ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນຈຸດສູນກາງຂອງຊີວິດເຮົາ

ໂດຍ ແອວເດີ ໂຮເຊ ແອວ ອາລອນໂຊ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ຄຳຖາມອັນເລິກເຊິ່ງຂອງຈິດວິນຍານ, ຄຳຖາມທີ່ປະກົດຂຶ້ນໃນຊົ່ວໂມງທີ່ມືດມົວ ແລະ ຍາກລຳບາກຫລາຍທີ່ສຸດຂອງເຮົາ, ຖືກຕອບສະໜອງຜ່ານທາງຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.

ຂະນະທີ່ເຮົາເດີນທາງຜ່ານຄວາມເປັນມະຕະ, ບາງເທື່ອເຮົາກໍຖືກອ້ອມລ້ອມດ້ວຍການທົດລອງ: ຄວາມເຈັບປວດທີ່ຮ້າຍແຮງຂອງການສູນເສຍຄົນທີ່ເຮົາຮັກ, ການຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມເຈັບປ່ວຍທີ່ໜັກໜ່ວງ, ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳທີ່ເຈັບປວດ, ປະສົບການທີ່ທໍລະມານຈິດໃຈຂອງການກັ່ນແກ້ງ ແລະ ການຂົ່ມເຫັງ, ຄວາມໂສກເສົ້າຈາກການຕົກງານ, ຄວາມຍາກລຳບາກໃນຄອບຄົວ, ສຽງຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງງຽບໆຂອງຄວາມໂດດດ່ຽວ, ຫລື ຜົນສະທ້ອນອັນໜ້າສະເທືອນໃຈເພາະສົງຄາມ.¹ ໃນຊ່ວງເວລາດັ່ງກ່າວ, ຈິດວິນຍານຂອງເຮົາໂຫຍຫາທີ່ເພິ່ງອາໄສ.² ເຮົາສະແຫວງຫາຢ່າງຈິງຈັງເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້: ເຮົາຈະພົບເຫັນຫວ້ານຢາແຫ່ງຄວາມສະຫງົບສຸກຢູ່ບ່ອນໃດ?³ ເຮົາຈະສາມາດວາງຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງເຮົາໄວ້ກັບໃຜ ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈ ແລະ ຄວາມເຂັ້ມແຂງທີ່ຢູ່ສູງກວ່າການທ້າທາຍເຫລົ່ານີ້?⁴ ໃຜເປັນຜູ້ທີ່ມີຄວາມອົດທົນ, ຄວາມຮັກທີ່ສົມບູນ, ແລະ ມືທີ່ປ່ຽມດ້ວຍພະລັງເພື່ອຈະຍົກເຮົາຂຶ້ນ ແລະ ສະໜັບສະໜູນເຮົາ?

ຄຳຖາມອັນເລິກເຊິ່ງຂອງຈິດວິນຍານ, ຄຳຖາມທີ່ປະກົດຂຶ້ນໃນຊົ່ວໂມງທີ່ມືດມົວ ແລະ ຍາກລຳບາກຫລາຍທີ່ສຸດຂອງເຮົາ, ຖືກຕອບສະໜອງຜ່ານທາງຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.⁵ ໃນພຣະອົງ, ແລະ ຜ່ານທາງພອນທີ່ສັນຍາໄວ້ຂອງພຣະກິດຕິຄຸນທີ່ຟື້ນຟູຂອງພຣະອົງ,⁶ ເຮົາພົບເຫັນຄຳຕອບທີ່ເຮົາສະແຫວງຫາ. ແມ່ນຜ່ານທາງການຊົດໃຊ້ອັນບໍ່ມີຂອບເຂດຂອງພຣະອົງ ທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຂອງປະທານທີ່ມີຄ່າສູງເກີນກວ່າຈະວັດແທກໄດ້—ເປັນຄວາມຫວັງ, ການປິ່ນປົວ, ແລະ ການຮັບຮອງເຖິງການສະຖິດຢູ່ຂອງພຣະອົງໃນຊີວິດຂອງເຮົາຢ່າງຄົງທີ່ຕະຫລອດເວລາ.⁷ ຂອງປະທານນີ້ມີໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເອື້ອມອອກໄປດ້ວຍສັດທາ, ເປີດໃຈຮັບເອົາຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ການໄຖ່ທີ່ພຣະອົງປະທານໃຫ້ໂດຍບໍ່ຄິດຄ່າ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຍື່ນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງມາຫາເຮົາແຕ່ລະຄົນ, ເປັນສັນຍານທີ່ເປັນແກ່ນແທ້ຂອງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາທີ່ສູງສົ່ງຂອງພຣະອົງ. ຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງຕໍ່ເຮົາແມ່ນເໜືອກວ່າການເອີ້ນທີ່ລຽບງ່າຍ; ມັນເປັນຄຳປະຕິຍານແຫ່ງສະຫວັນ, ຖືກເສີມພະລັງໂດຍອຳນາດທີ່ທົນທານຂອງພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ. ໃນພຣະຄຳພີ, ພຣະອົງຮັບຮອງເຮົາດ້ວຍຄວາມຮັກວ່າ:

“ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດການໜັກໜ່ວງ ແລະ ແບກພາລະໜັກ, ຈົ່ງມາຫາເຮົາ, ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.

“ຈົ່ງເອົາແອກຂອງເຮົາແບກໄວ້, ແລ້ວຮຽນຮູ້ຈາກເຮົາ; ເພາະວ່າເຮົາເປັນຜູ້ມີໃຈອ່ອນສຸພາບ ແລະ ຖ່ອມລົງ: ແລ້ວຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າຈະໄດ້ພົບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.

“ດ້ວຍວ່າ ແອກຂອງເຮົາກໍພໍເໝາະ ແລະ ພາລະຂອງເຮົາກໍເບົາ.”⁸

ຄວາມຊັດເຈນຂອງຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງທີ່ວ່າ “ຈົ່ງມາຫາເຮົາ” ແລະ “ຈົ່ງເອົາແອກຂອງເຮົາແບກໄວ້” ຢືນຢັນລັກສະນະອັນເລິກເຊິ່ງຂອງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈໄດ້—ຄຳສັນຍາທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ ແລະ ສົມບູນຄົບຖ້ວນ ທີ່ມັນປະກອບດ້ວຍຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງ, ສະເໜີມອບການຮັບຮອງດ້ວຍຄວາມຈິງຈັງໃຫ້ແກ່ເຮົາວ່າ: “ເຈົ້າຈະໄດ້ພົບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.”

ຂະນະທີ່ເຮົາສະແຫວງຫາການຊີ້ນຳທາງຝ່າຍວິນຍານຢ່າງພາກພຽນ,⁹ ເຮົາກໍກ້າວສູ່ການເດີນທາງທີ່ປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ປະຈັກພະຍານຂອງເຮົາເຂັ້ມແຂງ. ເມື່ອເຮົາເຂົ້າໃຈຄວາມກວ້າງໃຫຍ່ຂອງຄວາມຮັກທີ່ສົມບູນແບບຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ,¹⁰ ຫົວໃຈຂອງເຮົາກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກະຕັນຍູ, ຄວາມຖ່ອມຕົວ,¹¹ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາໃໝ່ທີ່ຈະໄຕ່ຕາມເສັ້ນທາງຂອງການເປັນສານຸສິດ.¹²

ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງເຮົາສຸມໃສ່ແຜນແຫ່ງຄວາມລອດຂອງພຣະເຈົ້າ … ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ, ເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກໄດ້ ບໍ່ວ່າແມ່ນຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນ—ຫລື ບໍ່ເກີດຂຶ້ນກໍຕາມ—ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ຄວາມສຸກມາຈາກພຣະອົງ ແລະ ເພາະພຣະອົງ.”¹³

ແອວມາ, ເມື່ອກ່າວຕໍ່ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ ຊື່ຮີລາມັນ, ວ່າ: “ແລະ ບັດນີ້, ໂອ້ ຮີລາມັນລູກຂອງພໍ່, ຈົ່ງເບິ່ງ, ລູກຍັງໜຸ່ມແໜ້ນຢູ່, ແລະ ສະນັ້ນ, ພໍ່ຈຶ່ງວິງວອນລູກໃຫ້ຟັງຄຳເວົ້າຂອງພໍ່ ແລະ ຮຽນຮູ້ຈາກພໍ່; ເພາະພໍ່ຮູ້ວ່າຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ຮັບການອູ້ມຊູໃນເວລາຂັດສົນຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຄວາມທຸກຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາຈະຖືກຍົກຂຶ້ນໃນວັນສຸດທ້າຍ.”¹⁴

ຮີລາມັນ, ເມື່ອກ່າວຕໍ່ພວກລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ, ໄດ້ສິດສອນກ່ຽວກັບຫລັກທຳນິລັນດອນນີ້ ເຖິງການໃຫ້ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ເປັນຈຸດສູນກາງຂອງຊີວິດເຮົາວ່າ: “ຈົ່ງຈື່ໄວ້ວ່າ ລູກຈະຕ້ອງສ້າງຮາກຖານຂອງລູກຂຶ້ນເທິງດານຫີນຂອງພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງພວກເຮົາ, ຄືພຣະຄຣິດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.”¹⁵

ໃນ ມັດທາຍ 14 ເຮົາຮຽນຮູ້ວ່າ ຫລັງຈາກໄດ້ຍິນເຖິງຄວາມຕາຍຂອງໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ, ພຣະເຢຊູກໍໄດ້ຊອກຫາບ່ອນທີ່ມິດງຽບ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຝູງຊົນຢ່າງຫລວງຫລາຍກໍໄດ້ຕິດຕາມພຣະອົງ. ເມື່ອຮູ້ສຶກກະຕຸ້ນໂດຍຄວາມເມດຕາ ແລະ ຄວາມຮັກ, ແລະ ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງພຣະອົງລົບກວນພຣະອົງຈາກພາລະກິດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຕ້ອນຮັບພວກເຂົາ, ໄດ້ໂຜດຮັກສາຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍໃນບັນດາພວກເຂົາໃຫ້ຫາຍດີ. ເມື່ອຍາມແລງມາເຖິງ, ບັນດາສາວົກກໍໄດ້ປະເຊີນໜ້າກັບການທ້າທາຍທີ່ໜ້າຢ້ານກົວ: ມີຝູງຊົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ ແຕ່ບໍ່ມີອາຫານຫລາຍພໍທີ່ຈະລ້ຽງພວກເຂົາ. ພວກສາວົກໄດ້ສະເໜີວ່າໃຫ້ພຣະເຢຊູສົ່ງຝູງຊົນອອກໄປຫາອາຫານ, ແຕ່ພຣະເຢຊູ, ດ້ວຍຄວາມຮັກທີ່ມີຫລາຍ ແລະ ຄວາມຄາດຫວັງສູງ, ໄດ້ຂໍໃຫ້ສາວົກລ້ຽງເຂົ້າພວກເຂົາແທນ.

ໃນຂະນະທີ່ພວກສາວົກໄດ້ຫຍຸ້ງຢູ່ກັບການທ້າທາຍຢູ່ຕໍ່ໜ້າ, ພຣະເຢຊູໄດ້ສະແດງຄວາມໄວ້ພຣະໄທ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງແດ່ພຣະບິດາຂອງພຣະອົງ, ພ້ອມດ້ວຍຄວາມຮັກອັນບໍ່ຫວັ່ນໄຫວທີ່ມີໃຫ້ແກ່ຜູ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ. ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຝູງຊົນນັ່ງລົງເທິງຫຍ້າ, ແລະ ໄດ້ເອົາເຂົ້າຈີ່ພຽງຫ້າກ້ອນ ແລະ ປາສອງໂຕມາ, ພຣະອົງໄດ້ເລືອກທີ່ຈະໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນພຣະບິດາຂອງພຣະອົງ, ໃຫ້ການຮັບຮູ້ເຖິງການຈັດຫາໃຫ້ຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເໜືອສິດອຳນາດ ແລະ ອຳນາດຂອງພຣະອົງ.

ຫລັງຈາກພຣະອົງໄດ້ຂອບພຣະຄຸນແລ້ວ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຫັກເຂົ້າຈີ່, ແລະ ພວກສາວົກໄດ້ຢາຍໃຫ້ຝູງຊົນກິນ. ຢ່າງໜ້າອັດສະຈັນແທ້ໆ, ອາຫານນັ້ນບໍ່ພຽງແຕ່ພຽງພໍ ແຕ່ຍັງມີຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ດ້ວຍ 12 ກະບຸງທີ່ເຫລືອກິນ. ຈຳນວນຄົນທີ່ໄດ້ກິນນັ້ນມີຜູ້ຊາຍປະມານຫ້າພັນຄົນ, ພ້ອມທັງຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ.¹⁶

ສິ່ງອັດສະຈັນນີ້ສິດສອນບົດຮຽນທີ່ເລິກເຊິ່ງ: ເມື່ອປະເຊີນໜ້າກັບການທ້າທາຍ, ມັນເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະສຸມໃຈໃສ່ພຽງແຕ່ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງເຮົາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນພະລັງຂອງການສຸມໃຈໃສ່ທີ່ພຣະບິດາຂອງພຣະອົງ, ສະແດງຄວາມກະຕັນຍູ, ແລະ ໃຫ້ການຮັບຮູ້ວ່າ ເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນແຫລ່ງຂອງຂໍ້ແກ້ໄຂຂອງການທົດລອງຂອງເຮົາສະເໝີໄປ ແຕ່ພຣະເຈົ້າເປັນແຫລ່ງນັ້ນ.¹⁷

ເມື່ອເຮົາປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຕາມທຳມະຊາດແລ້ວ ເຮົາມັກຈະເອົາໃຈໃສ່ອຸບປະສັກທີ່ເຮົາປະເຊີນຢູ່. ການທ້າທາຍຂອງເຮົາກໍມີຈິງ ແລະ ຮຽກຮ້ອງຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂອງເຮົາ, ແຕ່ຫລັກທຳຂອງການເອົາຊະນະມັນແມ່ນຢູ່ພາຍໃຕ້ຈຸດສຸມຂອງເຮົາ. ໂດຍການວາງພຣະຄຣິດໄວ້ທີ່ຈຸດໃຈກາງຂອງຄວາມຄິດ ແລະ ການກະທຳຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະປັບຕົວໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບທັດສະນະ ແລະ ພະລັງຂອງພຣະອົງ.¹⁸ ການປັບຕົວນີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການດີ້ນລົນຂອງເຮົາເບິ່ງຄືວ່າມີໜ້ອຍລົງ, ແຕ່ແທນນັ້ນ, ມັນຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຜ່ານຜ່າພວກມັນໄປ ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳອັນສູງສົ່ງ.¹⁹ ຜົນຮັບກໍແມ່ນ, ເຮົາຄົ້ນພົບຂໍ້ແກ້ໄຂ ແລະ ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອທີ່ມາຈາກແຫລ່ງປັນຍາທີ່ສູງກວ່າ. ການຮັບເອົາທັດສະນະທີ່ມີພຣະຄຣິດເປັນຈຸດໃຈກາງ ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາມີພະລັງດ້ວຍຄວາມແຂງແກ່ນ ແລະ ຄວາມຮູ້ແຈ້ງທີ່ຈະປ່ຽນການທົດລອງຂອງເຮົາໃຫ້ເປັນໄຊຊະນະ,²⁰ ເຕືອນໃຈເຮົາວ່າ ກັບພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນບັນຫາທີ່ຍາກລຳບາກກໍສາມາດກາຍເປັນເສັ້ນທາງທີ່ນຳໄປສູ່ຄວາມກ້າວໜ້າທາງວິນຍານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ.

ເລື່ອງຂອງແອວມາຜູ້ເປັນລູກ ຢູ່ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ ສະແດງໃຫ້ເຫັນເລື່ອງລາວທີ່ໜ້າສົນໃຈ ເຖິງການໄຖ່ ແລະ ຜົນກະທົບທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງການໃຫ້ຊີວິດຂອງເຮົາຢູ່ອ້ອມຮອບພຣະຄຣິດ. ໃນຕອນຕົ້ນ, ແອວມາໄດ້ຢືນເປັນຜູ້ຕໍ່ຕ້ານສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ທີ່ນຳຫລາຍຄົນໃຫ້ອອກໄປຈາກເສັ້ນທາງທີ່ຊອບທຳ. ເຖິງຢ່າງໃດຕາມ, ການແຊກແຊງຈາກສະຫວັນ, ໂດຍການຢ້ຽມຢາມຈາກທູດສະຫວັນ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຕື່ນຈາກຄວາມຜິດພາດຂອງເພິ່ນ.

ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ມືດມົນທີ່ສຸດຂອງເພິ່ນ, ຖືກທໍລະມານໂດຍຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ ແລະ ສິ້ນຫວັງທີ່ຈະຫາທາງອອກຈາກຄວາມເຈັບປວດທາງວິນຍານຂອງເພິ່ນ, ແອວມາໄດ້ຈື່ຈຳຄຳສອນຂອງບິດາຂອງເພິ່ນກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ອຳນາດແຫ່ງການໄຖ່ຂອງພຣະອົງ. ດ້ວຍຫົວໃຈທີ່ມຸ້ງຫວັງຫາການໄຖ່, ເພິ່ນໄດ້ກັບໃຈຢ່າງຈິງຈັງ ແລະ ໄດ້ອ້ອນວອນຂໍຄວາມເມດຕາຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າງເຕັມທີ່. ໃນຊ່ວງເວລາສຳຄັນຂອງການຍອມຈຳນົນທັງໝົດນີ້, ໄດ້ນຳຈຸດສຸມຂອງແອວມາ ໃຫ້ມາຢູ່ທີ່ພຣະຄຣິດ ແລະ ການສະແຫວງຫາຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງຢ່າງຈິງຈັງ, ກໍໄດ້ນຳມາສູ່ການປ່ຽນແປງທີ່ໜ້າອັດສະຈັນ. ໂສ້ແຫ່ງຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ ແລະ ຄວາມສິ້ນຫວັງທີ່ໜັກໜ່ວງກໍໄດ້ສູນຫາຍໄປ ແລະ ຄວາມຊື່ນຊົມ ແລະ ຄວາມສະຫງົບສຸກທີ່ລົ້ນເຫລືອກໍໄດ້ເຂົ້າມາແທນທີ່.²¹

ພຣະເຢຊູຄຣິດຄືຄວາມຫວັງ ແລະ ຄຳຕອບຂອງເຮົາຕໍ່ຄວາມເຈັບປວດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງຊີວິດ. ຜ່ານທາງການເສຍສະລະຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍແທນບາບຂອງເຮົາ ແລະ ໄດ້ຮັບເອົາຄວາມທຸກທໍລະມານທຸກຢ່າງຂອງເຮົາໄວ້ກັບພຣະອົງ—ຄວາມເຈັບປວດ, ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ຄວາມໂສກເສົ້າ, ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວ—ແລະ ພຣະອົງໃຫ້ອະໄພ ແລະ ປິ່ນປົວເຮົາເມື່ອເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ ແລະ ສະແຫວງຫາທີ່ຈະປ່ຽນແປງຊີວິດຂອງເຮົາໃຫ້ດີຂຶ້ນ. ພຣະອົງເປັນພຣະຜູ້ປິ່ນປົວຂອງເຮົາ,²² ປອບໂຍນ ແລະ ສ້ອມແປງຫົວໃຈຂອງເຮົາ ຜ່ານທາງຄວາມຮັກ ແລະ ອຳນາດຂອງພຣະອົງ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ປິ່ນປົວຄົນທັງຫລາຍລະຫວ່າງເວລາຂອງພຣະອົງຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.²³ ພຣະອົງເປັນນ້ຳທີ່ປະກອບດ້ວຍຊີວິດ, ສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດຂອງຈິດວິນຍານຂອງເຮົາ ດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາທີ່ຄົງທີ່ຂອງພຣະອົງ. ນີ້ກໍເໝືອນຄຳສັນຍາທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບຍິງຊາວຊາມາເຣຍຄົນໜຶ່ງ ຢູ່ທີ່ນ້ຳສ້າງ, ສະເໜີມອບ “ນ້ຳທີ່ປະກອບດ້ວຍຊີວິດໃຫ້ແກ່ນາງ.”²⁴

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານຢ່າງໜັກແໜ້ນວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດຊົງພຣະຊົນຢູ່, ວ່າພຣະອົງຄວບຄຸມສາດສະໜາຈັກທີ່ສັກສິດນີ້ຂອງພຣະອົງ, ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແຫ່ງໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍ.²⁵ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະອົງເປັນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງໂລກ, ເປັນອົງສັນຕິລາດ,²⁶ ເປັນພຣະມະຫາກະສັດເໜືອກະສັດທັງປວງ ແລະ ຊົງເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເໜືອເຈົ້ານາຍທັງປວງ,²⁷ ເປັນພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງໂລກ. ຂ້າພະເຈົ້າຢືນຢັນດ້ວຍຄວາມແນ່ນອນວ່າ ເຮົາຢູ່ໃນພຣະດຳລິ ແລະ ພຣະໄທຂອງພຣະອົງສະເໝີ. ເພື່ອເປັນປະຈັກພະຍານຕໍ່ສິ່ງນີ້, ພຣະອົງໄດ້ຟື້ນຟູສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງໃນຍຸກສຸດທ້າຍນີ້ ແລະ ໄດ້ເອີ້ນປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໃຫ້ເປັນສາດສະດາ ແລະ ປະທານຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງໃນວັນເວລານີ້.²⁸ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ສະລະພຣະຊົນຊີບຂອງພຣະອົງ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະມີຊີວິດນິລັນດອນ.

ເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມໃຫ້ພຣະອົງເປັນຈຸດສູນກາງຂອງຊີວິດເຮົາ, ການເປີດເຜີຍຈະຄ່ອຍໆເປີດຕໍ່ເຮົາ, ຄວາມສະຫງົບສຸກທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງພຣະອົງຈະອ້ອມຮອບເຮົາໄວ້, ແລະ ການຊົດໃຊ້ທີ່ບໍ່ມີຂອບເຂດຂອງພຣະອົງຈະນຳການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ການປິ່ນປົວມາໃຫ້ເຮົາ.²⁹ ແມ່ນໃນພຣະອົງທີ່ເຮົາຄົ້ນພົບຄວາມເຂັ້ມແຂງທີ່ຈະເອົາຊະນະ, ຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະອົດທົນ, ແລະ ສັນຕິສຸກທີ່ເກີນຄວາມເຂົ້າໃຈທັງໝົດ. ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງພະຍາຍາມແຕ່ລະວັນ ທີ່ຈະຫຍັບເຂົ້າໃກ້ພຣະອົງຫລາຍຂຶ້ນ, ຜູ້ເປັນແຫລ່ງຂອງທຸກສິ່ງທີ່ດີ,³⁰ ເປັນແສງສະຫວ່າງແຫ່ງຄວາມຫວັງໃນການເດີນທາງຂອງເຮົາ ທີ່ຈະກັບຄືນໄປສູ່ທີ່ປະທັບຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ. ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.