ការណ៍មួយយ៉ាងអស្ចារ្យ ហើយចម្លែក

សេចក្តីផ្តើម

ទូទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានបញ្ចប់សម័យកាលនៃការក្បត់សាសនាដោយការហៅព្យាការីដែលទទួលសិទ្ធិអំណាចដ៏ទេវភាពដើម្បីស្តារភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អ ហើយស្ថាបនាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើងវិញ ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ គឺជាព្យាការីនៅសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រាយើងនេះ ។ ការយល់ដឹងពីរបៀបដែលព្រះដឹកនាំប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ និង របៀបដែលទ្រង់ស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈព្យាការី នឹងជួយសិស្សឲ្យបង្កើនការដឹងគុណកាន់តែជ្រាលជ្រៅអំពីភាពចាំបាច់ដើម្បីមានការស្តារឡើងវិញមួយ ហើយមានសមត្ថភាពបង្រៀនមនុស្សដទៃទៀតអំពីការស្តារឡើងវិញឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ។

ការអានពីសាវតា

អិម រ័សុល បាឡឺដ “The Miracle of the Holy Bible,” Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៨០–៨២ ។
ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ីងគ្លី “At the Summit of the Ages,” Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៧២–៧៤ ។
នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល “From the Beginning,” Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ១៨–២០ ។
ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ៖ សៀវភៅណែនាំសម្រាប់ការបម្រើរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ( ឆ្នាំ ២០០៤ ) ទំព័រ ៣១–៣៦ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អេម៉ុស ៨:១១–១២; យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៥–១០

ការក្បត់សាសនាដ៏ធំ និង ភាពចាំបាច់ដើម្បីមានការស្ដារឡើងវិញ

សូមចាប់ផ្ដើមមេរៀនដោយសរសេរពាក្យខាងក្រោមនេះនៅលើ ក្តារខៀន ៖

អំណត់អត់ =

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេម៉ុស ៨:១១-១២ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមជាមួយ ហើយស្វែងរករបៀបដែលពាក្យ អំណត់អត់ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ជានិមិត្តរូបមួយ ។

តើអំណត់អត់អ្វីដែលអេម៉ុសបានព្យាករថានឹងកើតឡើងនោះ ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្តារខៀនជាប់ពាក្យ « អំណត់អត់ = » ) ។
តើអេម៉ុសបានព្យាករថាមនុស្សទាំងនោះនឹងធ្វើអ្វីខ្លះដោយសារតែអំណត់អត់នោះ ?
តើមានភស្តុតាងអ្វីខ្លះដែលអ្នកបានឃើញនៅក្នុងពិភពលោកនេះដែលមានអំណត់អត់នៃ« ការឮព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាវិញ »នោះ ? (អេម៉ុស ៨:១១) ។

សូមពន្យល់ថា ទោះបីជាការព្យាករណ៍ដែលមាននៅក្នុង អេម៉ុស ៨:១១–១២ ហាក់បីដូចជាត្រូវបានបំពេញជាច្រើនដងទូទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រក្តី ក៏ការបំពេញដ៏សំខាន់មួយនៃការព្យាករណ៍នោះគឺ ការក្បត់សាសនាដ៏ធំ ។ អ្នកអាចចង់ស្នើឲ្យសិស្សសរសេរពាក្យ ការក្បត់សាសនា រួមទាំង ការក្បត់សាសនាដ៏ធំ លើគែមទំព័រនៃបទគម្ពីររបស់ខ្លួន ក្បែរ អេម៉ុស ៨:១១–១២ ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឲ្យឮៗ ៖ សូមឲ្យសិស្សរកមើលកត្តាមួយចំនួន ដែលបង្កឲ្យមានការក្បត់សាសនាដ៏ធំនេះ ។

« បន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមនុស្សទុច្ចរិតបានធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដល់សាវក និង សមាជិកនៃសាសនាចក្រ និង បាន សម្លាប់ពួកគេជាច្រើននាក់ ។ ជាមួយនឹងសេចក្តីស្លាប់របស់សាវក កូនសោនៃបព្វជិតភាព និង ការដឹកនាំសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រូវបានដកយកពីផែនដី ។ សាវកបានរក្សាគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អឲ្យនៅបរិសុទ្ធ និង ការពាររបៀបរៀបរយ និង បទដ្ឋាននៃភាពសក្តិសមសម្រាប់សមាជិកសាសនាចក្រ ។ ដោយគ្មានសាវក ក្រោយមកគោលលទ្ធិត្រូវបានកែប្រែ ហើយការផ្លាស់ប្តូរដែលគ្មានសិទ្ធិអំណាចត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងការរៀបចំសាសនាចក្រ និង ពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពដូចជាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និង ការប្រគល់អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

« ដោយគ្មានវិវរណៈ និង សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព មនុស្សបានពឹងលើប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស ដើម្បីបកប្រែព្រះគម្ពីរ និង គោលការណ៍ និង ពិធីបរិសុទ្ធផ្សេងៗនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ។ គំនិតខុសឆ្គង ត្រូវបានបង្រៀនដូចជាសេចក្តីពិត ។ ចំណេះដឹង លក្ខណៈនៃសេចក្តីពិត និង និស្ស័យរបស់ព្រះជាព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាច្រើនត្រូវបានបាត់បង់ ។ គោលលទ្ធិនៃសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្ត ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និង អំណោយទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានខូចទ្រង់ទ្រាយ ឬ ត្រូវបានបំភ្លេចចោល ។ សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដែលបានប្រទានដល់សាវករបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺគ្មានវត្តមាននៅលើផែនដីទៀតទេ » (ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ៖ សៀវភៅណែនាំការបម្រើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ៣៥) ។

យោងតាមសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះ តើមានកត្តាណាខ្លះដែលបង្កឲ្យមានការក្បត់សាសនាដ៏ធំនេះ ?
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីយល់ថា ការក្បត់សាសនាដ៏ធំពិតជាបានកើតឡើងមែន ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេរកឃើញគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ការដឹងថាមានការក្បត់សាសនាដ៏ធំ អាចជួយយើងឲ្យដឹងពីភាពចាំបាច់សម្រាប់ការស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញ) ។

សូមពន្យល់ថា អំឡុងពេលនៃការក្បត់សាសនានេះ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានបន្តអនុវត្តព្រះចេស្តាទ្រង់នៅលើពិភពលោកនេះតាមរយៈពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលបាន « ប្រទានដល់មនុស្សគ្រប់រូប » (មរ៉ូណៃ ៧:១៦) និង តាមរយៈព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលធ្វើជាសាក្សីថា ដំណឹងល្អគឺពិត ( សូមមើល សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » នៅគេហទំព័រ scriptures.lds.org ។ ទ្រង់បានបំផុសគំនិតដល់បុរស និង ស្ត្រីក្នុងវប្បធម៌ជាច្រើន ដែលព្យាយាមស្វែងរកជំនួយទ្រង់អំឡុងពេលនោះ ។ អ្នកកែប្រែសាសនាគ្រឹះដូចជា ម៉ធីន លូធឺ និង វិលាម ធាយឌល បានធ្វើការដើម្បីជួយពួកគ្រីស្ទានឲ្យរស់នៅកាន់តែកៀកទៅនឹងគោលការណ៍ពិតដែលពួកគេបានឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ។ កិច្ចប្រឹងប្រែងនៃអ្នកកែប្រែសាសនា ទស្សនៈវិទូ និង សូម្បីតែរដ្ឋបុរសនៅទ្វីបអឺរ៉ុប និង អាមេរិកខាងជើងបាននាំឲ្យមានការកើនឡើងនូវការផ្តោតលើភាពថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស និង សេរីភាពសាសនានៅក្នុងផ្នែកជាច្រើននៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។ ទោះជាមានការអភិវឌ្ឍសំខាន់ៗទាំងនេះក៏ដោយ ក៏ព្រះមិនទាន់ស្តារសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ពេញលេញនៅឡើយដែរ ។ ( សូមមើល ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ទំព័រ ៤៥–៤៦) ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( ឆ្នាំ ១៩១០-២០០៨ ) ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ដែលស្ថានសួគ៌បានបន្តបិទ ។ បុរស និង ស្ត្រីល្អៗជាច្រើនរូប—គឺពិតជាមនុស្សល្អ ហើយអស្ចារ្យបំផុត—បានព្យាយាមកែប្រែ ពង្រឹង និង កែលម្អប្រព័ន្ធនៃការថ្វាយបង្គំរបស់ខ្លួន និង កែលម្អខ្លួនរបស់គេអំពីគោលលទ្ធិ ។ ខ្ញុំផ្តល់កិត្តិយស និង គោរពដល់ពួកគេ ។ ពិភពលោកមានភាពល្អប្រសើរឡើងយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារតែសកម្មភាពដ៏ក្លាហានមោះមុតរបស់ពួកគេ ។ ទោះបីខ្ញុំជឿថាកិច្ចការរបស់ពួកគេត្រូវបានបំផុសគំនិតក៏ដោយ នោះវាមិនបាននាំឲ្យមានការបើកទ្វារនៃស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងទស្សនៈនិមិត្តពីព្រះឡើយ » (“The Marvelous Foundation of Our Faith,” Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៨០ ) ។

សូមរំឭកសិស្សថានៅក្នុងឆ្នាំ ១៨២០ ក្មេងប្រុស យ៉ូសែប ស៊្មីធ កំពុងស្វែងរកសាសនាចក្រដ៏ពិត ប៉ុន្តែពុំអាចរកឃើញសោះឡើយ ។ សូមឲ្យសិស្សអាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៥-១០ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីបញ្ហានានាដែលបានកើតឡើងដោយសារការក្បត់សាសនាដ៏ធំនេះ ។

តើឃ្លាណាខ្លះដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានប្រើដើម្បីរៀបរាប់ពីបញ្ហាខាងវិញ្ញាណនៅសម័យរបស់លោកនោះ ?
តើយ៉ូសែប បានរៀបរាប់យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះអំពីអារម្មណ៍លោកដែលកើតមកពីចលាចលខាងសាសនាដែលនៅជុំវិញរូបលោកនោះ ?

សូមរំឭកសិស្សថា ជាលទ្ធផលនៃការស្វែងរកសេចក្តីពិតរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នោះលោកបានទទួលទស្សនៈនិមិត្តដំបូង ហើយត្រូវបានហៅជាព្យាការី ។ ( ការណ៍ទាំងនេះ នឹងត្រូវបានពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀនក្រោយ ) ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការហៅបម្រើរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ បានធ្វើតាមទម្លាប់ដែលបានបង្កើតឡើងដោយព្រះដែលធ្លាប់ធ្វើឡើងដដែលៗអស់ពេញទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ឧទាហរណ៍ ការហៅរបស់ហេណុក ( សូមមើល ម៉ូសេ ៦:២៦–៣២) និង ការហៅរបស់ណូអេ ( សូមមើល ម៉ូសេ ៨:១៧–២០) បានធ្វើតាមទម្លាប់នេះ ។ សូមបង្ហាញការពន្យល់ខាងក្រោមអំពីទម្លាប់នេះ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឲ្យឮៗ ៖

« ប្រវត្តិសាស្ត្រព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ បានកត់ត្រាការកើតឡើងជាច្រើននៃការមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ព្យាការី ហើយប្រវត្តិសាស្ត្រនោះក៏ប្រាប់ពីការកើតឡើងជាច្រើននៃការក្បត់សាសនាផងដែរ ។ ដើម្បីបញ្ចប់រយៈពេលនៃការក្បត់សាសនាទូទៅ នោះព្រះបានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះកូនចៅព្រះអង្គ ដោយការហៅព្យាការីផ្សេងទៀត ហើយប្រគល់សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដល់លោក ដើម្បីស្តារ និង បង្រៀនដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាថ្មីម្តងទៀត ។ ជាពិសេស ព្យាការីគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងដើម្បីមើលខុសត្រូវដំណាក់ព្រះនៅលើផែនដី ។ អំឡុងពេលនៃការដឹកនាំដោយមានទំនួលខុសត្រូវពីព្យាការីនោះត្រូវបានហៅថា សម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រា » (ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ទំព័រ ៣៣; សូមមើល Bible Dictionary, “Dispensations”) ។

តើការស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញតាមរយៈយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានធ្វើតាមទម្លាប់ដែលបានឃើញកាលពីសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រាមុនៗដោយរបៀបណា ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេឃើញគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោម ៖ បន្ទាប់ពីរយៈពេលនៃការក្បត់សាសនាទូទៅ នោះព្រះហៅព្យាការីហើយប្រគល់សិទ្ធិអំណាចដល់ពួកលោកដើម្បីស្តារ និង បង្រៀនដំណឹងល្អជាថ្មីម្តងទៀត ។ សិស្សគួរតែយល់គោលលទ្ធិនេះផងដែរ ៖ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ត្រូវបានហៅដោយព្រះដើម្បីស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញសម្រាប់សម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រារបស់យើងនេះ) ។
តើការណ៍យល់ដឹងពីទម្លាប់នេះអាចជួយអ្នក ពន្យល់ការស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញដល់អ្នកដែលមានជំនឿផ្សេងដោយរបៀបណា ?

សូមគូសបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងទស្សនៈនិមិត្តដំបូង យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានដឹងថាគ្មានសាសនាចក្រពិតនៅលើផែនដីនេះទៀតឡើយ ហើយភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទចាំបាច់ត្រូវតែស្តារឡើងវិញ ។ ទោះបីជាព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធមាននូវការព្យាករណ៍ជាច្រើនអំពីការក្បត់សាសនាដ៏ធំនេះក្តី ក៏ភស្តុតាងសំខាន់បំផុតដែលបញ្ជាក់ថាការក្បត់សាសនានេះបានកើតឡើងមែន គឺថា យ៉ូសែប ស៊្មីធត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាព្យាការី ហើយភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អត្រូវបានស្តារឡើងវិញ ។

នីហ្វៃទី ២ ២៧:២៥–២៦; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១២–៣០

ការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អគឺជា « ការណ៍មួយយ៉ាងអស្ចារ្យ ហើយចម្លែក »

សូមពន្យល់ថាខគម្ពីរមួយចំនួនបាននិយាយពីមូលហេតុរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។

សូមឲ្យសិស្សអានការព្យាករណ៍របស់អេសាយអំពីការស្តារឡើងវិញដែលមាននៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៧:២៥-២៦ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលការពិពណ៌នារបស់ព្រះអម្ចាស់ អំពីលក្ខខណ្ឌខាងវិញ្ញាណរបស់ពិភពលោកនៅចំពេលនៃការស្តារឡើងវិញនោះ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ផ្ដល់យោបល់ឲ្យសិស្សគូសចំណាំពាក្យ និង ឃ្លានានាដែលពិពណ៌នាអំពីលក្ខខណ្ឌខាងវិញ្ញាណទាំងនេះ ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ វិធីមួយដែលជួយសិស្សឲ្យឆាប់ចាប់បាន និង បន្តចាំខ្លាំងបំផុតនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីខគម្ពីរនោះគឺការគូសចំណាំពាក្យ និង ឃ្លាសំខាន់ៗ ) ។ បន្ទាប់ពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយនោះ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ ។

ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ការស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញសំដៅទៅលើ « ការណ៍មួយយ៉ាងអស្ចារ្យ ហើយចម្លែក »ទៅវិញ ?
តើអ្នកឃើញ « ការណ៍អស្ចារ្យ » និង « ចម្លែក » អ្វីខ្លះអំពីការស្តារឡើងវិញនេះ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញជា « ការណ៍អស្ចារ្យ ហើយចម្លែក » គឺជាគំរូមួយនៃបាវចនាដែលមានជារឿយៗនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ។ « បាវចនានោះគឺសំខាន់ កើតឡើងជារឿយៗ ហើយរួបរួមកត្តា ឬ គំនិតនានា » [ ដាវីឌ អេ បែដណា “A Reservoir of Living Water” ( ការប្រជុំពិសេសសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ថ្ងៃទី ៤ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៧ ) ទំព័រ ៦ speeches.byu.edu] ) ។

សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្តាលថ្នាក់ឲ្យសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:១២-១៧រកមើលមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានមក ដើម្បីសម្រេចឲ្យបានការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។ សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្តាលថ្នាក់ទៀតឲ្យសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:១៨-៣០រកមើលរបៀបដែលការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អនឹងប្រទានពរដល់កូនចៅរបស់ព្រះ ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣០ នឹងត្រូវបានសិក្សាយ៉ាងលម្អិតនៅក្នុងមេរៀនទី៦ ) ។

បន្ទាប់ពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយនោះ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ ។ សូមប្រាកដថា សិស្សយល់ពីសេចក្តីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ការស្តារដំណឹងល្អឡើងវិញជួយឲ្យអស់អ្នកដែលជឿលើព្រះគ្រីស្ទបង្កើនសេចក្តីជំនឿ និង យកឈ្នះលើគ្រោះអាក្រក់នៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ( ១៨០៥–១៨៤៤ ) ខាងក្រោមនេះឲ្យឮៗ ៖

« [ ព្យាការី ] បានទន្ទឹងរង់ចាំដោយសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏រីករាយចំពោះសម័យដែលយើងរស់នៅ ហើយបានរីករាយដោយសេចក្ដីសង្ឃឹមពីសួគ៌ាដោយអំណររហូតដល់ពួកគេបានច្រៀង ហើយសរសេរ ព្រមទាំងបានព្យាករណ៍ពីជំនាន់របស់យើងនេះ » (ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖យ៉ូសែប ស៊្មីធ [ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ១៨៦) ។

ហេតុអ្វីបានជាព្យាការីពីមុនៗបានទន្ទឹងរង់ចាំជំនាន់របស់យើងនេះ ? ( គំនិតមួយដែលសិស្សអាចរកឃើញគឺ ការស្តារឡើងវិញនឹងសាយភាយទូទាំងសកលលោក ហើយរៀបចំពិភពលោកសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ) ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ហើយសុំសិស្សបួនប្រាំនាក់ឆ្លាស់វេនគ្នាអានវាឮៗ ៖

« បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ តើអ្នកយល់ពីអ្វីដែលយើងមានដែរឬទេ ? តើអ្នកស្គាល់ពីកន្លែងយើងក្នុងរឿងដ៏ធំនៃប្រវត្តិសាស្ដ្រមនុស្សដែរឬទេ ? នេះគឺជាចំណុចរួមសំខាន់បំផុតមួយ ដែលបានបាត់បង់ពីពេលមុន ។ …

« … កិច្ចការនៅថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឬទ្ធិ ដែលបាននិយាយដោយមនុស្សពីបុរាណ ដែលបានព្យាករណ៍ដោយព្យាការី និង សាវក ថានឹងកើតឡើង ។ វាកើតឡើងហើយ ។ ដោយហេតុផលមួយចំនួនដែលយើងមិនបានដឹង ប៉ុន្តែនៅក្នុងប្រាជ្ញារបស់ព្រះ នោះយើងមានឯកសិទ្ធិដើម្បីមកលើផែនដីនេះនៅក្នុងសម័យកាលដ៏រុងរឿងនេះ ។ …

« ដោយបានប្រទានឲ្យយើងមាន និង ឲ្យយើងដឹង នោះយើងគួរតែក្លាយជាមនុស្សដែលកាន់តែប្រសើរជាងមុន ។ យើងគួរតែក្លាយឲ្យកាន់តែដូចព្រះគ្រីស្ទ ចេះអភ័យទោសកាន់តែច្រើន ជួយកាន់តែច្រើន និង ចេះគិតគូរដល់អស់អ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង ។

« យើងមកចំពេលនៃសម័យកាលដ៏រុងរឿង ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដោយប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យ និង ឱឡារិក ។ នេះគឺជាសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រាចុងក្រោយ និង ចុងបញ្ចប់ដែលអ្វីៗពីជំនាន់ដើមបានចង្អុលបង្ហាញប្រាប់ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ និង ធ្វើជាសាក្សីនៃភាពពិត និង សេចក្តីពិតនៃការណ៍ទាំងនេះ » (“At the Summit of the Ages,” Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៧៤ ) ។

តើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលថា « យើងមកចំពេលនៃសម័យកាលដ៏រុងរឿង » បានដាស់រំជួលឲ្យអ្នកមានគំនិត និង អារម្មណ៍អ្វីខ្លះ ?
បើសិនគំនិត ឬ អារម្មណ៍នោះវាមិនមែនជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនទេនោះ សូមចែកចាយបទពិសោធន៍មួយមកពីជីវិតអ្នក ដែលពង្រឹងទីបន្ទាល់អ្នកអំពីការស្តារដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើងវិញ ។
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបង្ហាញការដឹងគុណរបស់យើងចំពោះការស្ដារដំណឹងល្អឡើងវិញនោះ ?

ការអានរបស់សិស្ស

អេសាយ ២៩:១៣–១៤; អេម៉ុស ៨:១១–១២; នីហ្វៃទី ២ ២៧:១–៥, ២៥–២៦; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១២–៣០; យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ--ប្រវត្តិ ១:៥–១០ ។
ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ីងគ្លី « At the Summit of the Ages » Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៧២–៧៤ ។