ការចែកចាយពន្លឺរបស់អ្នក

ដោយ នីល អែហ្វ ម៉ារ៉ត

ទីប្រឹក្សាទីពីរនៅក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ

យើងត្រូវឈរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿយើង ហើយបន្លឺសំឡេងយើងឡើងដើម្បីប្រកាសគោលលទ្ធិពិត ។

នៅយប់នេះខ្ញុំចង់ពិចារណាអំពីទំនួលខុសត្រូវសំខាន់ពីរដែលយើងមាន ៖ ទីមួយ ការបន្ថែមពន្លឺនៃដំណឹងល្អដោយខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងជីវិតរបស់យើង និងទីពីរ ការចែកចាយពន្លឺនោះជាមួយអ្នកដទៃ ។

តើបងប្អូនដឹងថាបងប្អូនសំខាន់ប៉ុណ្ណាទេ ? បងប្អូនម្នាក់ៗ --ឥឡូវនេះ-- មានតម្លៃ និងសំខាន់ក្នុងផែនការសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ យើងមានកិច្ចការមួយត្រូវធ្វើ ។ យើងស្គាល់សេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ តើយើងបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីការពារសេចក្ដីពិតនោះហើយឬនៅ ? យើងចាំបាច់ត្រូវរស់នៅតាម ហើយត្រូវចែកចាយសេចក្ដីពិតនោះ ។ យើងត្រូវឈរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿយើង ហើយបន្លឺសំឡេងយើងឡើង ដើម្បីប្រកាសគោលលទ្ធិពិត ។

នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដី Ensign និង Liahona, ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 2014 អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ បានសរសេរថា៖ « យើងត្រូវការសំឡេង និងសេចក្ដីជំនឿដ៏មានឥទ្ធិពលពិសេសរបស់ស្ត្រីច្រើនថែមទៀត ។ យើងត្រូវការពួកគាត់ឲ្យរៀនគោលលទ្ធិ និងយល់នូវអ្វីដែលយើងជឿ ដើម្បីពួកគាត់អាចថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ពួកគាត់ អំពីសេចក្ដីពិតនៃការណ៏ គ្រប់យ៉ាង » ។¹

បងប្អូនស្រីអើយ បងប្អូនពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំបានមើលគំរូ បានស្ដាប់ទីបន្ទាល់ និងដឹងពីសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូននៅពេញពិភពលោក ចាប់តាំងពីប្រទេសប្រេស៊ីល ទៅដល់ បុតស្វានា ! បងប្អូនមានឥទ្ធិពលនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលបងប្អូនទៅ ។ មនុស្សជុំវិញបងប្អូនបានដឹង-- ទាំងគ្រួសារបងប្អូនរហូតដល់មនុស្សដែលបងប្អូនទំនាក់ទំនងតាមទូរស័ព្ទ និងទាំងមិត្តរបស់របស់បងប្អូនតាមប្រព័ន្ធសង្គម រហូតដល់អ្នកទាំងឡាយដែលអង្គុយនៅជិតបងប្អូននាយប់នេះ ។ ខ្ញុំយល់ស្របនឹងស៊ីស្ទើរ ហារីត អុជដូហ្វ ដែលបានសរសេរថា « អ្នក … គឺជាពន្លឺដ៏ចិញ្ចាច និងអង់អាចនៅក្នុងពិភពលោកងងឹតនេះ ពេលអ្នកបង្ហាញ តាមរយៈការរស់នៅតាមរបស់អ្នក ថាដំណឹងល្អ គឺជាសារលិខិតដ៏ប្រកបដោយអំណរនោះ » ។²

ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានចង្អុលបង្ហាញថា « បើអ្នកចង់ឲ្យពន្លឺដល់អ្នកដទៃ អ្នកត្រូវតែភ្លឺខ្លួនឯងសិន » ។³ តើយើងអាចរក្សាពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតរបស់យើង ឲ្យភ្លឺក្នុងខ្លួនយើងដោយរបៀបណា ? ពេលខ្លះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជា អំពូលភ្លើងភ្លឺព្រឹមៗ ។ តើខ្ញុំអាចភ្លឺចិញ្ចាចដោយរបៀបណា ?

បទគម្ពីរ បានបង្រៀនថា « អ្វីដែលមកពីព្រះ ជាពន្លឺ ហើយអ្នកណាដែលទទួលពន្លឺ ហើយនៅជាប់ក្នុងព្រះ នោះទទួលពន្លឺថែមទៀត »។⁴ យើងត្រូវតែបន្ដនៅជាប់ក្នុងព្រះ ដូចបទគម្ពីរចែង ។ យើងត្រូវតែទៅរកប្រភពនៃពន្លឺ--ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងបទគម្ពីរនានា ។ យើងក៏អាចទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដោយដឹងថារឿងគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជញ្ជាំងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នាំទៅរកព្រះគ្រីស្ទ និងពលិកម្មធួនដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ ។

ចូរគិតអំពីឥទ្ធិពល ដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានចំពោះអ្វីៗដែលនៅជុំវិញវា ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជាលម្អរដ៏ស្រស់ស្អាតនៅកណ្ដាលទីក្រុង វាបញ្ចាំងពន្លឺពីកំពូលភ្នំដ៏ឧត្ដុងឧត្ដម ។ ហេតុអ្វីក៏ព្រះវិហារបរិសុទ្ធស្រស់ស្អាត ហើយបញ្ចាំងពន្លឺដូច្នេះ? ដោយសារដូចបានចែងក្នុងបទគម្ពីរថា « សេចក្ដីពិតភ្លឺ »⁵ ហើយព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មានសេចក្ដីពិត និងគោលបំណងដ៏អស់កល្បជានិច្ច រួចបងប្អូនក៏ដូច្នោះដែរ ។

នៅក្នុងឆ្នាំ 1877 ប្រធាន ចច ឃ្យូ ខានុន បានមានប្រសាសន៍ថា « គ្រប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ... កាត់បន្ថយឥទ្ធិពលរបស់សាតាំងនៅលើផែនដី » ។ ⁶ ខ្ញុំជឿថា កន្លែងណាដែលមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធសង់ឡើងនៅលើផែនដី នោះវានឹងរុញច្រានចោលសេចក្ដីងងឹត។ គោលបំណងនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺដើម្បីបម្រើមនុស្សលោក ហើយផ្តល់លទ្ធភាពឲ្យកូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដើម្បីត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយទ្រង់វិញ ។ តើគោលបំណងរបស់យើងពុំស្រដៀងគ្នានឹងអគារដែលបានឧទ្ទិស និង ដំណាក់ព្រះអម្ចាស់ទាំងនេះទេឬអី ? ដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ តើយើងនឹងមិនជួយពួកគេងាកចេញពីភាពងងឹត ហើយត្រឡប់ទៅរកពន្លឺរបស់ព្រះទេឬអី?

កិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ និងបង្កើនជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះគ្រីស្ទ រួចហើយយើងអាចមានឥទ្ធិពលកាន់តែប្រសើរលើជំនឿរបស់អ្នកដទៃ ។ តាមរយៈការចិញ្ចឹមបីបាច់អារម្មណ៍អំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចរៀនពីភាពពិត អំណាច និងសេចក្ដីសង្ឃឹមលើដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ ។

ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន គ្រួសារខ្ញុំបានជួបនឹងបញ្ហាដ៏ធំមួយ ។ ខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយបានអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តសុំជំនួយនៅទីនោះ ។ ខណៈនោះខ្ញុំបានទទួលសេចក្ដីពិត ។ ខ្ញុំទទួលបានការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់មួយអំពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ។ នៅក្នុងគ្រាទទួលការណែនាំខាងវិញ្ញាណនោះ ខ្ញុំបានឃើញខ្លួនជាស្ត្រីដ៏អំនួតម្នាក់ កំពុងធ្វើរឿងតាមវិធីរបស់ខ្លួន ដោយពុំចាំបាច់ធ្វើតាមវិធីរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយបានយករាល់ការសម្រេចជោគជ័យសម្រាប់តែខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំកំពុងមើលខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានក្នុងចិត្តដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដោយទូលថា « ទូលបង្គំមិនចង់ធ្វើជាស្ត្រីបែបនោះទេ តែតើទូលបង្គំអាចផ្លាស់ប្ដូរដោយរបៀបណា ?»

តាមរយៈវិញ្ញាណនៃវិវរណៈដ៏បរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនអំពីការត្រូវការព្រះប្រោសលោះរបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង ។ ខ្ញុំបានបែរមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទភ្លាម ហើយបានដឹងថា ការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំបានរលាយបាត់ទៅ ហើយក្នុងចិត្តមានក្ដីសង្ឃឹមដ៏ធំមួយ ។ ទ្រង់គឺជាក្ដីសង្ឃឹមតែមួយគត់របស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំតោងជាប់នឹងទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះ ។ វាបង្ហាញដល់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ថា ធម្មជាតិស្ត្រីដែលគិតតែពីខ្លួនឯង « គឺជាសត្រូវចំពោះព្រះ »⁷ និងចំពោះមនុស្សដែលស្ថិតក្នុងរង្វង់នៃឥទ្ធិពលរបស់គាត់ ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធថ្ងៃនោះ ខ្ញុំបានរៀនថា មានតែតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ដែលធម្មជាតិនៃអំនួតរបស់ខ្ញុំ អាចបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយខ្ញុំនឹងអាចធ្វើល្អបាន ។ ខ្ញុំដឹងថា ក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ធំខ្លាំងណាស់ ហើយបានដឹងថាទ្រង់នឹងបង្រៀនខ្ញុំតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរខ្ញុំ បើខ្ញុំប្រគល់ដួងចិត្តខ្ញុំថ្វាយទ្រង់ ។

ខ្ញុំនៅតែប្រយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ តែខ្ញុំទុកចិត្តទៅលើជំនួយដ៏ទេវភាពនៃដង្វាយធួន ។ ការណែនាំដ៏បរិសុទ្ធនេះ កើតមានដោយសារតែខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ ស្វែងរកចម្លើយ និងការសម្រាលទុក្ខ ។ ខ្ញុំចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយស្ពាយបន្ទុក ហើយខ្ញុំបានចេញមកវិញ ដោយដឹងថា ខ្ញុំមានព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ។ ខ្ញុំបានធូរស្បើយ ហើយមានក្ដីអំណរ ដោយសារតែខ្ញុំបានទទួលពន្លឺរបស់ទ្រង់ ហើយទទួលយកផែនការរបស់ទ្រង់សម្រាប់ខ្ញុំ ។

នៅជុំវិញពិភពលោក ព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានរូបរាង និងការរចនាពីខាងក្រៅពិសេសរៀងៗខ្លួន ប៉ុន្តែខាងក្នុង វាមានពន្លឺ គោលបំណង និងសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បដូចៗគ្នាទាំងអស់ ។ នៅក្នុង កូរិនថូសទី 1 3:16 យើងអានថា ៖ « តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេឬអីថាខ្លួនអ្នករាល់គ្នាជាព្រះវិហារនៃព្រះ ហើយថាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះទ្រង់សណ្ឋិតក្នុងអ្នករាល់គ្នា ?» ក្នុងនាមជាបុត្រីនៃព្រះ យើងត្រូវបានដាក់ឲ្យកើតនៅជុំវិញពិភពលោក ហើយយើងម្នាក់ៗ មានរូបភាព និងការរចនាខាងក្រៅពិសេសរៀងៗខ្លួន ដូចព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរ ។ យើងក៏មានពន្លឺខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងខ្លួនយើង ដូចព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ។ ពន្លឺខាងវិញ្ញាណនេះ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងនៃពន្លឺរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ អ្នកដទៃទៀត នឹងទាក់ទាញដោយសារភាពភ្លឺនេះ ។

យើងមានតួនាទីរៀងៗខ្លួននៅលើផែនដី-- ជាកូនស្រី ជាម្ដាយ ជាអ្នកដឹកនាំ និងជាគ្រូបង្រៀនដល់បងប្អូនស្រី ជាអ្នករកកម្រៃ ជាភរិយា និងជាអ្វីៗជាច្រើនទៀត ។ យើងម្នាក់ៗប្រកបដោយឥទ្ធិពល ។ តួនាទីនីមួយៗ នឹងមានអំណាចខាងសីលធម៌ នៅពេលយើងឆ្លុះបញ្ចាំងសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ និងសេចក្ដីសញ្ញាព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្នុងជីវិតរបស់យើង ។

អែលឌើ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន បានមានប្រសាសន៍ថា «គ្រប់ព្រឹត្តការណ៍ទាំងអស់ ម្ដាយម្នាក់ អាចប្រើឥទ្ធិពលមួយដែលគ្មានអ្នកដទៃណាម្នាក់ ក្នុងទំនាក់ទំនងណាផ្សេងទៀត អាចប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ »។ ⁸

នៅពេលកូនៗយើងនៅតូច ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាខ្ញុំជាសហ-មេបញ្ជាការកប៉ាល់ ជាមួយនឹងស្វាមីខ្ញុំ ដេវីឌ ហើយខ្ញុំបានឃើញថា កូនៗ 11 នាក់របស់យើងគឺដូចជាទូកតូចៗមួយក្រុម បណ្ដែតនៅកំពង់ផែជិតនឹងយើង ដែលត្រៀមនឹងចេញទៅក្នុងសមុទ្រនៃលោកិយ ។ ដាវីឌ និងខ្ញុំ មានអារម្មណ៍ថា យើងត្រូវការជំនួយដើម្បីប្រឹក្សាអំពីត្រីវិស័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាប្រចាំ សូមនូវការដឹកនាំដែលល្អបំផុត ដើម្បីចេញដំណើរជាមួយនឹងទូកតូចៗរបស់យើង ។

ជីវិតខ្ញុំ ពេញដោយរឿងមិនចាំជាច្រើន ដូចជាការបត់ខោអាវ ការអានសៀវភៅឲ្យកូនៗស្ដាប់ និងការដាក់ចំអិនអាហារសម្រាប់អាហារពេលល្ងាច ។ ពេលខ្លះ នៅក្នុងផែផ្ទះរបស់យើង យើងមើលមិនឃើញទង្វើសាមញ្ញ និងខ្ជាប់ខ្ជួនទាំងនេះទេ-- រួមមាន ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ-- ដែលការណ៍ធំ អាចកើតមានឡើង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទង្វើទាំងអស់នេះ មានសារៈសំខាន់ដ៏អស់កល្ប ។ ក្ដីអំណរដ៏ធំ កើតមានពេលទូកតូចៗទាំងនេះ—ដែលជាកូនៗយើង—ធំឡើងជាកប៉ាល់ទឹកដ៏ធំ ដែលមានពន្លឺដំណឹងល្អ ហើយត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បី « មានបំណងចង់បម្រើព្រះ »។⁹ ទង្វើតូចៗនៃសេចក្ដីជំនឿ និងការបម្រើរបស់យើង គឺជារបៀបដែលយើងភាគច្រើន អាចបន្ដជាប់នៅក្នុងព្រះ រួចទីបំផុត នាំមកនូវពន្លឺដ៏អស់កល្ប និងរុងរឿងដល់គ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងមនុស្សរាប់អានរបស់យើង ។ បងប្អូនពិតជាអាចមានឥទ្ធិពលលើអ្នកដទៃ!

ចូរគិតអំពីឥទ្ធិពលដែលជំនឿរបស់កុមារីថ្នាក់កុមារ អាចមានទៅលើគ្រួសារនាង ។ ជំនឿកូនស្រីរបស់យើង បានប្រទានពរដល់គ្រួសារយើង ពេលយើងបាត់កូនប្រុសនៅក្នុងសួនកំសាន្ដមួយ ។ គ្រួសារទាំងមូល បានរត់ទាំងភិតភ័យស្វែងរកគាត់ ។ ទីបំផុត កូនស្រីអាយុ 10 ឆ្នាំរបស់យើង បានឱបដៃ ហើយនិយាយថា « ម៉ាក់ តើយើងពុំគួរអធិស្ឋានទេឬអី? » នាងនិយាយត្រូវ ! គ្រួសារបានជុំគ្នានៅកណ្ដាលហ្វូងមនុស្ស ហើយបានអធិស្ឋានដើម្បីរកឃើញកូនរបស់យើង ។ យើងបានរកឃើញគាត់ ។ ចំពោះកុមារីថ្នាក់កុមារទាំងអស់ ខ្ញុំសូមនិយាយថា « សូមបន្ដរំឭកឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកឲ្យអធិស្ឋាន !»

នារដូវក្ដៅនេះ ខ្ញុំមានឯកសិទ្ធិចូលរួមក្នុងការបោះជំរុំរបស់យុវនារី 900 នាក់នៅអាឡាស្កា ។ ពួកគេមានឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យមកលើខ្ញុំ ។ ពួកគេទៅបោះជំរុំដោយការត្រៀមខ្លួនខាងវិញ្ញាណ មានការអានគម្ពីរមរមន ហើយទន្ទេញចាំ « ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់របស់ពួកសាវក » ។ នៅយប់ទីបីនៃការបោះជំរុំនោះ យុវនារីទាំង 900 នាក់ បានក្រោកឈរជុំគ្នា ហើយសូត្រអត្ថបទនោះទាំងមូលស្រុះគ្នា ។

ព្រះវិញ្ញាណបានមានពេញសាលប្រជុំទាំងមូល ហើយខ្ញុំចង់សូត្រដែរ។ តែខ្ញុំពុំអាចទេ ។ ខ្ញុំពុំបានទន្ទេញចាំផង ។

ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមរៀនពាក្យ « ព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ » ដូចយុវនារីទាំងនេះដែរ ហើយដោយសារតែឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេ នោះខ្ញុំទទួលបទពិសោធន៍សេចក្ដីសញ្ញាសាក្រាម៉ង់ ដើម្បីចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ចឲ្យកាន់តែពេញលេញ ពេលខ្ញុំនិយាយឡើងវិញដដែលៗនូវទីបន្ទាល់របស់ពួកសាវកអំពីព្រះគ្រីស្ទ ។ សាក្រាម៉ង់ គឺកាន់តែមានអត្ថន័យចំពោះខ្ញុំ ។

ក្ដីសង្ឃឹមខ្ញុំ គឺត្រូវផ្ដល់អំណោយបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់មួយដល់ព្រះគ្រីស្ទឆ្នាំនេះ ដោយការទន្ទេញចាំ « ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ » ត្រឹមថ្ងៃទី 25 ខែធ្នូ ហើយចាំដោយមុតមាំនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំអាចមានឥទ្ធិពលសេចក្ដីល្អ-- ដូចយុវនារីនៅអាឡាស្កាមានចំពោះខ្ញុំ ។

តើអ្នកអាចឃើញខ្លួនអ្នកនៅក្នុងពាក្យនៃអត្ថបទ « ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ » ដែរឬទេ ? « ព្រះអង្គបានអង្វរមនុស្សគ្រប់រូបឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអង្គបានយាងតាមថ្នល់ស្រុកភីលីស្ទីន ដើម្បីព្យាបាលអ្នកឈឺ ធ្វើឲ្យអ្នកខ្វាក់មើលឃើញ ហើយប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ » ។¹⁰

បងប្អូនស្រីនៃសាសនាចក្រអើយ យើងពុំដើរនៅតាមថ្នល់ស្រុកភីលីស្ទី ដើម្បីព្យាបាលអ្នកឈឺទេ ប៉ុន្តែយើងអាចអធិស្ឋានឲ្យ និងអនុវត្តក្ដីស្រឡាញ់នៃដង្វាយធួន ព្យាបាលដល់ទំនាក់ទំនងឈឺចាប់ និងទុក្ខព្រួយបាន ។

ទោះជាយើងនឹងពុំធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វាក់អាចមើលឃើញដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះក្ដី ក៏យើងអាចថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះទៅដល់ជនដែលខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណបានដែរ ។ យើងអាចបើកភ្នែកនៃការយល់ដឹងរបស់ពួកគេឲ្យឃើញនូវភាពចាំបាច់នៃអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាដ៏អស់កល្ប ។

យើងនឹងមិនប្រោសមនុស្សស្លាប់ដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចប្រទានពរដល់អ្នកស្លាប់ ដោយការរកឈ្មោះរបស់ពួកគាត់មកធ្វើកិច្ចការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នោះយើងនឹងពិតជាប្រោសពួកគាត់ពីស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ហើយផ្ដល់ផ្លូវនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដល់ពួកគាត់ ។

ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យើងមានព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះជន្មរស់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយដោយព្រះចេស្ដា និងពន្លឺទ្រង់ នោះយើងនឹងអាចរុញច្រានចេញភាពងងឹតនៃលោកិយ បន្លឺសំឡេងពីសេចក្ដីពិតដែលយើងស្គាល់ ហើយជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកដទៃឲ្យមករកទ្រង់ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។