Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Kristohanong Pagka-inahan
Paghulagway pinaagi ni Carolyn Vibbert
Gisilhig nako ang pretzels, cereal, popcorn ug chips ngadto sa pundok.
“Wala. Wala ko mokaon bisan unsa niining mga butanga,” miingon ko samtang ako kining gisilhig ngadto sa usa ka dustpan.
Ang akong bana, nga naglingkod sa lamesa, hilum nga miingon, “Mao kana ang sakripisyo sa inahan.”
Mituyhakaw ko. “Unsa?” Nangutana ko.
Mas gikusog niya ang iyang tingog ug mas giklaro ang pag-istorya samtang namahaw: “Mao kana ang gibuhat sa mga inahan. Gigahin nila ang ilang kinabuhi sa paglimpyo sa mga hugaw nga wala nila buhata—sama ra sa gibuhat sa Manluluwas.”
Kini nga obserbasyon nakapatandog nako. Angayan unta kong mahimuot sa pagkonsiderar nga ang pagpanilhig sa mga mumho mas labaw pa ka Kristohanon kay sa akong nahunahunaan. Apan hinoon, mibati ko og grabe nga kahasol sa konsensya. Mibati ko nga dili komportable sa pagtandi. Kapila nako nahisgutan ngadto sa akong kapikas o sa ako mismong kaugalingon ang tanang butang nga akong nahimo sa akong mga anak, naglaum alang sa pahalipay ug pasalamat? Morag dili man kini sayop nga magtinguha nga mahimong mas mapasalamaton ang akong mga anak, apan nianang panahon sa katin-awan, akong nakita nga ang akong tinguha mas mahitungod kanako nga makadawat og pagdayeg o mabugtian kay sa mahitungod nila nga nagkat-on sa pagpasalamat. Apan ang Manluluwas wala gayud magkinahanglan og pagdayeg. Wala gayud Siya mangayo niini o ganahan niini.
Makahinumdom ko sa mga panag-istoryahanay uban sa akong mga anak nga tin-edyer nga ilista nila ang tanang butang nga ilang nahimo alang nako sa pagsulay aron dili na motrabaho.
Sa kasagaran motubag ko, “Nan, kon gusto ninyong itandi ang mga lista sa pagserbisyo, mahimo man nato, apan mapilde mo, mao nga trabaho na lang!”
Dayon akong naamguhan nga ang akong mga motibo dili kaayo putli alang sa pagtandi nga nabuhat sa akong bana. Ang Manluluwas wala gayud magtipig og lista sa pagtandi kon unsa ang Iyang nabuhat ngadto sa unsay akong nabuhat. Mapilde gyud ko pirme.
Uban sa silhig nga anaa gihapon sa akong kamot, nahigmata ako sa usa ka bag-o nga konsepto sa pagka-inahan—ang pagka-inahan nga unsay Iyang gusto. Dili aron dayegon, pahalipayan, gakson, o gani pasalamatan. Mosilhig ko sa mga mumho inubanan sa gugma tungod kay mao kana ang unsay Iyang buhaton.
Ang tanan nga Iyang gihimo mao ang pagsunod sa Iyang Amahan. Kadto dili gayud mahitungod Kaniya. Ang Ginoo kanunayng moayo sa unsay nadaut ug molimpyo sa atong mga hugaw nga walay kinutuban uban sa hingpit nga gugma, alang sa Iyang Amahan ug alang kanato. Maningkamot na ko karon sa pagtudlo ug pagserbisyo sa akong mga anak uban sa labing putli nga gugma kutob sa akong mahimo. Niana lamang higayuna nga akong mabati nga sa tinud-anay ako nakaapil sa Kristohanong pagka-inahan.