សេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹក ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងសាក្រាម៉ង់

សេចក្ដីផ្ដើម

តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃបុណ្យជ្រមុជទឹក អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាថា យកព្រះនាមទ្រង់ដាក់លើខ្លួនពួកគេ ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សនឹងរៀនថា ព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនថា សមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយរីករាយនឹងឯកសិទ្ធិដ៏ពិសិដ្ឋនៃការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ យើងរំឭកពីសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើង ហើយអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យគង់នៅជាមួយនឹងយើង ។

ការអានពីសាវតា

អិល ថម ភែរី « The Sabbath and the Sacrament » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៦-៩ ។
រ័សុល អិម ណិលសុន « The Sabbath Is a Delight » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១២៩–៣២ ។
ដាល្លិន អេក អូក « Sacrament Meeting and the Sacrament » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ១៧–២០ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ូសាយ ១៨:៨-១០, ២៥:២៣-២៤

លើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ ពិពណ៌នាពីអ្វីមួយដែលពោរពេញដោយអត្ថន័យ ដែលពួកគេចងចាំអំពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ពួកគេ—ឧទាហរណ៍ ការធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ពិធីបរិសុទ្ធនៃពិធីនេះផ្ទាល់ ឬគំនិត និងអារម្មណ៍ទាំងឡាយដែលពួកគេបានមាន ។ បន្ទាប់មក សូមផ្ដល់ពេលដល់សិស្សមួយភ្លែតឲ្យសញ្ជឹងគិតថាតើពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេបានរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ពួកគេបានល្អប៉ុណ្ណាដែរ ។

សូមរំឭកសិស្សថា អាលម៉ាបានបង្រៀនអំពីសេចក្ដីសញ្ញានៃបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឯទឹកមរមន ហើយបន្ទាប់មកឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ ១៨:៨-១០ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ដោយរកមើលនូវអ្វីដែលយើងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាថានឹងធ្វើ ពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។

សូមសរសេរឃ្លាដូចតទៅនេះ នៅលើក្ដារខៀន ៖

ពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាថានឹង …

តើយើងចុះសេចក្ដីសញ្ញាថាធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយតប សូមសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីថ្លែងខាងគោលលទ្ធិនេះ ៖ នៅពេលយើងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក យើងធ្វើសេចក្តីសញ្ញាថា លើកបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក ឈរជាសាក្សីដល់ព្រះ បម្រើទ្រង់ ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទំាងឡាយរបស់ទ្រង់ ) ។

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ពីបរិបទនៃវគ្គបទគម្ពីរបន្ទាប់នេះ ដោយពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីអាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់លោកបានចូលរួមជាមួយនឹងពួកអ្នកជឿនៅទីក្រុងសារ៉ាហិមឡា អាលម៉ាបានស្ថាបនាក្រុមជំនុំនៃពួកអ្នកជឿជាច្រើន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអាន ម៉ូសាយ ២៥:២៣-២៤ ឮៗ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលការយល់ដឹងបន្ថែមទៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ក្រោយពីសិស្សពិភាក្សាពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញហើយ សូមសួរ ៖

តើប្រជាជនទាំងនេះត្រូវបានប្រទានពរ ជាលទ្ធផលនៃការជ្រមុជទឹក និងការចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះដោយរបៀបណា ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យរកឃើញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងយកព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មកដាក់លើខ្លួនយើង ហើយរស់នៅស្របតាមព្រះនាមនោះ ព្រះអម្ចាស់នឹងចាក់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់មកលើយើង ) ។
ពេលអ្នកបានរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់អ្នក តើជីវិតរបស់អ្នកបានទទួលឥទ្ធិពលយ៉ាងណា ដោយការមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់ចាក់ស្រោចមកលើអ្នក ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ពួកគេ អាចពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់ពួកគេដើម្បីធ្វើជាអ្នកដើរតាមម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងការសម្រេចចិត្ត និងសកម្មភាពទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ។

និក្ខមនំ ៣១:១៣, ១៦–១៧, ម៉ូសាយ ១៨:១៧, ២៣–២៥, មរ៉ូណៃ ៦:៤–៦

ការថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក

សូមពន្យល់ថា ព្រះគម្ពីរមរមនបង្ហាញពីរបៀបមួយចំនួនដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះគ្រីស្ទ ត្រូវរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹក ។

សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់សិក្សា ម៉ូសាយ ១៨:១៧, ២៣–២៥ ខណៈសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតសិក្សា មរ៉ូណៃ ៦:៤-៦ ។ សូមផ្ដល់យោបល់ឲ្យសិស្សគូសចំណាំពាក្យ ឬឃ្លានានាដែលពិពណ៌នាអំពីការអនុវត្តការថ្វាយបង្គំដែលប្រតិបត្តិឡើងដោយពួកអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់មក សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើអ្វីខ្លះជាមូលហេតុមួយចំនួន ដែលសមាជិកបានប្រមូលផ្ដុំគ្នាជាញឹកញាប់ ? ( សិស្សគួររកឃើញសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ពេលយើងក្លាយជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវបានបញ្ជាឲ្យប្រតិបត្តិថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយរក្សាវាឲ្យបរិសុទ្ធ ។ ក្នុងនាមជាសាមជិកសាសនាចក្រ យើងត្រូវជួបគ្នាជាញឹកញាប់ ដើម្បីទទួលការបីបាច់ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ល្អនៃព្រះ តមអាហារ អធិស្ឋាន ពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមក និងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ) ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« មនុស្សភាគច្រើនបំផុត ពុំមកព្រះវិហារដោយគ្រាន់តែរកការពិតនៃដំណឹងល្អថ្មីៗមួយចំនួន ឬដើម្បីមកជួបមិត្តចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែទោះជាយ៉ាងណាក្តី ការណ៍ទាំងអស់នេះមានសារៈសំខាន់ ។ ពួកគេមករកបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ ។ ពួកគេចង់បានសេចក្ដីសុខសាន្ត ។ ពួកគេចង់ឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់គេបានរឹងប៉ឹង និងទទួលបានសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេមកវិញ ។ និយាយឲ្យខ្លីទៅ ពួកគេចង់បានការបីបាច់ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ល្អនៃព្រះ ចង់បានការពង្រឹងដោយអំណាចនៃស្ថានសួគ៌ » ( « A Teacher Come from God » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ២៦ ) ។

តើការប្រមូលផ្ដុំជាមួយនឹងសមាជិកផ្សេងទៀតនៃសាសនាចក្រនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ជួយអ្នកឲ្យទទួលអារម្មណ៍ថា « បានការពង្រឹងដោយអំណាចនៃស្ថានសួគ៌ » ដោយរបៀបណា ?
តើអ្នកធ្វើអ្វីខ្លះនៅព្រះវិហារ ដើម្បីខិតកាន់តែជិត និងថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់តែត្រឹមត្រូវ ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ ពីមូលហេតុដែលសមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានបញ្ហាឲ្យប្រតិបត្តិថ្ងៃឈប់សម្រាក និងរក្សាវាឲ្យបរិសុទ្ធ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន និក្ខមនំ ៣១:១៣, ១៦-១៧ ហើយធ្វើសេចក្ដីយោងវាជាមួយនឹង ម៉ូសាយ ១៨:២៣ ។

តើវាមានន័យយ៉ាងណាដែលថា ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជា « ទីសម្គាល់ » រវាងយើង និងព្រះអម្ចាស់នោះ ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« តើយើងធ្វើឲ្យថ្ងៃឈប់សម្រាកស័ក្ដិសិទ្ធិដោយរបៀបណា ? កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំបានសិក្សាពីបញ្ជីមួយ ដែលគេចុះអំពីកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ និងកិច្ចការដែលមិនត្រូវធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ ក្រោយមកទើបខ្ញុំបានរៀនពីព្រះគម្ពីរថា ការប្រព្រឹត្ត និងអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺជាទីសម្គាល់រវាងខ្ញុំ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំ ។ ដោយមានការយល់ដឹងបែបនោះ ខ្ញុំពុំត្រូវការបញ្ជីនៃកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ និងមិនត្រូវធ្វើទៀតឡើយ ។ ពេលខ្ញុំសម្រេចចិត្តថាតើសកម្មភាពណា ដែលសមស្របនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ខ្ញុំគ្រាន់តែសួរខ្លួនឯងថា ‹ តើទីសម្គាល់ណាដែលខ្ញុំចង់បង្ហាញដល់ព្រះ › ? សំណួរនោះបានធ្វើឲ្យជម្រើសរបស់ខ្ញុំអំពីថ្ងៃឈប់សម្រាកច្បាស់ដូចជាកែវគ្រីស្ទាល់ » ( « The Sabbath Is a Delight » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១៣០ ) ។

តើការសួរខ្លួនយើងថា « តើទីសម្គាល់ណា ដែលខ្ញុំចង់ថ្វាយដល់ព្រះ ? » ជួយយើងឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសកាន់តែប្រសើរអំពីអ្វីដែលយើងធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
តើអ្នកគិតថា កិច្ចខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធជះឥទ្ធិពលដល់ថ្ងៃផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងសប្ដាហ៍នោះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប៉ាន់ប្រមាណពីការប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួន ក្នុងការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ ។ សូមឲ្យពួកគេពិចារណាថា គំនិត និងសកម្មភាពទាំងឡាយរបស់ពួកគេបង្ហាញពីការថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះវរបិតានៅថ្ងៃនោះដែរឬទេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅជាក់លាក់មួយ ដើម្បីធ្វើឲ្យការថ្វាយបង្គំថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ពួកគេកាន់តែប្រសើរឡើង ។

នីហ្វៃទី៣ ១៨:១–១១, ២០:៣–៩, មរ៉ូណៃ ៤:៣, ៥:២

ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់

នៅលើក្ដារខៀន សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ អិល ថម ភែរី ( ឆ្នាំ ១៩២២-២០១៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ( ចេញពី « As Now We Take the Sacrament » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៣៩ ) ៖

« ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ផ្ដល់ដល់យើងនូវពេលវេលាដ៏ពិសិដ្ឋមួយនៅក្នុងកន្លែងដ៏បរិសុទ្ធមួយ » ។ ( អែលឌើរ អិល ថម ភែរី )

តើគំនិតនេះដែលថា « ពេលវេលាដ៏ពិសិដ្ឋមួយ » និង « កន្លែងដ៏បរិសុទ្ធមួយ » ជះឥទ្ធិពលដល់គំនិត និងសកម្មភាពរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ?

សូមរំឭកសិស្សថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង នៅពេលទ្រង់យាងទៅជួបនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅដែនដីបរិបូរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សបួនប្រាំនាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអាន នីហ្វៃទី៣ ១៨:១–១១ ឮៗ ខណៈដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីគោលបំណងនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ ។

តើគោលការណ៍មួយណា ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន អំពីគោលបំណងនៃពីធីសាក្រាម៉ង់ ? ( ពេលសិស្សឆ្លើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ហើយចងចាំព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជានិច្ច នោះយើងនឹងមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយយើង ) ។
តើអ្នកធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីចងចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ខណៈទទួលទានសាក្រាម៉ង់ និងអំឡុងពេលដែលនៅសល់នៅក្នុងសប្ដាហ៍នោះ ?

សូមរំឭកសិស្សថា មរ៉ូណៃបានកត់ត្រាពាក្យសម្ដីដែលអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទបានប្រើប្រាស់ពេលប្រសិទ្ធិពរដល់សាក្រាម៉ង់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យមើលការអធិស្ឋានសាក្រាម៉ង់ដែលមាននៅក្នុង មរ៉ូណៃ ៤:៣ និង ៥:២ ហើយគូសបន្ទាត់ពីក្រោមឃ្លាទាំងឡាយដែលទាក់ទងទៅនឹងគោលការណ៍ដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។

តើវាអាចនឹងមានលទ្ធផលយ៉ាងណា បើយើងមិនបាន « ចងចាំដល់ទ្រង់ជានិច្ច » នោះ ? ( មរ៉ូណៃ ៤:៣, ៥:២ ) ។

សូមរំឭកសិស្សថា ពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយាងទៅជួបនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើងថ្ងៃនោះ ទ្រង់បានធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនោះម្ដងទៀតដល់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី នីហ្វៃទី៣ ២០:៣-៩ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលនូវពរជ័យបន្ថែមទៀតដែលអាចកើតមានពីការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។

តើវាមានន័យយ៉ាងណា ដែលព្រលឹងរបស់យើង « នឹងពុំចេះស្រេកឃ្លានឡើយ តែបានឆ្អែតជានិច្ច » ?
តើតាមរបៀបណាខ្លះ ដែលការទទួលទានសាក្រាម៉ង់បំពេញភាពស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកនោះ ?
តើការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយការបន្ទាបខ្លួន និងការដឹងគុណ ជួយយើងឲ្យកាន់តែចងចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អំឡុងពេលដែលនៅសល់នៅក្នុងសប្ដាហ៍នោះដោយរបៀបណា ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអាកប្បកិរិយារបស់ខ្លួន នៅអំឡុងការបម្រើសាក្រាម៉ង់ ខណៈសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« នៅអំឡុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់—ហើយជាពិសេសអំឡុងការបម្រើសាក្រាម៉ង់—យើងគប្បីសញ្ជឹងគិតលើការថ្វាយបង្គំ ហើយទប់អារម្មណ៍ពីអស់ទាំងសកម្មភាពផ្សេងៗទៀត ជាពិសេសពីអាកប្បកិរិយាដែលអាចបង្អាក់ដល់ការថ្វាយបង្គំរបស់អ្នកផ្សេងទៀត ។ … ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់មិនមែនជាពេលមួយសម្រាប់អានសៀវភៅ ឬទស្សនាវដ្ដីនោះទេ ។ យុវវ័យអើយ វាមិនមែនជាពេលមួយសម្រាប់ខ្សឹបពីការសន្ទនាតាមទូរសព្ទ ឬសម្រាប់ផ្ញើសារទៅមនុស្សដែលនៅទីកន្លែងផ្សេងទៀតនោះទេ ។ ពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ យើងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋមួយថា យើងនឹងតែងតែចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ។ ឱគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ដែលឃើញមនុស្សបំពានសេចក្ដីសញ្ញានោះយ៉ាងជាក់ស្ដែង នៅក្នុងការប្រជុំនោះតែម្ដង ដែលជាកន្លែងដែលយើងធ្វើសេចក្ដីសញ្ញានោះ » ( « Sacrament Meeting and the Sacrament » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ១៨–១៩ ) ។

ពេលអ្នកពិចារណាពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់សិស្សអ្នក និងការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ អ្នកអាចអាន ម៉ាកុស ១៤:៣៧ ជាមួយពួកគេ ហើយចង្អុលបង្ហាញថា ការអនុវត្តមួយនៃខគម្ពីរនេះ គឺយើងត្រូវទុកការរំខានទាំងអស់មួយអន្លើរ ហើយថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នូវការផ្ដោតទាំងស្រុងរបស់យើងរៀងរាល់សប្ដាហ៍ ពេលយើងថ្វាយបង្គំនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីមានបទពិសោធន៍មួយដែលកាន់តែពិសិដ្ឋ នៅពេលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ សូមសួរបើពួកគេចង់ចែកចាយទីបន្ទាល់មួយអំពីសារៈសំខាន់នៃថ្ងៃឈប់សម្រាក និងពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកថា ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់យើងឲ្យមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ នៅពេលយើងគោរពសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើង ហើយព្យាយាមចងចាំដល់ទ្រង់ជានិច្ច ។

ការអានរបស់សិស្ស

និក្ខមនំ ៣១:១៣, ១៦–១៧, ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០, ២៣, ២៥:២៣–២៤, នីហ្វៃទី៣ ១៨:១–១១, ២០:៣–៩, មរ៉ូណៃ ៤:៣, ៥:២, ៦:៤–៦ ។
រ័សុល អិម ណិលសុន « The Sabbath Is a Delight » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១២៩–៣២ ។