«Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου»
Από τον Πρεσβύτερο Ρόμπερτ Χέιλς
Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων
Η χρήση της ελευθέρας βουλήσεώς μας σημαίνει ότι επιλέγουμε να «κάν[ουμε] το σωστό κι ό,τι θέλει ας γίνει».
Αδελφοί και αδελφές, εξ όλων των μαθημάτων που παίρνουμε από τη ζωή του Σωτήρος, κανένα δεν είναι πιο ευκρινές και δυνατό από το μάθημα της υπακοής.
Το παράδειγμα του Σωτήρος
Στο προθνητό Συμβούλιο στους Ουρανούς, ο Εωσφόρος επαναστάτησε εναντίον του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα. Όσοι ακολούθησαν τον Εωσφόρο τερμάτισαν την αιώνια πρόοδό τους -- προσέξτε ποιον ακολουθείτε!
Τότε ο Ιησούς εξέφρασε τη δέσμευσή Του να υπακούσει, λέγοντας: «Πατέρα, ας γίνει το θέλημά σου, και η δόξα να είναι δική σου για πάντα»1. Σε όλη Του τη διακονία, «δέχτηκε πειρασμούς αλλά δεν [τους] έδωσε προσοχή»2. Πράγματι, «έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε»3.
Επειδή ο Σωτήρας μας ήταν υπάκουος, εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες μας, καθιστώντας δυνατή την ανάστασή μας και προετοιμάζοντας τον δρόμο για να επιστρέψουμε στον Επουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος ήξερε ότι θα κάναμε λάθη καθώς μαθαίναμε υπακοή στη θνητότητα. Όταν υπακούμε, δεχόμαστε τη θυσία Του, επειδή «πιστεύουμε ότι μέσω τής Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού, μπορεί να σωθεί όλη η ανθρωπότητα, με την υπακοή στους νόμους, τις διατάξεις και τις δοθείσες εντολές στο Ευαγγέλιο»4.
Ο Ιησούς μάς δίδαξε να υπακούμε με απλή γλώσσα που είναι ευνόητη: «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου»,5 και «ελ[άτε], και ακολουθ[ήστε] με»6.
Όταν βαπτιζόμαστε, «π[αίρνουμε] επάνω [μας] το όνομα τού Χριστού» και εισερχόμαστε σε «διαθήκη με τον Θεό ότι [θα είμαστε] υπάκουοι ώς το τέλος τής ζωής [μας]»7. Κάθε Κυριακή, ανανεώνουμε αυτήν τη διαθήκη του βαπτίσματος, με το να μεταλαμβάνουμε και να μαρτυρούμε ότι είμαστε πρόθυμοι να τηρούμε τις εντολές. Επιζητούμε συγχώρηση για όποιες σκέψεις, αισθήματα ή πράξεις που δεν είναι σε αρμονία με το θέλημα του Επουράνιου Πατέρα μας. Καθώς μετανοούμε, σταματώντας την ανυπακοή και αρχίζοντας να υπακούμε ξανά, δείχνουμε την αγάπη μας για Εκείνον.
Είδη υπακοής
Καθώς ζούμε το Ευαγγέλιο, προοδεύουμε στην κατανόησή μας της υπακοής. Μερικές φορές, μπορεί να μπούμε σε πειρασμό να ακολουθήσουμε αυτό που εγώ αποκαλώ «υπακοή του φυσικού ανθρώπου», στην οποία ανυπάκουα απορρίπτουμε τον νόμο του Θεού, δίδοντας προτίμηση στη σοφία μας και στις επιθυμίες μας ή ακόμη και τη δημοτικότητά μας. Επειδή αυτό γίνεται συχνά από τόσους πολλούς, αυτή η διαταραχή της υπακοής μειώνει τα πρότυπα του Θεού στον πολιτισμό μας και στους νόμους μας.
Μερικές φορές, μέλη μπορεί να συμμετάσχουν σε «επιλεκτική υπακοή» ισχυριζόμενα ότι αγαπούν τον Θεό και τιμούν τον Θεό, ενώ διαλέγουν και επιλέγουν ποιες από τις εντολές και τις διδασκαλίες Του --και τις διδασκαλίες και συμβουλές των προφητών Του-- θα ακολουθήσουν πλήρως.
Ορισμένοι υπακούουν συλλογικώς, διότι δεν μπορούν να αντιληφθούν όλους τους λόγους για μία εντολή, όπως ακριβώς τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν πάντοτε τους λόγους για τις συμβουλές και τους κανόνες των γονέων τους. Όμως, γνωρίζουμε πάντοτε τον λόγο που ακολουθούμε τους προφήτες, διότι αυτή είναι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού και είναι ο Σωτήρας αυτός που διευθύνει τους προφήτες Του σε όλες τις θεϊκές νομές.
Καθώς βαθαίνει η κατανόησή μας για την υπακοή, αναγνωρίζουμε τον ουσιώδη ρόλο της ελευθέρας βουλήσεως. Όταν ο Ιησούς ήταν στον Κήπο της Γεθσημανή, προσευχήθηκε τρεις φορές στον Πατέρα Του στους Ουρανούς: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως εσύ»8. Ο Θεός δεν θα παραβίαζε την ελευθέρα βούληση του Σωτήρος, όμως έστειλε ευσπλαχνικά έναν άγγελο να ενδυναμώσει τον Υιό Του τον Αγαπητό.
Ο Σωτήρας ήλθε αντιμέτωπος με μία άλλη δοκιμασία στον Γολγοθά, όπου θα μπορούσε να είχε καλέσει λεγεώνες αγγέλων να Τον κατεβάσουν από τον σταυρό, αλλά έκανε την επιλογή Του να υπομείνει με υπακοή μέχρι τέλους και να ολοκληρώσει την εξιλεωτική Του θυσία, αν και αυτό σήμαινε μεγάλα δεινά, ακόμη και θάνατο.
Η ώριμη πνευματικώς υπακοή είναι «η υπακοή του Σωτήρος». Παρακινείται από αληθινή αγάπη για τον Επουράνιο Πατέρα και τον Υιό Του. Όταν υπακούμε οικειοθελώς, όπως έκανε ο Σωτήρας μας, αγαπούμε τα λόγια του Επουράνιου Πατέρα μας: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα»9. Και προσδοκούμε να ακούσουμε, κατά την είσοδό μας στην παρουσία του Επουράνιου Πατέρα μας: «Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· …μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου»10.
Η χρήση της ελευθέρας βουλήσεώς μας σημαίνει ότι επιλέγουμε να «κάν[ουμε] το σωστό κι ό,τι θέλει ας γίνει»11. Απαιτεί αυτοκυριαρχία και φέρνει πεποίθηση, αιώνια ευδαιμονία και την αίσθηση της ικανοποίησης σε εμάς, και με παράδειγμα, στους γύρω μας. Και περιλαμβάνει πάντοτε μία βαθιά προσωπική δέσμευση να υποστηρίζουμε ηγέτες της ιεροσύνης και να ακολουθούμε τις διδασκαλίες και τις συμβουλές τους.
Συνέπειες
Επιλέγοντας να υπακούσουμε, είναι πάντοτε χρήσιμο να θυμόμαστε τις συνέπειες των επιλογών μας. Κατάλαβε ο Εωσφόρος και οι ακόλουθοί του τις συνέπειες από το γεγονός ότι επέλεξαν να απορρίψουν το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα; Αν ναι, γιατί έκαναν μία τέτοια τρομερή επιλογή; Θα μπορούσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας μία παρόμοια ερώτηση: Γιατί κάποιος από εμάς επιλέγει να είναι ανυπάκουος, όταν γνωρίζει τις αιώνιες συνέπειες της αμαρτίας; Οι γραφές παρέχουν την απάντηση: ο λόγος που ο Κάιν και ορισμένα από τα τέκνα του Αδάμ και της Εύας επέλεξαν να είναι ανυπάκουα είναι επειδή «αγάπησαν το Σατανά περισσότερο από το Θεό»12.
Η αγάπη μας για τον Σωτήρα είναι το κλειδί της υπακοής σαν του Σωτήρος. Καθώς προσπαθούμε να είμαστε υπάκουοι στον σημερινό κόσμο, δηλώνουμε την αγάπη και τον σεβασμό μας για όλα τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα. Ωστόσο, είναι αδύνατον γι’ αυτήν την αγάπη να τροποποιούν τις εντολές του Θεού, οι οποίες εδόθησαν για το καλό μας! Παραδείγματος χάριν, η εντολή «[μη] σκοτώσεις… ούτε να κάνεις τίποτα παραπλήσιο»13 εδράζεται επάνω σε πνευματικό νόμο που προστατεύει όλα τα τέκνα του Θεού, ακόμη και τα αγέννητα. Η μακρά εμπειρία υποδεικνύει ότι όταν αγνοούμε αυτόν τον νόμο, αμέτρητη λύπη είναι το αποτέλεσμα. Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι είναι αποδεκτό να τερματίσουν τη ζωή ενός αγέννητου παιδιού για λόγους προτίμησης ή ευκολίας.
Η εκλογίκευση της ανυπακοής δεν αλλάζει τον πνευματικό νόμο ή τις συνέπειές του, αλλά οδηγεί σε σύγχυση, αστάθεια, περιπλάνηση σε παράξενα μονοπάτια, το να χαθούμε και σε θλίψη. Ως μαθητές του Χριστού, έχουμε την ιερά υποχρέωση να υποστηρίζουμε τους νόμους και τις εντολές Του και τις διαθήκες τις οποίες παίρνουμε επάνω μας.
Τον Δεκέμβριο του 1831, ορισμένοι εκ των αδελφών εκλήθησαν να βοηθήσουν στον κατευνασμό εχθρικών αισθημάτων που είχαν αναπτυχθεί έναντι της Εκκλησίας. Μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, ο Κύριος τούς κατηύθυνε με έναν ασυνήθη, ακόμη και εκπληκτικό τρόπο:
«Κατανικήστε τους εχθρούς σας. Καλέστε τους να σας αντιμετωπίσουν και δημόσια και ιδιαιτέρως …
»Επομένως, ας προβάλλουν τους έντονους ισχυρισμούς τους εναντίον τού Κυρίου.
»…Δεν υπάρχει όπλο που να έχει γίνει εναντίον σας και να ευοδωθεί.
»Και αν κανείς υψώσει τη φωνή του εναντίον σας θα κατατροπωθεί τον καιρό που θα κρίνω εγώ κατάλληλο.
»Τηρείτε λοιπόν τις εντολές μου. Είναι αληθινές και πιστές»14.
Μαθήματα στις γραφές
Οι γραφές βρίθουν παραδειγμάτων προφητών οι οποίοι έχουν πάρει τα μαθήματα υπακοής από τη δική τους εμπειρία.
Ο Τζόζεφ Σμιθ διδάχθηκε τις συνέπειες από το γεγονός ότι ενέδωσε στις πιέσεις του ευεργέτη, φίλου και γραφέα του, Μάρτιν Χάρρις. Σε απάντηση στις ικεσίες του Μάρτιν, ο Τζόζεφ ζήτησε από τον Κύριο άδεια να δανείσει τις πρώτες 116 σελίδες χειρογράφου από το Βιβλίο του Μόρμον, ώστε να μπορέσει ο Μάρτιν να τις δείξει στην οικογένειά του, αλλά ο Κύριος είπε στον Τζόζεφ να πει όχι. Ο Μάρτιν παρακάλεσε τον Τζόζεφ να ρωτήσει τον Κύριο ξανά. Ύστερα από την τρίτη παράκληση του Τζόζεφ, ο Κύριος έδωσε άδεια να επιθεωρήσουν πέντε άτομα το χειρόγραφο. «Με μία επισημότατη διαθήκη, ο Μάρτιν δεσμεύθηκε με αυτήν τη συμφωνία. Όταν έφθασε σπίτι, ετέθη πίεση επάνω του, ξέχασε τον επίσημο όρκο του και επέτρεψε σε άλλους να δουν το χειρόγραφο, με αποτέλεσμα να χάσει το χειρόγραφο από τα χέρια του»15 και χάθηκε. Ως συνέπεια, ο Τζόζεφ επιπλήχθηκε από τον Κύριο και αποστερήθηκε της αδείας να συνεχίσει να μεταφράζει το Βιβλίο του Μόρμον. Ο Τζόζεφ υπέφερε και μετανόησε για την παράβασή του που ενέδωσε στις πιέσεις των άλλων. Ύστερα από μία περίοδο, επετράπη στον Τζόζεφ να συνεχίσει το έργο της μεταφράσεως. Ο Τζόζεφ πήρε ένα πολύτιμο μάθημα υπακοής που τον ευεργέτησε για το υπόλοιπο της ζωής του!
Ο προφήτης Μωυσής παρέχει ένα άλλο παράδειγμα. Όταν ο Μωυσής πήρε υπάκουα μία Αιθίοπα σύζυγο, η Μαριάμ και ο Ααρών μίλησαν εναντίον του. Όμως ο Κύριος τούς επέπληξε, λέγοντας: «στόμα προς στόμα θα μιλάω [στον Μωυσή]»16. Ο Κύριος χρησιμοποίησε αυτό το απίστευτο περιστατικό για να διδάξει μέλη της Εκκλησίας στη θεϊκή νομή μας. Το 1830, ο Χάιραμ Πέιτζ ισχυρίσθηκε ότι έλαβε αποκάλυψη για την Εκκλησία. Ο Κύριος τον διόρθωσε και δίδαξε τους Αγίους: «Πρέπει να υπακούσεις σε αυτά τα οποία θα δώσω [στον Τζόζεφ], όπως και ο Ααρών»,17 «γιατί τ[α] λαβαίνει όπως και ο Μωυσής»18.
Η υπακοή φέρνει ευλογίες «και όταν αποκτάμε οποιαδήποτε ευλογία από το Θεό, είναι μέσω τής υπακοής στο νόμο αυτόν τού οποίου αυτή αποτελεί αναγκαίο επακόλουθο»19.
Η υπακοή διδάσκεται με παράδειγμα. Με τον τρόπο που ζούμε διδάσκουμε τα παιδιά μας: «Μάθε σοφία στα νιάτα σου. Μάλιστα, μάθε στα νιάτα σου να τηρείς τις εντολές τού Θεού»20.
Η υπακοή μάς κάνει προοδευτικά δυνατότερους, ικανούς να αντέχουμε με πίστη δοκιμασίες στο μέλλον. Η υπακοή στη Γεθσημανή προετοίμασε τον Σωτήρα να υπακούσει και να υπομείνει μέχρι τέλους στον Γολγοθά.
Αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, τα λόγια του Άλμα εκφράζουν τα συναισθήματα της καρδιάς μου:
«Και τώρα, αγαπημένοι μου αδελφοί, σας είπα αυτά τα πράγματα για να σας ξυπνήσω το αίσθημα τού καθήκοντός σας προς το Θεό, ώστε να βαδίζετε άμεμπτοι ενώπιόν του…
»Και τώρα θα ήθελα να είστε ταπεινόφρονες, και να είστε ενδοτικοί και ήπιοι… επιμελείς στην τήρηση των εντολών τού Θεού σε όλες τις στιγμές»21.
Καταθέτω την ειδική μαρτυρία μου ότι ο Σωτήρας ζει. Επειδή Εκείνος υπάκουσε, «κάθε γόνατο θα κλίνει, και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει… ότι αυτός είναι [ο Σωτήρας μας]»22. Είθε να Τον αγαπούμε τόσο βαθιά και να Τον πιστεύουμε με εμπιστοσύνη τόσο απόλυτα, ώστε και εμείς να υπακούμε, να τηρούμε τις εντολές Του και να επιστρέψουμε για να ζήσουμε μαζί Του για πάντα στη βασιλεία του Θεού μας, είναι η προσευχή μου, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.