Το να τηρούμε διαθήκες μάς προστατεύει, μας προετοιμάζει και μας ενδυναμώνει
Υπό Ρόζμαρυ Γουίξομ
Γενικής Προέδρου της Προκαταρκτικής
Είμαστε γυναίκες που συνάπτουν διαθήκες όλων των ηλικιών, οι οποίες περπατούν στο μονοπάτι της θνητότητας πίσω στην παρουσία Του.
Ω, αδελφές, σας αγαπούμε. Καθώς επισκεπτόμουν πρόσφατα το Μεξικό, πήρα μια γεύση της αλληλεγγύης που αισθανόμαστε απόψε ως αδελφές. Φαντασθείτε αυτήν τη σκηνή: Μόλις είχαμε τελειώσει την Προκαταρκτική την Κυριακή πρωί και τα παιδιά, οι δάσκαλοι κι εγώ διασκορπιζόμασταν στον συνωστισμένο διάδρομο. Εκείνη τη στιγμή η πόρτα της αίθουσας των Νέων Γυναικών άνοιξε και είδα τις νέες γυναίκες και τις ηγέτιδές τους. Όλοι μας απλώσαμε τα χέρια μας για μια αγκαλιά. Με τα παιδιά να κρατιούνται από τη φούστα μου και τις γυναίκες γύρω μου, ήθελα να εκφράσω τα συναισθήματα τα οποία ένιωσα εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Δεν μιλώ Ισπανικά, και έτσι μόνο αγγλικές λέξεις ήλθαν στο μυαλό μου. Κοίταξα στα πρόσωπα όλων και είπα: «Είμαστε κόρες του Επουράνιου Πατέρα μας, ο οποίος μας αγαπά και εμείς Τον αγαπάμε». Αμέσως όλοι συμμετείχαν, στα Ισπανικά. Ήμασταν εκεί σε έναν συνωστισμένο διάδρομο, απαγγέλλοντας μαζί το θέμα των Νέων Γυναικών καθώς λέγαμε: «Θα σταθούμε ως μάρτυρες του Θεού όλες τις στιγμές και στα πάντα και σε όλους τους τόπους».
Απόψε, συγκεντρωνόμαστε σε όλον τον κόσμο, ως μαθήτριές Του, με την επιθυμία να υπερασπισθούμε και να υποστηρίξουμε το βασίλειο του Θεού. Είμαστε κόρες του Επουράνιου Πατέρα μας. Είμαστε γυναίκες που συνάπτουν διαθήκες όλων των ηλικιών, οι οποίες περπατούν στο μονοπάτι της θνητότητας πίσω στην παρουσία Του. Το να τηρούμε διαθήκες μάς προστατεύει, μας προετοιμάζει και μας ενδυναμώνει.
Υπάρχουν απόψε κορίτσια ανάμεσά μας τα οποία είναι ηλικίας Προκαταρκτικής. Ορισμένα από εσάς έχετε πρόσφατα κάνει το πρώτο βήμα στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή, με τη διάταξη του βαπτίσματος.
Κοιτάξτε γύρω σας. Το μέλλον είναι λαμπρό καθώς βλέπετε γυναίκες, οι οποίες έχουν συνάψει διαθήκες και είναι έτοιμες να δείξουν τον δρόμο κατά μήκος του μονοπατιού εμπρός.
Αν είστε 8, 9, 10 ή 11 ετών, είτε στο Κέντρο Συνελεύσεων, στο σπίτι σας είτε σε ένα οίκημα συγκεντρώσεων ανά τον κόσμο, μπορείτε να σηκωθείτε; Καλώς ήλθατε στη γενική συγκέντρωση γυναικών. Λοιπόν, παρακαλείσθε να παραμείνετε όρθιες, επειδή θέλουμε να σας προσκαλέσουμε απόψε να συμμετάσχετε. Θα σιγοτραγουδήσω ένα τραγούδι της Προκαταρκτικής. Και μόλις αναγνωρίσετε τη μελωδία, θα ξεκινήσετε να το τραγουδάτε μαζί μου; Τώρα, πρέπει να το τραγουδήσετε δυνατά για να ακούσουν όλοι.
Μάθε με πώς να βαδίζω στο φως,
πώς στον Πατέρα να προσεύχομαι.
Μάθε με ποιος είναι δρόμος σωστός.
Πες μου, πες μου πώς να ζω στο φως.
Παραμείνετε όρθιες, κορίτσια, ενόσω όλες 12 ετών και άνω τώρα τραγουδούν τον δεύτερο στίχο.
Παιδάκι μου, έλα να μάθουμε
τις εντολές Του, για να φτάσουμε
στην παρουσία Του στον ουρανό.
Τώρα, τώρα να βρούμε το φως1.
Αυτό ήταν όμορφο. Μπορείτε να καθίσετε. Ευχαριστώ.
Ως γυναίκες όλων των ηλικιών, περπατάμε στο φως Του. Το ταξίδι μας στο μονοπάτι είναι προσωπικό και καλά φωτισμένο με την αγάπη του Σωτήρος.
Εισερχόμαστε στην πύλη του μονοπατιού της αιώνιας ζωής με τη διάταξη και τη διαθήκη του βαπτίσματος και, έπειτα, λαμβάνουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Ο Πρεσβύτερος Ρόμπερτ Χέιλς μάς ρώτησε: «Καταλαβαίν[ουμε] εμείς και τα παιδιά [μας] καταλαβαίνουν ότι είμαστε βαπτισμένοι και έχουμε αλλάξει για πάντα;»
Επίσης, εξήγησε ότι: «Όταν καταλαβαίνουμε τη διαθήκη του βαπτίσματος και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, θα αλλάξει τη ζωή μας και θα εδραιώσει την απόλυτη αφοσίωσή μας στο βασίλειο του Θεού. Όταν πειρασμοί έλθουν στον δρόμο μας, αν ενωτισθούμε, το Άγιο Πνεύμα θα μας υπενθυμίσει ότι έχουμε υποσχεθεί να θυμόμαστε τον Σωτήρα και να υπακούμε στις εντολές του Θεού»2.
Κάθε εβδομάδα, καθώς λαμβάνουμε τα σύμβολα της μετάληψης, ανανεώνουμε τη διαθήκη του βαπτίσματός μας. Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ είπε: «Καθώς στεκόμαστε στα νερά του βαπτίσματος, αποβλέπουμε στον ναό. Καθώς μεταλαμβάνουμε, αποβλέπουμε στον ναό. Δεσμευόμαστε να θυμόμαστε πάντοτε τον Σωτήρα και να τηρούμε τις εντολές Του, καθώς προετοιμαζόμαστε να συμμετάσχουμε σε ιερές διατάξεις του ναού»3.
Οι διατάξεις του ναού οδηγούν στις μεγαλύτερες διαθέσιμες ευλογίες μέσω της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. Είναι εκείνες οι απαραίτητες διατάξεις για την υπερύψωσή μας στο σελέστιο βασίλειο. Καθώς προσπαθούμε να τηρούμε τις διαθήκες μας, τα συναισθήματα ανεπάρκειας και ατέλειας αρχίζουν να εξασθενούν, ενώ οι διατάξεις και οι διαθήκες του ναού ζωντανεύουν. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να περπατήσουν στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή.
Μου προκαλεί δέος η δύναμη των κοριτσιών, των νέων γυναικών και των γυναικών που έχω γνωρίσει ανά τον κόσμο, των οποίων τα πόδια είναι γερά ριζωμένα σε αυτό το μονοπάτι. Επιτρέψτε μου να μοιρασθώ μερικά παραδείγματα κοριτσιών και γυναικών της διαθήκης που έχω γνωρίσει.
Η Λουάνα ήταν 11 ετών, όταν επισκέφθηκα την οικογένειά της στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Εξαιτίας ενός τραυματικού γεγονότος στην παιδική της ηλικία, η Λουάνα δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν είχε μιλήσει για χρόνια. Καθόταν σιωπηλά, καθώς όλοι μας συζητούσαμε. Ήλπιζα έστω για έναν ψίθυρό της. Με κοίταξε σταθερά, σαν να μην χρειαζόταν να αρθρώσει λέξη για να γνωρίσω την καρδιά της. Ύστερα από μια προσευχή, σηκωθήκαμε για να φύγουμε και η Λουάνα μού έδωσε μια ζωγραφιά. Είχε ζωγραφίσει τον Ιησού Χριστό στον Κήπο της Γεθσημανή. Κατόπιν αναγνώρισα τη μαρτυρία της δυνατά και καθαρά. Η Λουάνα είχε συνάψει μια διαθήκη στη βάπτιση να στέκεται ως μάρτυρας του Θεού «σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους»4. Κατάλαβε την εξιλέωση του Ιησού Χριστού, καθώς έδωσε μαρτυρία μέσω της ζωγραφιάς της. Αν δεν είχε φθάσει στο σημείο να το μάθει αυτό, μέσω της ενδυναμωτικής και επικουρικής δύναμης της εξιλέωσης, θα μπορούσε να θεραπευθεί και να μιλήσει ξανά; Έχουν περάσει τρία χρόνια από εκείνη την ημέρα, η Λουάνα έχει προοδεύσει στις προσπάθειές της να μιλήσει. Τώρα συμμετέχει στις Νέες Γυναίκες με τις φίλες της. Πιστή στη διαθήκη που συνήψε στο βάπτισμα, συνεχίζει να μοιράζεται τη μαρτυρία της για τον Σωτήρα.
Νέοι σε όλον τον κόσμο έλκονται στους ναούς. Στη Λίμα του Περού, γνώρισα έναν πατέρα και τρεις από τις κόρες του έξω από την είσοδο του ναού. Είδα το φως στα πρόσωπά τους. Δύο από τις κόρες του ήταν με σοβαρές αναπηρίες και κάθονταν σε αναπηρικά αμαξίδια. Η τρίτη κόρη, ενώ φρόντιζε τις ανάγκες της αδελφής της, εξήγησε ότι είχε και άλλες δύο αδελφές στο σπίτι. Κι αυτές ήταν σε αναπηρικά αμαξίδια. Δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν 14 ώρες στον ναό. Ο ναός σήμαινε τόσα πολλά γι’ αυτόν τον πατέρα και τις κόρες του, που οι τέσσερείς τους είχαν έλθει στον ναό εκείνη την ημέρα -- δύο από αυτές απλά να παρακολουθήσουν τη μία που μπορούσε να βαπτισθεί για τους νεκρούς και να επιτελέσει αυτή την ιερή διάταξη. Όπως ο Νεφί, εκείνοι «τέρπ[ονταν] με τις διαθήκες τού Κυρίου»5.
Μία ανύπανδρη γυναίκα που γνωρίζω, εκτιμά την εβδομαδιαία διάταξη της μετάληψης και την ιερή της υπόσχεση «ώστε να [έχει] το Πνεύμα του μαζί [της]»6. Αυτή η συνεχής συντροφιά είναι μια υπόσχεση που απαλύνει τα κύματα της μοναξιάς της. Της δίνει δύναμη να εμβυθίζεται στην ανάπτυξη των ταλέντων της και της επιθυμίας να υπηρετήσει τον Κύριο. Έχει ανακαλύψει τη μεγάλη χαρά να λατρεύει όλα τα παιδιά στη ζωή της και, όταν αναζητεί ήρεμη γαλήνη, θα την βρείτε στο ναό.
Τέλος, μια ηλικιωμένη γυναίκα στα 90 της παρακολούθησε τα παιδιά και τα εγγόνια της να μεγαλώνουν και τα δισέγγονά της να έρχονται στον κόσμο. Όπως πολλοί από εμάς, είχε μια ζωή γεμάτη με θλίψεις, βάσανα και ακατανόητη χαρά. Ομολόγησε ότι αν ξαναέγραφε την ιστορία της ζωής της, δεν θα διάλεγε να συμπεριλάβει μερικά από τα κεφάλαια που έχουν γραφεί. Αλλά, με ένα χαμόγελο είπε: «Πρέπει απλώς να ζήσω λίγο ακόμα και να δω πώς όλα θα καταλήξουν!» Συνεχίζει να κρατιέται γερά στις διαθήκες κατά μήκος της διαδρομής.
Ο Νεφί δίδαξε:
«Αφού μπήκατε μέσα στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι, θα σας ρωτήσω αν έγιναν όλα; Ιδέστε, εγώ σας λέω, Όχι…
»Γι’ αυτό, εμπρός, βαδίστε με σταθερότητα προς το Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς το Θεό και προς όλους τους ανθρώπους. Αν λοιπόν βαδίσετε εμπρός με εντατική προσπάθεια και χορτάσετε με τα λόγια τού Χριστού, και υπομείνετε μέχρι τέλους, ιδέστε, έτσι είπε ο Πατέρας: Θα έχετε ζωή αιώνια»7.
Η καθεμία από εμάς είναι σε αυτό το μονοπάτι. Απόψε τραγουδήσαμε σχετικά με το να βαδίζουμε στο φως. Ως άτομα είμαστε δυνατά. Μαζί με τον Θεό είμαστε ασταμάτητα.
Ο Κύριος είπε στην Έμμα Σμιθ: «Να αναπτερωθεί η καρδιά σου και να χαρείς υπέρμετρα, και να προσκολληθείς στις διαθήκες που έχεις συνάψει»8.
Πράγματι, χαιρόμαστε επειδή μέσω της τήρησης των εντολών μπορούμε να αισθανθούμε την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα μας και του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού. Καταθέτω μαρτυρία ότι ζουν. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.