Dankbaarheid: het pad naar geluk
Dankbaarheid is een geestelijk beginsel. Het opent onze geest voor een wereld die door de macht van een levende God wordt bestuurd.
Ik voel me vanmiddag vereerd om de ZHV-leidsters te vertegenwoordigen die in deze Tabernakel leerstellingen van het koninkrijk hebben verkondigd, nadruk hebben gelegd op de belangrijke rol van de vrouw in het gezin, elkaar hebben aangemoedigd om liefdadigheidswerk te verrichten en hun zusters hebben herinnerd aan de vreugde die uit een rechtschapen leven voortkomt.
Vanaf dit spreekgestoelte heeft Eliza R. Snow in 1870 duizenden vrouwen een vraag gesteld die ik graag wil herhalen: ‘Kent u een plek op aarde waar [een] vrouw meer vrijheid heeft en waar ze zoveel enorme voorrechten heeft als hier — als heilige der laatste dagen?’1 Ik geef u mijn getuigenis dat de vrouwen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen enorm veel grote voorrechten hebben.
Mand met zegeningen
Ik wil graag met een verhaal beginnen. Een gezin maakte een moeilijke periode door. Het was moeilijk voor ze om zich niet op hun problemen te concentreren. De moeder schreef: ‘Onze wereld was volledig ingestort, dus vroegen we onze hemelse Vader om leiding. Bijna onmiddellijk beseften we dat we omgeven waren door goedheid en van alle kanten werden aangemoedigd. We begonnen als gezin dagelijks onze dankbaarheid te uiten ten opzichte van elkaar en de Heer. Een goede vriendin zei tegen me dat onze “emmer met zegeningen” overliep. Na dat gesprek speelden mijn kinderen en ik een soort spel dat we steeds leuker vonden. Vóór het gezinsgebed bespraken we iedere avond hoe onze dag was geweest en vertelden we elkaar over de vele zegeningen die aan onze “mand met zegeningen” waren toegevoegd. Hoe meer dankbaarheid we betoonden, hoe meer er was om dankbaar voor te zijn. Naarmate we meer kansen kregen om te groeien, voelden we duidelijk de liefde van de Heer.’2
Wat zou een ‘mand met zegeningen’ aan uw gezin kunnen bijdragen?
Een geestelijk beginsel
Dankbaarheid vereist kennis en inspanning, niet alleen om het te voelen, maar om het onder woorden te brengen. Herhaaldelijk zijn we ons de hand van de Heer niet bewust. We morren, klagen, bieden weerstand, hebben kritiek en zijn vaak ondankbaar. In het Boek van Mormon staat dat zij die morren geen kennis hebben van ‘de handelwijzen van die God die hen [heeft] geschapen.’3 De Heer raadt ons aan om niet te morren omdat het dan voor de Geest moeilijk is om ons te inspireren.
Dankbaarheid is een geestelijk beginsel. Het opent onze geest voor een wereld die door de macht van een levende God wordt bestuurd. We worden ons geestelijk bewust van het wonder van kleinigheden, die ons hart verheugen met hun boodschappen van Gods liefde. Door dit dankbare bewustzijn staan we meer open voor de leiding van God. Als we dankbaarheid kenbaar maken, kunnen we door de Geest vervuld worden en een goede relatie met onze medemens en de Heer hebben. Dankbaarheid inspireert geluk en heeft een goddelijke invloed. Amulek zegt: ‘Dat gij leeft met dagelijkse dankbetuiging voor de vele barmhartigheden en zegeningen die Hij u schenkt.’4
Barmhartigheden en zegeningen komen in verschillende vormen voor — soms als iets moeilijks. Toch zegt de Heer: ‘Gij zult de Heer, uw God, in alle dingen danken.’5 ‘Alle dingen’ staat er duidelijk: goede dingen en moeilijke dingen — niet slechts enkele dingen. Hij heeft ons geboden dat wij dankbaar moeten zijn omdat Hij weet dat dankbaarheid ons gelukkig zal maken. Dat is ook een bewijs van zijn liefde voor ons.
Hoe voelt u zich als iemand u dankbaar is? Op een zondag zat ik naast een zuster in de ZHV en leerde haar een beetje beter kennen. Een paar dagen later kreeg ik een e-mail: ‘Ik wil u graag bedanken omdat u in de ZHV naast mijn dochter bent gaan zitten. U sloeg uw arm om haar heen. U hebt geen idee hoeveel dat voor haar en voor mij heeft betekend.’6 Ik was verbaasd over de woorden van die moeder; ik voelde me gelukkig.
Hoe voelt u zich als u dankbaar bent? Ik wil graag mijn dankbaarheid uitspreken voor iemand die om mijn kleinkinderen geeft. Toen ik enkele maanden geleden in Texas op bezoek was, vroeg ik Thomas van zes of hij me iets over zijn bisschop kon vertellen. Hij zei: ‘O, oma, u kent hem wel. Hij draagt een donker pak, een wit overhemd net als papa en hij heeft glimmende schoenen en een rode stropdas. Hij heeft een bril en glimlacht altijd.’ Ik herkende de bisschop meteen toen ik hem zag. Mijn hart was vol dankbaarheid voor hem. Dankuwel, bisschop Goodman, en alle andere geweldige bisschoppen.
Een uitdrukking van geloof
In Lucas 17 staat de ervaring die de Heiland had toen Hij tien melaatsen had genezen. Zoals u weet, kwam slechts een van hen terug om zijn waardering uit te spreken. Is het niet opmerkelijk dat de Heer niet zei: ‘Uw dankbaarheid heeft u behouden’? Maar Hij zei: ‘Uw geloof heeft u behouden.’7
De uiting van dankbaarheid van de melaatse werd door de Heiland beschouwd als een uitdrukking van zijn geloof. Als wij bidden en onze dankbaarheid uitspreken voor een dierbare hemelse Vader, die wij niet kunnen zien, geven we ook uitdrukking aan ons geloof in Hem. Als wij dankbaar zijn, erkennen we de hand van de Heer; het is een uitdrukking van ons geloof.
Dankbaarheid bij beproevingen: verborgen zegeningen
In 1832 vond de Heer dat de kerk zich op de komende beproevingen moest voorbereiden. Beproevingen zijn beangstigend. En toch heeft de Heer gezegd: ‘Weest goedsmoeds, want Ik zal u voortleiden. Van u is het koninkrijk en van u zijn de zegeningen daarvan, en van u zijn de rijkdommen der eeuwigheid.
‘En wie alle dingen met dankbaarheid ontvangt, zal worden verheerlijkt.’8
De soort dankbaarheid die zelfs na beproevingen wordt geuit, vereist een gebroken hart en een verslagen geest; nederigheid om te aanvaarden wat we niet kunnen veranderen; gewilligheid om alles aan de Heer over te dragen — ook als we het niet begrijpen; dankbaarheid voor verborgen mogelijkheden die nog geopenbaard moeten worden. Dan krijgen we gemoedsrust.
Wanneer hebt u de Heer voor het laatst voor een probleem of beproeving bedankt? Door tegenspoed worden we op onze knieën gedwongen. Doet dankbaarheid voor beproevingen dat ook?
David O. McKay heeft gezegd: ‘In de bittere kou van tegenspoed schuilt de werkelijke beproeving van onze dankbaarheid (…) die (…) dieper reikt dan de oppervlakte van het leven — droevig of vreugdevol.’9
Tot slot
Mijn opmerkelijk getrouwe zusters in de kerk, ik dank u voor de vele manieren waarop u door dienstbetoon de liefde van de Heer aanbiedt: uw zorg voor een gezin als een dierbare overlijdt, uw zorg als huisbezoekster, uw bereidheid om het getuigenis van de kinderen in het jeugdwerk te versterken; uw tijd om de jongevrouwen op het vrouw-zijn voor te bereiden. Ik wil u bedanken voor uw toewijding. Door middel van uw getrouwheid heb ik de liefde van de Heer gevoeld. Ik ben gezegend om u te mogen dienen; mijn hart loopt over van dankbaarheid en liefde voor een ieder van u. Ik ben ook uitermate dankbaar voor de priesterschapsdragers met wie ik heb samengewerkt.
Maar ik ben vooral dankbaar voor mijn Heiland — een gehoorzame Zoon die alles deed wat zijn Vader verwachtte en voor onze zonden verzoening heeft gedaan. Als ik aan Hem denk en erken hoe goed Hij is, wil ik graag op Hem lijken. Mogen wij dagelijks gezegend worden met zijn liefde. ‘Gode zij dank voor zijn onuitsprekelijke gave!’10 In zijn heilige naam, Jezus Christus. Amen.