« ស្តេចយ៉ូសៀស » ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ស្តេចយ៉ូសៀស » ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់
ពង្សាវតារក្សត្រ ទី២ ២២; របាក្សត្រ ទី២ ៣៤–៣៥
ស្តេចយ៉ូសៀស
ការព្យាយាមដើម្បីគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះអម្ចាស់
យ៉ូសៀសមានព្រះជន្មប្រាំបីព្រះវស្សា នៅពេលទ្រង់ឡើងគ្រងរាជ្យជាស្ដេចស្រុកយូដា ។ ទ្រង់គឺជាស្ដេចដ៏ល្អមួយអង្គ ដែលស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ជួយប្រជារាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ គឺពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ឲ្យគោរពតាមព្រះអម្ចាស់ និងឈប់ថ្វាយបង្គំរូបសំណាកទៀត ។ នៅពេលទ្រង់ចម្រើនព្រះជន្ម នោះទ្រង់ និងប្រជាជនរបស់ទ្រង់ចាប់ផ្ដើមជួសជុលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងតុបតែងព្រះវិហារបរិសុទ្ធឲ្យស្រស់ស្អាតឡើងវិញ ។
ពង្សាវតារក្សត្រ ទី២ ២២:១–២; របាក្សត្រ ទី២ ៣៤:៣–៧
ខណៈប្រជាជនកំពុងធ្វើការជួសជុលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះហ៊ីលគីយ៉ា ដែលជាសម្ដេចសង្ឃបានរកឃើញគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ ជារមូរគម្ពីរដែលមានបទគម្ពីរចែងនៅលើនោះ ។
អ្នកបម្រើម្នាក់បានអានគម្ពីរនេះថ្វាយយ៉ូសៀស ។ យ៉ូសៀសបានព្រះសណ្ដាប់ព្រះបន្ទូល ហើយមានព្រះទ័យក្រៀមក្រំ ដោយសារប្រជាជនរបស់ទ្រង់មិនបានគោរពតាមព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់បានហែកអាវរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្ហាញថា ទ្រង់មានព្រះទ័យក្រៀមក្រំ ។
ពង្សាវតារក្សត្រ ទី២ ២២:១០–១៣, ១៩
ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅហ៊ីលគីយ៉ា ឲ្យទូលសូមព្រះអម្ចាស់ពីអ្វីដែលទ្រង់ និងពួកគេគួរតែធ្វើ ។ ហ៊ីលគីយ៉ា និងអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចបានទៅជួបហ៊ុលដា ។ នាងគឺជាហោរាស្រី ជាអ្នកដឹកនាំដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ដែលព្រះបានបំផុសគំនិត ។ នាងបានពោលថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យនឹងយ៉ូសៀស ដោយសារទ្រង់កំពុងជួយប្រជាជនឲ្យគោរពតាមព្រះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថា ស្ដេចយ៉ូសៀសនឹងមានព្រះជន្មរស់នៅក្នុងសេចក្ដីសុខសាន្ដ ។
ស្តេចយ៉ូសៀសសព្វព្រះទ័យឲ្យប្រជាជនរបស់ទ្រង់រក្សាការសន្យារបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់បានសុំឲ្យពួកគេប្រារព្ធបុណ្យរំលង ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យចងចាំពីរបៀប ដែលព្រះអម្ចាស់បានរំដោះពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលជាយូរមកហើយនៅឯស្រុកអេស៊ីព្ទ ។