Ang Priesthood ay Dapat Gamitin nang Karapat-dapat

Ang Ama sa Langit ay nagbibigay ng bahagi ng Kanyang kapangyarihan at awtoridad sa karapat-dapat na mga lalaking miyembro ng Simbahan. Ang itinalagang awtoridad na ito ay tinatawag na priesthood. Ang mga mayhawak ng priesthood ay awtorisadong kumilos sa pangalan ng Panginoon sa pamumuno sa Kanyang Simbahan, sa pagtuturo ng ebanghelyo, pagbabasbas sa maysakit, at pagsasagawa ng mga sagradong ordenansa na kailangan para sa kaligtasan.

Ang priesthood ay dapat gamitin nang karapat-dapat dahil, gaya ng inihayag ng Panginoon kay Joseph Smith, “ang mga karapatan ng pagkasaserdote ay may di mapaghihiwalay na kaugnayan sa mga kapangyarihan ng langit, at … ang kapangyarihan ng langit ay hindi mapamamahalaan ni mahahawakan tanging alinsunod lamang sa mga alituntunin ng kabutihan” (D at T 121:36). Kaya nga, may pagkakaiba sa pagitan ng awtoridad at ng kapangyarihan ng priesthood. “Ang awtoridad ng priesthood, na karapatang kumilos sa ngalan ng Diyos, … ay ipinagkakaloob sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay. Ang kapangyarihan ng priesthood ay dumarating lamang kapag ang gumagamit nito ay karapat-dapat at kumikilos nang naaayon sa kalooban ng Diyos.”¹

Dahil ang priesthood ay kapangyarihan ng Diyos, Siya ang nagtatakda ng mga pamantayan ng pagkamarapat sa paggamit nito at inihahayag Niya ang mga pamantayang iyon sa Kanyang mga propeta at apostol. Ang mga mayhawak ng priesthood ay nagiging karapat-dapat sa pamamagitan ng pagsisisi ng kanilang mga kasalanan at pamumuhay nang ayon sa ebanghelyo at mga utos ni Jesucristo. Ang patnubay ng Espiritu Santo sa kanilang buhay ay makatutulong sa kanila para malaman kung sila ay karapat-dapat.

Ang mga mayhawak ng priesthood ay nagkakaroon ng kapangyarihan ng priesthood sa pamamagitan ng pananampalataya at pagsunod:

Maging mabait sa iyong asawa, mga anak, at sa iba.
Maging karapat-dapat sa pagtanggap ng sakramento.
Sumamba sa templo.
Maglingkod nang tapat sa iyong tungkulin.
Gamitin ang priesthood kapag kailangan.

Ingatan at Mamuhay Nang Karapat-dapat sa Priesthood

“Ang ating pag-uugali sa publiko ay kailangang lalong katanggap-tanggap. Mas mahalaga ang ating pag-uugali sa pribadong lugar. Kailangang nakaayon ito sa pamantayang itinakda ng Panginoon. Hindi tayo maaaring magpakasasa sa kasalanan, ni tangkaing pagtakpan ang ating mga kasalanan. Hindi natin maaaring bigyang-kasiyahan ang ating kapalaluan. Hindi tayo maaaring makibahagi sa walang kabuluhang adhikain. Hindi tayo maaaring gumamit ng lakas, o kapangyarihan, o pamimilit sa ating asawa o mga anak, o sa iba pa sa alinmang antas ng kasamaan.

“Kung gagawin natin ang alinman sa mga ito, ang kapangyarihan ng langit ay lalayo. Ang Espiritu ng Panginoon ay nagdadalamhati. Ang mismong kabanalan ng ating priesthood ay nawawalan ng bisa. Ang awtoridad nito ay nawawala. …

“… [Ang priesthood] ay nagsisilbing gabay na paparisan ng ating buhay. Sa kabuuan nito, ang awtoridad nito ay umaabot sa kabilang-buhay tungo sa mga kawalang-hanggan sa hinaharap.

“Wala itong katulad sa buong mundo. Ingatan ito, pahalagahan, mahalin ito, mamuhay nang karapat-dapat dito.”

Pangulong Gordon B. Hinckley (1910–2008), “Personal na Pagkamarapat sa Paggamit ng Priesthood,” Liahona, Hulyo 2002, 58, 61.