άφεση αμαρτιών. Δεύτερον, είναι η πύλη προς το βασίλειο του Θεού. Ο Κύριος, μιλώντας στον Νικόδημο, μας το αναφέρει στο Κατά Ιωάννην 3:1–11…
…Η βάπτιση είναι με κατάδυση στο νερό. …Η βάπτιση δεν μπορεί να είναι με άλλο τρόπο παρά με κατάδυση ολόκληρου του σώματος στο νερό για τους εξής λόγους:
(1) Είναι ως παρομοίωση του θανάτου, της ταφής και της ανάστασης του Ιησού Χριστού, και όλων των άλλων που αναστήθηκαν.
(2) Το βάπτισμα είναι επίσης μία γέννηση και ως παρομοίωση της γέννησης ενός παιδιού σε τούτο τον κόσμο.
(3) Το βάπτισμα είναι κυριολεκτικά και ένα σύμβολο της ανάστασης, μία μετακίνηση ή ανάσταση από μία ζωή σε μία άλλη—από τη ζωή της αμαρτίας στη ζωή της πνευματικής ζωής.
Θέλω να μιλήσω για τον δεύτερο λόγο: Η βάπτιση είναι επίσης μία γέννηση και ως παρομοίωση της γέννησης ενός παιδιού σε τούτο τον κόσμο. …Στο Μωυσή 6:58–60 διαβάζουμε:
«Σου δίνω λοιπόν εντολή, να διδάξεις όλα αυτά απεριόριστα στα τέκνα σου, λέγοντας:
»Ότι εξαιτίας της παράβασης έρχεται η πτώση, η οποία πτώση φέρνει το θάνατο, και εφόσον γεννηθήκατε μέσα στον κόσμο με νερό και αίμα και το πνεύμα, το οποίο εγώ έκαμα, και έτσι έγινε από το χώμα μια ζώσα ψυχή, ακριβώς έτσι πρέπει να ξαναγεννηθείτε μέσα στη βασιλεία των ουρανών, με νερό και με το Πνεύμα, και να καθαριστείτε μέσω τού αίματος, τού αίματος τού Μονογενούς μου. Ώστε να εξαγνιστείτε από κάθε αμαρτία, και να απολαύσετε τα λόγια τής αιώνιας ζωής σε τούτον τον κόσμο, και αιώνια ζωή στο μελλοντικό κόσμο, δηλαδή αθάνατη δόξα.
»Γιατί με το νερό τηρείτε τις εντολές, με το Πνεύμα δικαιώνεστε, και με το αίμα εξαγνίζεστε»…
…Κάθε παιδί το οποίο έρχεται στον κόσμο περιβάλλεται από νερό, γεννιέται από νερό, και από αίμα και το πνεύμα. Έτσι όταν γεννιόμαστε στο βασίλειο του Θεού, πρέπει να γεννηθούμε κατά τον ίδιο τρόπο: με τη βάπτιση, να γεννηθούμε από το νερό· μέσω της εκχύσεως του αίματος του Χριστού να καθαρισθούμε και να καθαγιασθούμε· και να δικαιωθούμε μέσω του Πνεύματος του Θεού, διότι η βάπτιση δεν ολοκληρώνεται χωρίς τη βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα. Βλέπετε τον παραλληλισμό ανάμεσα στη γέννηση στον κόσμο και τη γέννηση στο βασίλειο του Θεού…
Έρχομαι στον τρίτο λόγο: Η βάπτιση είναι κυριολεκτικά και ένα σύμβολο της ανάστασης, μία μετακίνηση ή ανάσταση από μία ζωή σε μία άλλη—από τη ζωή της αμαρτίας στη ζωή της πνευματικής ζωής…
…Όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες… πρέπει να μετανοήσουν. …Βρίσκονται σε πνευματικό θάνατο. Πώς θα επιστρέψουν; Με το να εμβυθιστούν στο νερό. Είναι νεκροί και εμβυθίζονται στο νερό και έρχονται προς τα έξω με ανάσταση του πνεύματος, ξανά στην πνευματική ζωή. Αυτή είναι η βάπτιση.4
Αυτός ο πίνακας απεικονίζει έναν άνδρα ο οποίος βαπτίζεται στον ποταμό Δνείπερο, κοντά στο Κίεβο της Ουκρανίας.
2
Τα μικρά παιδιά τα οποία δεν έχουν φθάσει στα χρόνια της υπευθυνότητας δεν χρειάζεται να βαπτισθούν, διότι λυτρώνονται μέσω της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού.
Ξέρω ότι τα μικρά παιδιά τα οποία δεν έχουν φθάσει στα χρόνια της υπευθυνότητας και, επομένως, δεν είναι ένοχα αμαρτίας… λυτρώνονται μέσω του αίματος του Χριστού και είναι μέγας εμπαιγμός να διαφωνούν λέγοντας ότι χρειάζονται βάπτιση, αρνούμενοι τη δικαιοσύνη και ευσπλαχνία του Θεού [βλέπε Μορόνι 8:20–23].5
Στο 29ο τμήμα του Διδαχή και Διαθήκες ο Κύριος λέει τα εξής (εδάφια 46–47):
«Όμως ιδέστε, σας λέω, ότι τα μικρά παιδιά είναι λυτρωμένα από καταβολής κόσμου μέσω τού Μονογενούς μου.
»Επομένως, δεν μπορούν να αμαρτήσουν, γιατί δεν έχει δοθεί εξουσία στο Σατανά να βάζει σε πειρασμό τα μικρά παιδιά, μέχρι να αρχίσουν να γίνονται υπόλογα εμπρός μου».
Αυτό ακούγεται καλό. «Τα μικρά παιδιά είναι λυτρωμένα από καταβολής κόσμου». Τι εννοεί Εκείνος με αυτό; Αυτό σημαίνει ότι προτού τεθεί το θεμέλιο ετούτης της γης, αυτό το σχέδιο απολύτρωσης, το σχέδιο σωτηρίας το οποίο θα πρέπει να ακολουθούμε σε αυτή τη θνητή ζωή, ήταν προετοιμασμένα, και ο Θεός, γνωρίζοντας το τέλος από την αρχή, προέβλεψε για τη λύτρωση των μικρών παιδιών μέσω της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού…
…Όταν κοιτάζετε το πρόσωπο ενός μωρού και εκείνο σας κοιτά και σας χαμογελά, μπορείτε να πιστέψετε ότι εκείνο το μικρό παιδί έχει μολυνθεί με όποιο είδος αμαρτίας, το οποίο θα του στερήσει να βρεθεί στην παρουσία του Θεού, αν πεθάνει;…
Θυμάμαι όταν βρισκόμουν στο ιεραποστολικό πεδίο στην Αγγλία, υπήρχε εκεί μια οικογένεια Αμερικανών. …Όταν [ο σύζυγος] άκουσε τους πρεσβυτέρους να κηρύττουν στους δρόμους, τους προσκάλεσε στο σπίτι του, επειδή ήταν συμπατριώτες του. Δεν ενδιαφερόταν για το Ευαγγέλιο. Ενδιαφερόταν για αυτούς, διότι ήταν κι αυτοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Λοιπόν, έτυχε να εργάζομαι σκληρά εκεί. Δεν ήμουν ο πρώτος που άκουσε να κηρύττει, όμως αργότερα με προσκάλεσε στο σπίτι του…
Νομίσαμε ότι θα πηγαίναμε στο σπίτι του και θα συζητούσαμε για μπέιζμπολ και ποδόσφαιρο και άλλα πράγματα και θα συγκρίναμε τα πράγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες με αυτά στη Μεγάλη Βρετανία—πράγματα που τον ενδιέφεραν. Πράγματι, αυτό κάναμε, και στην αρχή δεν είπαμε λέξη για θρησκεία. Ξαναπήγαμε μερικές φορές και μας θεώρησε αρκετά καλούς ανθρώπους, διότι δεν προσπαθήσαμε να τον πιέσουμε να αποδεχθεί τη θρησκεία μας. Όμως έπειτα από λίγο καιρό άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις—ξέραμε ότι θα έκαναν—και ένα βράδυ, όπως καθόμασταν στο σπίτι τους, η σύζυγος του κυρίου στράφηκε σε εμένα και είπε: «Πρεσβύτερε Σμιθ, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση». Πριν ακόμα κάνει την ερώτησή της, άρχισε να κλαίει. Δεν ήξερα περί τίνος επρόκειτο. Έκλαιγε με λυγμούς και όταν ηρέμησε αρκετά, ώστε να κάνει την ερώτηση, μου είπε την εξής ιστορία:
Όταν πήγαν στην Αγγλία, είχαν την ατυχία να χάσουν το μωρό τους. …Πήγαν στον ιερέα [της εκκλησίας στην οποίαν παρευρίσκονταν] και ζήτησαν να ταφεί το μωρό κατά τη χριστιανική ταφή. …Ο ιερέας τής είπε: «Δεν μπορεί να γίνει χριστιανική ταφή, διότι το παιδί δεν έχει βαπτισθεί. Το μωρό σας είναι χαμένο». Ήταν μάλλον απότομος ο τρόπος που ειπώθηκε αυτό, όμως έτσι αφηγήθηκε η ίδια την ιστορία και η καρδιά της γυναίκας πονούσε ασταμάτητα επί δύο ή τρία χρόνια. Έτσι έκανε σε εμένα την ερώτηση: «Είναι χαμένο το μωρό μου; Δεν θα το ξαναδώ ποτέ;» Γύρισα και της διάβασα από το Βιβλίο του Μόρμον τα λόγια του Μόρμον στον γιο του, Μορόνι [βλέπεΜορόνι 8]. Είπα: «Το μωρό σας δεν είναι χαμένο. Κανένα μωρό δεν χάνεται. Κάθε μωρό σώζεται στη βασιλεία του Θεού, όταν πεθαίνει».
…«Επίσης είδα ότι όλα τα παιδιά που πεθαίνουν πριν φθάσουν στα χρόνια της υπευθυνότητας, σώζονται στο σελέστιο βασίλειο των ουρανών». [Δ&Δ 137:10.] Αυτά είπε ο Κύριος στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ σε μία αποκάλυψη ή όραμα που είχε στον Ναό του Κίρτλαντ. Δεν ακούγεται καλό αυτό; Δεν είναι δίκαιο; Δεν είναι σωστό; …[Ένα μωρό] δεν ευθύνεται για το προπατορικό αμάρτημα, δεν ευθύνεται για κανένα αμάρτημα και το έλεος του Θεού το αξιώνει αυτό και το μωρό είναι λυτρωμένο.
Όμως, πώς είναι με εσάς και εμένα; Εδώ είμαστε, ικανοί να κατανοήσουμε, και ο Κύριος λέει: «Ποιον από εκείνους που έχουν επίγνωση, δεν έχω προστάξει να μετανοήσει;» [Δ&Δ 29:49.]Έχουμε προσταχθεί να μετανοήσουμε, έχουμε προσταχθεί να βαπτισθούμε, έχουμε προσταχθεί να ξεπλύνουμε τις αμαρτίες μας στα ύδατα του βαπτίσματος, διότι είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε και όλοι έχουμε αμαρτήσει. Όμως δεν έχω βαπτισθεί και εσείς δεν έχετε βαπτισθεί για οτιδήποτε έκανε ο Αδάμ. Έχω βαπτισθεί ώστε να μπορέσω να καθαρισθώ από όσα έχω κάνει εγώ, και το ίδιο εσείς, και ώστε να μπορέσω να έλθω στη βασιλεία του Θεού.
…Ο Κύριος έχει προνοήσει για εκείνους οι οποίοι είναι χωρίς νόμο, και τα μικρά παιδιά δεν υπόκεινται στον νόμο της μετάνοιας. Πώς θα μπορούσατε να διδάξετε σε ένα μικρό παιδί να μετανοήσει; Δεν έχει να μετανοήσει για τίποτα.
Ο Κύριος έχει θέσει—και αυτό κατά τη δική Του κρίση—την ηλικία της υπευθυνότητας στα οκτώ έτη. Μετά την ηλικία των οκτώ ετών θεωρούμεθα ότι έχουμε επαρκή αντίληψη ώστε να βαπτισθούμε. O Κύριος φροντίζει εκείνους οι οποίοι είναι κάτω από αυτή την ηλικία.6
3
Κάθε άτομο το οποίο βαπτίζεται στην Εκκλησία έχει κάνει μια διαθήκη με τον Κύριο.
Κάθε άτομο, όταν εισέρχεται στα ύδατα του βαπτίσματος, παίρνει επάνω του μία διαθήκη.
«Και πάλι, ως είδος εντολής προς την εκκλησία σχετικά με τον τρόπο βαφτίσματος—Όλοι όσοι ταπεινώνουν τον εαυτό τους εμπρός στο Θεό, και επιθυμούν να βαφτιστούν, και έρχονται με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, και βεβαιώνουν ενώπιον τής εκκλησίας ότι έχουν πραγματικά μετανοήσει για όλες τις αμαρτίες τους, και είναι πρόθυμοι να πάρουν επάνω τους το όνομα τού Ιησού χριστού, έχοντας σαν σκοπό τους να τον υπηρετήσουν ώς το τέλος, και πράγματι φανερώνουν με τα έργα τους ότι έχουν λάβει το Πνεύμα τού Χριστού μέχρι την άφεση των αμαρτιών τους, αυτοί να γίνονται δεκτοί στην εκκλησία με βάφτισμα». (Δ&Δ 20:37.)7
«Κάθε άτομο το οποίο βαπτίζεται στην Εκκλησία έχει κάνει μια διαθήκη με τον Κύριο να τηρεί τις εντολές Του».
Θα διαβάσω από το 59ο τμήμα του Διδαχή και Διαθήκες:
«Τους δίνω λοιπόν μια εντολή [εννοώντας τα μέλη της Εκκλησίας], λέγοντας το εξής: Αγάπα τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το σθένος, το νου και τη δύναμη, και στο όνομα τού Ιησού Χριστού να τον υπηρετείς.
»Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. »Μην κλέψεις, ούτε να διαπράξεις μοιχεία, ούτε να σκοτώσεις, ούτε να κάνεις τίποτα παραπλήσιο.
»Να ευχαριστείς τον Κύριο το Θεό σου στα πάντα». [Δ&Δ 59:5–7.]
Κάθε άτομο το οποίο βαπτίζεται σε τούτη την Εκκλησία έχει συνάψει μία διαθήκη με τον Κύριο να τηρεί τις εντολές Του και σε αυτή την εντολή, η οποία επαναλαμβάνεται στη θεϊκή νομή στην οποία ζούμε, μας έχει ειπωθεί ότι θα πρέπει να υπηρετούμε τον Κύριο με όλη την καρδιά και τον νου, και με όλο το σθένος που έχουμε, και αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού. Όλα όσα κάνουμε, θα πρέπει να γίνονται στο όνομα του Ιησού Χριστού.
Στα ύδατα του βαπτίσματος συνήψαμε διαθήκη ότι θα τηρούμε αυτές τις εντολές· ότι θα υπηρετούμε τον Κύριο· ότι θα τηρούμε αυτήν την πρώτη και μεγαλύτερη από όλες τις εντολές και θα αγαπάμε τον Κύριο τον Θεό μας· ότι θα τηρούμε την επόμενη μεγάλη εντολή, θα αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας· και με όλο το σθένος μας, με όλη τη δύναμη, με όλη την καρδιά μας θα αποδεικνύουμε σε Εκείνον ότι θα «ζήσ[ουμε] με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού» [Δ&Δ 84:44]· ότι θα είμαστε υπάκουοι και ταπεινοί, επιμελείς στην υπηρέτησή Του, πρόθυμοι να υπακούμε, να δίνουμε μεγάλη προσοχή στις συμβουλές εκείνων που προεδρεύουν σε εμάς και να κάνουμε όλα τα πράγματα με το βλέμμα στραμμένο στη δόξα του Θεού.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε αυτά τα πράγματα, διότι αυτή η εντολή είναι δεσμευτική προς εμάς ως μέλη της Εκκλησίας.8
4
Για να αποκτήσουμε τις πλήρεις ευλογίες του Ευαγγελίου, πρέπει να εξακολουθούμε να είμαστε ταπεινοί, να μετανοούμε και να είμαστε υπάκουοι μετά τη βάπτισή μας.
Ένας από τους μεγάλους σκοπούς της αληθινής εκκλησίας είναι να διδάξει στους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν μετά τη βάπτιση, ώστε να αποκτήσουν τις πλήρεις ευλογίες του Ευαγγελίου.9
Κάθε άτομο που βαπτίζεται, αληθινά βαπτίζεται, έχει ταπεινωθεί· η καρδιά του είναι συντετριμμένη· το πνεύμα του μεταμελημένο· έχει συνάψει μία διαθήκη ενώπιον του Θεού ότι θα τηρήσει τις εντολές του και έχει εγκαταλείψει όλες τις αμαρτίες του. Κατόπιν, όταν έλθει στην Εκκλησία, αποτελεί προνόμιό του να αμαρτήσει, αφού είναι μέλος; Μπορεί να επαγρυπνεί λιγότερο; Μπορεί να εντρυφά σε ορισμένα από τα πράγματα για τα οποία έχει πει ο Κύριος ότι θα πρέπει να αποφεύγει; Όχι. Είναι το ίδιο απαραίτητο να έχει εκείνο το μεταμελημένο πνεύμα, εκείνη τη συντετριμμένη καρδιά μετά τη βάπτισή του, όπως και πριν.10
Έχω ακούσει ορισμένους από τους νέους άνδρες μας και ορισμένους όχι τόσο νέους να μιλούν για τη βάπτιση. Λένε ότι δεν ξέρουν γιατί, εφόσον η βάπτιση είναι προς άφεση αμαρτιών, να μη βαπτίζεται ένας άνθρωπος κάθε φορά που διαπράττει αμάρτημα. Βλέπετε τον λόγο; Εφόσον ένας άνθρωπος αμαρτάνει και παραμένει εντός της πνευματικής ζωής, είναι ζωντανός, μπορεί να μετανοήσει και να συγχωρηθεί. Δεν χρειάζεται να βαπτίζεται, ώστε να επιστρέφει εκεί από όπου ήδη βρίσκεται.11
Ποιος ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών επιζητεί μία θέση στο τελέστιο βασίλειο; Ποιος ανάμεσα στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών επιζητεί μία θέση στο τερρέστριο βασίλειο; Με αυτά τα βασίλεια δεν θα πρέπει να θέλουμε να έχουμε σχέση. Δεν αποτελεί πρόθεση του ανθρώπου ο οποίος βαπτίζεται στην Εκκλησία, ή δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόθεση, να ζει με τρόπο ώστε να μη βρει μία θέση στο σελέστιο βασίλειο του Θεού. Διότι η ίδια η βάπτιση είναι η οδός προς αυτό το βασίλειο. Η βάπτιση έχει διττή φύση. Είναι αρχικώς για την άφεση των αμαρτιών και κατόπιν η είσοδος στο βασίλειο του Θεού, όχι στο τελέστιο βασίλειο, όχι στο τερρέστριο βασίλειο, αλλά είσοδος στο σελέστιο βασίλειο, εκεί όπου ο Θεός κατοικεί. Γι’ αυτό είναι η βάπτιση. Γι’ αυτό είναι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος με τη χειροθεσία—να μας προετοιμάσει ώστε να μπορέσουμε μέσω της υπακοής να προχωρήσουμε, τηρώντας τις εντολές του Κυρίου, έως ότου λάβουμε την πληρότητα στο σελέστιο βασίλειο.12
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Ερωτήσεις
-
Καθώς διαβάζετε τις αναμνήσεις του Προέδρου Σμιθ στο «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ», συλλογισθείτε τη βάπτισή σας. Πώς έχει αυξηθεί από τότε η κατανόησή σας για τη βάπτιση; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα μέλη της οικογένειας ή τους φίλους που προετοιμάζονται να βαπτισθούν;
-
Ποιες εσώτερες γνώσεις για τη βάπτιση αποκτάτε από τις διδασκαλίες του Προέδρου Σμιθ στο τμήμα 1; Πώς μπορούν οι διδασκαλίες του για τον συμβολισμό του βαπτίσματος να αυξήσουν την κατανόησή μας για τη διαθήκη του βαπτίσματος;
-
Τι διδάσκει η αφήγηση στο τμήμα 2 σχετικά με την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα για τα τέκνα Του; Συλλογισθείτε τους ανθρώπους που γνωρίζετε, οι οποίοι θα μπορούσαν να επωφεληθούν μαθαίνοντας τη διδαχή που διδάσκεται στην αφήγηση αυτή.
-
Συλλογισθείτε τις προσπάθειές σας να τηρήσετε τη διαθήκη του βαπτίσματος (βλέπε τμήμα 3). Πώς αυτή η διαθήκη επηρεάζει τις σχέσεις σας με τα μέλη της οικογένειας και τους άλλους;
-
Συλλογισθείτε τη δήλωση του Προέδρου Σμιθ στην αρχή του τμήματος 4. Τι νομίζετε ότι πρέπει να διδαχθούν οι άνθρωποι μετά τη βάπτισή τους; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να τηρεί τη διαθήκη του βαπτίσματος;
Σχετικές γραφές
Κατά Ματθαίον 3:13–17, Νεφί Β΄ 31:5–13, Μωσία 18:8–13, Νεφί Γ΄ 11:31–39, Δ&Δ 68:25–27, Άρθρα της Πίστης 1:4
Βοήθεια διδασκαλίας
«Μπορείτε να βοηθήσετε εκείνους που διδάσκετε να αισθανθούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για την ικανότητά τους να συμμετάσχουν σε μία συζήτηση, αν ανταποκριθείτε θετικά σε κάθε ειλικρινές σχόλιο. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να πείτε: ‘Ευχαριστώ για την απάντησή σου. Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου’… ή ‘Πολύ καλό παράδειγμα’ ή ‘Εκτιμώ όλα όσα είπες σήμερα’» (Teaching, No Greater Call [1999], 64).