Mga Hulagway sa Hugot nga Pagtuo
Mikael Rinne
Massachusetts, USA
Si Mikael usa ka physician-scientist. Ang iyang clinical specialty anaa sa neuro-oncology, ug siya adunay PhD sa molecular biology. Iyang tan-awon ang mga pasyente nga dunay mga tumor sa utok sa Dana-Farber Cancer Institute, Harvard University’s cancer hospital, ug maghimo siya og research sa pagpalambo og mga tambal sa kanser.
Leslie Nilsson, photographer
Ang hugot nga pagtuo dili kasagaran sa akong propesyon. Ang mga tawo nga akong gikatrabaho nagtuo nga ang relihiyoso nga pagtuo mao lang pagkakuryoso—dili kasagaran ug kinaraan, sa paagi sa atong pagtan-aw og tuo-tuo.
Usa sa mga paagi ang akong mga kauban moila nako nga usa ka “lahi” nga tawo sa hugot nga pagtuo. Sama pananglit, ako dili mamalikas. Kon dunay ngil-ad nga butang nga mahitabo, moingon ko, ‘Ah, mga tunglo.” Usa kana ka dako kaayo nga komedya sa klinika, apan kini nakapausab sa palibut. Ug makahisgot ko mahitungod sa Simbahan sa tanang higayon.
Kon magsunod ka sa mga baruganan sa ebanghleyo ug mapailubon ug mabination, kana makaaghat og dugang tinguha sa ebanghelyo kay sa bisan unsa nga panaghisgot sa tinuhuoan. Ang akong mga kauban midayeg pag-ayo sa paagi sa pagpuyo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw ug sa atong pagbinuotan ug pagkasinabuton.
Hapit tanan sa among mga pasyente adunay makahulga sa kinabuhi sa tumor sa utok. Kinahanglan namo atubangon ang trahedya kada adlaw. Ang pipila ka mga tawo mangutana , “Giunsa man nimo pagdumala kanang butanga?” Usa sa akong mga tubag mao kini, “Gibati nako nga ang akong hugot nga pagtuo nakatabang nako sa pag-atubang sa kamatayon ug aron makasabut sa mga tawo nga himatyon. Ug mituo ko nga adunay kinabuhi human sa kamatayon.”
Ang pag-atiman sa mga tawo nga himatyon nakapahimutang sa mga hagit sa saktong lugar. “Mahimong duna kay glioblastoma [grabeng tumor sa utok],” sultihan nako ang mga tawo. Mao kana ang labing grabe nga tumor nga imong makuha. Mao kana ang kasagaran nakong makita.
Daghan sa akong pasyente makig-istorya bahin sa ilang pagtuo sa Dios ug sa mga milagro. Kinahanglan ko nga magsensitibo, apan akong idugang ang akong pagpamatuod ngadto sa mga kamatuoran nga ilang gipakigbahin. “Mituo usab ako niana,” moingon ko. “Mituo ko nga ang mga milagro mahitabo, busa molaum ta sa usa.”
Dunay sayop nga pagtuo nga ang hugot nga pagtuo ug ang syensya nagkabangi. Gihatagan kita og impresyon nga ang syensya aduna sa tanang mga tubag, nga “nahunahuna na namo kini tanan.” Apan dunay daghan pa nga wala namo mahibaloi kay sa unsay among nahibaloan.
Gibati nako nga ang pagkaamgo kon unsa ka komplikado ang mga butang—kon unsa kanindot ang pagkadesinyo sa mga butang—sa tinuod lang makapaugmad og hugot nga pagtuo. Kita dili makasabut sa tinuod nga kinaiyahan sa atong kinabuhi kon wala ang hugot nga pagtuo. Ang tinuod mao, kon masige ko og kat-on sa syensya, mas modako ang akong kahibalo nga usa la intelehente ug balaan nga Tigalalang ang naggiya sa atong pagkalalang.
Isip usa ka bishop, akong makita ang mga miyembro nga dunay krisis sa hugot nga pagtuo. Moduol sila nako ug moingon, “Mas maghunahuna ko pinaagi sa syensya, mao nga maglisud gyud ko sa hugot nga pagtuo.” Makatabang kini sa pipila kanila nga dunay pagduha-duha nga masayud nga ang ilang bishop usa ka Harvard scientist kinsa nagtuo sa Dios. Kana nagtabang kanila nga makaamgo, “Ako mahimong motuo apan mahimo usab nga intellectual.”