ចូរនៅលើទូក ហើយតោងឲ្យជាប់!
ដោយអែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ
ក្នុងកូរ៉ូមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
បើយើងបន្តផ្តោតលើព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងទទួលបានពរជ័យមួយដែលគ្មានអ្វីមកប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ ។
ថ្មីៗនេះ មិត្តខ្ញុំម្នាក់បាននាំកូនប្រុសគាត់ជិះទូកតាមទន្លេ ខូឡូរ៉ាដូ ឆ្លងកាត់អន្លង់ទឹកជ្រៅ នៅទិសអាគ្នេយ៍នៃរដ្ឋយូថាហ៍ ។ អន្លង់ទឹកជ្រៅនោះល្បីឈ្មោះណាស់ ដោយសារតែមានចរន្តទឹកហូរយ៉ាងខ្លាំងប្រវែង 23 គ.ម. ដែលអាចធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់បាន ។
ក្នុងការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ដំណើររបស់ពួកគេ ពួកគេបានមើលនៅក្នុងគេហទំព័រផ្នែកសេវាកម្មរបស់សួនជាតិយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដែលមាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗអំពីការរៀបចំខ្លួន និងគ្រោះថ្នាក់ទូទៅដែលមើលមិនឃើញ ។
នៅពេលចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរនោះ មានអ្នកនាំផ្លូវតាមដងទន្លេដ៏ជំនាញម្នាក់បានប្រាប់ពីសេចក្ដីណែនាំសុវត្ថិភាពសំខាន់ៗ ដោយគូសបញ្ជាក់ពីច្បាប់សំខាន់បីយ៉ាងដែលជួយក្រុមនោះឲ្យធ្វើដំណើរដោយមានសុវត្ថិភាពនៅកន្លែងដែលទឹកហូរខ្លាំងនោះ ។ «ច្បាប់ទីមួយ ៖ ចូរនៅលើទូក! ច្បាប់ទីពីរ ៖ ត្រូវពាក់អាវពោងជានិច្ច! ច្បាប់ទីបី ៖ ត្រូវយកដៃទាំងពីរតោងទូកឲ្យជាប់»! រួចគាត់បានប្រាប់ម្ដងទៀត ដោយគូសបញ្ជាក់នូវរឿងដ៏សំខាន់បំផុតថា «សំខាន់បំផុត ត្រូវចងចាំច្បាប់ទីមួយ ៖ ចូរនៅលើទូក»!
ការផ្សងព្រេងនេះបានរំឭកខ្ញុំពីដំណើររបស់យើងក្នុងជីវិតនេះថា៖ យើងភាគច្រើន បានជួបភាពសុខសាន្តនៅក្នុងជីវិត ហើយមានទុក្ខលំបាកតែបន្តិចបន្តួច ។ ពេលខ្លះ យើងជួបគ្រាលំបាកដែលប្រៀបបាននឹងការជិះទូកឆ្លងកាត់អន្លង់ទឹកជ្រៅដែលមានទឹកហូរយ៉ាងខ្លាំងប្រវែង 23 គ.ម. នោះដែរ—ជាឧបសគ្គដែលអាចមានទាំងបញ្ហាខាងរូបកាយ និងបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត សេចក្ដីស្លាប់នៃមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ការរលាយបាត់នៃក្ដីស្រម៉ៃ និងក្ដីសង្ឃឹម និង—ចំពោះមនុស្សមួយចំនួន—អាចមានទាំងវិបិត្តនៃសេចក្ដីជំនឿផងដែរ ពេលជួបនឹងបញ្ហា សំណួរ និងភាពសង្ស័យនៃជីវិត។
ដោយសេចក្ដីមេត្តារបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានជំនួយ រួមមាន ទូក សម្ភារដែលចាំបាច់ដូចជា អាវពោង និងពួកអ្នកនាំផ្លូវដ៏ជំនាញ ជាអ្នកដែលប្រាប់ផ្លូវ និងការណែនាំពីសុវត្ថិភាព ដើម្បីជួយយើងធ្វើដំណើរនៅលើទន្លេនៃជីវិតឆ្ពោះទៅរកទិសដៅចុងបំផុតរបស់យើង ។
ចូរយើងគិតពីច្បាប់ទីមួយ ៖ ចូរនៅលើទូក!
ជាទូទៅ ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានប្រើពាក្យ «នាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូន» ជាពាក្យប្រៀបធៀបនឹងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ។
គ្រាមួយ លោកបានថ្លែងថា ៖ «យើងកំពុងស្ថិតនៅកណ្ដាលមហាសមុទ្រ ។ មានព្យុះមួយបានបក់មក ហើយកាលពួកកម្មករបានពោលថា នាវានេះខំប្រឹងខ្លាំងណាស់ ។ មានម្នាក់បានតបថា ‹ខ្ញុំមិននៅជិះលើវាទេ ខ្ញុំមិនជឿថា នេះជា «នាវាស៊ីយ៉ូន» ឡើយ› ។ ‹ប៉ុន្តែយើងកំពុងស្ថិតនៅកណ្ដាលមហាសមុទ្រ› ។ ‹ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ ខ្ញុំមិននៅលើនេះទៀតឡើយ› ។ គាត់បានដោះអាវចេញ ហើយបានលោតចេញពីនាវានោះទៅ ។ តើគាត់នឹងលង់ទឹកដែរឬទេ? ប្រាកដណាស់ ។ វាដូចគ្នានឹងជនដែលចាកចេញពីសាសនាចក្រនេះដែរ ។ វាជា ‹នាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូន› ចូរយើងបន្តជិះលើវា» ។1
មានគ្រាមួយទៀត ប្រធាន យ៉ង់ បានថ្លែងថា លោកក៏ព្រួយបារម្ភចំពោះមនុស្សវង្វេងផ្លូវ ពេលពួកគេកំពុងមានពរ—កាលជីវិតមានភាពសុខសាន្តថា ៖ «វាមានអាកាសធាតុស្ងប់ កាលនាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូនបើកកាត់ខ្យល់ដ៏រំភើយ [ហើយ] កាលមនុស្សទាំងអស់បានឡើងលើនាវានោះអស់ហើយ មានបងប្អូនប្រុសមួយចំនួនចង់នាំគ្នាជិះទូកតូចៗ ដើម្បីទៅ ...ហែលទឹក ហើយមានខ្លះបានលេចទៅក្នុងទឹក ខ្លះបានអណ្ដែតទៅឆ្ងាយ ហើយខ្លះទៀតបានត្រឡប់មកនាវាវិញ ។ ចូរយើងបន្តនៅលើនាវាដ៏ចំណាស់នោះ ហើយវានឹងនាំយើងទៅកាន់ទីជម្រក [ដោយសុវត្ថិភាព] បងប្អូនមិនត្រូវខ្វល់ខ្វាយឡើយ» ។2
ហើយជាចុងក្រោយ ប្រធាន យ៉ង់ បានរំឭកពួកបរិសុទ្ធថា ៖ « យើងស្ថិតនៅលើនាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូន ។ ...[ព្រះ] គង់នៅឯដៃចង្កូតនាវា ហើយទ្រង់នឹងគង់នៅទីនោះ ។ ...ស្រួលទាំងអស់ ។ សូមច្រៀងបទហាលេលូយ៉ា ត្បិតព្រះអម្ចាស់គង់នៅទីនេះ ។ ទ្រង់បង្គាប់ ដឹកនាំ ហើយប្រាប់ទិស ។ បើមនុស្សជឿជាក់ទាំងស្រុងទៅលើព្រះរបស់ខ្លួន មិនបោះបង់សេចក្ដីសញ្ញា ឬព្រះរបស់ខ្លួនទេនោះ ទ្រង់នឹងដឹកនាំយើងឲ្យដើរលើផ្លូវត្រូវ » ។3
ដោយមាននូវឧបសគ្គដូចដែលយើងជួបសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងបន្តនៅលើនាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូនបានដោយរបៀបណា ?
នេះជារបៀប ។ យើងត្រូវប្រែចិត្តជឿជាបន្តបន្ទាប់ ដោយបង្កើនសេចក្ដីជំនឿយើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងភាពស្មោះត្រង់របស់យើងចំពោះដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិត—ពុំមែនតែម្ដងទេ ប៉ុន្តែជាដរាបទៅ ។ អាលម៉ា បានសួរថា «ហើយឥឡួវនេះមើលចុះ ឱបងប្អូនទំាងឡាយរបស់ខ្ញុំអើយ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា បើសិនជា អ្នករាល់គ្នាបានស្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងដួងចិត្តអ្នក ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាចាប់អារម្មណ៍ចង់ច្រៀងនូវចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលប្រោសលោះ ខ្ញុំសូមសួរថា តើអ្នករាល់គ្នាអាចចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងនេះ ឥឡូវនេះទេ? »4
ពួកអ្នកនាំផ្លូវតាមទន្លេដ៏ជំនាញសព្វថ្ងៃនេះ អាចប្រៀបបានទៅនឹងពួកសាវក និង ពួកព្យាការីក្នុងសាសនាចក្រនេះ ព្រមទាំងថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាព និងអង្គការជំនួយក្នុងមូលដ្ឋានផងដែរ ។ ពួកលោកជួយយើងឲ្យទៅដល់ទិសដៅចុងក្រោយរបស់យើងដោយសុវត្ថិភាព ។
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានថ្លែងនៅឯសិក្ខាសាលាសម្រាប់ប្រធានបេសកកម្មថ្មី ហើយបានទូន្មានថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនេះថា ៖
«សូមជួយពួកអ្នកផ្សាយសាសនាឲ្យផ្ដោតលើការបង្រៀនរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ ...យើងនឹងមិន ហើយ...នឹងមិនអាចដឹកនាំ [បងប្អូន] ឲ្យវង្វេងឡើយ ។
«ហើយកាលបងប្អូនបង្រៀនពួកអ្នកផ្សាយសាសនាឲ្យផ្ដោតលើការបង្រៀនរបស់យើង សូមបង្រៀនពួកគេ កុំឲ្យធ្វើតាមជនដែលគិតថាខ្លួនឯងដឹងច្រើនពីការគ្រប់គ្រងកិច្ចការសាសនាចក្រនេះជាង...ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ» ធ្វើតាមរយៈថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពដែលមានកូនសោធ្វើជាអធិបតីនោះឡើយ ។
«ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញក្នុងការបម្រើរបស់ខ្ញុំថា ជនដែលវង្វេង [ហើយ] ភ័ន្តច្រឡំ គឺជាជនដែលជានិច្ចកាល ...ភ្លេចខ្លួនថា ពេលគណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ថ្លែងឡើងក្នុងសំឡេងតែមួយ នោះវាគឺជាសំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់សម្រាប់គ្រានោះ ។ ព្រះអម្ចាស់រំឭកយើងថា ‹ ទោះដោយជាសំឡេងរបស់យើងផ្ទាល់ ឬ ក៏ដោយសំឡេងនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់យើងក្តី គឺដូចតែគ្នា› [ គ. និង ស. 1:38]»។5
ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានចាកចេញពីនាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូន—ពួកគេបានវង្វេង ពួកគេក្បត់សាសនា ។ ជាអកុសល ពួកគេជួបនឹងផលវិបាកដោយចៃដន្យរយៈពេលខ្លី ហើយអាចនឹងមានរយៈពេលវែង ពុំមែនតែខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដល់គ្រួសារផងដែរ ។
ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រក្នុងមូលដ្ឋាន ប្រៀបដូចជាអ្នកនាំផ្លូវតាមទន្លេដ៏ជំនាញដែរ ពួកលោកត្រូវបានបង្រៀនដោយបទពិសោធន៍ជីវិត បានហ្វឹកហ្វឺន និង បង្ហាត់បង្រៀនដោយពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំផ្សេងទៀតក្នុងសាសនាចក្រ ហើយសំខាន់បំផុតត្រូវបានបង្រៀនដោយព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់ផងដែរ ។
ក្នុងឆ្នាំនេះ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានថ្លែងទៅកាន់ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យនៃសាសនាចក្រនៅឯការចាក់ផ្សាយការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន ស៊ី.អ៊ី.អេស សម្រាប់ខែ ឧសភា ។ ខ្ញុំបានថ្លែងថា ៖
«ខ្ញុំឮថា អ្នកខ្លះគិតថាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្ររស់ ‹ដាច់ពីគេឯង› ។ អ្វីដែលគេភ្លេចនោះគឺថា យើងគឺជាបុរស និង ស្ត្រីមានបទពិសោធន៍ច្រើន ហើយយើងរស់នៅទីកន្លែងជាច្រើន ហើយធ្វើការជាមួយមនុស្សមានសាវតាខុសៗគ្នា ។ ការចាត់តាំងរបស់យើងសព្វថ្ងៃ នាំឲ្យយើងធ្វើដំណើរពេញពិភពលោក ទៅជួបនឹងថ្នាក់ដឹកនាំនយោបាយ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនា អាជីវកម្ម និង សប្បុរសធម៌ពេញពិភពលោក ។ ទោះជាយើងធ្លាប់បានទស្សនាសេតវិមាននៅទីក្រុង វ៉ាស៊ីនតោន ឌី.ស៊ី និង ថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេស [និង សាសនា] នានាលើសាកលលោកក្ដី ក៏យើងធ្លាប់បានចុះសួរសុខទុក្ខដល់ [គ្រួសារ និង មនុស្ស] ដែលខ្សត់ខ្សោយបំផុត នៅលើផែនដីផងដែរ ... ។
«ពេលអ្នកគិតឲ្យបានច្បាស់ពីជីវិត និង ការបម្រើរបស់យើង អ្នកនឹងយល់ស្របថា យើងជួបប្រទះ ហើយដកពិសោធន៍លើផែនដីតាមរបៀបដែលមនុស្សខ្លះពុំមាន ។ អ្នកនឹងទទួលស្គាល់ថា យើងពុំរស់ ‹ដាច់ពីគេឯង› ជាងមនុស្សភាគច្រើនឡើយ ។ …
«...មានអ្វីមួយ ស្ដីពីប្រាជ្ញាផ្ទាល់ខ្លួន និង ប្រាជ្ញារួមគ្នារវាង [ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ] ដែលនឹងផ្ដល់ការលួងលោមចិត្តខ្លះៗ ។ យើងបានដកពិសោធន៍ហើយ រួមទាំងមានលទ្ធផលពីច្បាប់សាធារណៈ និង គោលនយោបាយ ការខកចិត្តផ្សេងៗគ្នា និង សោកនាដកម្ម និង មរណៈភាពក្នុងគ្រួសារយើង ។ យើងយល់ពីអ្វីដែលកើតឡើងក្នុងជីវិត» ។6
រួមជាមួយនឹងច្បាប់ទីមួយ ដូចដែលខ្ញុំធ្លាប់ប្រើវា សូមចាំពីច្បាប់ទីពីរ និងទីបី គឺថា ៖ ត្រូវពាក់អាវពោងជានិច្ច ហើយត្រូវយកដៃទាំងពីរតោងទូកឲ្យជាប់ ។ បន្ទូលរបស់ព្រះមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និង ការបង្រៀនរបស់ពួកសាវក និង ពួកព្យាការី។ បន្ទូលទាំងនេះផ្ដល់ការទូន្មាន និងការណែនាំដល់យើង ដែលប្រៀបដូចជាអាវពោងខាងវិញ្ញាណ ហើយនឹងជួយយើងដឹងពីរបៀបយកដៃទាំងពីរតោង ទូកឲ្យជាប់ ពេលយើងធ្វើតាម ។
យើងត្រូវធ្វើដូចជាពួកបុត្រារបស់ម៉ូសាយ ដែល «បានមាំមួននៅក្នុងការស្គាល់ពីសេចក្ដីពិត» ។ យើងអាចក្លាយជាបុរស និងស្ត្រី «ដែលមានយោបល់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ» បាន ។ ការណ៍នេះអាចសម្រេចទៅបាន ដោយ «[ការ] ព្យាយាមពិចារណាមើលបទគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យ [យើង] អាចស្គាល់ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ» ប៉ុណ្ណោះ ។7
ពេលពិចារណាមើលបទគម្ពីរ និងប្រសាសន៍ពួកសាវក និងពួកព្យាការីទាំងបុរាណ និងសម័យបច្ចុប្បន្ន នោះយើងគួរផ្ដោតលើការសិក្សា ការរស់នៅ និង ការស្រឡាញ់គោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ។
បន្ថែមពីលើការអភិវឌ្ឍទម្លាប់នៃការអានព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន យើងត្រូវធ្វើដូចជាពួកបុត្រារបស់ម៉ូសាយ ហើយប្រគល់ខ្លួនក្នុង «ការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារជាច្រើន» ។8
វាហាក់ដូចជារឿងទាំងនេះដែលជារឿងមិនងាយនឹងវាស់វែងបាន គឺជារឿងដ៏សំខាន់បំផុត ។ សូមបន្តផ្ដោតលើរឿងដ៏សាមញ្ញទាំងនេះ ហើយចៀសឲ្យឆ្ងាយពីការរំខាន ។
ដូចដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់មនុស្សដែលមិនបាននៅជិះលើទូកនោះ ហើយមិនបានតោងដោយដៃទាំងពីរ ក្នុងគ្រានៃការសាកល្បង និងឧបសគ្គ ឬជនមិនបាននៅជិះលើទូកនោះ ក្នុងគ្រានៃភាពស្ងប់ស្ងាត់ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា ពួកគេភាគច្រើនបានបាត់ការផ្ដោតលើសេចក្ដីពិតដ៏រឹងមាំនៃដំណឹងល្អ—ជាហេតុផលដែលពួកគេបានចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រតាំងពីដំបូង ជាហេតុផលដែលពួកគេបានបន្តតាំងចិត្តទាំងស្រុង ហើយសកម្មនៅក្នុងការរស់នៅតាមបទដ្ឋានដំណឹងល្អ ហើយឲ្យពរដល់អ្នកដទៃតាមរយៈការបម្រើដ៏បរិសុទ្ធប្រកបដោយការលះបង់ខ្ពស់ និងរបៀបដែលសាសនាចក្រធ្លាប់ជា «កន្លែងមួយនៃការចិញ្ចឹមបីបាច់ និងការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ» ក្នុងជីវិតពួកគេ ។9
យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់នេះថា ៖ « គោលការណ៍ដ៏សំខាន់នៃសាសនាចក្ររបស់យើង [គឺជា] ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក និង ពួកព្យាការី អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាទ្រង់បានសុគត ត្រូវបានបញ្ចុះ ហើយបានរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី ហើយបានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហើយរឿងផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងសាសនារបស់យើង គឺជារឿងបន្ទាប់បន្សំទៅនឹងរឿងនេះប៉ុណ្ណោះ » ។10
បើយើងបន្តផ្តោតលើព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងទទួលបានពរជ័យមួយដែលគ្មានអ្វីមកប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ ៖ « ហេតុដូច្នេះហើយ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយដោយមានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ និងមនុស្សគ្រប់រូប ។ ហេតុដូច្នោះហើយ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាខិតខំជឿនទៅមុខ ដោយទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត មើលចុះ នោះព្រះវរបិតា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះថា ៖ អ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ។ 11
ពេលខ្លះ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដ៏ស្មោះត្រង់ និងពួកអ្នករៀនថ្មីដែលមានចិត្តស្មោះ ចាប់ផ្ដើមផ្ដោតលើ «រឿងបន្ទាប់បន្សំ» ជាជាងទៅលើគោលការណ៍ដ៏សំខាន់ ។ នោះគឺ សាតាំងកំពុងល្បួងយើងឲ្យបែកចេញពីសារលិខិតដ៏សាមញ្ញ ហើយច្បាស់នៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ជារឿយៗ ជនដែលទទួលយកការណ៍នោះ បានបោះបង់ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ដោយសារពួកគេបានផ្ដោត ថែមទាំងរវល់តែគិតពីការអនុវត្ត ឬការបង្រៀនដែលមិនសូវសំខាន់ ។
ជនខ្លះទៀត អាចនឹងផ្ដោតលើសំណួរ និង ការសង្ស័យដែលពួកគេមាន។ ពិតណាស់ ការមានសំណួរ និង ការមានភាពសង្ស័យគឺមិនខុសគ្នានឹងភាពជាសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់ទេ ។ ថ្មីៗនេះ ក្រុមប្រឹក្សានៃគណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានថ្លែងថា ៖ «ពេលខ្លះ យើងយល់ថា សមាជិកសាសនាចក្រនឹងមានសំណួរពីគោលលទ្ធិ ប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬការអនុវត្តក្នុងសាសនាចក្រ ។ សមាជិកមានសិទ្ធិសេរីភាពជានិច្ច ដើម្បីសួរសំណួរបែបនេះ ហើយស្វែងរកដោយស្មោះត្រង់នូវការយល់ដឹងដែលប្រសើរជាងមុន» ។12
សូមចាំថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ ផ្ទាល់បានមានសំណួរដែលបានចាប់ផ្ដើមនៃការស្ដារឡើងវិញ ។ លោកជាអ្នកស្វែងយល់ ហើយបានរកឃើញចម្លើយសម្រាប់សំណួរដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត ដូចជាអ័ប្រាហាំដែរ ។
សំណួរដ៏សំខាន់នេះផ្ដោតទៅលើបញ្ហាដ៏សំខាន់បំផុត—គឺផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងគួរតែដឹកនាំយើងឲ្យក្លាយជាពួកសិស្សដែលមានចិត្តល្អ ទន់ភ្លន់ មានក្ដីស្រឡាញ់ ចេះអត់ទោស អត់ធ្មត់ ហើយស្មោះត្រង់ ។ ដូចជា ប៉ុល បានបង្រៀនថា យើងត្រូវតែមានឆន្ទៈដើម្បី «យកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក យ៉ាងនោះ ទើបបានសំរេចតាមក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ» ។13
ដើម្បីយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក រួមមាន ការជួយ ការគាំទ្រ និងយល់ចិត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា រួមមាន អ្នកឈឺ អ្នកទន់ខ្សោយ អ្នកកំសត់ខាងវិញ្ញាណ និងរូបកាយ អ្នកស្វែងរក និងអ្នកដែលមានបញ្ហា ព្រមទាំងពួកសិស្សផ្សេងទៀត—រួមមានថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដែលត្រូវបានហៅដោយព្រះអម្ចាស់ឲ្យបម្រើក្នុងរយៈពេលមួយផងដែរ ។
បងប្អូនប្រុសស្រី សូមបន្តនៅលើទូក ប្រើអាវពោងរបស់បងប្អូន ហើយត្រូវយកដៃទាំងពីរតោងទូកឲ្យជាប់ ។ ចូរចៀសចេញពីការអូសទាញ! ហើយបើមានបងប្អូនណាម្នាក់បានលោតចុះពីទូកនេះ យើងនឹងស្វែងរកបងប្អូន បម្រើដល់បងប្អូន ហើយទាញបងប្អូនត្រឡប់មកនាវាដ៏ចំណាស់នៃស៊ីយ៉ូនវិញដោយសុវត្ថិភាព ជាទីដែលព្រះវរបិតាយើង និងព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គង់នៅឯដៃចង្កូត ហើយទ្រង់នឹងដឹកនាំយើងនៅលើផ្លូវ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការណ៍នេះដោយរាបសាក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។