Het wonder van de Bijbel
Wij geloven oprecht en volkomen in de Heer Jezus Christus en in zijn geopenbaarde woord in de Bijbel.
Broeders en zusters, de Bijbel is een wonder! Het is een wonder dat vierduizend jaar aan geestelijke en wereldlijke geschiedenis in de Bijbel door profeten, apostelen en geïnspireerde geestelijken is vastgelegd en behouden.
Het is een wonder dat we de krachtige leerstellingen, beginselen, poëzie en verhalen in de Bijbel hebben. Maar het is vooral een wonder dat we een relaas van het leven, de bediening en de leringen van Jezus tot onze beschikking hebben, dat ondanks de duistere Middeleeuwen en ontelbare oorlogen in verschillende tijdperken is behouden.
Het is een wonder dat de Bijbel letterlijk de bekerende en genezende Geest van Christus bevat, die eeuwenlang het hart van mensen heeft aangeraakt en ze ertoe geleid heeft om te bidden, de goede weg te kiezen en hun Heiland te vinden.
De heilige Schrift is een goede betiteling. Het boek is heilig omdat het waarheden verkondigt, omdat de geest ervan ons ontroert, omdat het ons leert dat wij God moeten kennen en zijn omgang met de mens moeten begrijpen, en omdat het door het hele boek heen van de Heer Jezus Christus getuigt.
Abraham Lincoln heeft over de Bijbel gezegd: ‘Dit geweldige boek (…) is de beste gave die God de mens heeft gegeven. Al het goede dat de Heiland de wereld heeft gegeven, is door middel van dat boek kenbaar gemaakt. Maar zonder de Bijbel zouden we het goede niet van het kwade kunnen onderscheiden’ (Speeches and Writings, 1859–1865 [1989], p. 628).
Het is geen toeval dat we de Bijbel hebben. Rechtschapen mensen zijn door de Geest geïnspireerd om zowel de heilige gebeurtenissen op te schrijven die ze hadden gezien als de geïnspireerde woorden die ze hadden gehoord en gesproken. Andere toegewijde mensen zijn geïnspireerd om deze verslagen te beschermen. Mannen als John Wycliffe, de moedige William Tyndale en Johannes Gutenberg werden ondanks veel tegenwerking geïnspireerd om de Bijbel te vertalen in een taal die de mensen konden verstaan en te publiceren in een boek dat de mensen konden lezen. Ik geloof dat zelfs de geleerden van koning James I bij hun vertaalwerk geïnspireerd zijn.
De Middeleeuwen waren duister omdat het licht van het evangelie voor de mensen verborgen was. Ze hadden geen apostelen of profeten, en ze hadden geen toegang tot de Bijbel. De geestelijken hielden de Schriften geheim en hielden ze bij de mensen weg. We zijn veel dank verschuldigd aan moedige martelaars en hervormers als Maarten Luther, Johannes Calvijn en Johannes Hus die godsdienstvrijheid en toegang tot heilige boeken eisten.
William Tyndale gaf zijn leven omdat hij in de kracht van de Bijbel geloofde. Hij zei: ‘Het ligt in de aard van Gods woord dat wie het ook leest of hoort, onmiddellijk van dag tot dag beter begint te worden totdat hij een volmaakt mens is’ (S. Michael Wilcox, Fire in the Bones: William Tyndale—Martyr, Father of the English Bible [2004], p. XV).
Als we de Bijbel oprecht en ijverig bestuderen, worden we betere mensen. En we mogen nooit de talrijke martelaars vergeten die de kracht ervan kenden en hun leven ervoor gaven, zodat wij door de woorden het pad naar eeuwige zegen en vrede in het koninkrijk van onze hemelse Vader kunnen vinden.
Hoewel deze christelijke hervormers in veel zaken dezelfde mening deelden, verschilden ze uiteindelijk van mening over veel leerstellige kwesties. Dat resulteerde in de organisatie van veel christelijke kerkgenootschappen. Roger Williams, een voorvechter van godsdienstvrijheid, kwam tot de slotsom dat ‘er geen officieel gevestigde kerk van Christus op aarde is, noch is iemand bevoegd om enige kerkelijke verordening te bedienen, noch is dat mogelijk totdat er nieuwe apostelen worden gestuurd door het grote Hoofd van de kerk naar wiens komst ik uitzie.’ (Zie William Cullen Bryant, red., Picturesque America; or, the Land We Live In, 2 delen [1872–1874], deel 1, p. 502).
Tientallen miljoenen mensen zijn in God en Jezus Christus gaan geloven, en zijn in de Bijbel op zoek gegaan naar waarheid. Velen van hen hadden niets anders dan alleen de Bijbel om hun geloof te voeden en te leiden.
Door de inspanningen van de hervormers is ‘de Bijbel een algemeen bezit geworden. Het woord van God werd bij de open haard van de armen en de rijken gelezen.’ (John A. Widtsoe, Conference Report, april 1939, p. 20.)
Miljoenen gezinnen zijn bij elkaar gekomen om door middel van hun bijbelstudie de kerk van Jezus Christus te vinden. Een van die gezinnen in het begin van de negentiende eeuw was het gezin van Joseph Smith sr., in de staat New York. Een van zijn zoons was Joseph Smith jr., die de Bijbel bestudeerde omdat hij wilde weten welke van de vele kerkgenootschappen georganiseerd was zoals Jezus Christus zijn kerk had georganiseerd. Door enkele woorden in de Bijbel werd hij ertoe bewogen om aan God meer geestelijk licht en kennis te vragen. Vastbesloten om de wijsheid te vinden die in de heilige Schriften werd beloofd, knielde Joseph in het voorjaar van 1820 nederig neer. Wat een licht en waarheid kreeg hij die dag, toen hij het prachtige visioen van God de Vader en de Heer Jezus Christus ontving. Opnieuw had God een profeet geroepen, zoals hij in de tijd van Noach, Abraham en Mozes had gedaan.
Wij moeten heel dankbaar zijn voor de Bijbel. We leren daarin niet alleen over het leven, de beginselen en de leringen van Christus, maar ook over zijn kerk en zijn priesterschap, en over de organisatie die Hij heeft gevestigd in het midden des tijds en die Hij De Kerk van Jezus Christus noemde. Wij geloven in die kerk, en wij geloven dat De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen diezelfde kerk is, volledig op aarde hersteld, met dezelfde organisatie en hetzelfde priesterschap.
Zonder de Bijbel zouden we niet van zijn kerk hebben afgeweten, en zouden we nu niet de volheid van zijn evangelie hebben.
Ik houd van de Bijbel, van de leringen, de lessen en de geest daarin. Ik houd van de boeiende, diepzinnige verhalen en van de grote profeten die van de komst van Christus getuigen. Ik houd van de apostolische reizen, de wonderen en de brieven van Paulus. Bovenal houd ik van de ooggetuigenverslagen van de woorden, het voorbeeld en de verzoening van onze Heiland Jezus Christus. Ik houd van het perspectief en de gemoedsrust die van het lezen van de Bijbel uitgaat.
Broeders en zusters, ik weet zeker dat velen van u andere mensen hebben horen zeggen dat ‘mormonen geen christenen zijn omdat ze hun eigen Bijbel hebben, het Boek van Mormon.’ Tegen een ieder die dit misverstand gelooft, zeggen we dat we in de Heer Jezus Christus geloven als onze Heiland, als de oorzaak van ons eeuwig heil, en dat wij de Bijbel geloven, respecteren en liefhebben. We hebben nog meer heilige Schrift, zoals het Boek van Mormon, dat de Bijbel wel bevestigt maar die nooit verdringt of vervangt.
Jezus heeft gezegd: ‘Onderzoekt de Schriften, want (…) deze zijn het, welke van Mij getuigen.’ (Johannes 5:39.) Deze woorden geven inzicht en inspiratie aan iedereen die oprecht de waarheid over Jezus Christus wil weten en begrijpen. De Schriften staan vol met geschiedenis, leerstellingen, verhalen, toespraken en getuigenissen, die uiteindelijk allemaal zijn gericht op de eeuwige Christus en zijn stoffelijke en geestelijke zending voor de kinderen van onze hemelse Vader.
Leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen geloven dat ‘elk van God ingegeven schriftwoord (…) nuttig’ is (2 Timoteüs 3:16). Wij houden van de Bijbel en de andere Schriften. Dat is wellicht verrassend voor de mensen die niet weten dat wij in de Bijbel als het geopenbaarde woord van God geloven. De Bijbel is een van de pijlers van onze godsdienst, een krachtig getuigenis van de Heiland en de zich voortzettende invloed in het leven van hen die Hem aanbidden en volgen. Hoe meer we de Bijbel lezen en bestuderen, hoe beter we de leerstellige fundering van het herstelde evangelie van Jezus Christus begrijpen. We gaan houden van de Schriften waar we tijd aan besteden. Misschien moeten we meer balans in onze studie aanbrengen zodat we alle Schriftuur liefhebben en begrijpen.
Ik wil vooral de jonge mensen aanmoedigen om de Bijbel niet met een korreltje zout te nemen. Het is het heilige verslag van het leven van de Heiland. De Bijbel heeft honderden bladzijden meer dan al onze andere Schriften bij elkaar. Het boek is het fundament van het christendom. We kritiseren of kleineren het geloof van anderen niet. Als christenen is het onze verantwoordelijkheid om alles wat God heeft geopenbaard bekend te maken aan al zijn zoons en dochters.
Wie lid van deze kerk worden, geven hun geloof in de Bijbel niet op — zij bekrachtigen het. Het Boek van Mormon verzwakt, verkleint of bagatelliseert de Bijbel niet. Daarentegen verheft, vergroot en prijst het de Bijbel. Het Boek van Mormon getuigt van de Bijbel en samen getuigen ze van Christus.
Het eerste testament van Christus is het Oude Testament in de Bijbel, waarin de komst van de Heiland, zijn volmaakte leven en zijn verlossende verzoening geprofeteerd worden.
Het tweede testament van Christus is het Nieuwe Testament in de Bijbel, met daarin zijn geboorte, zijn leven, zijn bediening, zijn evangelie, zijn kerk, zijn verzoening, zijn opstanding en de getuigenissen van zijn apostelen.
Het derde testament van Christus is het Boek van Mormon, waarin ook de komst van Christus wordt voorzegd, waarin het verslag in de Bijbel van zijn verzoening wordt bevestigd, en waarin de Heer het westelijke halfrond van de aarde bezoekt. De ondertitel van het Boek van Mormon, de verduidelijkende verklaring die op de kaft van ieder exemplaar staat, luidt: ‘Eveneens een testament aangaande Jezus Christus.’
Al deze drie testamenten maken deel uit van het grote ondeelbare geheel van het geopenbaarde woord van de Heer aan zijn kinderen. Ze bevatten de woorden van Christus waaraan wij ons behoren te vergasten om voor het eeuwige leven in aanmerking te komen. (Zie 2 Nephi 31:20.) Wie denkt dat één deel belangrijker is of meer waarheid bevat dan de andere delen, loopt gedeelten van de schoonheid en volheid van de oude Schriften mis.
En wie denkt dat de leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen niet in Jezus Christus of de Bijbel geloven, moet de tijd nemen om de kerk, de betekenis van haar naam en de kracht van haar boodschap te leren begrijpen.
Ik ben verbaasd over de mensen die vraagtekens plaatsen bij ons geloof in de Bijbel en onze positie als christenen. De naam van de kerk is De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Gedurende onze laatste algemene conferentie, die in dit gebouw werd gehouden, hebben onze kerkleiders bijna tweehonderd keer uit de Bijbel geciteerd. Deze kerk is georganiseerd en functioneert als de kerk die Christus en zijn apostelen in het Nieuwe Testament hebben gevestigd. Hier op het podium zitten de profeet en de apostelen van de Heer Jezus Christus.
Ik getuig plechtig dat wij oprecht en volkomen in de Heer Jezus Christus geloven en in zijn geopenbaarde woord in de Bijbel. Wij geloven niet alleen in de Bijbel — we streven er ook naar om de leringen erin na te leven en de boodschap erin te verkondigen. De boodschap van onze zendelingen is Christus, zijn evangelie en zijn verzoening. En die boodschap staat in de Schriften. We zeggen tegen alle mensen: ‘Wij bieden u onze liefde aan en nodigen u van harte uit. Laten we elkaar deelgenoot maken van alles wat God heeft geopenbaard.
Broeders en zusters, we moeten iedereen, ook onze eigen leden, leren welke kracht er van de Bijbel uitgaat. De Bijbel is heilige Schrift die ons en alle mensen ertoe brengt om Jezus Christus als onze Heiland aan te nemen. Moge God ons geven dat we zijn leringen zullen aanvaarden en naleven. Dat bid ik in de naam van de Heer Jezus Christus. Amen.