Ζήστε αληθινοί στην πίστη

Από τον Πρεσβύτερο Ουίλιαμ Γουώκερ

Των Εβδομήκοντα

Ο καθένας από εμάς θα ευλογηθεί σε μεγάλο βαθμό, αν ξέρει τις ιστορίες πίστης και θυσίας που οδήγησαν τους προγόνους του να προσχωρήσουν στην Εκκλησία του Κυρίου.

Αγαπώ την ιστορία της Εκκλησίας. Ίσως όπως συμβαίνει σε πολλούς από εσάς, έτσι και εμένα η πίστη μου ενδυναμώνεται, όταν μαθαίνω για τη θαυμάσια αφοσίωση των προγόνων μας που αποδέχθηκαν το Ευαγγέλιο και έζησαν αληθινοί στην πίστη.

Έναν μήνα πριν, 12.000 θαυμάσιοι νέοι από την περιφέρεια του Ναού Γκίλμπερτ της Αριζόνας, εόρτασαν την περάτωση του νέου τους ναού με μια εμπνευσμένη εκτέλεση, δείχνοντας τη δέσμευσή τους να ζήσουν με χρηστότητα. Το θέμα του εορτασμού τους ήταν «Ζήστε αληθινοί -- στην πίστη».

Ακριβώς όπως έκαναν εκείνοι οι πιστοί νέοι της Αριζόνας, έτσι και κάθε Άγιος των Τελευταίων Ημερών θα πρέπει να αποφασίσει να «ζει αληθινός στην πίστη».

Τα λόγια του ύμνου λένε: «Αληθινοί στην πίστη που διαφύλαξαν οι γονείς μας» (“True to the Faith,” Hymns, αρ. 254).

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε: «Αληθινοί στην πίστη που οι παππούδες μας διαφύλαξαν».

Αναρωτιέμαι αν καθένας από εκείνους τους ενθουσιώδεις νέους από την Αριζόνα, ήξερε τη δική του ιστορία της Εκκλησίας -- αν ήξεραν την ιστορία σχετικά με το πώς η οικογένειά τους έγινε μέλη της Εκκλησίας. Θα ήταν κάτι θαυμάσιο αν κάθε Άγιος των Τελευταίων Ημερών γνώριζε την ιστορία μεταστροφής των προγόνων του.

Είτε είστε απόγονος πρωτοπόρων είτε όχι, η κληρονομιά πίστης και θυσίας των μορμόνων πρωτοπόρων είναι δική σας κληρονομιά. Είναι η ευγενής κληρονομιά της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.

Ένα από τα πιο θαυμάσια κεφάλαια στην ιστορία της Εκκλησίας συνέβη όταν ο Ουίλφορντ Γούντροφ, ένας Απόστολος του Κυρίου, δίδασκε το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία το 1840 -- μόλις 10 χρόνια ύστερα από την ίδρυση της Εκκλησίας.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ και άλλοι Απόστολοι είχαν επικεντρώσει το έργο τους στις περιοχές τού Λίβερπουλ και του Πρέστον της Αγγλίας, με σημαντική επιτυχία. Ο Πρεσβύτερος Γούντροφ, ο οποίος αργότερα έγινε Πρόεδρος της Εκκλησίας, συνεχώς προσευχόταν στον Θεό να τον καθοδηγήσει σε αυτό το πολύ σημαντικό έργο. Οι προσευχές του τον οδήγησαν, μέσω έμπνευσης, να πάει σε ένα διαφορετικό μέρος να διδάξει το Ευαγγέλιο.

Ο Πρόεδρος Μόνσον μάς έχει διδάξει ότι όταν λάβουμε την έμπνευση από τους ουρανούς για να κάνουμε κάτι --το κάνουμε τώρα-- δεν το αναβάλλουμε. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ουίλφορντ Γούντροφ. Με ξεκάθαρη καθοδήγηση από το Πνεύμα να «πάει νότια», ο Πρεσβύτερος Γούντροφ έφυγε σχεδόν αμέσως και ταξίδεψε σε ένα μέρος της Αγγλίας που λέγεται Χίρφορντσαϊρ -- μια αγροτική περιοχή στα νοτιοδυτικά της Αγγλίας. Εκεί γνώρισε τον πλούσιο αγρότη Τζων Μπένμποου, όπου έγινε δεκτός «με ευτυχή καρδιά και ευχαριστίες» (Wilford Woodruff, επιμέλεια υπό Matthias F. Cowley, Wilford Woodruff: History of His Life and Labors as Recorded in His Daily Journals [1909], 117).

Μια ομάδα πάνω από 600 άτομα, που αποκαλούσαν τον εαυτό τους Ηνωμένοι Αδελφοί, «προσεύχονταν να αποκτήσουν το φως και την αλήθεια» (Ουίλφορντ Γούντροφ, στο Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], 91). Ο Κύριος έστειλε τον Ουίλφορντ Γούντροφ ως απάντηση στην προσευχή τους.

Οι διδασκαλίες του Πρεσβυτέρου Γούντροφ έφεραν άμεσα αποτελέσματα και πολλοί βαπτίσθηκαν. Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ και ο Γουίλαρντ Ρίτσαρντς πήγαν μαζί του στο Χίρφορντσαιρ και οι τρεις Απόστολοι είχαν αξιοσημείωτη επιτυχία.

Σε λίγους μήνες μόνο, οργάνωσαν 33 κλάδους για τα 541 μέλη που είχαν προσχωρήσει στην Εκκλησία. Το αξιοσημείωτο έργο τους συνέχισε και τελικά σχεδόν κάθε μέλος των Ηνωμένων Αδελφών βαπτίσθηκε στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.

Η προ-προγιαγιά μου, η Χάνα Μαρία Ίγκλες Χάρρις, ήταν από τις πρώτες που άκουσαν τον Ουίλφορντ Γούντροφ. Ενημέρωσε τον σύζυγό της, τον Ρόμπερτ Χάρρις τον νεότερο, ότι είχε ακούσει τον λόγο του Θεού και είχε σκοπό να βαπτισθεί. Ο Ρόμπερτ δεν χάρηκε που άκουσε την αναφορά της γυναίκας του. Της είπε ότι θα τη συνόδευε στο επόμενο κήρυγμα που θα εδίδετο από τον μορμόνο ιεραπόστολο και ότι θα τον διόρθωνε.

Καθισμένος κοντά στο μπροστινό μέρος της συγκέντρωσης, με σταθερή αποφασιστικότητα να μην επηρεασθεί και με σκοπό να παρενοχλήσει τον επισκέπτη κήρυκα, ο Ρόμπερτ συγκινήθηκε αμέσως από το Πνεύμα, ακριβώς όπως και η γυναίκα του είχε συγκινηθεί. Ήξερε ότι το μήνυμα της Αποκατάστασης ήταν αληθινό και εκείνος και η γυναίκα του βαπτίσθηκαν.

Η ιστορία της πίστης και η αφοσίωσή τους είναι όμοια με χιλιάδες άλλες: όταν άκουσαν το μήνυμα του Ευαγγελίου, ήξεραν ότι είναι αληθινό!

Όπως λέει ο Κύριος: «Τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, κι εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν» (Κατά Ιωάννην 10:27).

Έχοντας ακούσει τη φωνή του Ποιμένα, αφοσίωσαν πλήρως τη ζωή τους στο να ζουν το Ευαγγέλιο και να ακολουθούν την καθοδήγηση του προφήτη του Κυρίου. Αποκρινόμενοι στην κλήση να συγκεντρωθούν στη Σιών, άφησαν πίσω το σπίτι τους στην Αγγλία, πέρασαν τον Ατλαντικό και συγκεντρώθηκαν με τους Αγίους στη Ναβού του Ιλινόι.

Ασπάσθηκαν το Ευαγγέλιο με όλη τους την καρδιά. Ενώ προσπαθούσαν να εγκατασταθούν στη νέα τους χώρα, βοήθησαν στην οικοδόμηση του Ναού της Ναβού με το να επιβάλλουν τη δεκάτη στην εργασία τους -- περνώντας κάθε 10η μέρα εργαζόμενοι στην οικοδόμηση του ναού.

Η καρδιά τους ήταν συντετριμμένη όταν άκουσαν τα νέα του θανάτου του αγαπημένου τους προφήτη Τζόζεφ Σμιθ και του αδελφού του, Χάυρουμ. Αλλά συνέχισαν εμπρός! Παρέμειναν αληθινοί στην πίστη.

Όταν οι Άγιοι καταδιώχθηκαν και αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Ναβού, ο Ρόμπερτ και η Μαρία αισθάνθηκαν τρομερά ευλογημένοι που μπόρεσαν να λάβουν την προικοδότησή τους στον ναό, λίγο πριν διασχίσουν τον ποταμό Μισσισσιππή και κατευθυνθούν προς τα δυτικά. Παρόλο που δεν ήταν βέβαιοι τι τους επεφύλασσε το μέλλον, ήταν σίγουροι για την πίστη και την μαρτυρία τους.

Με έξι παιδιά, βάδιζαν με πολύ δυσκολία μέσα στη λάσπη καθώς πέρασαν την Αϊόβα πηγαίνοντας δυτικά. Οικοδόμησαν ένα προσωρινό καταφύγιο στην όχθη του ποταμού Μιζούρι σε μία θέση που έγινε τελικά γνωστή ως Γουίντερ Κουώρτερς.

Αυτοί οι ατρόμητοι πρωτοπόροι περίμεναν να τους δοθεί αποστολική καθοδήγηση σχετικά με το πώς και το πότε θα έπρεπε να κατευθυνθούν ακόμη πιο δυτικά. Τα σχέδια όλων άλλαξαν, όταν ο Μπρίγκαμ Γιανγκ, Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, κάλεσε άνδρες να προσφερθούν να υπηρετήσουν εθελοντικά στον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών που έγιναν τελικά γνωστοί ως το Τάγμα των Μορμόνων.

Ο Ρόμπερτ Χάρρις ο νεότερος ήταν ένας από τους 500 Μορμόνους πρωτοπόρους άνδρες που ανταποκρίθηκε σε αυτή την κλήση του Μπρίγκαμ Γιανγκ. Κατετάγη, παρόλο που αυτό σήμαινε ότι θα άφηνε πίσω την έγκυο γυναίκα του και έξι μικρά παιδιά.

Γιατί εκείνος και οι άλλοι άνδρες έκαναν ένα τέτοιο πράγμα;

Η απάντηση μπορεί να δοθεί με τα λόγια του προ-προπάππου μου. Σε ένα γράμμα που έγραψε στη γυναίκα του, όταν το τάγμα κατευθυνόταν προς τη Σάντα Φε, έγραφε: «Η πίστη μου είναι πιο δυνατή από ποτέ [και όταν σκέφτομαι τα πράγματα που μας είπε ο Μπρίγκαμ Γιανγκ], το πιστεύω με τέτοιο τρόπο σαν να μου το έλεγε ο ίδιος ο Μέγας Θεός».

Εν ολίγοις, ήξερε ότι άκουγε προσεκτικά τον προφήτη του Θεού, όπως έκαναν και οι άλλοι άνδρες. Για αυτό τον λόγο το έκαναν! Ήξεραν ότι καθοδηγούνταν από έναν προφήτη του Θεού.

Στο ίδιο γράμμα, εξέφρασε τα τρυφερά του αισθήματα για τη γυναίκα και τα παιδιά του και μίλησε για τις συνεχείς προσευχές του με τις οποίες εκείνη και τα παιδιά θα ευλογούνταν.

Παρακάτω στο γράμμα έκανε την εξής δυνατή δήλωση: «Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα πράγματα που εσύ και εγώ ακούσαμε και [βιώσαμε] στον Ναό του Κυρίου».

Μαζί με την προηγούμενη μαρτυρία του ότι «οδηγούμεθα από έναν προφήτη του Θεού», αυτές οι δύο ιερές νουθεσίες έχουν γίνει σαν γραφές για μένα.

Δεκαοκτώ μήνες μετά την αναχώρηση με το τάγμα, ο Ρόμπερτ Χάρρις ξανάσμιξε με ασφάλεια με την αγαπημένη του Μαρία. Παρέμειναν αληθινοί και πιστοί στο αποκατεστημένο Ευαγγέλιο σε όλη τη ζωή τους. Έκαναν 15 παιδιά, 13 εκ των οποίων έζησαν μέχρι την ωριμότητα. Η γιαγιά μου η Φανή Γουώκερ, από το Ρέιμοντ στην Αλμπέρτα του Καναδά, ήταν μία από τα 136 εγγόνια τους.

Η γιαγιά Γουώκερ ήταν υπερήφανη για το γεγονός ότι ο παππούς της είχε υπηρετήσει στο Τάγμα των Μορμόνων και ήθελε όλα της τα εγγόνια να το γνωρίζουν. Τώρα που εγώ είμαι παππούς, καταλαβαίνω γιατί ήταν τόσο σημαντικό για εκείνη. Ήθελε να στρέψει τις καρδιές των τέκνων προς τους πατέρες. Ήθελε τα εγγόνια της να γνωρίσουν την ενάρετη κληρονομιά τους -- επειδή ήξερε ότι θα ευλογούσε τη ζωή τους.

Όσο πιο συνδεδεμένοι αισθανόμαστε με τους ενάρετους προγόνους μας, τόσο πιο πιθανό είναι να κάνουμε σοφές και ενάρετες επιλογές.

Και έτσι είναι. Ο καθένας από εμάς θα ευλογηθεί σε μεγάλο βαθμό, αν ξέρει τις ιστορίες πίστης και θυσίας που οδήγησαν τους προγόνους του να προσχωρήσουν στην Εκκλησία του Κυρίου.

Από την πρώτη στιγμή που ο Ρόμπερτ και η Μαρία άκουσαν τον Ουίλφορντ Γούντροφ να διδάσκει και να καταθέτει μαρτυρία για την Αποκατάσταση του Ευαγγελίου, ήξεραν ότι το Ευαγγέλιο είναι αληθινό.

Ήξεραν επίσης ότι όποιες και να ήταν οι δοκιμασίες και δυσκολίες τους που θα έρχονταν σε αυτούς, θα ευλογούνταν, επειδή έμειναν αληθινοί στην πίστη. Φαίνεται σαν να είχαν ακούσει τα λόγια του προφήτη μας σήμερα, ο οποίος είπε: «Καμία θυσία δεν είναι αρκετά μεγάλη… για να λάβουμε [τις] ευλογίες [του ναού]» (Τόμας Μόνσον: «Ο Άγιος ναός -- ένας φάρος στον κόσμο» Ensign ή Λιαχόνα, Μάιος 2011, 92).

Το νόμισμα των δύο λιρών του Ηνωμένου Βασιλείου έχει χαραγμένο στα πλάγιά του: «Στηριζόμενοι στους ώμους των γιγάντων». Όταν σκέφτομαι τους μεγάλους πρωτοπόρους προγόνους μας, αισθάνομαι ότι όλοι μας στηριζόμαστε στους ώμους των γιγάντων.

Παρόλο που η νουθεσία ήλθε από ένα γράμμα του Ρόμπερτ Χάρρις, πιστεύω πως αμέτρητοι πρόγονοι θα έστελναν το ίδιο μήνυμα στα παιδιά και τα εγγόνια τους: Πρώτον, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις εμπειρίες που είχαμε στον ναό και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις υποσχέσεις και τις ευλογίες που έρχονται στον καθένα από μας χάριν του ναού. Δεύτερον, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι καθοδηγούμεθα από έναν προφήτη του Θεού.

Καταθέτω μαρτυρία ότι καθοδηγούμεθα από έναν προφήτη του Θεού. Ο Κύριος αποκατέστησε την Εκκλησία Του στις τελευταίες ημέρες μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε καθοδηγηθεί από μια αδιάσπαστη αλυσίδα προφητών του Θεού, από τον Τζόζεφ στον Μπρίγκαμ και συνεχίζοντας μέσω κάθε Προέδρου της Εκκλησίας στον σημερινό μας προφήτη -- Τόμας Μόνσον. Τον γνωρίζω, τον τιμώ και τον αγαπώ. Καταθέτω μαρτυρία ότι είναι ο προφήτης του Κυρίου επάνω στη γη σήμερα.

Είναι η επιθυμία της καρδιάς μου να τιμήσουμε, μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μου, την κληρονομιά των ενάρετων προγόνων μας -- εκείνους τους πιστούς μορμόνους πρωτοπόρους που είχαν τη θέληση να θέσουν τα πάντα στον βωμό για να θυσιάσουν για τον Θεό και να υπερασπίσουν Εκείνον και την πίστη τους. Προσεύχομαι ώστε ο καθένας από εμάς να ζήσει αληθινός στην πίστη που διαφύλαξαν οι γονείς του. Στο άγιο και ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.