ការលេចចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមន

សេចក្តីផ្តើម

ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជូនទេវតាមរ៉ូណៃ ដើម្បីរៀបចំយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ឲ្យទទួល និង បកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ ដំណើរការនៃការបកប្រែពិតនោះ គឺបានដឹងតិចតួចណាស់ ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានបកប្រែ « ដោយអំណោយទាន និងព្រះចេស្តារបស់ព្រះ » ( បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន ការបោះពុម្ព ឆ្នាំ ១៨៣០ ) ។ ស្របតាមច្បាប់នៃសាក្សី ( សូមមើល កូរិនថូសទី ២ ១៣:១) នោះព្រះអម្ចាស់បានឲ្យមនុស្សជាច្រើនទៀតធ្វើជាសាក្សីអំពីបញ្ជីបុរាណនេះ ។ ទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ ពង្រឹងភាពគួរឲ្យជឿបាននៃព្រះគម្ពីរមរមនសម្រាប់ពិភពលោកទាំងមូល ។

ការអានពីសាវតា

នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល “By the Gift and Power of God,” Ensign, ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ៣៦–៤១ ។
« ការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន » ប្រធានបទដំណឹងល្អ lds.org/topics ។
« Coming Forth of the Book of Mormon and Restoration of the Priesthood » ជំពូកទី ៥ នៅក្នុង Church History in the Fulness of Times Student Manual, ការបោះពុម្ពលើកទី ២ (Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០០៣ ) ទំព័រ ៥២–៦៦ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣០–៣៥, ៤២–៥៤

បានបកប្រែដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ ឬ ពីរនាក់ស្ម័គ្រចិត្តសង្ខេបពីអ្វីដែលពួកគេចាំពីទស្សនកិច្ចរបស់ទេវតាមរ៉ូណៃជួបយ៉ូសែប ស្ម៊ីធដ៏ក្មេងវ័យនៅយប់ថ្ងៃទី ២១ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨២៣ ។ បើចាំបាច់ សូមចែកចាយព័ត៌មានខាងក្រោម ៖

« នារាត្រីថ្ងៃទី ២១ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨២៣ យ៉ូសែប សម្រាកនៅលើធ្នើគ្រែក្នុងផ្ទះរបស់គ្រួសារលោកនៅក្នុងភូមិប៉ាលម៉ៃរ៉ា រដ្ឋ នូវ យ៉ោក ប៉ុន្តែគាត់មិនទាន់សម្រាកនៅឡើយ ក្រោយពីអ្នកផ្សេងទៀតបានដេកលង់លក់អស់ទៅ ហើយដោយអធិស្ឋានយ៉ាងអន្ទះសាដើម្បីដឹងបន្ថែមទៀតអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះសម្រាប់ខ្លួនលោក ។ …

« នៅក្នុងចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់លោក យ៉ូសែប បានឃើញពន្លឺមួយបានរះឡើងនៅក្នុងបន្ទប់លោក ឯពន្លឺនោះចេះតែភ្លឺខ្លាំងឡើងៗរហូតដល់ពេញបន្ទប់ទាំងមូល ‹ ភ្លឺជាងពន្លឺថ្ងៃត្រង់ទៅទៀត › ។ សារទូតឋានសួគ៌មួយរូបបានបង្ហាញកាយនៅក្បែរគ្រែរបស់លោក ឈរនៅលើអាកាសពាក់អាវ ‹ សជាងអ្វីៗទាំងអស់ › ។ (យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣០–៣១) ។ សារទូតនេះគឺមរ៉ូណៃ ជាព្យាការីចុងក្រោយរបស់សាសាន៍នីហ្វៃដែលកាលពីប៉ុន្មានសតវត្សរ៍មុន បានកប់ផ្ទាំងដែលមានការសរសេររបស់ព្រះគម្ពីរមរមន ហើយដែលឥឡូវនេះកាន់កូនសោទាក់ទងនឹងបញ្ជីពិសិដ្ឋនេះ ( សូមមើល គ. និង ស. ២៧:៥) ។ លោកត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យប្រាប់យ៉ូសែប ស្មីធ ថាព្រះបានអភ័យទោសដល់លោក ហើយមានកិច្ចការដ៏ធំមួយសម្រាប់ឲ្យលោកធ្វើ ។ ជាផ្នែកនៃកិច្ចការនេះ យ៉ូសែប បានទៅកូនភ្នំដែលនៅក្បែរនោះ ដែលជាកន្លែងដែលបញ្ជីពិសិដ្ឋ សរសេរលើផ្ទាំងមាសត្រូវកប់ទុក ។ …យ៉ូសែប បានបកប្រែបញ្ជីនោះ ហើយបាននាំវាចេញមកកាន់ពិភពលោក ។

« នៅថ្ងៃបន្ទាប់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទៅកូនភ្នំ ដែលផ្ទាំងព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានកប់ទុកនោះ ។ នៅទីនោះលោកបានជួប មរ៉ូណៃ ហើយឃើញផ្ទាំងនោះ ប៉ុន្តែលោកត្រូវបានប្រាប់ថា លោកមិនត្រូវយកវារហូតដល់បួនឆ្នាំក្រោយ ។ …

« …នៅថ្ងៃទី ២២ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨២៧ [ អែមម៉ា ភរិយារបស់យ៉ូសែប ] បានទៅកូនភ្នំនោះជាមួយលោក ហើយចាំនៅក្បែរនោះ ខណៈដែលមរ៉ូណៃបានប្រគល់ផ្ទាំងនោះដល់ដៃរបស់ព្យាការី » (ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស៊្មីធ [ ឆ្នាំ ២០០៧ ], ទំព័រ ៥៧–៥៩) ។

សូមឲ្យសិស្សបើកទៅទំព័រចំណងជើងនៃព្រះគម្ពីរមរមន ហើយរំពៃមើលកថាខណ្ឌទីមួយ ដោយស្វែងរកព័ត៌មានអំពីរបៀបដែលបញ្ជីបុរាណនេះអាចចេញមក និង ត្រូវបានបកប្រែ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សបានអានហើយ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ ( សិស្សអាចរកឃើញសេចក្តីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានបកប្រែដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ) ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ — ប្រវត្តិ ១:៣៤-៣៥ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបមួយដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។

យោងទៅតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើព្រះអម្ចាស់បានជួយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ឲ្យបកប្រែបញ្ជីបុរាណនេះតាមរបៀបណា ? ( ព្រះអម្ចាស់បានប្រទាន យ៉ូរីម និងធូមីម សម្រាប់ការបកប្រែ ) ។

សូមពន្យល់ថា ឧបករណ៍មួយទៀតដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានប្រើពេលបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមននោះគឺជាថ្មរាងពងក្រពើតូចមួយ ពេលខ្លះហៅថាជា « ថ្មអ្នកមើលឆុត » ដែលលោកបានឃើញជាច្រើនឆ្នាំពីមុនលោកបានទទួលផ្ទាំងមាសនោះ ( សូមមើល « ការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន » ប្រធានបទដំណឹងល្អ lds.org/topics) ។ ដំណើររឿងប្រវត្តិសាស្ត្រនេះបង្ហាញថាព្យាការីយ៉ូសែប បានប្រើយ៉ូរីម និងធូមីម ហើយពេលខ្លះប្រើថ្មអ្នកមើលឆុតដើម្បបកប្រែ ។

សូមអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមឲ្យឮៗដើម្បីជួយសិស្សយល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងការបកប្រែភាសាអង់គ្លេសនៃព្រះគម្ពីរមរមនដើម្បីជួយព្យាការីតាមរយៈយ៉ូរីម និងធូមីម និង ថ្មអ្នកមើលឆុត ៖

« នៅពេលសង្កត់ធ្ងន់ជាពិសេសទៅលើដំណើរការបកប្រែ នោះយ៉ូសែប បានប្រាប់ដដែលជាច្រើនដងថាវាត្រូវបានធ្វើឡើង ‹ តាមរយៈអំណោយទាន និង ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ › ហើយមានម្តងនោះបានបន្ថែមថា ‹ វាពុំមានបំណងប្រាប់ដល់ពិភពលោកទាំងអស់អំពីភាពពិសេសនៃការលេចចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមនឡើយ › ។

« ហេតុដូច្នេះហើយ អ្នកសរសេរ និង មនុស្សដទៃទៀត ដែលបានមើលការបកប្រែបានបន្សល់នូវដំណើររឿងជាច្រើនដែលផ្តល់ចំណេះដឹងនៅក្នុងដំណើរការនោះ ។ ដំណើររឿងខ្លះបង្ហាញថា យ៉ូសែប បានសិក្សាអក្សរនៅលើផ្ទាំងនោះ ។ ដំណើររឿងភាគច្រើននិយាយពីការប្រើប្រាស់យ៉ូរីម និងធូមីម របស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ( ឬការប្រើថ្មអ្នកបកប្រែ ឬ អ្នកមើលឆុត ហើយដំណើររឿងជាច្រើនបាននិយាយពីការប្រើប្រាស់ដុំថ្មតែមួយ ។ យោងតាមដំណើររឿងទាំងអស់នេះ យ៉ូសែប បានដាក់ទាំងថ្មអ្នកបកប្រែ ឬ អ្នកមើលឆុតនៅក្នុងមួក ឈ្ងោកមុខរបស់លោកទៅក្នុងមួកដើម្បីបាំងពន្លឺដែលចាំងពីខាងក្រៅ ហើយអានឮៗជាភាសាអង់គ្លេសដែលបានលេចបង្ហាញនៅលើឧបករណ៍នោះ ។ ដំណើរការដែលបានពិពណ៌នា បាននាំចិត្តទៅដល់វគ្គខគម្ពីរមួយពីព្រះគម្ពីរមរមន ដែលនិយាយអំពី ការរៀបចំរបស់ព្រះ ‹ ត្បូងមួយដែលនឹងបំភ្លឺក្នុងទីងងឹតឲ្យទៅជាពន្លឺ › [អាលម៉ា ៣៧: ២៣–២៤] » (« ការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន » ប្រធានបទដំណឹងល្អ lds.org/topics) ។

សូមពន្យល់ថា ជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ក៏ជាភស្តុតាងនៅក្នុងពេលដ៏ខ្លីដែលយ៉ូសែប ស៊្មីធបានបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ សូមបង្ហាញនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ អិម ណិលសុន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« សូមគិតពីពេលដ៏ខ្លីដែលយ៉ូសែបបានបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ ចាប់ផ្តើមធ្វើការបកប្រែពីខែ មេសា ដល់ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៨ យ៉ូសែបបានបកប្រែ ១១៦ ទំព័រដែលម៉ាទីនហារីសបានធ្វើឲ្យបាត់ ។ យ៉ូសែប បានចាប់ផ្តើមបកប្រែម្តងទៀតនៅថ្ងៃ អង្គារ ទី ៧ ខែ មេសា ១៨២៩ ជាមួយអូលីវើរ ខៅឌើរី ដែលជាអ្នកសរសេរ ។ ការសរសេរដៃបានបញ្ចប់ប៉ែតសិបប្រាំថ្ងៃក្រោយមក នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែ មិថុនា នៃឆ្នាំនោះ ។ ពិតមែនហើយ មិនមែនគ្រប់ពេលទាំងអស់នោះត្រូវបានចំណាយលើការបកប្រែនោះទេ ។ …តាមការសន្មត់មួយដែលបានរក្សាទុក ហាសិបប្រាំមួយថ្ងៃដែលនៅសល់នេះ ឬ ថ្ងៃជាច្រើនទៀតដែលព្យាការី និង អ្នកសរសររបស់លោកបានបកប្រែព្រះគម្ពីរនោះ មាន ៥៣១ ទំព័រដែលមាននៅក្នុងការបោះពុម្ពបច្ចុប្បន្ននេះ ។ ( សូមមើល John W. Welch Ensign, ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៨៨ ទំព័រ ៤៦–៤៧ ) ។ បើគិតជាមធ្យមទៅបកប្រែបានប្រាំបីទំព័ររាល់ថ្ងៃ ។ សូមពិចារណាពីការណ៍នេះនៅពេលអ្នកបកប្រែសៀវភៅមួយ ឬ នៅពេលអ្នកដាក់កាលវិភាគការអានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកអំពីព្រះគម្ពីរមរមន » (« A Treasured Testament » Ensign, ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ៦១–៦២ ) ។

តើមានរបៀបណាខ្លះដែលនាំឲ្យមានការលេចចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមន « ដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ ? »
បើសិនយើងមិនដឹងពីព័ត៌មានលម្អិតទាំងអស់ជុំវិញការចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមន តើយើងអាចដឹងថាព្រះគម្ពីរនេះពិតយ៉ាងដូចម្តេច ? ( យើងអាចទទួលសាក្សីខាងវិញ្ញាណអំពីព្រះគម្ពីរមរមន ដោយពុំដឹងព័ត៌មានលម្អិតទាក់ទងនឹងការបកប្រែរបស់វាក៏ដោយ ) ។
តើមានអ្វីខ្លះដែលបានជួយអ្នកឲ្យទទួលទីបន្ទាល់អំពីព្រះគម្ពីរមរមន ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមឲ្យឮៗ ដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ៖

« ដំបូងមរ៉ូណៃបានចេញមកជាមួយនឹងផ្ទាំងដែលបានបកប្រែជាព្រះគម្ពីរមរមន ។ នេះជារឿងមួយដ៏វិសេស និង អស្ចារ្យអ្វីម្ល៉េះ ។ ដំណើររឿងរបស់យ៉ូសែបអំពីផ្ទាំងមាសគឺអស្ចារ្យ ។ វាពិបាកដើម្បីជឿ ហើយងាយនឹងបង្ករឿង ។ តើគាត់អាចសរសេរវាដោយសមត្ថភាពខ្លួនលោកឬ ? បងប្អូនប្រុសស្រី ព្រះគម្ពីរនេះនៅទីនេះសម្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាមើល កាន់ និង អាន ។ គ្រប់ការព្យាយាមពន្យល់ពីប្រភពពិតរបស់វា ផ្សេងពីអ្វីដែលលោកបានពន្យល់ នោះវាខុសពីភាពពិតនោះហើយ ។ លោកមិនបានរៀនច្រើនទេ ហើយនៅក្នុងពេលដ៏ខ្លី លោកបានសម្រេចបាននូវការបកប្រែដែលបានបោះពុម្ពចេញជាង ៥០០ ទំព័រ ។ …

« អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំនេះការរិះគន់បានព្យាយាមពន្យល់ការណ៍នេះ ។ ពួកគេបាននិយាយប្រឆាំងនឹងវា ។ ពួកគេបានចំអកដាក់វា ។ ប៉ុន្តែវានៅមានអាយុវែងជាងអ្នកទាំងនោះ ហើយឥទ្ធិពលរបស់វានាពេលសព្វថ្ងៃនេះគឺអស្ចារ្យជាងពេលណាៗទាំងអស់នៅក្នុងប្រវត្តិរបស់វា » (« The Stone Cut Out of the Mountain » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៨៥ ) ។

តើអ្នកអាចនិយាយអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយនរណាម្នាក់ដែលពុះពារដើម្បីជឿថាព្រះគម្ពីរមរមនពិតនោះ ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថាព្រះគម្ពីរមរមនបានចេញមកដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្តានៃព្រះ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៧

ទីបន្ទាល់នៃសាក្សីបីនាក់ និង សាក្សីប្រាំបីនាក់

សូមពន្យល់ថា ខណៈដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កំពុងបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន នោះលោកបានរៀនថា ព្រះអម្ចាស់នឹងតែងតាំងអ្នកផ្សេងទៀតដើម្បីធ្វើជាសាក្សីនៃបញ្ជីបុរាណ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២៧:១២–១៣; អេធើរ ៥:២–៥) ។ នៅពេលនោះ អូលីវើរ ខៅឌើរី ដាវីឌ វីតមើរ និង ម៉ាទីន ហារីស ម្នាក់ៗបានបញ្ជាក់ពីបំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើជាសាក្សីពិសេសនេះ ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៧ មានការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់បុរសទាំងនេះ ។

សូមឲ្យសិស្សបួនប្រាំនាក់ឆ្លាស់វេនគ្នាអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៧:១-៦ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់សាក្សីដើម្បីធ្វើ បន្ទាប់ពីពួកគេបានឃើញផ្ទាំងនោះ ។ ក្រោយពីសិស្សបានចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញហើយ សូមសួរ ៖

ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា បុរសទាំងនេះចាំបាច់ត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿ ដូចជាពួកព្យាការីជំនាន់ដើម ពីមុនព្រះអម្ចាស់នឹងអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេមើលផ្ទាំងចំណារនោះដូច្នោះ?
យោងតាម ខ ៣-៥តើទំនួលខុសត្រូវអ្វីខ្លះ ដែលសាក្សីទាំងនេះមាន បន្ទាប់ពីបានឃើញផ្ទាំង ?
តើយើងមានទំនួលខុសត្រូវអ្វីខ្លះ ពេលព្រះអម្ចាស់បង្ហាញដល់យើងនូវសេចក្ដីពិតដ៏ពោរពេញអំពីព្រះគម្ពីរមរមន ? ( សិស្សគួរតែរកឃើញគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ បន្ទាប់ពីយើងទទួលបានសាក្សីនៃសេចក្ដីពិត នោះយើងមានទំនួលខុសត្រូវដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីវា ។ [ សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៨៨:៨១ ] ) ។ អ្នកអាចចង្អុលបង្ហាញថា គោលការណ៍នេះគឺជាគំរូមួយដែលយើងអាចរកបាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ « គំរូគឺជាផែនការមួយ ម៉ូតមួយ ឬ បទដ្ឋានមួយ ដែលអាចត្រូវបានប្រើទុកជាការដឹកនាំផ្លូវសម្រាប់ធ្វើ ឬ បង្កើតអ្វីមួយៗ » [ ដាវីឌ អេ បែដណា « A Reservoir of Living Water » ( ការប្រជុំពិសេសសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ថ្ងៃទី ៤ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៧ ) ទំព័រ ៥ speeches.byu.edu] ) ។
តើការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតអាចបង្ហាញពីសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានដំណើររឿងខាងក្រោមរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ឮៗ អំពីបទពិសោធន៍របស់លោកជាមួយនឹងសាក្សីបីនាក់នោះ ។

« ម៉ាទីន ហារីស, ដាវីឌ វិតមើរ, អូលីវើរ ខៅឌើរី និង រូបខ្ញុំបានយល់ព្រមចូលទៅកាន់ព្រៃ ហើយបានលុតជង្គង់ចុះ រួចពួកយើងបានចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋានដោយស្មោះត្រង់ និង បន្ទាបខ្លួនអំពីការបំពេញនៃការសន្យានោះ ។ … [ បន្ទាប់ពី ] យើងបានបរាជ័យជាលើកទីពីរ ចំពោះរឿងនេះ ម៉ាទីន ហារីស បានស្នើសុំថា គាត់គួរតែដកខ្លួនចេញពីយើង តាមដែលគាត់បានបង្ហាញប្រាប់ដោយខ្លួនគាត់ថា គាត់ជឿថាវត្តមានរបស់គាត់ គឺជាមូលហេតុដែលយើងពុំអាចទទួលបានចម្លើយតាមដែលយើងប៉ងប្រាថ្នាសុំនោះទេ ។ រួចគាត់ក៏បានដកខ្លួនចេញពីយើងទៅ ហើយយើងបានលត់ជង្គង់ចុះម្ដងទៀត ហើយមិនបានប៉ុន្មាននាទីផង នៅក្នុងការអធិស្ឋាន… នោះទេវតា [ មរ៉ូណៃ ] ឈរនៅចំពោះយើង ។ លោកកាន់ផ្ទាំងនៅក្នុងដៃរបស់លោក ។ …លោកបានបើកសន្លឹកទំព័រមួយម្ដងៗ ដើម្បីយើងអាចឃើញ ហើយយល់ពីការចារឹកទាំងនោះបានយ៉ាងច្បាស់ ។ … យើងបានស្ដាប់ឮសំឡេងមួយចេញមកពីក្នុងពន្លឺនៅខាងលើយើង ដោយថ្លែងថា ‹ ផ្ទាំងចំណារទាំងនេះ ត្រូវបានបើកសម្ដែងឡើងដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ ហើយវាត្រូវបានបកប្រែដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ ។ ការបកប្រែរបស់វា ដែលអ្នកបានមើលឃើញគឺត្រឹមត្រូវ ហើយខ្ញុំបញ្ជាដល់អ្នកឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីអ្វីដែលឥឡូវអ្នកបានឃើញ និងស្ដាប់ឮនោះ › ។

« ឥឡូវខ្ញុំបានចាកចេញពីដេវីឌ និងអូលីវើរ ហើយបានទៅរកម៉ាទីន ហារីស ដែលខ្ញុំបានឃើញថា គាត់កំពុងតែអធិស្ឋានយ៉ាងក្លៀវក្លានៅកន្លែងឆ្ងាយមួយ។ ទោះជាយ៉ាងណា មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ពុំទាន់បានទទួលជោគជ័យជាមួយព្រះអម្ចាស់នៅឡើយទេ ហើយបានស្នើសុំយ៉ាងក្លៀវក្លា ដើម្បីខ្ញុំចូលរួមនឹងគាត់ក្នុងការអធិស្ឋាន ដើម្បីគាត់អាចបានដឹងនូវពរជ័យដូចគ្នាដែលយើងទើបតែបានទទួលនោះផងដែរ ។ យើងបានចូលរួមក្នុងការអធិស្ឋាន ហើយទីបំផុតបានទទួលតាមបំណងរបស់យើង ត្បិតមុនពេលយើងបានបញ្ចប់ការអធិស្ឋាន នោះមានការនិមិត្តដូចគ្នា ត្រូវបានបើកសម្ដែងឲ្យយើងឃើញ ហើយទីបំផុតវាត្រូវបានបើកឲ្យឃើញម្ដងទៀតចំពោះខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានមើលឃើញ និងស្ដាប់ឮនូវរឿងដូចគ្នាម្ដងទៀត ហើយក្នុងគ្រានោះ ម៉ាទីន ហារីស បានស្រែកឡើង ដោយក្ដីអំណរយ៉ាងខ្លាំងថា ‹ គ្រប់គ្រាន់ហើយ គ្រប់គ្រាន់ហើយ ភ្នែករបស់ខ្ញុំផ្ទាល់បានមើលឃើញ ភ្នែករបស់ខ្ញុំផ្ទាល់បានមើលឃើញ › » ( នៅក្នុង ប្រវត្តិសាសនាចក្រ ១:៥៤–៥៥ ) ។

យ៉ូសែប បានត្រឡប់ទៅផ្ទះវីតមើរ ហើយនិយាយទៅកាន់ឪពុកម្តាយគាត់ថា « ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើឲ្យផ្ទាំងបានបង្ហាញដល់មនុស្សបីនាក់ទៀតក្រៅពីខ្ញុំ ដែលបានឃើញទេវតា ហើយនឹងបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្តីពិតនៃអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយ ដ្បិតពួកគេបានដឹងដោយខ្លួនពួកគេថា ខ្ញុំមិនទៅបោកប្រាស់មនុស្សទេ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាត្រូវបានរួចពីបន្ទុកមួយដ៏សែនធ្ងន់ដែលខ្ញុំស្ទើរតែពុំអាចទ្រាំបាន…ហើយវាធ្វើឲ្យព្រលឹងរបស់ខ្ញុំរីករាយ ដែលខ្ញុំឈប់ក្លាយជាអ្នកដែលដឹងតែឯងអំពីរឿងនេះក្នុងលោកិយនេះទៀតហើយ » ( នៅក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ លូស៊ី ម៉ាក ស្ម៊ីធ ឆ្នាំ ១៨៤៤–១៨៤៥, សៀវភៅ ទី ៨ ទំព័រ ១១ josephsmithpapers.org/paperSummarylucy-mack-smith-history-1844-1845) ។

ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ អររីករាយបន្ទាប់ពីមានបទពិសោធន៍នេះ ? ( លោកនឹងមិនក្លាយជាសាក្សីតែឯងអំពីផ្ទាំង និង សារទូតនោះទៀតឡើយ ) ។

សូមពន្យល់ថាសាក្សីប្រាំបីនាក់ក៏បានទទួលឱកាសឃើញផ្ទាំងនោះផងដែរ ។

សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្តាលថ្នាក់អាន « ទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីបីនាក់ » និង សិស្សពាក់កណ្តាលថ្នាក់ទៀតអាន « ទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីប្រាំបីនាក់ » ទីបន្ទាល់ទាំងពីរនេះមាននៅទំព័របុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន ) ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលធាតុសំខាន់នៃបទពិសោធន៍របស់សាក្សីទាំងនោះ ។ បន្ទាប់ពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយនោះ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។

តើបទពិសោធន៍នៃទីបន្ទាល់នៃសាក្សីបីនាក់ និង សាក្សីប្រាំបីនាក់ខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ? ( សាក្សីបីនាក់បានឮសំឡេងនៃព្រះ និង បានឃើញទេវតា ប៉ុន្តែពុំបានកាន់ពាល់ផ្ទាំងមាសឡើយ ។ សាក្សីប្រាំបីនាក់ត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញផ្ទាំងដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហើយបានកាន់ពាល់ផ្ទាំងនោះ ។ សាក្សីប្រាំបីនាក់បានឃើញរូបរាងពិតរបស់ផ្ទាំង តែសាក្សីបីនាក់បានមានបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណវិញ ) ។
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ការមានសាក្សីច្រើនគឺសំខាន់ក្នុងការលេចចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមន ?

សិស្សមួយចំនួនអាចមិនដឹងថា សាក្សីបីនាក់ម្នាក់ៗ និង សាក្សីប្រាំបីនាក់មួយចំនួនបានចាកចេញពីសាសនាចក្រនៅពេលក្រោយមក ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ៖

« ដោយវាស់វែងទាស់នឹង…ការជំទាស់ទាំងអស់ដែលអាចមាន នោះទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីបីនាក់ចំពោះព្រះគម្ពីរមរមនបានឈរនៅក្នុងជំហរយ៉ាងរឹងមាំ ។ …ដូចដែលបានដឹង ដោយសារតែការមិនចុះសម្រុងគ្នា ឬ ការច្រណែនទាក់ទងនឹងថ្នាក់ដឹកនាំផ្សេងទៀតនៃសាសនាចក្រ នោះពួកសាក្សីម្នាក់ៗនៃសាក្សីទាំងបីនាក់ត្រូវបានកាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ប្រហែលជាប្រាំឆ្នាំបន្ទាប់ពីការបោះពុម្ពផ្សាយនៃទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ ។ …ប៉ុន្តែរហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ខ្លួន…គ្មានសាក្សីណាមួយងាកចេញពីទីបន្ទាល់ដែលបានបោះពុម្ពរបស់ខ្លួន ឬ និយាយអ្វីដែលងាកចេញពីស្រមោលនៃសេចក្តីពិតនៃការណ៍នោះឡើយ ។

« លើសពីនោះទៅទៀត ទីបន្ទាល់របស់ពួកគេពុំមានការប្រឆាំងដោយសាក្សីណាម្នាក់ឡើយ ។ មនុស្សម្នាក់អាចបដិសេធវា ប៉ុន្តែតើមនុស្សម្នាក់អាចពន្យល់ពីបុរសបីនាក់ដែលមានអត្តចរិតសាមគ្គីគ្នាល្អ ហើយបន្តនៅក្នុងទីបន្ទាល់ដែលបានបោះពុម្ពនេះរហូតដល់ចុងបំផុតនៃជីវិតខ្លួននៅចំពោះការចំអកដ៏ខ្លាំង និង គុណវិបត្តិផ្ទាល់ខ្លួននានាបានដោយរបៀបណា ? ដូចជាសៀវភៅព្រះគម្ពីរមរមនខ្លួនវាដែរ គ្មានការពន្យល់ណាប្រសើរជាងដែលបានផ្តល់ឲ្យក្នុងទីបន្ទាល់របស់វា ដោយសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដ៏ឱឡារិកនៃបុរសដ៏ល្អ និង ស្មោះត្រង់ដែលបានប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកលោកបានឃើញឡើយ » (« The Witness: Martin Harris »Ensign, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៣៦ ) ។

តើអ្នកគិតថា ទីបន្ទាល់អំពីសាក្សីបីនាក់ត្រូវបានពង្រឹងដោយសេចក្តីពិតដែលថាពួកលោកពុំបដិសេធទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនឡើយ សូម្បីតែបន្ទាប់ពីពួកលោកត្រូវបានកាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រក៏ដោយនោះ ? ( សូមពន្យល់ថា អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ម៉ាទីន ហារីសបានជ្រមុជទឹកម្តងទៀតនៅពេលក្រោយមក ) ។

សូមឲ្យសិស្សបើកទៅ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៧:៦ហើយគូសបញ្ជាក់ថាខគម្ពីរនេះអាចមាននូវទីបន្ទាល់ដ៏អស្ចារ្យបំផុតអំពីអំពីសេចក្តីពិតដ៏ពេញលេញនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ខគម្ពីរនេះមាននូវទីបន្ទាល់មកពីព្រះផ្ទាល់ ដែលបានស្បថដោយសម្បថថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត ។

សូមឲ្យសិស្សនឹកគិតថា ទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេអំពីព្រះគម្ពីរមរមន អាចបន្ថែមទៅក្នុងច្បាប់និមួយៗនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេចង់បញ្ចូលនៅក្នុងសាក្សី ឬ ទីបន្ទាល់របស់ខ្លួននោះ ។

សូមឲ្យសិស្សចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនអំពីព្រះគម្ពីរមរមនជាមួយមនុស្សណាម្នាក់ពីមុនថ្នាក់រៀនបន្ទាប់ ។

ការអានរបស់សិស្ស

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៧; យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:២៩-៥៤ ។
នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល « By the Gift and Power of God » Ensign, ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ៣៦–៤១ ។