Երեց Քուենթին Լ. Քուք
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից

Թեպետ նա ասում է, որ Տասներկու Առաքյալների Քվորում կանչվելն անսպասելի էր, Երեց Քուենթին Լամար Քուքը դեռ երիտասարդ տարիքից սովորել է ապրել որպես Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի վկա:

«Իմ ողջ կյանքն օրհնվել է նրանց կողմից, ովքեր սիրում են Փրկչին»,- ասում է Երեց Քուքը:

Նա ծնվել է 1940թ. սեպտեմբերի 8-ին, Լոգանում, Յուտա, Ջ. Վերնոն և Բերնիս Քուքերի ընտանիքում: Երեց Քուքը երախտապարտ է սիրող, հոգատար ծնողների համար, ովքեր «սիրում էին Փրկչին: Նրանք իրենց ուժերի սահմանում ամեն ինչ անում էին, որպեսզի մեզ ճիշտ ձևով մեծացնեին»:

Նա գնահատում է իր եղբորն ու քրոջը, և հիշում է, որ 15 տարեկանում իր ավագ եղբոր Ջոյի հետ ունեցած մի լուրջ զրույցի ժամանակ, նա հասկացավ, որ Փրկչի մասին վկայությունը նշանակալից հետևանքներ ունի: Ջոն պետք է որոշեր, արդյոք թողնի բժշկական համալսարանը միսիայում ծառայելու համար, թե ոչ: «Այդ զրույցից հետո, հաստատումը, որ ես ստացա Եկեղեցու ճշմարտացիության վերաբերյալ և Հիսուս Քրիստոսի աստվածայնության վերաբերյալ, իմ կյանքում որոշիչ իրադարձություն էր»:

Նրա եղբայրն ավարտեց ծառայությունը, ինչպեսև Երեց Քուքը, որը ծառայեց Բրիտանական Միսիայում: Նրա միսիայի նախագահները, որոնց թվում էր Երեց Մերիոն Դ. Հենքսը, որն այն ժամանակ Յոթանասունի Առաջին Խորհրդի անդամ էր, նշանակալից ազդեցություն թողեց նրա վրա:

«Շատ կարևոր է Փրկչի մասին վկայություն ունենալ և համագործակցել այնպիսի մարդկանց հետ, ովքեր սիրում են Փրկչին»,- ասում է Երեց Քուքը: Նա գտավ մեկ այլ նման անձնավորություն, որի անունն էր Մերի Գեդի, որի հետ նա ամուսնացավ Յուտայի Լոգանի Տաճարում 1962թ. նոյեմբերի 30-ին:

Յուտայի Պետական Համալսարանի Քաղաքագիտության բաժինն ավարտելուց հետո զույգը տեղափոխվեց Կալիֆորնիա, որտեղ Երեց Քուքը ատենակալի դոկտորի կոչում ստացավ Սթենֆորդի Համալսարանից: Իրենց երեք երեխաներին մեծացնելիս Երեց Քուքն աշխատում էր բիզնեսի իրավունքի բնագավառում, դառնալով Սան Ֆրանցիսկոյի Ծոցի Տարածքի իրավագիտական ընկերության համատնօրեն, ապա նախագահ և Կալիֆորնիայի Առողջապահության Համակարգի գործադիր տնօրեն, և ի վերջո Սաթեր Առողջապահական Համակարգի նախագահի տեղակալ:

Այդ ընթացքում նա ծառայել է որպես եպիսկոպոս, ցցի նախագահ և խորհրդական, շրջանի ներկայացուցիչ, Տարածքային Յոթանասունական: Ցցի նախագահությունում ծառայելիս նա պատասխանատվություն էր կրում ոչ միայն անգլախոս ծխերի, այլև իսպաներեն, թոնգերեն, սամոերեն, թագալոգերեն, մանդարին և կանտոներեն խոսացող համայնքների համար:

«Մենք սիրում էինք անդամների ազգային բազմազանությունը և նրանց նվիրվածությունը Հիսուս Քրիստոսի ավետարանին: Նրանք այնքան դրական ազդեցություն են թողել իմ կյանքում»:

Ինչևէ, իր մասնագիտական կյանքում Երեց Քուքը հիմնականում աշխատել է այնպիսի մարդկանց հետ, ովքեր Եկեղեցու անդամներ չեն եղել: Նա սովորել է, որ «Եկեղեցուց դուրս կան շատ-շատերը, ովքեր սիրում են Փրկչին: Նրանցից շատերը նույնպես ինձ վրա դրական ազդեցություն են թողել: Այնպես որ, երբ ես խոսում եմ լավ մարդկանց հետ շփվելու մասին, ես ի նկատի չունեմ, որ պետք է մեկուսանալ աշխարհից»:

1996թ. ապրիլի 6-ին Յոթանասունի Երկրորդ Քվորում կանչվելուց, և ապա 1998թ. ապրիլի 4-ին Առաջին Քվորում կանչվելուց հետո, Երեց Քուքը ծառայել է Ֆիլիպիններ/ Մայկրոնեզիա Տարածքի Նախագահությունում, և որպես Խաղաղ օվկիանոսյան և Եկեղեցու Հյուսիսային Ամերիկայի Հյուսիսարևմտյան Տարածքների Նախագահ:

Որպես Գերագույն Իշխանավոր ծառայելն ամրապնդեց նրա համոզմունքը, որ «կարող ես գտնել լավ մարդիկ, ովքեր սիրում են Փրկչին, որտեղ էլ որ լինես»: Երեց Քուքը հավատում է, որ նրանց գտնելու համար պետք է ավետարանով ապրել խոնարհ, սակայն առանց ամաչելու»:

«Կարծում եմ, Վերջին Օրերի Սրբերի մեծ մասի սխալն այն է, որ նրանք թաքցնում են, թե ով են իրենք,- ասում է նա,- շատ անդամներ չեն ասում ընկերներին և գործընկերներին, թե ովքեր են իրենք և հայտնվում են շատ դժվարին կացություններում: Նրանք, ովքեր ներկայանում են որպես Վերջին Օրերի Սրբեր և պարզորոշ ասում են, թե ինչին են իրենք հավատում, շատ քիչ խնդիրներ են ունենում»:

Նա նաև պարզել է, որ նման մարդիկ ավելի լավ անդամ-միսիոներներ են, երբ ծառայում էր որպես Միսիոներական Բաժանմունքի Գործադիր տնօրեն, նախքան 2007թ. օգոստոսին Յոթանասունի Նախագահություն կանչվելը:

2007թ. հոկտեմբերի 6-ին որպես Առաքյալ հաստատվելուց հետո, իր համաժողովյան առաջին ելույթում Երեց Քուքը խոսեց «քողարկված» անդամների խնդրի մասին և խրախուսեց նրանց ապրել «հավատով և ոչ թե վախով»:

«Կան շատ մարդիկ,- ասում է նա,-ովքեր «ճշմարտությունից հեռու են մնացել, միայն որովհետև չգիտեն որտեղ գտնեն այն» (ՎևՈւ 123.12): Իսկ երբ ինչ-որ մեկն անկեղծ է, համբերատար և բարի, զարմանալի է, թե որքան մարդիկ են արձագանքում»:

Երեց Քուքը հույս ունի, որ մարդիկ նմանապես իրեն կարձագանքեն իր նոր կոչման մեջ, իմանալով, որ չնայած ինքն անհամապատասխան է իրեն զգում, պետք է հավատով ապրի և ոչ թե վախով, ինչպես ինքն է մարդկանց տեղեկացնում, թե ով է ինքը և ինչին է հավատում որպես Քրիստոսի հատուկ վկա:

«Ես սիրում եմ Փրկչին,- հայտարարեց նա,- Ես ցնծում եմ ողջ աշխարհին Հիսուս Քրիստոսի մասին վկայություն բերելու հնարավորությամբ»: