Mga Pagpamalandong
Binantayan sa Atong Langitnong Amahan
Gilitratohan ni Tobias Keller/Unsplash
Sa wala pa siya masakit og Alzheimer, ang akong amahan kanunayng dunay andam nga istorya o mga kanta alang sa iyang mga anak. Nakahinumdom ko niya nga maglingkod sa iyang dako nga lingkuranan sabakon niya ang akong manghud nga lalaki samtang mabati ang iyang nindot nga tingog sa tibuok kwarto sa mga istorya sa iyang pagkabatan-on—tanan gikan sa pag-atiman sa mga baka uban sa iyang iring nga magpatong sa iyang abaga hangtud sa pagdailos sa pula nga bato sa Escalante, Utah, USA. Dayon, kon magduka na ang akong manghud nga lalaki, ang mga istorya mohunong na, ug mosugod ang kinawboy nga awit:
Katulog na gamay kong kawboy,
Ang Langitnong Amahan nagbantay nimo.
Kahibalo kaba nga tingkatulog na, ang adlaw natapos na.
Mao nga katulog na, gamay kong kawboy.1
Karon ang akong manghod nga lalaki usa na ka amahan, ug ang akong papa anaa sa hospital sa San Diego, California, USA. Bisan og nakakita siya og punoan sa palmira, maghunahuna siya nga mao ang usa ka batang lalaki nagpaagas sa tubig sa irigasyon ngadto sa mga tudling sa mais, mga kamatis, ug mga beans. Apan dili kana siya. Siya himatyon na.
Sa kada adlaw, ang akong inahan, mga igsoong mga lalaki ug igsoong babaye mag-alirung sa iyang higdaanan. Ang akong inahan mitawag kanako sa akong balay sa kabukiran sa Utah, USA. Iya kong sultihan nga kon iyang pakit-on si papa sa karaang mga litrato sa pamilya, mopahiyum ang iyang luoy nga nawong. Sa lain nga higayon, iyang mga igsoon, nga dugay nang namatay magbalik balik sa iyang hunahuna ug kasingkasing. Maningkamot siya nga makakaon si papa, apan mobalibad siya. Mosulti siya nga ang iyang mga igsoong lalaki nakakuha og isdang pugapo ug kinahanglan niyang atimanon ang mga kabayo sa dili pa manihapon.
Tagsa-tagsa kami nga nagka-uyon nga uban sa kahibalo nga kon siya mobiya na niining kinabuhia, ang among papa “dad-on sa panimalay ngadto niana nga Dios kinsa mihatag [kanato] sa kinabuhi,” nga “paraiso, … diin [siya mo] pahulay gikan sa tanan [niya] nga mga kasamok ug tanan nga kabalaka ug kasubo” (Alma 40: 11–12).
Akong gitawag ang akong inahan ug iyang gihatag ang telepono sa akong papa. Sa akong katingala, misugod siya sa pag-awit ngari kanako: “Katulog na gamay kong kawboy, samtang ang imong Langitnong Amahan nagbantay kanimo.”
Naghunahuna ko kon ang akong papa nakaila pa ba nga ako kini. Tingali dili na, apan kini nga kanta midulot sa akong kasingkasing. Nakahilak ko sa pagpasalamat alang niining malumo nga kalooy sa akong Langitnong Amahan ug sa Iyang plano sa kaluwasan. Sa wala madugay pagkahuman sa kanta, ug naghunahuna ko sa mga mata sa akong papa nga nagsugod na sa pagpiyong. Nawala na ang higayon, apan akong nakaplagan ang paglaum diha sa kahibalo nga ang kamatayon kabahin sa plano sa Dios aron pagdala kanato pauli ngadto Kaniya. Nagtuo ko sa plano sa Dios ug sa Iyang gugma alang kanato ingon nga kita moagi gikan niining kinabuhia. Akong gihunghong, “Goodnight, Pa. Katulog na. Ang atong Langitnong Amahan nagbantay kanimo.”