Tabernakel na uitgebreide renovatie heropend

Sinds de Tabernakel in 1867 voor het eerst voor de algemene conferentie werd gebruikt, is het een symbool van het geloof en vernuft van de pioniers geweest. Nu, ruim 140 jaar later, staat de Tabernakel er nog steeds, en het gebouw heeft nog nooit op zo’n sterke fundering gestaan.

Tijdens de zaterdagmiddagbijeenkomst op 31 maart heeft president Gordon B. Hinckley de Tabernakel na een renovatie van twee jaar opnieuw ingewijd.

Er zijn nieuwe eiken banken geplaatst, die verder van elkaar zijn gezet om de bezoekers meer beenruimte te bieden; de originele trappen naar het balkon aan de buitenkant zijn naar binnen verplaatst om ze beter toegankelijk te maken, en er zijn twee nieuwe trappen geplaatst; er is een nieuwe laag bladgoud op de zichtbare pijpen van het orgel aangebracht; het plafond is gerepareerd en opnieuw geverfd; er zijn nieuwe kleedkamers en een muziekbibliotheek voor de koorleden gebouwd; het spreekgestoelte is aangepast, zodat het verwijderd kan worden voor meer zitplaatsen of om een podium voor uitvoeringen te creëren; en alle sanitaire, mechanische en elektrische systemen zijn vervangen en aangepast.

Hoewel de Tabernakel ingrijpend gerenoveerd is, zijn de belangrijkste veranderingen niet door de bezoekers te zien.

De fundering en muren van de Tabernakel zijn versterkt om beter tegen aardbevingen bestand te zijn.

Alle 44 pijlers waarop het unieke dak van de Tabernakel rust, zijn versterkt met stalen balken die van boven tot onder in de pijlers zijn aangebracht. De grondslag van iedere pijler is ook met beton versterkt. Er zijn stalen kokers gebruikt om de gebinten met de pijlers te verbinden, en er zijn lange spanten met staal aan de pijlers verankerd.

Nu staat de Tabernakel steviger dan ooit tevoren, net als het ledental van de kerk.

‘Er was een tijd dat de heiligen der laatste dagen alleen in deze vallei en in de door hen gestichte nederzettingen in de omliggende gebieden woonden’, zei president Hinckley tijdens het inwijdingsgebed van de gerenoveerde Tabernakel. ‘Nu heeft uw werk zich uitgebreid en zich over de aarde verspreid, zelfs in die mate dat er meer leden buiten deze natie wonen dan erin.’

Ontwerp en bouw van de Tabernakel

President Brigham Young riep de hulp van Henry Grow in om zijn visie voor de Tabernakel te verwezenlijken. Broeder Grow, een bekeerling uit Philadelphia (Pennsylvania), was bruggenbouwer met de nodige vaardigheden om zo’n taak op zich te nemen.

De plannen werden gemaakt en in 1863 werd met de bouw begonnen.

Omdat er niet veel bouwmateriaal verkrijgbaar was, werd er gerecycleerd en plaatselijk materiaal gebruikt. Er werd timmerhout uit de plaatselijke valleien gehaald en overtollig bouwsteen van het bouwterrein van de Salt Laketempel. Ze gebruikten militaire benodigdheden en hoefijzers van ossen om spijkers en sluitringen te maken. Er werd lijm vervaardigd door dierenhuiden te koken, en ze maakten pleisterkalk van plaatselijk kalksteen met dierenhaar om het te versterken.

Gezien het beschikbare materiaal in die tijd is de Tabernakel daadwerkelijk met geloof en vernuft gebouwd.

Vier jaar na de aanvang van de bouw, werd er een conferentie in de Tabernakel gehouden. De Tabernakel werd in oktober 1875 officieel ingewijd, nadat het balkon was gebouwd.

Vermeldenswaardige feiten

Behalve Joseph Smith en Brigham Young is iedere president van de kerk tijdens een plechtige bijeenkomst in de Tabernakel ter steunverlening voorgesteld.
In de Tabernakel bevond zich een doopvont voor de leden in Salt Lake City en omgeving. Tijdens de laatste renovatie is die verwijderd omdat er geen plaats meer voor was.
De oorspronkelijke banken waren van pijnboomhout gemaakt en geverfd om op eikenhout te lijken.
Het orgel is van Amerikaans dennenhout gemaakt en geverfd om op mahoniehout te lijken.
Voordat de Tabernakel was gebouwd, was er in de zuidwestelijke hoek van Temple Square een tabernakel die nu de ‘Oude Tabernakel’ wordt genoemd, waarin de heiligen konden samenkomen.
Twaalf presidenten van de Verenigde Staten hebben de Tabernakel bezocht.
De akoestiek in de Tabernakel is niet met andere gebouwen te vergelijken. Er wordt gezegd dat iemand een speld op het spreekgestoelte van de Tabernakel kan laten vallen en dat je dat op de achterste rij kunt horen.