សូមជ្រើសរើសដោយភាពឆ្លាតវៃ
ដោយ អែលឌើរ ឡារី អេស ខាឆើរ
នៃពួកចិតសិបនាក់
សូមពិនិត្យមើលការជ្រើសរើសរបស់យើង ដោយសួរខ្លួនឯងថា «តើការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំត្រូវបានចាក់គ្រឹះដ៏រឹងមាំនៅលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរឬទេ?»
បងប្អូនប្រុសស្រី ការសម្រេចចិត្តដែលយើងធ្វើក្នុងជីវិតនេះ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់មាគ៌ានៃជីវិតដ៏អស់កល្បរបស់យើង។ មានទាំងកម្លាំងដែលមើលឃើញ និងមើលមិនឃើញ ដែលជះឥទ្ធិពលដល់ការជ្រើសរើសរបស់យើង។ ខ្ញុំបានរៀនពីរឿងដ៏សំខាន់ប្រមាណជាប្រាំឆ្នាំមុន តាមរបៀបដែលស្ទើរតែធ្វើឲ្យកើតមាននូវរឿងដ៏សោកសង្រេង។
យើងកំពុងធ្វើដំណើរជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភក្ដិនៅភាគខាងត្បូងប្រទេសអូម៉ង់។ យើងបានសម្រេចចិត្តសម្រាកនៅលើឆ្នេរសមុទ្រដែលជាប់នឹងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា។ បន្ទាប់ពីយើងទៅដល់ទីនោះមិនយូរប៉ុន្មាន កូនស្រីយើងអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ឈ្មោះ ណេលលី បានសុំខ្ញុំ ថាតើនាងអាចហែលទឹកទៅកន្លែងដែលនាងគិតថាជាកោះខ្សាច់តូចមួយបានដែរឬទេ។ ដោយឃើញរលកទឹកខ្លាំងពេក ខ្ញុំបានប្រាប់នាងថា ខ្ញុំនឹងហែលទៅមុន ដោយគិតថានៅទីនោះអាចនឹងមានចរន្តទឹកហូរដែលគ្រោះថ្នាក់។
ក្រោយពីហែលទឹកបានមួយសន្ទុះមក ខ្ញុំបានស្រែកសួរភរិយាខ្ញុំ ថាតើខ្ញុំហែលជិតដល់កោះខ្សាច់តូចនោះហើយឬនៅ? គាត់បានតបថា «បងហែលហួសវាឆ្ងាយហើយ»។ ដោយមិនបានដឹងខ្លួន ខ្ញុំបានជាប់នៅក្នុងចរន្តទឹកហូរដែលនៅឆ្ងាយពីមាត់ឆ្នេរ1 ហើយត្រូវបានទាញហើយទាញទៀតឲ្យចូលទៅក្នុងសមុទ្រ។
ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើដូចម្ដេចនោះទេ។ រឿងតែមួយគត់ដែលខ្ញុំគិតឃើញគឺបែរខ្លួនហែលត្រឡប់ទៅមាត់ឆ្នេរវិញ។ នោះគឺជារឿងខុសដែលត្រូវធ្វើ។ ខ្ញុំបានអស់សង្ឃឹម។ កម្លាំងទឹកដ៏ខ្លាំងបានទាញខ្ញុំកាន់តែឆ្ងាយចូលទៅក្នុងសមុទ្រ។ រឿងដែលកាន់តែអាក្រក់ទៅទៀតនោះ គឺភរិយាខ្ញុំ បានមកតាមខ្ញុំ ដោយសារតែទុកចិត្តលើខ្ញុំ។
បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំមិនរួចជីវិតទេ ហើយថាខ្ញុំបានធ្វើឲ្យភរិយាខ្ញុំស្លាប់ដែរ ដោយសារតែការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ក្រោយពីខិតខំយ៉ាងខ្លាំង និងអ្វីដែលខ្ញុំជឿថាជាជំនួយពីសួគ៌ា នោះជើងខ្ញុំបានប៉ះបាតខ្សាច់ ហើយបានអាចដើរដោយសុវត្ថិភាពត្រឡប់ទៅមិត្តភក្ដិ និងកូនស្រីយើងវិញ។
មានចរន្តទឹកជាច្រើននៅក្នុងជីវិតលើផែនដីនេះ—ខ្លះមានសុវត្ថិភាព ហើយខ្លះទៀតគ្រោះថ្នាក់។ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា មានកម្លាំងដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងជីវិតយើង ដូចជាចរន្តទឹកសមុទ្រ ដែលមើលមិនឃើញដូច្នោះដែរ។2 កម្លាំងទាំងនេះមានពិត។ យើងមិនគួរព្រងើយកន្តើយនឹងវាឡើយ។
ខ្ញុំសូមប្រាប់បងប្អូនពីចរន្តទឹកមួយទៀត ជាចរន្តទឹកដ៏ទេវភាព ដែលបានក្លាយជាពរជ័យមួយដ៏អស្ចារ្យក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ខ្ញុំគឺជាអ្នកប្រែចិត្តជឿចូលសាសនាចក្រ។ ពីមុនខ្ញុំប្រែចិត្តជឿ បំណងប្រាថ្នាធំបំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំគឺការជិះស្គីចុះពីលើភ្នំ ហើយខ្ញុំបានផ្លាស់ទៅអឺរ៉ុបក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាពីវិទ្យាល័យ ដើម្បីបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នានោះ។ បន្ទាប់ពីប៉ុន្មានខែក្រោយមកនៃជីវិតដែលទំនងដូចជាជីវិតដ៏ល្អបំផុតនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំគួរចាកចេញពីទីនោះ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំមិនបានយល់ពីប្រភពនៃអារម្មណ៍នោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំជ្រើសធ្វើតាមវា។ ខ្ញុំបានមកនៅទីក្រុង ប្រូវ៉ូ រដ្ឋ យូថាហ៍ ដោយមានមិត្តភក្ដិល្អៗពីរបីនាក់ ជាអ្នកដែលកាន់សាសនាផ្សេងពីគ្នាដូចរូបខ្ញុំដែរ។
កាលនៅទីក្រុង ប្រូវ៉ូ ខ្ញុំបានជួបមនុស្សដែលរស់នៅខុសប្លែកពីខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ចង់ស្និទ្ធស្នាលនឹងពួកគេ ដោយមិនដឹងថាហេតុអ្វីនោះឡើយ។ ដំបូង ខ្ញុំបានបដិសេធអារម្មណ៍នេះ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំបានរកឃើញសេចក្ដីសុខសាន្ត និងការលួងលោមចិត្តដែលខ្ញុំពុំធ្លាប់មានពីមុនមក។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមឱបក្រសោបនឹងចរន្តទឹកថ្មី—ជាចរន្តទឹកមួយដែលនាំមកដល់ខ្ញុំនូវការយល់ដឹងពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។
ខ្ញុំបានជ្រមុជទឹកជាមួយមិត្តភក្ដិខ្ញុំក្នុងឆ្នាំ 1972។ ចរន្តទឹកថ្មីដែលខ្ញុំជ្រើសដើរតាមនេះ ដែលជាដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានផ្ដល់ទិសដៅ និងអត្ថន័យដល់ជីវិតខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ វាពុំមែនគ្មានឧបសគ្គនោះទេ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺជារឿងថ្មីចំពោះខ្ញុំ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាវង្វេង ហើយភ័ន្តច្រឡំ។ សំណួរ និង ការសាកល្បងនានាត្រូវបានបង្កើតឡើងពីសំណាក់មិត្តភក្ដិ និងក្រុមគ្រួសារ។
ខ្ញុំត្រូវធ្វើការជ្រើសរើសមួយ។ សំណួរមួយចំនួនរបស់ពួកគេបានបង្កើតភាពសង្ស័យ និងភាពមិនច្បាស់លាស់។ ការជ្រើសរើសនោះគឺជារឿងមួយដ៏សំខាន់។ តើខ្ញុំងាកទៅរកចម្លើយពីណាបាន? មានមនុស្សជាច្រើនដែលចង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំជឿថា មាគ៌ារបស់ខ្ញុំគឺខុស—«ចរន្តទឹកដែលហូរឆ្ងាយពីឆ្នេរ» ចង់អូសទាញខ្ញុំឲ្យចេញឆ្ងាយពីចរន្តទឹកដ៏សុខសាន្តដែលបានក្លាយជាប្រភពដ៏អស្ចារ្យមួយនៃសុភមង្គល។ ខ្ញុំបានរៀនយ៉ាងច្បាស់ពីគោលការណ៍នោះថាមាន «ការផ្ទុយចំពោះរឿងសព្វសារពើ» និងកត្តាដ៏សំខាន់នៃការធ្វើដោយខ្លួនឯង ហើយមិនបោះបង់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ខ្ញុំឲ្យទៅអ្នកដទៃឡើយ។3
ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា «ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំចង់ងាកចេញពីអ្វីដែលបាននាំមកនូវការលួងលោមចិត្តដ៏ធំធេងទៅវិញ?» ដូចជាព្រះអម្ចាស់បានរំឭកដល់ អូលីវើរ ខៅឌើរី ថា «តើយើងពុំបាននិយាយដោយភាពសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់អ្នកអំពីការណ៍នោះទេឬអី?»4 បទពិសោធន៍ខ្ញុំគឺស្រដៀងគ្នានេះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំងាកទៅរកព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រះគម្ពីរ និង មិត្តភក្ដិដែលខ្ញុំទុកចិត្ត ដោយមានការតាំងចិត្តខ្លាំងជាងមុន។
ប៉ុន្តែនៅតែមានសំណួរជាច្រើនដែលខ្ញុំមិនអាចឆ្លើយបាន។ តើខ្ញុំអាចដឹងពីភាពមិនច្បាស់លាស់ដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើងនោះបានតាមរបៀបណា? ខ្ញុំបានជ្រើសរើសទុកវាមួយអន្លើសិន ដោយទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងបើកសម្ដែងគ្រប់រឿងទាំងអស់ស្របតាមកាលវេលាទ្រង់ ជាជាងបណ្ដោយឲ្យវាបំផ្លាញសេចក្ដីសុខសាន្ត និងសុភមង្គលដែលកើតមានក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរកឃើញភាពសុខសាន្តក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ព្យាការី យ៉ូសែប ថា៖ «មើលចុះ អ្នករាល់គ្នាជាកូនក្មេងតូចៗ ហើយអ្នករាល់គ្នាពុំអាចទ្រាំគ្រប់ទាំងអស់បានទេ នៅពេលឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែចំរើនឡើងក្នុងព្រះគុណ និងក្នុងការចេះដឹងអំពីសេចក្ដីពិត»។5 ខ្ញុំបានជ្រើសមិនបោះបង់អ្វីដែលខ្ញុំបានដឹងថាជារឿងពិត ដើម្បីដើរតាមចរន្តទឹកដែលមិនស្គាល់ ហើយមានការសង្ស័យ—ដែលជា «ជាចរន្តទឹកដែលហូរឆ្ងាយពីឆ្នេរ» ឡើយ។ ខ្ញុំបានរៀន ដូចដែល អិន អេលឌិន ថេនណើរ បានថ្លែងថា «តើវាជាការឆ្លាត ឬប្រសើរប៉ុណ្ណាទៅសម្រាប់មនុស្ស ដើម្បីទទួលយកសេចក្ដីពិតដ៏សាមញ្ញនៃដំណឹងល្អ...ហើយទទួលយកដោយសេចក្ដីជំនឿចំពោះរឿងទាំងឡាយដែលខ្លួន...មិនអាចយល់បាននោះ»។6
តើការណ៍នេះមានន័យថាវាមិនចាំបាច់ត្រូវការភាពស្មោះត្រង់ទេឬអី? សូមសួរដល់ក្មេងប្រុសដែលបានស្វែងរកនូវជម្រកនៅក្នុងព្រៃពិសិដ្ឋ ដើម្បីដឹងថាតើសាសនាចក្រមួយណាដែលគាត់គួរចូលរួម។ សូមកាន់ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញានៅក្នុងដៃបងប្អូន ហើយដឹងថា ភាគច្រើននៃអ្វីដែលបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងកំណត់ត្រាដ៏បំផុសគំនិតនេះ ជាលទ្ធផលនៃការស្វែងរកសេចក្ដីពិតដោយរាបសា។ កាលយ៉ូសែបបានដឹងថា «បើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញាមានតែសូមដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសទ្ធា...នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យ»។7 ដោយការសួរសំណួរដោយស្មោះ ហើយស្វែងរកចម្លើយដ៏ទេវភាព យើងរៀន «មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ»8 រហូតដល់យើងមានចំណេះដឹង និងប្រាជ្ញាច្រើន។
យើងមិនត្រូវសួរថា «តើសេចក្ដីជំនឿយើងអនុញ្ញាតឲ្យយើងសួរសំណួរស្មោះត្រង់បានដែរឬទេ?» ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវសួរថា «តើខ្ញុំត្រូវងាកទៅទីណា ពេលមានសំណួរចោទសួរឡើងនោះ?» «តើខ្ញុំនឹងឈ្លាសវៃគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលខ្ញុំដឹងថាជារឿងពិតដែរឬទេ ទោះជាខ្ញុំអាចមានសំណួរមួយចំនួនយ៉ាងណាក្ដី?» ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា មានប្រភពដ៏ទេវភាពមួយ—ជាអង្គដែលជ្រាបពីកិច្ចការទាំងអស់—តាំងពីដើមរហូតដល់ចប់។ រឿងទាំងអស់ត្រូវបានបង្ហាញនៅចំពោះទ្រង់។9 ព្រះគម្ពីរថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទ្រង់ «មិនយាងលើផ្លូវវៀចវាងឡើយ...ឬក៏ទ្រង់បែរចេញពីអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលដែរ»។10
ក្នុងដំណើរនៃជីវិតនេះ យើងមិនត្រូវគិតថា ការជ្រើសរើសរបស់យើងជះឥទ្ធិពលមកលើតែយើងម្នាក់នោះឡើយ។ ថ្មីៗនេះ មានយុវជនម្នាក់បានមកលេងផ្ទះខ្ញុំ។ គាត់ជាក្មេងល្អ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គាត់មិនបានចូលរួមពេញលេញក្នុងសកម្មភាពសាសនាចក្រឡើយ។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានធំដឹងក្ដីឡើងនៅក្នុងផ្ទះដែលមានដំណឹងល្អ រហូតដល់ឪពុកគាត់បានក្បត់ចិត្តម្ដាយគាត់ ដោយសារតែការលែងលះរបស់ឪពុកម្ដាយខ្លួននោះហើយ ទើបបណ្ដាលឲ្យបងប្អូនគាត់មានចិត្តសង្ស័យចំពោះសាសនាចក្រ ហើយឃ្លាតទៅឆ្ងាយ។ ខ្ញុំមានចិត្តក្ដុកក្ដួល ពេលខ្ញុំនិយាយជាមួយយុវជនរូបនោះដែលសព្វថ្ងៃនេះជាឪពុកវ័យក្មេងមួយរូប ដែលរងឥទ្ធិពលពីការជ្រើសរើសរបស់ឪពុកខ្លួន ដោយបានចិញ្ចឹមបីបាច់កូននៅក្រៅពរជ័យនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។
ខ្ញុំស្គាល់បុរសម្នាក់ទៀត ដែលធ្លាប់ជាសមាជិកសាសនាចក្រដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ គាត់មានចម្ងល់ពីគោលលទ្ធិជាក់លាក់មួយ។ គាត់បានជ្រើសរើសពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើធនធានខាងលោកិយសម្រាប់ការដឹកនាំ ជាជាងទូលសូមចម្លើយពីព្រះវរបិតាសួគ៌។ គាត់បង្វែរដួងចិត្តទៅរកផ្លូវខុស កាលគាត់បានស្វែងរកអ្វីដែលទំនងជាកិត្តិយសនៃមនុស្សលោក។ ភាពឆ្មើងឆ្មៃរបស់គាត់បានធ្វើឲ្យមានភាពរីករាយ យ៉ាងហោចតែមួយរយៈ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវបានកាត់ចេញពីព្រះចេស្ដានៃស្ថានសួគ៌។11 គាត់បានបាត់បង់ទីបន្ទាល់ ហើយគាត់បាននាំយកទៅជាមួយនូវសមាជិកគ្រួសារជាច្រើន ជាជាងស្វែងរកសេចក្ដីពិត។
បុរសទាំងពីរនាក់នេះបានជាប់ផុងនៅក្នុងចរន្តទឹកដែលមើលមិនឃើញ ហើយបាននាំមនុស្សជាច្រើនទៅជាមួយពួកគេ។
ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំគិតពី ឡារូ និង ល្វីស មិល្លើរ ជាឪពុកម្ដាយភរិយាខ្ញុំ ទោះជាពួកគាត់គ្មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនក្ដី ក៏ពួកគាត់មិនគ្រាន់តែជ្រើសរើសដើម្បីបង្រៀនគោលលទ្ធិដ៏បរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញដល់កូនចៅពួកគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានបង្រៀនពួកគេឲ្យរស់នៅតាមដំណឹងល្អពេញមួយជីវិតពួកគេទៀតផង។ ដោយការធ្វើដូច្នេះ ពួកគាត់បានឲ្យពរដល់កូនចៅពួកគាត់ ជាមួយនឹងផលផ្លែនៃដំណឹងល្អ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃជីវិតអស់កល្ប។
ពួកគាត់បានបង្កើតគំរូនៅក្នុងផ្ទះនៃការគោរពដល់បព្វជិតភាព មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងភាពសុខដុមដ៏ច្រើន និងទីកន្លែងដែលគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អបានដឹកនាំជីវិតពួកគាត់។ ល្វីស និង ឡារូ បានបង្ហាញរួមគ្នាពីអត្ថន័យនៃការរស់នៅក្នុងជីវិតដែលស្របតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ កូនចៅពួកគាត់អាចឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាតើចរន្តជីវិតមួយណាដែលនឹងនាំមកនូវភាពសុខសាន្ត និង សុភមង្គល។ ហើយពួកគេបានជ្រើសធ្វើតាម។ ដូចជាប្រធាន ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា «បើយើងអាចបង្កើត… ចរន្តទឹកដ៏រឹងមាំមួយឲ្យហូរឆ្ពោះទៅគោលការណ៍នៃជីវិតសុចរិតរបស់យើង យើង និងកូនចៅយើងអាចហែលឆ្ពោះទៅមុខបាន ទោះជាមានខ្យល់នៃទុក្ខលំបាក ការខកចិត្ត [និង] ការល្បួងយ៉ាងណាក្ដី»។12
តើការជ្រើសរើសរបស់យើងសំខាន់ដែរឬទេ? តើវាជះឥទ្ធិពលមកលើតែយើងម្នាក់ឯងមែនទេ? តើយើងធ្លាប់ដាក់មាគ៌ាយើងនៅក្នុងចរន្តទឹកដ៏អស់កល្បនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញដែរឬទេ?
ម្ដងម្កាល ខ្ញុំនឹកឃើញពីរូបភាពមួយដែលដក់ជាប់ក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ។ បើនៅថ្ងៃនោះក្នុងខែកញ្ញា កាលកំពុងសម្រាកលើមាត់សមុទ្រនៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ខ្ញុំបាននិយាយទៅកូនស្រីខ្ញុំ នេលលី ថា «កូនអាចទៅបាន។ ហែលទៅកោះខ្សាច់តូចនោះចុះ»។ ឬចុះបើនាងបានហែលតាមខ្ញុំ ហើយមិនអាចហែលត្រឡប់មកវិញបាននោះ? ចុះបើខ្ញុំត្រូវរស់នៅក្នុងជីវិតដោយដឹងថា គំរូខ្ញុំបានធ្វើឲ្យគាត់ត្រូវបានចរន្តទឹកទាញចូលទៅកណ្ដាលសមុទ្រ ហើយមិនអាចត្រឡប់មកវិញបាននោះ?
តើមាគ៌ាដែលយើងជ្រើសរើសធ្វើតាមមានសារៈសំខាន់ដែរឬទេ? តើគំរូយើងសំខាន់ដែរឬទេ?
ព្រះវរបិតាសួគ៌បានប្រទានពរឲ្យយើងនូវអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីដឹកនាំការជ្រើសរើសយើង។ ទ្រង់បានសន្យាថានឹងប្រទានឲ្យយើងនូវការបំផុសគំនិត និង វិវរណៈ ដរាបណាយើងរស់នៅដោយសក្ដិសមដើម្បីទទួលបានពរជ័យទាំងនេះ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យទាញយកប្រយោជន៍នៃអំណោយទានដ៏ទេវភាពនេះ ហើយពិចារណាឡើងវិញពីការជ្រើសរើសរបស់យើង ដោយសួរខ្លួនឯងថា «តើការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំត្រូវបានចាក់គ្រឹះដ៏រឹងមាំនៅលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរឬទេ?» ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យធ្វើការកែតម្រូវដ៏ចាំបាច់ ទោះតូច ឬធំក្ដី ដើម្បីបានពរជ័យដ៏អស់កល្បនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់បងប្អូន និងមនុស្សដែលបងប្អូនស្រឡាញ់។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះយើង ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា សេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើជាមួយនឹងទ្រង់មានភាពពិសិដ្ឋ ហើយបរិសុទ្ធ។ យើងមិនត្រូវឲ្យតម្លៃរឿងដ៏ពិសិដ្ឋឲ្យទាបពេកនោះទេ។13 សូមឲ្យយើងបន្តមានភាពស្មោះត្រង់ជានិច្ច ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន។