Ζητούνται: χέρια και καρδιές να επισπεύσουν το έργο

Από τη Λίντα Μπέρτον

Γενική Πρόεδρο Ανακουφιστικής Εταιρείας

Προσφέρουμε χέρια για να βοηθήσουμε και καρδιές για να επισπεύσουμε το υπέροχο έργο του Επουράνιου Πατέρα.

Αγαπητές αδελφές μου, πόσο σας αγαπούμε! Καθώς παρακολουθούσαμε αυτό το ωραίο βίντεο, είδατε το δικό σας χέρι να προσεγγίζει για να βοηθήσει κάποιον κατά μήκος αυτού του μονοπατιού της διαθήκης; Σκεπτόμουν ένα μικρό κορίτσι της Προκαταρκτικής ονόματι Μπρυν, το οποίο έχει μόνον ένα χέρι και όμως χρησιμοποιεί αυτό το χέρι για να προσεγγίζει και να ευλογεί την οικογένειά της και τους φίλους της -- Αγίους των Τελευταίων Ημερών και άτομα άλλων δογμάτων. Δεν είναι όμορφο; Και εσείς επίσης! Αδελφές, μπορούμε να προσφέρουμε χέρια για να βοηθήσουμε και καρδιές για να επισπεύσουμε το υπέροχο έργο του Επουράνιου Πατέρα.

Όπως ακριβώς οι πιστές μας αδελφές στις γραφές, όπως η Εύα, η Σάρα, η Μαρία και πολλές άλλες, ήξεραν την ταυτότητα και τον σκοπό τους, η Μπρυν ξέρει ότι είναι κόρη του Θεού.¹ Και εμείς μπορούμε να μάθουμε τη δική μας θεία κληρονομιά ως αγαπημένες κόρες του Θεού και το ζωτικής σημασίας έργο που έχει Εκείνος για εμάς να κάνουμε.

Ο Σωτήρας δίδαξε: «Αν κάποιος θέλει να κάνει το θέλημά του, θα γνωρίσει για τη διδασκαλία»². Τι χρειάζεται να ξέρουμε και να κάνουμε «[για] να ζ[ήσουμε] με τον Θεό»³; Μπορούμε να μάθουμε από την ιστορία του πλούσιου νεαρού, ο οποίος ρώτησε τον Ιησού τι έπρεπε να κάνει, προκειμένου να λάβει αιώνια ζωή.

Ο Ιησούς τού απήντησε: «Αλλά, αν θέλεις να μπεις μέσα στη ζωή, φύλαξε τις εντολές».

Ο νεαρός άνδρας Τον ρώτησε ποιες θα πρέπει να φυλάσσει. Ο Ιησούς κατόπιν του υπενθύμισε διάφορες από τις Δέκα Εντολές με τις οποίες όλοι είμαστε εξοικειωμένοι.

Ο νεαρός άνδρας απήντησε: «Όλα αυτά τα φύλαξα από τη νιότη μου· τι μου λείπει ακόμα;»

Ο Ιησούς είπε: «Αν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου, και δώσ’ τα στους φτωχούς· και θα’ χεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα, ακολούθα με»⁴.

Ο Ιησούς τον κάλεσε να αποτελέσει μέρος του έργου Του -- το έργο ενός μαθητού. Το έργο μας είναι το ίδιο. Πρέπει να «αφήσ[ουμε] στην άκρη τα εγκόσμια… να προσκολληθ[ούμε] στις διαθήκες [μας]»⁵ και να έλθουμε στον Χριστό και να Τον ακολουθήσουμε. Αυτό κάνουν οι μαθητές!

Τώρα, αδελφές, ας μην αισθανόμαστε άσχημα για την πρόοδό μας, επειδή ο Σωτήρας μίλησε στον νεαρό πλούσιο άνδρα σχετικά με το να γίνει τέλειος. Η λέξη τέλειος σε αυτήν την αφήγηση σημαίνει επίσης στα Ελληνικά ολοκληρωμένος. Καθώς προσπαθούμε το καλύτερό μας για να προχωρήσουμε κατά μήκος του μονοπατιού της διαθήκης, γινόμαστε πιο ολοκληρωμένες και τέλειες σε αυτήν τη ζωή.

Σαν τον νεαρό πλούσιο άνδρα στην εποχή του Ιησού, ενίοτε μπαίνουμε σε πειρασμό να τα παρατήσουμε ή να γυρίσουμε πίσω, επειδή ίσως νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνες μας. Και έχουμε δίκιο! Δεν μπορούμε να κάνουμε τα δύσκολα που μας έχει ζητηθεί να κάνουμε χωρίς βοήθεια. Η βοήθεια έρχεται μέσω της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού, της καθοδηγήσεως του Αγίου Πνεύματος και των χειρών βοηθείας των άλλων.

Μία πιστή μόνη αδελφή προσφάτως κατέθεσε μαρτυρία ότι μέσω της εξιλέωσης, βρήκε δύναμη για να χρησιμοποιήσει τις χείρες βοηθείας της και πρόθυμη καρδιά, ώστε να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά που άφησε πίσω η αδελφή της, όταν πέθανε από καρκίνο. Αυτό μου θύμισε κάτι που είπε ο Πρεσβύτερος Νιλ Μάξουελ: «Όλα τα εύκολα πράγματα που έπρεπε να κάνει η Εκκλησία, έχουν γίνει. Από εδώ και στο εξής θα είναι πιο δύσκολο και πιο συναρπαστικό και η υπακοή μας πρόκειται να δοκιμασθεί με ορισμένους ενδιαφέροντες τρόπους»⁶. Έχετε σταλεί στη γη, σε αυτήν τη θεϊκή νομή των καιρών, λόγω αυτού που είστε και αυτού για το οποίο έχετε προετοιμασθεί! Άσχετα από το τι θα προσπαθούσε να μας πείσει να σκεφθούμε ποιες είμαστε ο Σατανάς, η αληθινή μας ταυτότητα είναι εκείνη της μαθήτριας του Ιησού Χριστού!

Ο Μόρμον ήταν ένας αληθινός μαθητής, ο οποίος έζησε σε μία εποχή όπου «κάθε καρδιά σκλήρυνε… και ποτέ πριν δεν υπήρξε τόσο μεγάλη ανομία και κακία ανάμεσα σε όλα τα τέκνα του Λεχί»⁷. Θα θέλατε να είχατε ζήσει σε εκείνη την εποχή; Και όμως ο Μόρμον δήλωσε με τόλμη: «Ιδέστε, είμαι μαθητής τού Ιησού Χριστού, τού Υιού τού Θεού»⁸.

Δεν αγαπάτε τον Μόρμον; Ήξερε ποιος ήταν και ποια ήταν η αποστολή του και δεν τον αποσπούσε το κακό που τον περιέβαλλε. Στην πραγματικότητα, θεωρούσε την κλήση του ως δωρεά⁹.

Σκεφθείτε τι ευλογία είναι να κληθούμε να δίδουμε τη δωρεά της καθημερινής μας ιδιότητος της μαθήτριας στον Κύριο, διακηρύσσοντας με λόγια και έργα: «Ιδέστε, είμαι μαθ[ήτρια] τού Ιησού Χριστού!»

Μου αρέσει η ιστορία που είπε ο Πρόεδρος Μπόιντ Πάκερ για μία αγαπητή αδελφή, η οποία περιπαίχθηκε επειδή ακολούθησε τη συμβουλή του προφήτη να αποθηκεύσει τρόφιμα. Εκείνη που επέκρινε, πρότεινε ότι αν έρχονταν στιγμές απόγνωσης, οι ηγέτες της θα της ζητούσαν να μοιρασθεί την αποθήκευση τροφίμων της με άλλους. Η απλή και αποφασιστική απάντησή της ως αληθινής μαθήτριας ήταν: «Τουλάχιστον εγώ θα έχω κάτι να φέρω»¹⁰.

Αγαπώ τις γυναίκες της Εκκλησίας, νέες και ηλικιωμένες. Έχω δει τη δύναμή σας. Έχω δει την πίστη σας. Έχετε κάτι να δώσετε και είστε πρόθυμες να το δώσετε. Το κάνετε αυτό χωρίς φανφάρες ή δημοσιότητα, προσελκύοντας την προσοχή στον Θεό που λατρεύουμε όχι επάνω σας και με καμία σκέψη για το τι θα λάβετε¹¹. Αυτό κάνουν οι μαθητές!

Προσφάτως συνάντησα μία νεαρή γυναίκα στις Φιλιππίνες, της οποίας η οικογένεια έγινε λιγότερο ενεργή στην Εκκλησία, όταν εκείνη ήταν μόλις 7 ετών, αφήνοντάς την μόνη να βαδίσει σε έναν επικίνδυνο δρόμο προς την εκκλησία από εβδομάδα σε εβδομάδα. Είπε πώς σε ηλικία 14 ετών απεφάσισε να παραμείνει πιστή στις διαθήκες της, ούτως ώστε να είναι άξια να μεγαλώσει τη μελλοντική της οικογένεια σε ένα σπιτικό «ευλογημένο από τη δύναμη της ιεροσύνης»¹². Ο καλύτερος τρόπος να ενδυναμώνουμε το σπιτικό, τωρινό ή μελλοντικό, είναι να τηρούμε διαθήκες, υποσχέσεις που έχουμε συνάψει ο ένας στον άλλον και στον Θεό.

Αυτό κάνουν οι μαθητές!

Μία πιστή Γιαπωνέζα αδελφή και ο σύζυγός της επισκέφθηκαν την ιεραποστολή μας στην Κορέα. Δεν μιλούσε Κορεατικά και η ικανότητά της να μιλά Αγγλικά ήταν περιορισμένη, αλλά είχε πρόθυμη καρδιά να χρησιμοποιήσει τις μοναδικές δωρεές και τις χείρες της βοηθείας για να κάνει το έργο του Κυρίου. Αυτό κάνουν οι μαθητές! Δίδαξε τους ιεραποστόλους μας πώς να κάνουν ένα απλό κομμάτι οριγκάμι -- ένα στόμα που μπορούσε να ανοίγει και να κλείνει. Εν συνεχεία, χρησιμοποίησε τις λίγες αγγλικές λέξεις που ήξερε για να διδάξει τους ιεραποστόλους να «ανοίξουν το στόμα τους» για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο -- ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Ούτε εγώ.

Φαντασθείτε ένα λεπτό εσάς και εμένα να στεκόμαστε μαζί με τα άλλα εκατομμύρια αδελφών στην Εκκλησία Του, να προχωρούμε με τόλμη, κάνοντας αυτά που κάνουν οι μαθητές -- να υπηρετούμε και να αγαπούμε σαν τον Σωτήρα. Τι σημαίνει για εσάς να είστε μαθήτρια του Ιησού Χριστού;

Εκατοντάδες χιλιάδες ανιδιοτελών μαθητών του Ιησού Χριστού, οι οποίοι έχουν αδράξει την ευκαιρία να παράσχουν εγκόσμια υπηρέτηση, έχουν φορέσει τα γιλέκα και τα πουκάμισα, Χείρες Βοηθείας των Μορμόνων. Όμως, υπάρχουν άλλοι τρόποι να υπηρετούμε ως αφοσιωμένες μαθήτριες. Φαντασθείτε μαζί μου ορισμένες πιθανές πνευματικές πινακίδες «ζητείται βοήθεια» σχετικώς με το έργο της σωτηρίας:

Ζητείται βοήθεια: γονείς να ανατρέφουν τα παιδιά τους στο φως και στην αλήθεια
Ζητείται βοήθεια: κόρες και υιοί, αδελφές και αδελφοί, θείες και θείοι, εξαδέλφια, παππούδες και καλοί φίλοι να υπηρετούν ως μέντορες και να προσφέρουν χείρες βοηθείας κατά μήκος του μονοπατιού της διαθήκης
Ζητείται βοήθεια: όσοι ενωτίζονται τις προτροπές του Αγίου Πνεύματος και ενεργούν επί των εντυπώσεων που λαμβάνουν
Ζητείται βοήθεια: όσοι ζουν το Ευαγγέλιο καθημερινώς με μικρούς και απλούς τρόπους
Ζητείται βοήθεια: λειτουργοί οικογενειακής ιστορίας και ναού για να συνδέουν οικογένειες αιωνίως
Ζητείται βοήθεια: ιεραπόστολοι και μέλη να διαδίδουν τα «καλά νέα» -- το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού
Ζητείται βοήθεια: διασώστριες να βρουν όσους έχουν χάσει τον δρόμο τους
Ζητείται βοήθεια: τηρήτριες διαθηκών να είναι ακλόνητες για την αλήθεια και το σωστό
Ζητείται βοήθεια: αληθινές μαθήτριες του Κυρίου Ιησού Χριστού

Πριν από χρόνια, ο Πρεσβύτερος Ράσελ Μπάλαρντ έκανε μία ισχυρή παράκληση προς τις αδελφές της Εκκλησίας, όταν είπε:

«Από τώρα έως την ημέρα που θα έλθει ξανά ο Κύριος, χρειάζεται γυναίκες σε κάθε οικογένεια, σε κάθε τομέα, σε κάθε κοινότητα, σε κάθε έθνος, οι οποίες θα βαδίσουν εμπρός με χρηστότητα και θα πουν με τα λόγια και τις πράξεις τους: “Εδώ είμαι εγώ, στείλε εμένα”.

»Η ερώτησή μου είναι: “Θα είσθε μία εξ αυτών των γυναικών;”»¹³

Ελπίζω καθεμία από εμάς να μπορέσει να απαντήσει με ένα ηχηρό «Ναι!». Κλείνω με τα λόγια ενός τραγουδιού της Προκαταρκτικής:

Είμαστε [κόρες] της διαθήκης με μία δωρεά να δώσουμε.
Θα διδάξουμε το Ευαγγέλιο με τον τρόπο που ζούμε.
Με κάθε λέξη και πράξη, θα καταθέσουμε μαρτυρία:
Πιστεύουμε και υπηρετούμε τον Ιησού Χριστό14.

Ως αληθινές μαθήτριες, είθε να προσφέρουμε την πρόθυμη καρδιά μας και τις χείρες βοηθείας μας για να επισπεύσουμε το έργο Του. Δεν έχει σημασία αν, σαν την Μπρυν, έχουμε μόνον ένα χέρι. Δεν έχει σημασία αν δεν είμαστε ακόμη τέλειες και ολοκληρωμένες. Είμαστε αφοσιωμένες μαθήτριες που προσεγγίζουν και βοηθούν η μία την άλλη κατά μήκος της οδού. Η αδελφότης μας απλώνεται σε όλες τις γενεές, σε αυτές τις πιστές αδελφές που έχουν βαδίσει πριν. Μαζί, ως αδελφές και με ενότητα με ζώντες προφήτες, βλέποντες και αποκαλυπτές με αποκατεστημένα κλειδιά της ιεροσύνης, μπορούμε να βαδίσουμε ως ένα, ως μαθητές, ως υπηρέτες με πρόθυμη καρδιά και χέρια να επισπεύσουμε το έργο της σωτηρίας. Καθώς το κάνουμε, θα γίνουμε σαν τον Σωτήρα. Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.