ហេតុផលសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង
ដោយប្រធាន ប៊យដ៍ ខេ ផាកកឺ
ប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ទីបន្ទាល់នៃក្ដីសង្ឃឹមអំពីការប្រោសលោះ គឺជាអ្វីមួយ ដែលពុំអាចវាស់វែង និងរាប់បាន ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាប្រភពនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ ។
កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ស៊ិស្ទើរ ផាកកឺ និងខ្ញុំ បានទៅសាកលវិទ្យាល័យ អកស្វើត ។ យើងបានរកមើលកំណត់ត្រាអំពីជីតាទួតទីប្រាំពីររបស់ខ្ញុំ ។ ប្រធាននៃសាកលវិទ្យាល័យគ្រីស្ទនៅ អកស្វើត ឈ្មោះ បណ្ឌិត ផបភែលវែល មានចិត្តល្អប្រាប់ឲ្យអ្នកទុកកំណត់ត្រាក្នុងសាលាយកកំណត់ត្រាទាំងឡាយឲ្យយើងមើល ។ គឺនៅក្នុងឆ្នាំ 1583 យើងបានរកឃើញឈ្មោះដូនតាខ្ញុំ ចន ផាកកឺ ។
នៅឆ្នាំបន្ទាប់ យើងបានត្រឡប់ទៅ អកស្វើតវិញ ដើម្បីបង្ហាញបទគម្ពីរជាបទដ្ឋានរបស់យើងមួយឈុតដល់សាកលវិទ្យាល័យគ្រីស្ទ ។ វាហាក់ដូចជាចម្លែកបន្ដិចសម្រាប់ បណ្ឌិត ផបភែលវែល ។ ប្រហែលជាគាត់គិតថា យើងពុំមែនជាពួកគ្រីស្ទានពិតទេ ។ ដូច្នេះ គាត់ហៅឲ្យបព្វជិតក្នុងសាកលវិទ្យាល័យមកទទួលយកសៀវភៅទាំងនោះ ។
មុនពេលហុចគម្ពីរទៅឲ្យបព្វជិតនោះ ខ្ញុំបានបើកទៅការណែនាំពីប្រធានបទ ហើយបង្ហាញគាត់ពីប្រធានបទមួយ ៖ មាន 18 ទំព័រ បោះពុម្ពយ៉ាងល្អ ដកឃ្លាមួយៗ រៀបរាប់ពីសេចក្ដីយោងទៅដល់ប្រធានបទអំពី « ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។ វាគឺជាការចងក្រងដ៏ទូលំទូលាយបំផុតមួយនៃសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរ ចំពោះប្រធានបទអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលពុំធ្លាប់មានផ្ដុំឡើងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពលោកទេ--ជាទីបន្ទាល់មួយមកពីគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ព្រះគម្ពីរមរមន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា និងមុក្ដាដ៏មានតម្លៃមហិមា ។
ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា « មិនថាអ្នកមើលសេចក្ដីយោងនេះតាមរបៀបណាទេ ទោះជា មើលផ្ទឹមគ្នា មើលពីលើចុះក្រោម ដាក់គម្ពីរផ្ទឹមគ្នា មើលមួយប្រធានបទម្ដងៗក្ដី— អ្នកនឹងរកឃើញថា វាត្រូវគ្នា ជាសាក្សីរួមគ្នាអំពីបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ— អំពីការប្រសូត្រ ជីវិត ការបង្រៀន ការឆ្កាង ការរស់ឡើងវិញ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ » ។
បន្ទាប់ពីការចែកចាយជាមួយបព្វជិតនូវការបង្រៀនមួយចំនួនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះហើយ នោះបរិយាកាសបានផ្លាស់ប្ដូរ រួចគាត់បាននាំយើងដើរមើលអគារនោះ រួមទាំង បង្ហាញផ្ទាំងដែលបានរកឃើញពីការជីករកថ្មីៗ ដែលមានអាយុកាលតាំងពីជំនាន់រ៉ូមមកម្ល៉េះ ។
នៅក្នុងចំណោមសេចក្ដីយោងទាំងនោះ ដែលបានសរសេរនៅក្នុង ការណែនាំប្រធានបទ គឺមានសេចក្ដីយោងមួយនេះ ចេញមកពីព្រះគម្ពីរមរមនថា ៖ សក្ខីយបទមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖ « យើងផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ យើងព្យាករណ៍អំពីព្រះគ្រីស្ទ ហើយយើងសរសេរ ស្របតាមពាក្យព្យាករណ៍ទាំងឡាយរបស់យើង ដើម្បីឲ្យកូនចៅយើងអាចដឹងថា តើត្រូវស្វែងរកប្រភពណាមួយ ដើម្បីឲ្យបានផ្ដាច់បាបរបស់ពួកគេ » ( នីហ្វៃទី 2 25:26) ។
ជាបន្ទូលទ្រង់ផ្ទាល់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានប្រកាសថា « ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត បើមិនមកតាមខ្ញុំ នោះគ្មានអ្នកណាទៅឯព្រះវរបិតាបានឡើយ » (យ៉ូហាន 14:6)។
ហើយទ្រង់ប្រកាសចេញមកពីគម្ពីរមរមនថា ៖ « មើលចុះ យើងគឺជាតួអង្គដែលត្រូវបានរៀបចំទុកចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមក ដើម្បីប្រោសលោះរាស្ត្រយើង ។ មើលចុះ យើងជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ … ដោយសារយើង នោះមនុស្សលោកទាំងអស់នឹងមានជីវិត ឯជីវិតនោះគឺនៅអស់កល្បជានិច្ច គឺពួកអ្នកដែលនឹងជឿដល់នាមយើង ហើយពួកគេនឹងក្លាយទៅជាកូនប្រុស និងកូនស្រីរបស់យើង » (អេធើរ 3:14)។
មានសេចក្ដីយោងជាច្រើនទៀត នៅពេញព្រះគម្ពីរជាបទដ្ឋាន ដែលប្រកាសអំពីតួនាទីដ៏ទេវភាពនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះប្រោសលោះ របស់មនុស្សទាំងអស់ ដែលរស់នៅ ឬដែលនឹងកើតមកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។
តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានប្រោសលោះពីការធ្លាក់នៃមនុស្សលោក ដែលបានកើតឡើង ពេលអ័ដាម និងអេវ៉ា ទទួលទានផ្លែឈើហាមក្នុងសួនច្បារអេដែន ដូចបានថ្លែងក្នុងកូរិនថូស ៖ « ព្រោះដូចជាគ្រប់មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវស្លាប់ ក្នុងលោកអ័ដាមជាយ៉ាងណា នោះគ្រប់គ្នានឹងបានប្រោសឲ្យរស់ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងនោះដែរ » (កូរិនថូសទី 1 15:22)។
ព្រះគម្ពីរមរមន បង្រៀនថា « ព្រោះជាការចាំបាច់ ត្រូវតែមានដង្វាយធួនមួយកើតឡើង … ឬបើពុំនោះសោតទេ មនុស្សលោកទាំងអស់នឹងពុំអាចចៀសផុតពីសេចក្ដីវិនាសបានឡើយ មែនហើយ មនុស្សទាំងអស់មានចិត្តរឹងរូស មែនហើយ មនុស្សទាំងអស់បានធ្លាក់ ហើយវង្វេង ហើយត្រូវតែវិនាស លើកលែងតែតាមរយៈដង្វាយធួន… ជាការបូជាមួយដ៏និរន្ដរ៍ និងអស់កល្បជានិច្ច » (អាលម៉ា 34:9–10)។
យើងអាចពុំរស់នៅក្នុងជីវិតឥតខ្ចោះទេ ហើយមានការដាក់ទោសចំពោះកំហុសទាំងឡាយរបស់យើង ប៉ុន្តែមុនពេលយើងមកលើផែនដី យើងបានយល់ព្រមស្ថិតនៅក្រោមក្រិត្យវិន័យទ្រង់ ហើយទទួលយកការដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះការល្មើសនឹងក្រិត្យវិន័យទាំងនោះ ។
« ពីព្រោះគ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ
« តែដោយពឹងដល់ព្រះគុណទ្រង់ នោះបានរាប់ជាសុចរិតទទេ ដោយសារសេចក្ដីប្រោសលោះ ដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ » (រ៉ូម 3:23–24)។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានធ្វើដង្វាយធួន ដែលផ្ដល់ជាផ្លូវមួយសម្រាប់យើងប្រែជាស្អាតស្អំ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ យើងថ្វាយបង្គំ ហើយទទួលស្គាល់ទ្រង់ ចំពោះការឈឺចាប់ដែលទ្រង់បានរងទុក្ខសម្រាប់យើងទាំងអស់ និងចំពោះការឈឺចាប់ដែលទ្រង់បានស៊ូទ្រាំសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ទាំងនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី និងនៅលើឈើឆ្កាង ។ ទ្រង់បានរងគ្រប់ទាំងអស់ ដោយភាពរាបសារបំផុត និងដោយការយល់ដឹងដ៏អស់កល្បមួយអំពីតួនាទី និងគោលបំណងទ្រង់ ។
អ្នកទាំងឡាយដែលនឹងប្រែចិត្ត ហើយលះចោលអំពើបាប នឹងរកឃើញព្រះហស្តមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ លាតឈោងទៅពួកគេ។ អ្នកទាំងឡាយដែលស្ដាប់ ហើយយកចិត្តទុកដាក់ដល់បន្ទូលទ្រង់ និងពាក្យសម្ដីពួកអ្នកបម្រើដ៏ជម្រើសរបស់ទ្រង់ នឹងរកបានក្ដីសុខសាន្ដ និងការយល់ដឹង ទោះជានៅកណ្ដាលការឈឺចាប់ និងទុក្ខសោកដ៏ធំក្ដី ។ លទ្ធផលនៃពលិកម្មរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីដោះយើងឲ្យរួចពីឥទ្ធិពលនៃអំពើបាប ដើម្បីមនុស្សទាំងអស់អាចត្រូវបានលុបចោលនូវកំហុស និងមានក្ដីសង្ឃឹមវិញ ។
បើទ្រង់ពុំបានសម្រេចដង្វាយធួន នោះនឹងគ្មានការប្រោសលោះទេ ។ វានឹងជាពិភពលោកដ៏លំបាកមួយ ដើម្បីរស់នៅ បើយើងពុំទទួលបានការអភ័យទោសពីកំហុសរបស់យើង បើយើងពុំអាចសម្អាតខ្លួនយើង ហើយដើរឆ្ពោះទៅមុខទៀតនោះ ។
ក្ដីមេត្តា និងព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺគ្មានកម្រិតចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលប្រព្រឹត្តបាប ទាំងដោយចេតនា និងអចេតនាឡើយ ប៉ុន្តែវាមាននូវការសន្យានៃភាពសុខសាន្ដដ៏អស់កល្បចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ដែលនឹងទទួលយក និងដើរតាមទ្រង់ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ ក្ដីមេត្តារបស់ទ្រង់ គឺជាអ្នកព្យាបាលដ៏ធំ ទោះជាអ្នកស្លូតត្រង់ដែលរងទុក្ខក្ដី ។
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានទទួលសំបុត្រពីស្ត្រីម្នាក់ ដែលបានរៀបរាប់ពីការឈឺចាប់ដ៏ធំ ដែលគាត់បានស៊ូទ្រាំក្នុងជីវិត ។ មានកំហុសដ៏អាក្រក់មួយ បានធ្វើឡើងទាស់នឹងគាត់ ដែលគាត់ពុំប្រាប់ទេ ប៉ុន្តែបាននិយាយបញ្ឆៀង ។ គាត់បានសារភាពថា គាត់ពុះពារនឹងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ដ៏ខ្លាំង ។ ក្នុងកំហឹង គាត់បានស្រែកក្នុងអារម្មណ៍ថា « ត្រូវតែមាននរណាម្នាក់សងថ្លៃកំហុសដ៏អាក្រក់នេះ » ។ ក្នុងគ្រានៃទុក្ខសោក និងសង្ស័យដ៏ខ្លាំងនេះ នាងបានសរសេរថា នោះគាត់ទទួលចម្លើយក្នុងចិត្តភ្លាមថា ៖ « មានមនុស្សម្នាក់បានបង់ថ្លៃរួចទៅហើយ » ។
បើយើងពុំដឹងថាពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់យើង នោះយើងប្រហែលជាធ្វើដំណើរជីវិតទាំងការសោកស្ដាយ ថាយើងបានធ្វើអ្វីមួយ ដែលពុំត្រឹមត្រូវ ឬបានធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់អាក់អន់ចិត្ត ។ ភាពមានកំហុស ដែលមានអមនឹងកំហុសទាំងឡាយ អាចត្រូវបានលាងសម្អាត ។ បើយើងព្យាយាមយល់ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងមានគារវភាពដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការបម្រើលើផែនដី និងបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។
សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ ដើម្បីនាំយកចំណេះដឹងអំពីជីវិត និងការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅពេញទូទាំងពិភពលោក ។ សន្និសីទដ៏អស្ចារ្យនេះ កំពុងចាក់ផ្សាយជា 94 ភាសា តាមផ្កាយរណប ទៅកាន់ប្រទេសចំនួន 102 ប្រទេស ប៉ុន្តែក៏មាននៅតាមអ៊ិនធឺណិត សម្រាប់គ្រប់ជាតិសាសន៍ ដែលសាសនាចក្រមានវត្តមាន ។ យើងមានស្ដេកច្រើនជាង 3000 ស្ដេក ។ កម្លាំងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងរបស់យើង មានលើស 88,000 នាក់ ហើយសមាជិកភាពសាសនាចក្រសរុបមានលើសជាង 15 លាននាក់ ។ ចំនួនទាំងនេះ ជាភស្ដុតាងថា « ថ្មដែលដាប់ផ្ដាច់ចេញពីភ្នំ ឥតដៃណាធ្វើ » បន្ដរមៀលចេញទៅ ហើយនៅទីបញ្ចប់នឹង «ពេញផែនដីទាំងមូល » (គ&ស 65:2)។
ប៉ុន្តែមិនថាអង្គការសាសនាចក្រធំប៉ុណ្ណា ឬមានសមាជិកចូលរួមច្រើនលាននាក់ប៉ុណ្ណាទេ មិនថាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាចូលទៅច្រើនទ្វីប ឬប្រទេសច្រើនប៉ុណ្ណាទេ មិនថាយើងមានភាសាផ្សេងៗច្រើនប៉ុណ្ណាទេ ជោគជ័យពិតនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងត្រូវបានវាស់វែងតាមកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់សមាជិកម្នាក់ ។ យើងត្រូវការកម្លាំងនៃការជឿស៊ប់ ដែលមាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់សិស្សស្មោះគ្រប់រូបរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
ទីបន្ទាល់នៃក្ដីសង្ឃឹមអំពីការប្រោសលោះ គឺជាអ្វីមួយ ដែលពុំអាចវាស់វែង និងរាប់បាន ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាប្រភពនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ ។
យើងព្យាយាមដើម្បីពង្រឹងដល់ទីបន្ទាល់របស់មនុស្ស ទាំងចាស់ ទាំងក្មេង ទាំងអ្នករៀបការរួច និងអ្នកនៅលីវ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវបង្រៀនដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់បុរស ស្ត្រី កុមារតូចៗ ជាអ្នកទាំងឡាយមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ ពណ៌សម្បុរ ទាំងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ ។ យើងត្រូវការអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីៗ និងអ្នកទាំងឡាយនៅក្នុងចំណោមកូនចៅនៃពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវរបស់យើង ។ យើងចាំបាច់ត្រូវឈោងទៅជួយអ្នកទាំងឡាយដែលវង្វេង ហើយជួយពួកគេឲ្យត្រឡប់មកហ្វូងវិញ ។ យើងត្រូវការប្រាជ្ញា ការយល់ដឹង និងកម្លាំងខាងវិញ្ញាញរបស់មនុស្សគ្រប់រូប ។ សមាជិកម្នាក់ៗនៃសាសនាចក្រនេះ ជាធាតុដ៏សំខាន់មួយនៃតួអង្គសាសនាចក្រ ។
« ត្បិតដូចជារូបកាយមួយមានអវយវៈជាច្រើន តែអវយវៈទាំងនោះ ទោះមានច្រើនក៏ពិត គង់តែរួមគ្នាមកជារូបតែមួយទេ នោះព្រះគ្រីស្ទក៏ដូច្នោះដែរ ។
« យើងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជចូលក្នុងរូបកាយតែមួយ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណតែមួយ ។ …
« រូបកាយមិនមែនសុទ្ធតែមានអវយវៈតែមួយទេ គឺមានច្រើនវិញ » ( កូរិនថូសទី1 12:12–14)។
សមាជិកម្នាក់បម្រើជាទីបន្ទាល់មួយអំពីជីវិត និងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងស្ថិតក្នុងសង្គ្រាមជាមួយនឹងកម្លាំងជាច្រើនរបស់មារសត្រូវ ហើយយើងត្រូវការគ្នាយើងម្នាក់ៗ គ្រប់រូប ដើម្បីយើងនឹងទទួលជោគជ័យនៅក្នុងកិច្ចការ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះដាក់ឲ្យយើងធ្វើ ។
អ្នកអាចគិតថា « តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះទៅ ? ខ្ញុំតែម្នាក់ឯងហ្នឹង » ។
ប្រាកដណាស់ យ៉ូសែបស៊្មីធ ធ្លាប់មានអារម្មណ៍ឯកោជាច្រើនដងដែរ ។ លោកបានធំឡើងទៅរកភាពអស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ លោកបានចាប់ផ្ដើម ជាក្មេងអាយុ 14 ឆ្នាំ ដែលមានសំណួរថា ៖ « តើខ្ញុំគួរចូលរួមក្នុងព្រះវិហារមួយណា ?» (សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ–ប្រវត្តិ 1:10) ។ ជំនឿ និងទីបន្ទាល់របស់យ៉ូសែប អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានរីកធំធាត់ ដូចគ្នាជំនឿ និងទីបន្ទាល់របស់យើងត្រូវតែរីកធំធាត់ដែរ « មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ឯណេះបន្ដិច ឯណោះបន្ដិច » ( នីហ្វៃទី2 28:30; សូមមើលផងដែរ គ&ស 128:21) ។ យ៉ូសែប បានលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ហើយរឿងដ៏អស្ចារ្យបានកើតឡើង ជាលទ្ធផលនៃការអធិស្ឋាននោះ និងការនិមិត្តដំបូង ។
ក្នុងនាមជាសាវកម្នាក់នៃសាវកដប់ពីរនាក់ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីអំពីព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់រស់ ។ ទ្រង់ជាព្រះប្រោសលោះ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ « តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ នោះមនុស្សលោកទាំងអស់អាចបានសង្គ្រោះ » (មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ 1:3) ។ ទ្រង់ជាអធិបតីលើសាសនាចក្រនេះ ។ ទ្រង់ពុំមែនជាមនុស្សចម្លែកចំពោះពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ឡើយ ។ នៅពេលយើងដើរទៅកាន់អនាគតកាលដោយទំនុកចិត្តដ៏មុតមាំ នោះព្រះវិញ្ញាណទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយយើង ។ ព្រះចេស្ដាទ្រង់ ដើម្បីប្រទានពរ និងដឹកនាំជីវិតនៃអ្នកទាំងឡាយដែលស្វែងរកសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីសុចរិត គ្មានទីបញ្ចប់នោះទេ ។ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីអំពីទ្រង់ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។