Nag-ampo uban ni Zara
Ang tagsulat nagpuyo sa Queensland, Australia.
Usa ka adlaw sa ting-init, sila si Reesey ug Cheyenne gidapit ni Zara sa pagpakigdula. Si Mama naghimo og snack. Ang batang mga babaye nanglingkod sa lamesa aron mangaon.
Si Mama mihiwa sa mangga nga gikan pa sa punoan. Nagbutang siya og mga hiniwa nga mansanas ug mga ubas diha sa plato. Si Reesey mitan-aw sa lamiang pagkaon. Nahinumdom siya nga mag-ampo sa dili pa mokaon sa iyang snack. Nangutana siya ni Zara, “Mag-ampo ba kamo diha sa inyong balay?”
“Unsa kana?” Si Zara nangutana.
“Sama niini,” miingon si Cheyenne. Giyugpos niya ang iyang mga bukton ug giduko ang iyang ulo. Nangayo siya og panalangin sa pagkaon. Dihang nahuman na siya, siya miingon, “Nakita nimo? Ingon niana. Sayon ra!”
“Wala kami nagbuhat niana sa among balay. Mangaon lang mi,“miingon si Zara.
Si Reesey wala pa gayud nakahunahuna nga dili mag-ampo. “Ma,” miingon siya, “mahimo ba kitang moundang sa pag-ampo?”
Si Mama mipahiyom samtang siya midala sa mga baso sa bugnawng tubig ngadto sa lamesa. “Gusto man nato nga magpasalamat sa Langitnong Amahan sa unsay Iyang gihatag kanato. Magpadayon kita sa paglitok sa pag-ampo. Apan pasagdi lang kon dili ang ubang mga tawo.”
Nasayud si Ressey nga husto si Mama. Malipayon siya kon ang iyang pamilya nag-ampo. Tingali ang pag-ampo makahimo ni Zara nga malipay. “Sulayi kuno,” miingon siya kang Zara. “Maayo ang mag-ampo.”
“Ganahan ko kon mag-ampo kita,” miingon si Cheyenne.“Makapahimo kini nako nga mobati nga mopahiyum kanunay.”
Mipahiyom si Zara. “Siguro akong buhaton,” siya miingon ug mikaon sa hiniwa nga mangga.
Si Reesey ug Cheyenne nalipay kaayo nakasulti sa ilang higala kabahin sa pag-ampo. Nahuman silang tanan sa ilang snack ug nanagan og balik sa gawas aron magdula.