Ang Pagkaalim sa Hinigugma nga Nasud: Ang Hugot nga Pagtuo ni Julia Mavimbela
Ang kinabuhi ni Julia Mavimbela kalit lang nausab niadtong 1955 sa dihang ang iyang bana, si John, namatay sa aksidente sa sakyanan. Makita diha sa ebidensya nga ang laing tawo nga nalambigit, usa ka puti nga tawo, nga mitipas diha sa dalan ni John. Apan kanang tawhana wala gitumbok nga maoy sad-an. Hinoon, ang mga puti nga mga opisyal sa pulis miingon nga ang mga itom dili maayo nga mga drayber, mao nga si John ang responsable sa pagkadasmag.1
Si Julia nag-edad og 37 nga may upat ka anak ug talianak pa. Siya sayop nga gipahamtangan tungod sa kolor sa pamanit, sa polisya, ug sa sistema sa kaangayan. Apan sa katapusan nakakat-on siya nga dili monunot ngadto sa pagkasuko; hinoon, gigahin niya ang iyang kinabuhi sa pagpaningkamot nga magpa-alim ug sa pag-alim sa iyang hinigugma nga nasud pinaagi sa Kristohanong pagserbisyo. Tungod kadto sa iyang gugma sa yuta, sa iyang hugot nga pagtuo sa Dios, ug iyang pagpahinungod sa pagsunod sa mga baruganan sa iyang hugot nga pagtuo nga nakapahimo niining posible.
Si Julia natawo niadtong 1917, ang kinamanghuran sa lima ka anak. Ang iyang amahan namatay sa dihang si Julia singko anyos pa. Ang iyang inahan nalang ang nagpadako sa iyang kaugalingong mga anak, nagtrabaho isip labandera ug katabang.
Ang inahan ni Julia relihiyoso nga babaye kinsa mitudlo sa iyang mga anak gikan sa Biblia. “Akong inahan mitudlo kanako sa pagdawat sa mga bati nga mga panghitabo sa kinabuhi ug miawhag kanako nga dili gayud tutokan ang mga nangagi na apan magplano sa umaabut,” miingon si Julia. Ang inahan ni Julia nakasabut usab sa kaimportante sa edukasyon ug gibuhat ang tanan uban sa limitado nga kwarta aron masiguro nga ang iyang mga anak makadawat og tarong nga pag-eskwela.
Nakadawat si Julia og dugang pagbansay ug edukasyon ug nagtrabaho isip magtutudlo ug prinsipal sa eskwelahan hangtud iyang nahimamat ug naminyo ni John Mavimbela niadtong 1946. Si John nanag-iya og grocery ug tindahan sa karne. Gihunong ni Julia ang iyang trabaho sa eskwelahan ug mitrabaho didto. Nagsugod sila og usa ka panimalay ug nanganak. Bisan pa sa mga restriksyon tungod sa diskriminasyon, maayo ang kinabuhi. Hinoon, kanang tanan nausab sa pagkamatay ni John.
Sa lubnganan sa iyang bana, gikulit ni Julia kini nga mga pulong:
Agi og mahigugmaong paghandom ni
John Philip Corlie Mavimbela.
gikan sa iyang asawa ug mga paryente.
Apan ang iyang pagkawala makapasubo ug makapasuko gihapon.
Unta makapahulay ang iyang kalag sa kalinaw.
Sa paghulagway sa ikaupat nga linya, miingon si Julia, “Sa panahon sa pagsulat, nagpabilin ang bugon sa kasuko ug kapait—tungod sa nakaingon sa aksidente, sa mga pulis kinsa nanghimakak, [ug] tungod sa korte nga mituo nga ang akong bana ang responsable sa aksidente nga mihunos sa iyang kinabuhi.”2 Ang usa sa iyang labing dako nga pagsulay mao ang pagbuntog niining kapait ug kasuko.
Wala madugay human sa kamatayon sa iyang bana, sa usa ka gabii “nga lisud ang paghikatulog,” si Julia nagdamgo nga nagpakita si John ngadto kaniya, gitunol kaniya ang pipila ka mga pangtrabaho nga sapot [overalls], ug miingon, “Lakaw pagtrabaho.” Sa paghulagway sa resulta niining damgo miingon siya, “Nakakita ko og paagi nga makalingkawas gikan sa mga kagul-anan niining mga tuiga, ug kana pinaagi sa pag-apil sa kalihokan sa komunidad.”
Baynte ka tuig ang milabay, sa tunga nga bahin sa 1970, ang reaksyon sa mga itom mahitungod sa diskriminasyon migrabe gikan sa malinawon nga pagprotesta hangtud sa biyulenting pag-alsa. Usa sa mga dapit diin nagsugod ang kapintas didto sa Soweto, diin nagpuyo si Julia. Miingon siya, “Ang Soweto nahimong dapit nga walay sama—mura kini og naa kami sa panggubatan.”
Nabalaka si Julia nga ang iyang pagbati sa kapait mobalik: “20 na ka tuig ang milabay sukad sa kamatayon ni John, apan nabati gihapon nako ang kasakit niana nga panahon.” Sa paningkamot sa pagpangita og pag-alim, alang kaniya ug sa iyang mga katawhan, si Julia naghunahuna, “Tingali kon makatudlo ko sa mga bata sa paghigugma sa pag-ugmad sa yuta, ang tanan dili mawala.” Nag-establisar siya og tanaman sa komunidad nga nagsimbolo og paglaum ngadto sa katawhan kinsa kahadlok ug kasuko lang ang nahibaloan.
Samtang nagtrabaho siya uban sa mga bata sa iyang tanaman sa komunidad, magtudlo siya kanila: “Magkalot kita sa yuta sa kapait, ug ibutang ang liso sa gugma ug tan-awon kon unsa ang mahatag niini kanato. … Ang gugma dili moabut kon walay pagpasaylo sa uban.”
Miingon siya, “Sa kahiladman sa akong kasingkasing nasayud ko nga gibugwal nako ang yuta sa akong kaugalingong kapaitan samtang nagpasaylo niadtong nakapasakit kanako.” Ang bugon sa kapaitan nga nagpabilin human sa kamatayon ni John misugod na sa pagkahilis.
Niadtong 1981, si Julia gipaila ngadto sa Simbahan. Ang mga misyonaryo, naghimo og community service didto sa Soweto, nakit-an ang center sa mga batang lalaki nga nagkinahanglan gayud nga tabangan. Sulod sa pipila ka semana ilang gilimpyuhan ang palibut.3
Usa ka adlaw, gihangyo si Julia sa pagserbisyo sa samang kapunungan sa mga batang lalaki. Dihang miabut siya, natingala siya sa pagkakita sa “duha ka puting lalaki nga nagpala sa yuta.” Nangutana ang mga misyonaryo kon mahimo ba sila nga moadto sa iyang balay ug maghatud og mensahe. Tulo ka adlaw ang milabay, silang Elder David McCombs ug si Joel Heaton mitunga nga nagsul-ob og pang-misyonaryo ug may mga name tag.
Miingon si Julia nga ang unang duha ka mga leksyon sa misyonaryo “misulod sa usa ka dalunggan ug milapos sa pikas.” Apan sa ilang ikatulo nga pagbisita, ang mga misyonaryo nangutana bahin sa litrato ni Julia ug ni John diha sa iyang bong-bong. Gisulti niya nga ang iyang bana patay na, ug ang mga misyonaryo naaghat sa pagsulti kaniya mahitungod sa plano sa kaluwasan ug bunyag alang sa mga patay. Miingon siya, “Dayon nagsugod ko sa pagpaminaw, kinasingkasing nga naminaw. … Samtang ang mga misyonaryo mitudlo kanako sa mga baruganan sa mahangturong mga relasyon, aduna akoy gibati nga kini ang paagi nga makauban nako ang akong mga ginikanan ug ang akong bana.” Si Julia nabunyagan paglabay sa lima ka bulan.
Usa ka bulan human sa iyang bunyag, si Julia namulong sa usa ka komperensya sa stake. “Dihang mipadulong ko sa podium,” miingon siya, “naghunahuna ko nga ang kadaghanan nahikurat. Mao kadto ang unang higayon nga dunay itom nga tawo nga namulong sa komperensya—tingali sa pipila sa unang higayon sukad nga madungog ang usa ka itom nga namulong sa mga tigpaminaw.” Naaghat siya nga mamulong mahitungod sa kamatayon sa iyang bana ug sa mga katuigan sa kalisud nga iyang nasinati. Iyang gihulagway ang iyang kapaitan ug sa unsang paagi siya “sa katapusan nakakaplag sa simbahan nga nakatudlo niya nga tinud-anayng makapasaylo.”
Ang iyang mga panlimbasug sa sayop nga pagsabut ug pagdaut, hinoon, wala pa mawala, bisan pagkahuman sa diskriminasyon niadtong 1994.
Si Elder Dale G. Renlund sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, sa iyang pakigpulong sa Abril 2015 nga kinatibuk-ang komperensya sa, “Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw Magpadayon sa Pagpaningkamot,” misulti sa usa ka insidente bahin sa kasinatian ni Julia ug sa iyang anak nga babaye nga si Thoba nga gibati nilang “dili maayo ang pagtagad kanila sa ubang mga puti nga miyembro.” Si Thoba mireklamo mahitungod sa ilang tinagdan. Nga maoy sayon nga mahimong rason sa pagbiya sa Simbahan, nahimo nga usa ka panahon sa bililhon nga pagtulun-an. Mitubag si Julia, “Ah, Thoba, ang Simbahan sama sa dako nga hospital, ug may lain-lain kitang sakit. Miadto ta sa Simbahan aron matabangan.”4
Nadiskubrihan ni Julia nga ang pagkaalim posible pinaagi sa ebanghelyo ni Jesukristo, dili lamang alang sa iyang kaugalingon, apan usab alang sa iyang nasud. Ang iyang pagserbisyo sa Templo sa Johannesburg South Africa mitudlo kaniya nga didto sa templo, “walay kalainan tali sa kaliwatan sa tawo. Walay English. Walay Situ ni Zulu. Nakahibalo ka nianang pagbati nga naghiusa.”
Si Julia Mavimbela namatay niadtong Hulyo 16, 2000.