Η μαρτυρία

Από τον Πρόεδρο Μπόιντ Πάκερ

Πρόεδρο της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις αλήθειες, οι οποίες αξίζουν περισσότερο να τις γνωρίζουμε.

Οι εποχές πολέμου ή αβεβαιότητας έχουν έναν τρόπο να βελτιώνουν την προσοχή μας σε πράγματα που πραγματικά αξίζουν.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια εποχή μεγάλης πνευματικής αναταραχής για εμένα. Είχα φύγει από το σπίτι μου στη Μπρίγκαμ Σίτυ της Γιούτας, με απομεινάρια μόνο μιας μαρτυρίας και αισθανόμουν την ανάγκη για κάτι περισσότερο. Ουσιαστικά όλη η ανωτέρα κλάση μας μέσα σε μερικές εβδομάδες ήταν καθ’ οδόν για τη ζώνη του πολέμου. Καθώς ήμουν τοποθετημένος στο νησί Λε Σίμα, λίγο πιο βόρεια από την Οκινάουα της Ιαπωνίας, αγωνιζόμουν με την αμφιβολία και την αβεβαιότητα. Ήθελα μια προσωπική μαρτυρία για το Ευαγγέλιο. Ήθελα να ξέρω!

Κατά τη διάρκεια μιας άυπνης νύχτας, άφησα τη σκηνή μου και μπήκα σε μια ανθρακαποθήκη, η οποία είχε διαμορφωθεί παρατάσσοντας βαρέλια καυσίμων 190 λίτρων, γεμάτα με άμμο και τοποθετημένα το ένα επάνω από το άλλο για να σχηματισθεί μια περίφραξη. Δεν υπήρχε σκεπή και έτσι μπήκα μέσα, κοίταξα επάνω τον ουρανό γεμάτο αστέρια και γονάτισα για να προσευχηθώ.

Σχεδόν στη μέση της πρότασης, συνέβη. Δεν θα μπορούσα να σας περιγράψω τι συνέβη, ακόμα και αν ήμουν αποφασισμένος να το κάνω. Είναι πάνω από τη δύναμη της έκφρασής μου, αλλά είναι τόσο ξεκάθαρο σήμερα, όσο ήταν εκείνη τη νύχτα περισσότερο από 65 χρόνια πριν. Ήξερα ότι ήταν μια πολύ ιδιωτική, πολύ προσωπική φανέρωση. Επιτέλους, ήξερα αφ’ εαυτού μου. Ήξερα με σιγουριά, επειδή μου είχε δοθεί. Ύστερα από λίγο χρόνο, βγήκα από αυτήν την ανθρακαποθήκη και περπάτησα ή αιωρήθηκα πίσω στο κρεβάτι μου. Πέρασα την υπόλοιπη νύχτα με ένα συναίσθημα χαράς και θαυμασμού.

Αντί να σκεφθώ ότι ήμουν κάποιος ξεχωριστός, σκέφθηκα ότι αν κάτι τέτοιο ήλθε σε εμένα, θα μπορούσε να έλθει στον καθένα. Ακόμα το πιστεύω. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έχω καταλάβει ότι μια τέτοια εμπειρία είναι με τη μία ένα φως να ακολουθήσεις και ένα φορτίο να φέρεις.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις αλήθειες, οι οποίες αξίζουν περισσότερο να τις γνωρίζουμε, τα πράγματα που έχω μάθει και έχω περάσει σε σχεδόν 90 χρόνια ζωής και πάνω από 50 χρόνια ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας. Πολλά από αυτά που έχω φθάσει στο σημείο να γνωρίζω, εμπίπτουν στη κατηγορία των πραγμάτων που δεν μπορούν να διδαχτούν, αλλά μπορούν να μαθευτούν.

Όπως τα περισσότερα πράγματα που έχουν μεγάλη αξία, η γνώση που είναι αιώνιας αξίας, έρχεται μόνο μέσω προσωπικής προσευχής και συλλογισμού. Αυτά, μαζί με νηστεία και μελέτη των γραφών, θα προσκαλέσουν τις εμπνεύσεις και τις αποκαλύψεις και τους ψιθύρους του Αγίου Πνεύματος. Αυτό μας παρέχει την καθοδήγηση από τα ύψη, καθώς μαθαίνουμε δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα.

Οι αποκαλύψεις υπόσχονται ότι: «Οτιδήποτε στοιχείο διάνοιας αποκτήσουμε σε τούτη τη ζωή, θα αναστηθεί μαζί μας κατά την ανάσταση» και ότι «γνώση και διάνοια [αποκτώνται] μέσω τής επιμέλειας και τής υπακοής» (Δ&Δ 130:18–19).

Μια αιώνια αλήθεια που έχω μάθει είναι ότι ο Θεός ζει. Εκείνος είναι ο Πατέρας μας. Είμαστε τα παιδιά Του. «Πιστεύουμε στο Θεό, τον Αιώνιο Πατέρα, και στον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό, και στο Άγιο Πνεύμα» (Άρθρα της Πίστης 1:1).

Από όλους τους τίτλους που θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει, διάλεξε να ονομάζεται «Πατέρας». Ο Σωτήρας έδωσε εντολή: «Έτσι, λοιπόν, να προσεύχεστε εσείς: Πατέρα μας, που είσαι στους ουρανούς» (Νεφί Γ΄ 13:9. Βλέπε, επίσης, Κατά Ματθαίον 6:9). Η χρήση του ονόματος «Πατέρα» είναι ένα μάθημα για όλους, καθώς καταλαβαίνουμε τι έχει περισσότερη σημασία σε αυτή τη ζωή.

Η ιδιότητα του γονέα είναι ένα ιερό προνόμιο και αναλόγως της πιστότητας, μπορεί να είναι μια αιώνια ευλογία. Η απόλυτη κατάληξη όλης της δραστηριότητας στην Εκκλησία, είναι ότι ο άνδρας και η γυναίκα του και τα παιδιά τους μπορούν να είναι ευτυχισμένοι στο σπίτι.

Εκείνοι που δεν παντρεύονται ή εκείνοι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, δεν αποκλείονται από τις αιώνιες ευλογίες που επιζητούν, αλλά για την ώρα, παραμένουν απρόσιτες. Δεν γνωρίζουμε πάντα πώς ή πότε θα παρουσιασθούν οι ευλογίες, αλλά η υπόσχεση της αιώνιας αύξησης δεν θα αποστερηθεί σε κανένα πιστό άτομο, το οποίο συνάπτει και τηρεί ιερές διαθήκες.

Οι μυστικές λαχτάρες και οι μέχρι δακρύων εκκλήσεις σας, θα αγγίξουν την καρδιά τόσο του Πατέρα όσο και του Υιού. Θα λάβετε προσωπική διαβεβαίωση από Αυτούς ότι η ζωή σας θα είναι γεμάτη και ότι καμία ευλογία, η οποία είναι ουσιώδης, δεν θα χαθεί για εσάς.

Ως υπηρέτης του Κυρίου, ενεργώντας στη θέση στην οποία έχω χειροτονηθεί, δίνω μια υπόσχεση σε εκείνους που βρίσκονται σε τέτοιες καταστάσεις, ότι δεν θα υπάρξει τίποτα ουσιώδες για τη σωτηρία και την υπερύψωση σας που να μη σας δοθεί εν ευθέτω χρόνω. Οι άδειες τώρα αγκαλιές θα γεμίσουν και οι καρδιές που τώρα πονούν από κατακερματισμένα όνειρα και λαχτάρα, θα θεραπευθούν.

Άλλη αλήθεια που έχω φθάσει στο σημείο να γνωρίζω είναι ότι το Άγιο Πνεύμα είναι αληθινό. Είναι το τρίτο μέλος της Θεϊκής Κεφαλής. Αποστολή Του είναι να καταθέτει μαρτυρία για την αλήθεια και τη χρηστότητα. Εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένων αισθημάτων ειρήνης και διαβεβαίωσης. Μπορεί, επίσης, να φέρει παρηγοριά, καθοδήγηση και διόρθωση, όταν χρειάζεται. Η συντροφιά του Αγίου Πνεύματος διατηρείται στη ζωή μας, ζώντας με χρηστότητα.

Η δωρεά του Αγίου Πνεύματος απονέμεται μέσω μιας διάταξης του Ευαγγελίου. Κάποιος με εξουσία τοποθετεί τα χέρια του στο κεφάλι ενός νέου μέλους της Εκκλησίας και λέει αυτά τα λόγια: «Λάβε το Άγιο Πνεύμα».

Μόνο αυτή η διάταξη δεν μας αλλάζει εμφανώς, αλλά αν ακούσουμε και ακολουθήσουμε τις προτροπές, θα μπορέσουμε να λάβουμε την ευλογία του Αγίου Πνεύματος. Κάθε γιος ή κόρη του Επουράνιου Πατέρα μπορεί να φθάσει στο σημείο να γνωρίζει την αλήθεια της υπόσχεσης του Μορόνι: «Και με τη δύναμη τού Αγίου Πνεύματος μπορείτε να γνωρίσετε την αλήθεια των πάντων» (Μορόνι 10:5. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Μια ουράνια αλήθεια που έλαβα στη ζωή μου είναι η μαρτυρία μου για τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Πρωτίστως και στηρίζοντας όλα όσα κάνουμε, αγκυροβολημένο σε όλες τις αποκαλύψεις, είναι το όνομα του Κυρίου, το οποίο είναι η εξουσία με την οποία ενεργούμε στην Εκκλησία. Κάθε προσευχή που προσφέρεται, ακόμα και από μικρά παιδιά, τελειώνει στο όνομα του Ιησού Χριστού. Κάθε ευλογία, κάθε διάταξη, κάθε χειροτόνηση, κάθε επίσημη πράξη γίνεται στο όνομα του Ιησού Χριστού. Είναι η Εκκλησία Του και έχει ονομασθεί για Εκείνον -- η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών (βλέπε Δ&Δ 115:4).

Υπάρχει αυτό το μεγάλο συμβάν στο Βιβλίο του Μόρμον, όπου οι Νεφίτες «προσεύχονταν στον Πατέρα στο όνομα [του Κυρίου]». Ο Κύριος εμφανίσθηκε και ρώτησε:

«Τι θέλετε να σας δώσω;

»Και του είπαν: Κύριε, θέλουμε να μας πεις το όνομα με το οποίο να ονομάσουμε ετούτη την εκκλησία. Γιατί υπάρχουν αντιλογίες ανάμεσα στο λαό σχετικά με το θέμα αυτό.

»Και ο Κύριος τούς είπε: Αληθινά, αληθινά, σας λέω, γιατί να μουρμουράει ο λαός και να αντιλέγουν γι’ αυτό το θέμα;

»Δε διάβασαν τις γραφές, οι οποίες λένε ότι πρέπει να πάρετε επάνω σας το όνομα τού Χριστού, που είναι το όνομά μου; Γιατί με αυτό το όνομα θα ονομάζεστε κατά την τελευταία ημέρα.

»Και όποιος παίρνει επάνω του το όνομά μου, και υπομείνει ώς το τέλος, αυτός θα σωθεί κατά την τελευταία ημέρα…

»Γι’ αυτό, οτιδήποτε κάνετε, να το κάνετε στο όνομά μου. Γι’ αυτό να ονομάσετε την Εκκλησία στο όνομά μου. Και να επικαλείστε τον Πατέρα στο όνομά μου για να ευλογήσει την εκκλησία για χάρη μου» (Νεφί Γ΄ 27:2–7).

Είναι το όνομά Του, Ιησούς Χριστός «επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου τού οποίου πρέπει να σωθούμε» (Πράξεις 4:12).

Στην Εκκλησία ξέρουμε ποιος είναι: Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Είναι ο Μονογενής του Πατρός. Είναι Αυτός που πέθανε και ξαναζεί. Είναι ο συνήγορός μας προς τον Πατέρα. «Να θυμάστε ότι επάνω στο βράχο τού Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού, εκεί πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας» (Ήλαμαν 5:12). Είναι η άγκυρα που κρατεί και προστατεύει εμάς και την οικογένειά μας διαμέσου των καταιγίδων της ζωής.

Κάθε Κυριακή σε όλον τον κόσμο όπου εκκλησιάσματα κάθε εθνικότητας ή γλώσσας συγκεντρώνονται, η μετάληψη ευλογείται με τα ίδια λόγια. Παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού και πάντα Τον θυμόμαστε. Έχει εντυπωθεί επάνω μας.

Ο προφήτης Νεφί διακήρυξε: «Και μιλάμε για το Χριστό, χαιρόμαστε με το Χριστό, κηρύττουμε για το Χριστό, προφητεύουμε για το Χριστό, και γράφουμε σύμφωνα με τις προφητείες μας, ώστε τα παιδιά μας να ξέρουν σε ποια πηγή να στραφούν για άφεση των αμαρτιών τους»(Νεφί Β΄ 25:26).

Ο καθένας μας πρέπει να αποκτήσει μια προσωπική μαρτυρία για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Έπειτα, να μεταδώσουμε αυτήν τη μαρτυρία στην οικογένεια και τους φίλους μας.

Σε όλα αυτά, ας θυμόμαστε ότι υπάρχει ένας ενάντιος, ο οποίος προσωπικά αναζητά να διαταράξει το έργο του Κυρίου. Πρέπει να επιλέξουμε ποιον θα ακολουθούμε. Η προστασία μας είναι τόσο απλή όσο το να αποφασίσουμε προσωπικά να ακολουθήσουμε τον Σωτήρα, να σιγουρευτούμε ότι πιστά θα παραμείνουμε στο πλευρό Του.

Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιωάννης καταγράφει ότι ήταν μερικοί που δεν μπορούσαν να δεσμευθούν στον Σωτήρα και τις διδαχές Του και «από τότε, πολλοί από τους μαθητές του στράφηκαν προς τα πίσω, και δεν περπατούσαν πλέον μαζί του.

»Ο Ιησούς είπε στους δώδεκα: Μήπως κι εσείς θέλετε να πάτε;

»Του αποκρίθηκε, λοιπόν, ο Σίμωνας Πέτρος: Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής·

»κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού» (Κατά Ιωάννην 6:66–69).

Ο Πέτρος έλαβε αυτό που κάθε οπαδός του Σωτήρα μπορεί να μάθει. Για να είμαστε πιστά αφοσιωμένοι στον Ιησού Χριστό, Τον αποδεχόμαστε ως Λυτρωτή μας και κάνουμε όλα όσα είναι μέσα στις δυνάμεις μας για να ζήσουμε τις διδασκαλίες Του.

Ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια που έχω ζήσει, διδάξει και υπηρετήσει, ύστερα από εκατοντάδες χιλιόμετρα που έχω ταξιδέψει ανά τον κόσμο, με όλα όσα έχω βιώσει, υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια που θα ήθελα να πω. Αυτή είναι η μαρτυρία μου για τον Σωτήρα Ιησού Χριστό.

Ο Τζόζεφ Σμιθ και ο Σίδνεϋ Ρίνγκτον κατέγραψαν τα εξής, ύστερα από μια ιερή εμπειρία:

«Και τώρα, ύστερα από τις τόσες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δοθεί γι’ αυτόν, τούτη είναι η μαρτυρία η πιο τελευταία όλων, την οποία δίνουμε γι’ αυτόν: Ότι ζει!

»Γιατί τον είδαμε» (Δ&Δ 76:22–23).

Τα λόγια τους είναι τα λόγια μου.

Πιστεύω και είμαι σίγουρος ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού. Ζει. Είναι ο Μονογενής του Πατέρα και «από αυτόν και με αυτόν και μέσω αυτού, οι κόσμοι δημιουργούνται και δημιουργήθηκαν, και οι κάτοικοί τους έγιναν γιοι και κόρες τού Θεού» (Δ&Δ 76:24).

Καταθέτω τη μαρτυρία μου ότι ο Σωτήρας ζει. Γνωρίζω τον Κύριο. Είμαι μάρτυράς Του. Γνωρίζω για τη μεγάλη Του θυσία και την αιώνια αγάπη για όλα τα παιδιά του Επουράνιου Πατέρα. Καταθέτω την ειδική μαρτυρία μου με κάθε ταπεινότητα, αλλά με απόλυτη βεβαιότητα, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.