ការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃចុងក្រោយនៃការជំនុំជម្រះ

សេចក្ដីផ្ដើម

ជីវិតរមែងស្លាប់គឺជាពេលវេលាសម្រាប់ឲ្យ មនុស្ស ប្រុងប្រៀបខ្លួនទៅជួបនឹងព្រះ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនពន្យល់ពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះវិញ្ញាណ របស់យើងនៅចន្លោះនៃសេចក្តីស្លាប់ និងដំណើររស់ឡើងវិញ ។ បន្ទាប់ពីវិញ្ញាណរបស់យើងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញដល់រូបកាយអមតៈរបស់យើង យើងនឹងឈរនៅចំពោះបល្ល័ង្កជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ ជាកន្លែងដែលសកម្មភាព និងបំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តយើង នឹងកំណត់ពីរង្វាន់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។

ការអានពីសាវតា

ដាល្លិន អេក អូក « Resurrection » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ១៤–១៦ ។
ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន «The Resurrection of Jesus Christ » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ១១១–១៤ ។
«Understanding Death and Resurrection» ជំពូកទី ៣៧ នៅក្នុង Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young ( ឆ្នាំ ១៩៩៧ ) ទំព័រ ២៧៣–៧៨ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អាលម៉ា ៣៤:៣២–៣៤, ៤០:៦–៧, ១១–១៤

បន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ពួកអ្នកសុចរិតទៅកាន់ស្ថានបរមសុខ ហើយពួកទុច្ចរិតទៅកាន់ស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ។

សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅលើក្ដារខៀនពីមុនចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ៖

តើមនុស្សដែលមិនយល់ពីគោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ខ្លួន ហើយមិនជឿពីជីវិតក្រោយស្លាប់ អាចនឹងរស់នៅខុសគ្នាពីមនុស្សដែលយល់ការណ៍ទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?

សូមឲ្យសិស្សឆ្លើយតបសំណួរនេះ ។ បន្ទាប់មក សូមរំឭកពួកគេថា ព្រះគម្ពីរមរមនជួយយើងឲ្យយល់ពីគោលបំណងនៃជីវិតនៅលើផែនដី ហើយបង្រៀនយើងថា ជីវិតនៅតែបន្តបន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន អាលម៉ា ៣៤:៣២-៣៤ ឮៗ ខណៈសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលអាមូលេក បានបង្រៀនប្រជាជនអាំម៉ូណៃហា អំពីគោលបំណងនៃជីវិត ។

តើគោលលទ្ធិសំខាន់ៗអ្វីខ្លះ អំពីគោលបំណងនៃជីវិតនៅលើផែនដី ដែលអាមូលេកបានបង្រៀន ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលលទ្ធិបីបួននៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនេះ រួមមានដូចតទៅនេះ ៖ ជីវិតនេះគឺជាពេលវេលាសម្រាប់ឲ្យ មនុស្ស ប្រុងប្រៀបខ្លួនទៅជួបនឹងព្រះ ) ។
តើនៅក្នុងរបៀបណាខ្លះ ដែលគោលលទ្ធិនេះជួយអ្នកឲ្យយល់ពីរបៀប ដែលអ្នកគួរតែរស់នៅជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅទីនេះ ក្នុងភាពរមែងស្លាប់នេះ ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីគោលលទ្ធិនេះ សូមគិតអំពីការចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ៖

« យើងយល់ថា យើងបានមកកាន់ផែនដីនេះដើម្បីរៀន ដើម្បីរស់នៅ ដើម្បីរីកចម្រើននៅក្នុងដំណើរដ៏អស់កល្បរបស់យើងឆ្ពោះទៅកាន់ភាពឥតខ្ចោះ ។ អ្នកខ្លះរស់នៅលើផែនដីតែមួយរយៈខ្លី ខណៈដែលអ្នកផ្សេងទៀតរស់នៅយូរនៅលើដែនដី ។ រង្វាស់នោះគឺមិនមែនយូរប៉ុណ្ណាដែលយើងរស់នៅនោះទេ តែថាយើងរស់នៅបានល្អប៉ុណ្ណាវិញ » ( «He Is Risen» Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨១ ទំព័រ ១៨ ) ។

ហេតុអ្វីអាមូលេកបានព្រមានយើងថា កុំពន្យារពេលនៃការប្រែចិត្តរបស់យើង ?

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ខណៈសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលពីមូលហេតុដែលវាមានគ្រោះថ្នាក់នៅក្នុងការពន្យាពេល ៖

« មានគ្រោះថ្នាក់មួយនៅក្នុងពាក្យថា នៅថ្ងៃណាមួយ ជាពេលដែលមានន័យថា វា ‹ មិនមែនថ្ងៃនេះទេ › ។ ‹ ខ្ញុំនឹងប្រែចិត្តនៅថ្ងៃណាមួយ › ។ ‹ ខ្ញុំនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់នៅថ្ងៃណាមួយ › ។ ‹ ខ្ញុំនឹងនិយាយជាមួយមិត្តខ្ញុំអំពីសាសនាចក្រនៅថ្ងៃណាមួយ › ។ ‹ ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់នៅថ្ងៃណាមួយ › ។ ‹ ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធវិញនៅថ្ងៃណាមួយ › ។ ‹ នៅថ្ងៃណាមួយ … › ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីគ្រោះថ្នាក់នៃការពន្យារពេល [ អាលម៉ា ៣៤:៣៣-៣៤ ] ។ … ថ្ងៃនេះ គឺជាអំណោយដ៏មានតម្លៃមួយពីព្រះ ។ គំនិតដែលថា ‹ នៅថ្ងៃណាមួយ ខ្ញុំនឹង › អាចជាចោរឆក់យកឱកាស និងពរជ័យនានានៃភាពអស់កល្បជានិច្ច » ( «This Day» Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៨៩ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗចេញពី អាលម៉ា ៤០:៦–៧, ១១–១៤ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលអាលម៉ាបានបង្រៀនដល់កូរីអានតុនជាកូនប្រុសលោក អំពីអ្វីដែលកើតឡើងដល់វិញ្ញាណរបស់យើងបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅ ។ ( វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការចង្អុលបង្ហាញថា ពេលអាលម៉ាបានប្រើឃ្លាថា « ភាពងងឹតខាងក្រៅ » លោកពុំបានសំដៅដល់ស្ថានភាពចុងក្រោយរបស់សាតាំង និងពួកអ្នកដែលត្រូវជាប់ទោសនោះទេ ។ តែលោកសំដៅលើស្ថានភាពនៃពួកទុច្ចរិត នៅចន្លោះពេលនៃសេចក្ដីស្លាប់ និងដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ពួកគេ ។ យើងតែងតែសំដៅដល់ស្ថានភាពនេះថាជាស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ) ។

តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងស្ថានភាពរបស់ពួកសុចរិត និងស្ថានភាពរបស់ពួកទុច្ចរិត បន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ? ( ទោះបីជាពួកគេអាចប្រើពាក្យសម្ដីខុសគ្នាមែន ក៏សិស្សគួរតែរកឃើញគោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ នៅចន្លោះពេលនៃសេចក្ដីស្លាប់ និងដំណើររស់ឡើងវិញ វិញ្ញាណរបស់ពួកអ្នកសុចរិតទៅនៅស្ថានបរមសុខ ហើយវិញ្ញាណរបស់ពួកទុច្ចរិតទៅនៅស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ) ។
ហេតុអ្វីវាសំខាន់ក្នុងការយល់ថា សកម្មភាពទាំងឡាយរបស់យើងក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ នឹងជះឥទ្ធិពលលើអ្វីដែលយើងដកពិសោធន៍នៅបន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ?

នីហ្វៃទី២ ៩:១២–១៣, ម៉ូសាយ ១៥:២១–២៦, ១៦:៦–១១, អាលម៉ា ១១:៤០–៤៥, ៤០:៤–៥, ១៩–២៤

វិញ្ញាណរបស់យើងនឹងត្រូវបានផ្គុំចូលក្នុងរូបកាយយើងវិញនៅក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញ

សូមរំឭកសិស្សថា ពេលអ័ប៊ីណាដៃបានបង្រៀនស្ដេចណូអេ និងពួកសង្ឃរបស់ទ្រង់ លោកបានពិពណ៌នាពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះយើង បន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ។ គោលលទ្ធិដែលលោកបានបង្រៀន ពិពណ៌នាពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះយើង បន្ទាប់ពីពេលវេលារបស់យើងនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ទាំងក្នុងស្ថានបរមសុខ ឬស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអាន ម៉ូសាយ ១៦:៦-១១ ឮៗ ខណៈដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលអ័ប៊ីណាដៃបានបង្រៀន ។

តើគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះ ដែលអ័ប៊ីណាដៃបានបង្រៀនអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះយើង បន្ទាប់ពីពេលវេលារបស់យើងនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ? ( សូមសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្ដាច់ចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់ យើងម្នាក់ៗនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយទទួលរូបកាយអមតៈមួយ ។ ពួកអ្នកសុចរិតនឹងគ្រងសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយទុកជាមរតក ហើយពួកទុច្ចរិតនឹងត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ការជាប់ទោសដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ ) ។

សូមប្រាប់សិស្សថា ព្យាការីក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនជាច្រើន បានថ្លែងទីបន្ទាល់ពីដំណើររស់ឡើងវិញ ហើយបានពន្យល់ពីស្ថានភាពរបស់វា ។ សូមចម្លងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះដាក់លើក្ដារខៀន ( ដោយកុំចម្លងការសង្ខេបដែលមានមកជាមួយនោះឡើយ ) ហើយចាត់សិស្សម្នាក់ៗឲ្យអានវគ្គបទគម្ពីរមួយ ។ សូមប្រាកដថា វគ្គបទគម្ពីរទាំងអស់ ត្រូវបានចាត់ដល់សិស្ស ។ សូមឲ្យសិស្សអានវគ្គបទគម្ពីររបស់ខ្លួនដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយរកមើលព័ត៌មានពិស្ដារបន្ថែមទៀតអំពីដំណើររស់ឡើងវិញ ។

នីហ្វៃទី២ ៩:១២-១៣ ( ស្ថានបរមសុខនឹងប្រគល់វិញ្ញាណទាំងឡាយដែលសុចរិត ចំណែកឯស្ថានឃុំវិញ្ញាណនឹងប្រគល់វិញ្ញាណទាំងឡាយដែលទុច្ចរិត ។ វិញ្ញាណរបស់យើងនឹងត្រូវបានផ្គុំចូលក្នុងរូបកាយយើងវិញ ហើយក្លាយជាព្រលឹងដ៏អមតៈ ) ។

ម៉ូសាយ ១៥:២១-២៦ ( ពួកអ្នកសុចរិតនឹងចេញមកនៅក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញលើកទីមួយ ក៏ដូចជាពួកអ្នកដែលបានស្លាប់នៅក្នុងការល្ងិតល្ងង់ ព្រមទាំងពួកកូនក្មេងផងដែរ ។ ពួកទុច្ចរិតគ្មានចំណែកនៅក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញលើកទីមួយឡើយ ) ។

អាលម៉ា ១១:៤០-៤៥ ( វិញ្ញាណ និងរូបកាយរបស់មនុស្សទាំងអស់ ទាំងទុច្ចរិត និងសុចរិត នឹងរួមគ្នាវិញនៅក្នុងទម្រង់ល្អឥតខ្ចោះ ហើយនឹងឈរនៅចំពោះព្រះ ដើម្បីទទួលការជំនុំជម្រះទៅតាមកិច្ចការរបស់ខ្លួន ) ។

អាលម៉ា ៤០:៤-៥, ១៩-២៤ ( មានពេលមួយនៅចន្លោះសេចក្ដីស្លាប់ និងដំណើររស់ឡើងវិញ ជាពេលដែលវិញ្ញាណទាំងឡាយនឹងទៅកាន់ពិភពវិញ្ញាណ ។ បន្ទាប់ពីនោះ មានពេលមួយដែលត្រូវបានចាត់ឲ្យវិញ្ញាណនៃមនុស្សទាំងអស់ ដើម្បីបានសាងទៅជារូបរាងដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយឈរចំពោះព្រះដើម្បីទទួលការជំនុំជម្រះ ) ។

សូមផ្ដល់ពេលឲ្យសិស្សពន្យល់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនចេញពីវគ្គបទគម្ពីររបស់ខ្លួន អំពីដំណើររស់ឡើងវិញ ។ សូមគិតអំពីការសរសេរពីការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅរបស់ពួកគេ នៅលើក្ដារខៀនក្បែរបទគម្ពីរយោងដែលត្រូវគ្នា ។ បើសិនចាំបាច់ សូមសួរសំណួរមួយ ឬច្រើនជាងនោះ ដូចខាងក្រោមនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យការយល់ដឹងរបស់សិស្សអំពីវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះកាន់តែស៊ីជម្រៅ ។

តើសេចក្ដីពិតទាំងនេះពង្រឹងដល់ជំនឿរបស់អ្នក ដែលថា ដំណើររស់ឡើងវិញពិត ហើយជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ យ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលពីរបៀបដែលទីបន្ទាល់អំពីដំណើររស់ឡើងវិញ អាចផ្ដល់ពរដល់យើងក្នុងភាពរមែងស្លាប់នេះ ។

« សាវកប៉ុល បានប្រាប់ពីការពិតដែលថា ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា នៅក្នុងសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏បរិបូររបស់ទ្រង់ ‹ បានបង្កើតយើងឡើងជាថ្មី តាមសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់រស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ › ( ពេត្រុស ទី១ ១:៣ សូមមើលផងដែរ ថែស្សាឡូនីច ទី១ ៤:១៣-១៨ ) ។

« ‹ សេចក្ដី សង្ឃឹមដ៏រស់ › ដែលយើងមានដោយសារការរស់ឡើងវិញ គឺជាការជឿជាក់ដ៏ពិតរបស់យើងថា សេចក្ដីស្លាប់មិនមែនជាទីបញ្ចប់របស់យើងទេ ប៉ុន្ដែគ្រាន់តែជាជំហានដ៏ចាំបាច់មួយនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរដែលបានចែងមកពីភាពរមែងស្លាប់ ទៅជាអមតភាព ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះផ្លាស់ប្ដូរការសង្ឃឹមទុកទាំងស្រុងនៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។ …

« ការធានានៃការរស់ឡើងវិញផ្ដល់ដល់យើងនូវកម្លាំង និងការសង្ឃឹមទុកដើម្បីតស៊ូនឹងឧបសគ្គក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ដែលយើងម្នាក់ៗត្រូវប្រឈមមុខ ព្រមទាំងអស់អ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ផងដែរ ដូចជារឿងទាក់ទងនឹងអសមត្ថភាពខាងរាងកាយ ស្មារតី ឬអារម្មណ៍ ដែលយើងនាំមកពេលយើងកើតភ្លាម ឬទទួលបាននាពេលជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។ ពីព្រោះតែការរស់ឡើងវិញ នោះយើងដឹងថា អសមត្ថភាពនៃជីវិតរមែងស្លាប់ទាំងនេះគឺគ្រាន់តែមួយរយៈប៉ុណ្ណោះ !

« ការធានានៃការរស់ឡើងវិញក៏ផ្ដល់ដល់យើងនូវគំនិតផ្ដួចផ្ដើមដ៏មានអំណាចមួយដើម្បីកាន់តាមព្រះបញ្ញតិ្តរបស់ព្រះ ពេលយើងមានជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។ …

« ការចេះដឹងដ៏ពិតរបស់យើងចំពោះការរស់ឡើងវិញទៅកាន់អមតភាព ក៏ផ្ដល់ដល់យើងនូវភាពក្លាហាន ដើម្បីប្រឈមនឹងសេចក្ដីស្លាប់របស់យើងផ្ទាល់—សូម្បីតែជាសេចក្ដីស្លាប់មួយដែលយើងអាចហៅថាកើតឡើងមុនពេល ។ …

« ការអះអាងនៃអមតភាពក៏ជួយយើងផងដែរ ឲ្យទ្រាំទ្រនឹងការបែកគ្នានៃជីវិតរមែងស្លាប់ ដែលមាននៅក្នុងសេចក្ដីស្លាប់នៃមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទាំងឡាយរបស់យើង ។ … យើងទាំងអស់គ្នាគួរតែសរសើរដល់ព្រះ សម្រាប់ការរស់ឡើងវិញដែលត្រូវបានអះអាង ដែលធ្វើឲ្យ ការបែកគ្នានៃជីវិតរមែងស្លាប់ ជាការបណ្ដោះអាសន្ន ហើយផ្ដល់ដល់យើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹម និងកម្លាំងដើម្បីបន្តទៅមុខទៀត » ( «Resurrection» Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ១៥–១៦ ) ។

តើពេលណាដែលការអះអាងនៃការរស់ឡើងវិញ បានផ្ដល់ដល់អ្នកនូវកម្លាំង ឬបានជំរុញទឹកចិត្តអ្នកឲ្យរស់នៅកាន់តែសុចរិត ?

សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកផ្ទាល់ អំពីភាពពិតនៃការរស់ឡើងវិញ ។

អាលម៉ា ៥:១៥–២១, ៧:២១–២៥, ៤១:២–៦

ការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ

សូមពន្យល់ថា អាលម៉ាបានលើកទឹកចិត្តដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្នុងសារ៉ាហិមឡា ឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ដោយឲ្យពួកគេស្រមៃមើលថា ពួកគេកំពុងឈរនៅចំពោះព្រះ ដើម្បីទទួលការជំនុំជម្រះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអាន អាលម៉ា ៥:១៥–២១ ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលអាលម៉ាបានស្នើឲ្យពួកអ្នកស្ដាប់លោកពិចារណា ។

តើសំណួររបស់អាលម៉ាណាមួយ ដែលមានអត្ថន័យបំផុតចំពោះអ្នក ? ហេតុអ្វី ?
តើគោលការណ៍អ្វី ដែលយើងអាចរៀនពីទីបន្ទាល់របស់អាលម៉ា នៅក្នុង ខ ២១ អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ដើម្បីបានសង្គ្រោះ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យរកឃើញនូវគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ យើងពុំអាចបានសង្គ្រោះឡើយ លើកលែងតែយើងត្រូវបានសម្អាតដោយព្រះលោហិតដ៏ប្រោសលោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសិន ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីគោលការណ៍នេះ សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ខ្ញុំមិនបានដឹងពីអ្វីដែលសំខាន់ ឬចាំបាច់នៅពេលនេះ ជាងការហៅឲ្យប្រែចិត្តនោះទេ គឺនៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនេះតែម្ដង ហើយខ្ញុំអំពាវនាវដល់ពួកគេ … ឲ្យស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះអង្គប្រោសលោះរបស់យើង ។ មែនហើយ ទ្រង់បានមានបន្ទូលយ៉ាងប្រាកដថា គ្មានវត្ថុមិនស្អាតណា អាចចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់បានទេ ។ មានតែពួកអ្នកដែលធ្វើឲ្យឃើញថា ពួកគេស្មោះត្រង់ ហើយបានសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រែចិត្តរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ—បើមិនដូច្នោះទេ គ្មាននរណាផ្សេងទៀតនឹងរកឃើញនគរនៃព្រះឡើយ » ( Teachings of Presidents of the Church: Joseph Fielding Smith [ ឆ្នាំ ២០១៣ ] ទំព័រ ៩១ ) ។

សូមឲ្យសិស្សសិក្សា អាលម៉ា ៧:២១-២៥ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើល និងគូសចំណាំពីគុណសម្បត្តិនានា ដែលយើងគប្បីព្យាយាមអភិវឌ្ឍ ដើម្បីធ្វើឲ្យឃើញថា សម្លៀកបំពាក់របស់យើងគ្មានស្នាមប្រឡាក់ ។

តើលក្ខណៈ ឬគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានរកឃើញនៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ ដែលចាំបាច់សម្រាប់យើងដើម្បីអភិវឌ្ឍ ពេលយើងត្រៀមខ្លួនទទួលការជំនុំជម្រះដោយព្រះអម្ចាស់ ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិត ថាតើសកម្មភាព និងបំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តរបស់ពួកគេ កំពុងត្រៀមពួកគេ ដើម្បីទៅជួបនឹងព្រះនៅឯការជំនុំជម្រះចុងក្រោយដែរឬទេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរណាក៏ដោយ ដែលចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យថ្ងៃជំនុំជម្រះអាចក្លាយជាថ្ងៃមួយដ៏រីករាយ ។

ការអានរបស់សិស្ស

នីហ្វៃទី២ ៩:១២–១៣, ម៉ូសាយ ១៥:២១–២៦, ១៦:៦–១១, អាលម៉ា ៥:១៥–២១, ៧:២១–២៥, ១១:៤០–៤៥, ១៦:៦–១១, ៣៤:៣២–៣៤, ៤០:៤–៧, ១១–១៤, ១៩–២៤, ៤១:២–៦ ។
ដាល្លិន អេក អូក «Resurrection» Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ១៤–១៦ ។