Pagpadako sa Among Anak Kauban ang Dios
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Dihang nakakat-on ko sa paggamit sa espirituhanong mga kapanguhaan nga anaa para kanako, nakaangkon ko og mga ideya sa pagtabang sa akong anak ug sa mas maayong pag-atubang sa kaugalingon nakong pagsulay.
Mga paghulagway pinaagi ni Robert Hunt
Ang akong hunahuna sa pagkaginikanan mao ang usa ka hingpit nga buotang mga anak kinsa kanunayng magsinina og nindot ug dili gayud magkahugaw. Naamguhan dayon nako nga ang imahe nga akong gihambin usa ka pantasya. Nadawat na nako nga nagkatag ug gubot ang among balay ug mga ilong nga nagkasip-on tungod kay nahibalo ko nga pinaagi niini moabut ang talagsaon kaayong mga panalangin nga akong maangkon. Apan ang wala lang gayud nako mahunahuna mao ang panglimbasug nga akong sagubangon samtang magpadako sa akong mga anak, ilabi na sa akong anak nga si Brad.
Miabut si Brad niining kinabuhia nga inosente sama ra sa ubang mga bata, apan wala magdugay among namatikdan nga lahi ra siya. Dili siya mahimong moadto sa nursery kon wala ang akong bana o ako tungod kay sipat kaayo siya. Samtang nagkadako siya ug makigdula na sa ubang mga bata, nagkinahanglan siya og kanunay nga pag-atiman. Kon mangita mi og tabang, giingnan mi nga gikinahanglan lang namo nga mas magkanunayon kaniya. Gibuhat namo ang tanan nga among mahunahunaan: nag-research mi sa internet, nagbasa og mga libro mahitungod sa pagkaginikanan, ug nangutana og mga doktor ug mga sakop sa pamilya. Sa katapusan, dihang nagsugod na si Brad sa pag-eskwela, na-diagnose siya nga dunay attention deficit hyperactivity disorder, o ADHD, ug daghan pang mga problema.
Sa unang higayon mibati kami og paglaum. Karon nga nahimo na ang pag-diagnose, masugdan na namo ang plano sa pagpatambal. Malaumon kami nga maayo ang reaksyon ni Brad sa tambal nga maoy nakatabang sa uban. Subo lang, kay sa tambal ni Brad misamot na hinoon kalisud ang iyang batasan ikumpara sa wala pa kini, mao nga angay kining ihunong. Akong gibati ang katapusang tipik sa akong paglaum nga nawagtang.
Usa ka adlaw sa nag-sayis anyos na si Brad nagsagubang ko sa inadlaw adlaw niyang kasaputon. Gusto na kong mosurender. Miadto ko og kadiyot sa kwarto og nag-inusara, ug ang luha midagayday sa akong mga aping. Nag-ampo ko og kalig-on aron atubangon ang naandang buluhaton sa pagpangatulog. Unsaon nako sa pagsugakod niini, sa matag adlaw? Gibati nako nga luya na kaayo ko aron sa paglahutay. Nasabtan kaha sa Langitnong Amahan unsa kini kalisud? Kon tinuoray Siyang nahigugma kanako, miingon ko, tangtangon Niya kining akong gipas-an ug himoong normal ang kinabuhi sa akong anak. Kadto nga mga hunahuna ug pagbati nagliyok kanako sama nga ang pagsulay nga akong giatubang ingon og nagkabug-at imbis magkagaan.
Ang Tinuod nga Kinaiyahan sa mga Pagsulay
Nagtuo ko nga nasabtan na nako ang mga pagsulay. Gilauman kitang mosagubang niini sama sa panaksan nga gisulod sa oven. Mosulod kita ug mogawas sa kalayo, ug dayon ang kinabuhi mobalik sa normal hangtud sa sunod nga pagtuyok aron moinit ug mobagti. Apan kaniadto pa kong nag-atubang niini nga pagsulay sulod sa katuigan, ug wala kini mahunong. Akong gibati ang kabug-at nga midat-og kanako, ug ang pagbati nga wala na koy mahimo naghimo kanako sa pagluhod.
Niana dayon akong nasayran nga ang dapit nga kinahanglan nakong adtoon para sa kahupayan ug panabut mao ang templo. Pinaagi sa inspirasyon, akong naamguhan nga dili kita ang mopili unsa nga pagsulay ang maatoa niining kinabuhia o kanus-a kini mahuman. Ang ato rang makontrolar mao ang paagi sa atong paghunahuna ug paglihok kon moabut na ang mga pagsulay.
Nakaamgo ko nga ang hinungdan nga mibati ko og kalooy sa akong kaugalingon mao ang akong pagtugot nga ang pagkalooy sa kaugalingon mopuno sa akong hunahuna. Ang unang butang nga gihukman nakong buhaton mao ang paghunong sa negatibong mga hunahuna nga misulod, sama sa “Dili kini patas,” “Dili nako ni mahimo,” “Nganong dili man ma-normal si Brad?” o ang pinakangil-ad nga hinungdan, “Bati kaayo ko nga inahan.” Naningkamot gyud ko nga mahunong ang ngil-ad nga tingog sulod sa akong hunahuna, ug akong nakita nga ang tinuod nakong tingog nahimong mas mapailubon ug mahigugmaon sa akong pag-atiman sa akong mga anak.
Gitinguha pud nako ang positibong panghunahuna. Nagsugod ko sa paghunahuna, “Talagsaon ang imong nahimo,” ug hatagan nako og komplimento ang akong kaugalingon, sama sa “Hinay na ang imong tingog ug wala na ka mosingka. Mao na kini!”
Mosalig sa Dios
Human sa piho nga malisud nga adlaw, mihangyo ko sa akong bana nga hatagan ko og panalangin. Atol sa panalangin napahinumduman ko nga ako anak sa Dios nga nakaila Siya kanako ug nasayud sa akong mga panginahanglan, ug nga ang akong anak usa ka anak sa Dios. Si Brad una sa tanan anak sa Dios, ug ang akong bana ug ako kauban sa Dios para ug alang kang Brad. Akong naamguhan nga wala diay ko mogamit sa tanang himan nga gihatag kanako sa among panagkauban. Ang akong bana ug ako nag-research ug nakadiskubre og daghang kapanguhaan nga makatabang kanamo, apan among nakalimtan ang pinakamaayo: ang pag-ampo.
Nagsugod ko sa pag-ampo matag adlaw kon unsaon nako sa pagtabang si Brad. Kon may problema siya sa emosyon, mag-ampo dayon ko og mubo para sa inspirasyon sa dili pa ko moduol niya. Dihang gisalig nako sa Dios ang suporta ug inspirasyon para sa akong anak, nakadawat ko og daklit nga panglantaw kon unsay akong mahimo ug unsay akong mabuhat para kaniya. Naningkamot ko sa pagsunod sa mga pulong ni Alma; “Ug kini mao ang akong himaya, nga tingali ako mahimo unta nga himan diha sa mga kamot sa Dios” (Alma 29:9).
Diha-diha dayon miabut ang kausaban. Daghan na ko og mga ideya ug mga paagi sa pagtabang ni Brad. Akong gigamit ang family home evening isip himan ug nag-ampo para sa mga ideya kon unsay angayang itudlo. Gibasa usab nako ang mga kasulatan uban sa dugang nga mga katuyoan ug miila sa talagsaong tambag sa pagkaginikanan nga anaa niini. Nagsugod ko og kapuno sa paglaum ug kahupayan.
Dihang gipadayon nako ang paggamit sa ideya nga ako ug ang akong bana kauban sa Dios sa pag-atiman sa among mga anak ug paggamit sa mga himan nga Iyang gihatag kanamo, nagsugod ang akong dugang nga pagsalig sa Dios. Akong naamguhan nga ang akong kahibalo sa pagkaginikanan limitado ra, apan usa ka mahigugmaong Langitnong Amahan, nga nahibalo sa tanang butang ug nahigugma sa akong anak labaw kay kanako, makatabang nako sa pagkahimong mas maayo ug mas lig-ong inahan. Ug bisan usahay masayop gihapon ko, nahibalo ko asa mangayo og tabang. Nakasabut na ko karon nga ang ubang mga pagsulay posibling walay limit sa panahon para niini, apan kon tutukan nako ang kahangturan, ang Dios motabang kanako.
Hatagi og Kalipay ang Ginagmayng Panahon
Kon lisud ang mga panahon, nakakat-on ko sa paggahin og panahon nga mobati og kalipay sa ginagmayng panahon—sa mga gasa—nga gihatag kanamo. Kon ang akong anak dili makatabang apan mohalok kanako, magpasalamat ko. Dihang gibantayan nako ang akong anak nga misakay sa bus nga walay kauban, napanalanginan ko nga makabaton niini nga kasulatan nga misantup sa akong hunahuna: “Ako molakaw diha sa inyong atubangan. Ako anaa sa inyong tuo nga kamot ug sa inyong walà, ug ang akong Espiritu mahimo nga anaa sa inyong mga kasingkasing, ug ang akong mga anghel anaa libut kaninyo, aron sa pagtabang kaninyo” (D&P 84:88). Nasayud ko nga si Brad wala mag-inusara ug dili gayud.
Kami usa ka mahangturong pamilya, ug uban sa tabang sa mga tawo nga naghigugma kanamo ug sa among mahigugmaong Langitnong Amahan nga nagbantay kanamo, makapasalamat ko sa ginagmayng gasa nga gihatag kanako kada adlaw ug mobati sa kalipay nga angay namong maangkon. Ug uban niadtong ginagmayng panalangin ug sa tabang sa Ginoo, mamahimo ako kon unsay akong maabut, bisan unsa man kini kadugay.