Στο μονοπάτι του καθήκοντός τους
Εσείς που σήμερα βαδίζετε στο μονοπάτι του καθήκοντός σας, αποτελείτε τη δύναμη της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Σωτήρος.
Προσεύχομαι ενθέρμως για τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος καθώς εκφράζω τώρα την αγάπη, τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μου για τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών σε όλον τον κόσμο.
Εκείνοι από την τελευταία άμαξα
Το έτος 1947 σηματοδότησε την 100ή επέτειο από την άφιξη των πρώτων πρωτοπόρων Αγίων των Τελευταίων Ημερών στην Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ. Πολλοί αξιομνημόνευτοι εορτασμοί διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια εκείνου του έτους και αμέτρητες εκφράσεις ευγνωμοσύνης προσφέρθηκαν για τους αφοσιωμένους μαθητές του Ιησού Χριστού που φώτισαν μονοπάτια, έκτισαν σπίτια, φύτεψαν καλλιέργειες στην άγονη έρημο και εγκατέστησαν κοινότητες.
Ο Πρόεδρος Τ. Ρούμπεν Κλαρκ, Πρώτος Σύμβουλος στην Πρώτη Προεδρία, απέτισε έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους και συγκινητικούς φόρους τιμής σε αυτούς τους πιστούς πρωτοπόρους στη γενική συνέλευση Οκτωβρίου 1947.
Στο μήνυμά του, ο Πρόεδρος Κλαρκ αναγνώρισε εν συντομία τους γνωστούς ηγέτες που καθοδήγησαν τη μετανάστευση προς δυσμάς, όπως ο Μπρίγκαμ Γιανγκ, ο Χήμπερ Κίμπαλ, ο Ουίλφορντ Γούντροφ, ο Πάρλυ Π. Πρατ και πολλοί άλλοι. Ωστόσο, πρωταρχικός σκοπός του δεν ήταν να εξιστορήσει τα επιτεύγματα αυτών των αξιοσημείωτων ατόμων. Αντιθέτως, εστίασε τα σχόλιά του στις αφοσιωμένες ψυχές των οποίων τα ονόματα δεν είναι ούτε γνωστά ούτε έχουν καταγραφεί επίσημα στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο διδακτικός τίτλος του μηνύματός του είναι: «Εκείνοι από την τελευταία άμαξα»1.
Ο Πρόεδρος Κλαρκ περιέγραψε λεπτομερώς τα χαρακτηριστικά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι μετανάστες οι οποίοι ταξίδεψαν με την τελευταία σκεπαστή άμαξα σε καθένα από τα καραβάνια που διέσχιζαν τις πεδιάδες. Εξήρε αυτούς τους ανώνυμους και άσημους ήρωες που, μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα και μήνα με τον μήνα, πνίγονταν από τη σκόνη που αναδευόταν από όλες τις άμαξες που κινούντο μπροστά τους – και που υπερνικούσαν τα αδυσώπητα εμπόδια που συναντούσαν στην πορεία.
Ο Πρόεδρος Κλαρκ δήλωσε: «Αυτοί της τελευταίας άμαξας πίεζαν προς τα εμπρός, φθαρμένοι και κουρασμένοι, με τα πόδια πονεμένα, μερικές φορές σχεδόν αποθαρρυμένοι, στηριζόμενοι στην πίστη τους ότι ο Θεός τους αγαπούσε, ότι το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο ήταν αληθινό και ότι ο Κύριος οδηγούσε και κατηύθυνε τους αδελφούς μπροστά»2.
Ολοκλήρωσε το μήνυμά του με αυτόν τον συγκινητικό έπαινο: «Σε αυτές τις ταπεινές ψυχές, σπουδαίες στην πίστη, σπουδαίες στο έργο, σπουδαίες στη δίκαιη ζωή, σπουδαίες στη διαμόρφωση της ανεκτίμητης κληρονομιάς μας, αποδίδω ταπεινά την αγάπη μου, τον σεβασμό μου, την ευλαβική μου τιμή»3.
Όχι λιγότερο χρήσιμοι
Το 1990, ο Πρόεδρος Χάουαρντ Γ. Χάντερ, τότε Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, εξεφώνησε ένα μήνυμα σχετικά με τις απαραίτητες συνεισφορές αμέτρητων μελών της Εκκλησίας τα οποία υπηρετούν επιμελώς και πιστά, και τα οποία λαμβάνουν ελάχιστη ή καθόλου δημόσια αναγνώριση ή επιδοκιμασία.
Ο Πρόεδρος Χάντερ εξήγησε:
«Είχε λεχθεί για τον νεαρό και γενναίο αρχιστράτηγο Μορόνι:
«“Αν όλοι οι άνδρες υπήρξαν και ήταν, και θα ήταν στο μέλλον σαν τον Μορόνι, ιδού, αυτές οι ίδιες οι δυνάμεις της κόλασης θα είχαν κλονιστεί για πάντα. Μάλιστα, ο διάβολος ποτέ δεν θα μπορούσε να εξουσιάζει τις καρδιές των τέκνων των ανθρώπων” (Άλμα 48:17).
»Τι φιλοφρόνηση σε έναν διάσημο και δυνατό άνδρα… Δύο εδάφια αργότερα υπάρχει μία δήλωση για τον Ήλαμαν και τους αδελφούς του, οι οποίοι έπαιξαν λιγότερο εμφανή ρόλο από τον Μορόνι, που λέει:
“Λοιπόν ιδού, ο Ήλαμαν και οι αδελφοί του δεν ήταν λιγότερο χρήσιμοι προς τον λαό απ’ τον Μορόνι” (Άλμα 48:19)».
Ο Πρόεδρος Χάντερ εξακολούθησε: «Με άλλα λόγια, αν και ο Ήλαμαν δεν ήταν τόσο αξιοπρόσεκτος ή εμφανής όσο ο Μορόνι, ήταν εξίσου χρήσιμος· δηλαδή ήταν τόσο ωφέλιμος και εξυπηρετικός όσο ο Μορόνι»4.
Ο Πρόεδρος Χάντερ κατόπιν συμβούλευσε όλους μας να μην είμαστε λιγότερο χρήσιμοι. Είπε: «Αν αισθάνεστε ότι μεγάλο μέρος από αυτό που κάνετε φέτος ή τα επόμενα χρόνια δεν σας κάνει πολύ διάσημους, μην αποθαρρύνεστε. Οι περισσότεροι από τους καλύτερους ανθρώπους που έζησαν ποτέ δεν ήταν πολύ διάσημοι επίσης. Υπηρετήστε και αναπτυχθείτε πνευματικώς, πιστά και ήσυχα»5.
Στο μονοπάτι του καθήκοντός τους
Είμαι ευγνώμων για τα εκατομμύρια μέλη της Εκκλησίας που σήμερα έρχονται στον Σωτήρα6 και προχωρούν προς τα εμπρός στο μονοπάτι της διαθήκης στις τελευταίες άμαξες των σύγχρονων καραβανιών μας – και που πράγματι δεν είναι λιγότερο χρήσιμα. Η δυνατή πίστη σας στον Επουράνιο Πατέρα και στον Κύριο Ιησού Χριστό και στην ανεπιτήδευτη, αφιερωμένη ζωή σας με εμπνέει να είμαι καλύτερος άνθρωπος και μαθητής.
Σας αγαπώ. Σας θαυμάζω. Σας ευχαριστώ. Και σας επαινώ.
Μια δήλωση στο Βιβλίο του Μόρμον από τον Σαμουήλ τον Λαμανίτη συνοψίζει καλύτερα τα συναισθήματά μου για εσάς.
«Να δείτε ότι οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται στο μονοπάτι του καθήκοντός τους, και βαδίζουν προσεκτικά ενώπιον του Θεού, και προσέχουν να τηρούν τις εντολές και τα προστάγματ[ά] του…
»Μάλιστα, σας λέω, ότι οι περισσότεροι από αυτούς αυτό κάνουν, και προσπαθούν με άοκνη επιμέλεια να φέρουν τους υπόλοιπους αδελφούς τους στη γνώση της αλήθειας»7.
Πιστεύω ότι η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει τους διορατικούς αδελφούς και αδελφές που αναζητούν και κάθονται δίπλα σε ανθρώπους που είναι μόνοι σε συγκεντρώσεις της Εκκλησίας και σε ποικίλα άλλα μέρη. Προσπαθούν με συνέπεια να «παρηγορούν όσους έχουν ανάγκη από παρηγοριά»8, χωρίς προσδοκίες αναγνώρισης ή επαίνου.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει συζύγους και παιδιά που υποστηρίζουν σύντροφο, γονέα ή παιδί που υπηρετεί σε ηγετική θέση στην αποκατεστημένη Εκκλησία του Κυρίου. Η σταθερή, ήρεμη και συνήθως μη ανεγνωρισμένη υποστηρικτική επιρροή τους καθιστά δυνατή την ευλογία πολλών ατόμων και οικογενειών με τρόπους που θα είναι πλήρως γνωστοί μόνον στην αιωνιότητα.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει άτομα που, αφού απομακρύνθηκαν από τον Θεό, ταπεινά επιστρέφουν και πάλι σε Αυτόν9, μετανοούν για τις αμαρτίες τους και αναζητούν την καθαρκτική και θεραπευτική δύναμη της Εξιλεώσεως του Σωτήρος. Ερχόμενοι στον Χριστό10 επιστρέφοντας στο μονοπάτι της διαθήκης από τις αμαρτωλές παρακάμψεις σε «απαγορευμένα μονοπάτια»11 είναι πνευματικώς απαραίτητο και δικαίως αυστηρό. Καθώς βαδίζουν εμπρός με πίστη και δεν αποκάμνουν να κάνουν καλό, θέτουν το θεμέλιο ενός μεγάλου έργου στην ατομική τους ζωή12, «σε όλες τις γενεές και για την αιωνιότητα»13.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει ενάρετα άτομα τα οποία λαχταρούν να ομοζυγήσουν με τον Σωτήρα μέσω των εξουσιοδοτημένων διαθηκών και διατάξεων του Ευαγγελίου Του – αλλά μπορεί να απαγορεύεται να το κάνουν με παράγοντες πέραν του ελέγχου τους. Υπόσχομαι ότι η προσωπική σας αγωνία θα ανακουφιστεί και η υπακοή και η πίστη σας να υποτάσσετε υπομονετικά τη θέλησή σας στον Θεό θα ανταμειφθεί «με τον κατάλληλο χρόνο του Κυρίου»14. «Την εσπέρα μπορεί να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίαση»15.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει τους εμπνευσμένους μεταφραστές και διερμηνείς σε όλον τον κόσμο, οι οποίοι υπηρετούν τον Κύριο βοηθώντας φίλους και μέλη να «ακούσ[ουν] την πληρότητα του Ευαγγελίου στη δική του[ς] γλώσσα και στη δική του[ς] διάλεκτο»16. Οι φωνές τους, η νοηματική γλώσσα και τα μεταφρασμένα έγγραφα μεταφέρουν αιώνιες αλήθειες, ωστόσο λίγοι από εμάς γνωρίζουμε το όνομά τους ή εκφράζουμε ποτέ την εκτίμησή μας. Μέσω του χαρίσματος των γλωσσών με το οποίο έχουν ευλογηθεί, μεταφραστές και διερμηνείς υπηρετούν επιμελώς, ανιδιοτελώς και, συχνότατα, ανωνύμως για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να λάβουν το πνευματικό χάρισμα της πίστεως μέσω της αναγνώσεως και της ακροάσεως του λόγου του Θεού17.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει πιστούς έγγαμους άνδρες και έγγαμες γυναίκες που τιμούν την ευθύνη της διαθήκης τους να αυξηθούν και να κατακυριεύσουν τη Γη και οι οποίοι είναι ευλογημένοι με τη δύναμη και την αντοχή να παλεύουν με τα παιδιά τους στις συγκεντρώσεις μεταλήψεως. Σε έναν όλο και πιο συγκεχυμένο κόσμο που μαστίζεται από συμφορές και λανθασμένες προτεραιότητες, αυτές οι θαρραλέες ψυχές δεν δίδουν προσοχή στις κοσμικές φωνές που εξυμνούν τον εγωκεντρισμό. Ευλαβούνται την ιερότητα και τη σημασία της ζωής στο σχέδιο ευδαιμονίας από τον Επουράνιο Πατέρα για τα τέκνα Του.
Πολλά παντρεμένα ζευγάρια εμπιστεύονται επίσης τον Θεό, όταν οι δίκαιες επιθυμίες της καρδιάς τους δεν πραγματοποιούνται με τον τρόπο ή τον χρόνο που ήλπιζαν και ονειρεύονταν. «Προσμένουν τον Κύριο»18 και δεν απαιτούν να ανταποκριθεί στις θνητές τους προθεσμίες. «Επειδή, από καταβολής κόσμου οι άνθρωποι δεν άκουσαν ούτε συνέλαβαν τα αφτιά τους ούτε είδαν τα μάτια τους, ω Θεέ, άλλον εκτός από εσένα, που να ετοίμασε τέτοια σπουδαία πράγματα για εκείνον που σε περιμένει»19.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει τις χιλιάδες και χιλιάδες ηγέτες του νηπιακού τμήματος και τους δασκάλους Προκαταρκτικής που αγαπούν και διδάσκουν τα παιδιά της Εκκλησίας κάθε Ημέρα του Κυρίου.
Σκεφθείτε τον αιώνιο αντίκτυπο της υπηρέτησης που προσφέρεται από αυτούς τους αφοσιωμένους μαθητές – και τις θαυμαστές ευλογίες υπεσχημένες σε όσους τελούν διακονία στα παιδιά.
«Και [ο Ιησούς] παίρνοντας ένα παιδάκι, το έστησε ανάμεσά τους· και αφού το αγκάλιασε, τους είπε:
»Όποιος δεχθεί ένα από τα παιδιά αυτά στο όνομά μου, δέχεται εμένα· και όποιος δεχθεί εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με απέστειλε»20.
Η φράση «στο μονοπάτι του καθήκοντός τους» περιγράφει τα αφοσιωμένα παιδιά να φροντίζουν τρυφερά τους ηλικιωμένους γονείς τους, μια μητέρα που στερείται τον ύπνο της παρηγορώντας ένα φοβισμένο παιδί ενώ στέκεται φύλακας σαν «λέαινα στην πύλη» του σπιτιού της21, μέλη της Εκκλησίας που φθάνουν νωρίς και μένουν αργά για να στήσουν και να κατεβάσουν καρέκλες, και εμπνευσμένα άτομα που καλούν την οικογένεια, φίλους και συνεργάτες να έλθουν και να δουν, να έλθουν και να βοηθήσουν και να έλθουν και να μείνουν22.
Έχω περιγράψει μόνο μερικά επιλεγμένα παραδείγματα τήρησης διαθηκών και αφοσιωμένων μαθητών του Ιησού Χριστού, όπως εσείς που βαδίζετε εμπρός «στο μονοπάτι του καθήκοντός [σας]». Εκατομμύρια επιπλέον παραδείγματα Αγίων των Τελευταίων Ημερών που προσφέρουν «όλη [τους] την ψυχή»23 προς τον Θεό βρίσκονται σε σπίτια με επίκεντρο τον Χριστό και σε μονάδες της Εκκλησίας σε όλον τον κόσμο.
Αγαπάτε και υπηρετείτε, ακούτε και μαθαίνετε, φροντίζετε και παρηγορείτε και διδάσκετε και καταθέτετε μαρτυρία με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Νηστεύετε και προσεύχεστε συχνά, και γίνεστε ισχυρότεροι και ισχυρότεροι στην ταπεινοφροσύνη σας, και σταθερότεροι και σταθερότεροι στην πίστη του Χριστού, «μέχρι που γέμιζε η καρδιά [σας] με αγαλλίαση και παρηγοριά, μάλιστα, μέχρι τον εξαγνισμό και την καθαγίαση της καρδιάς [σας], η οποία καθαγίαση έρχεται εξαιτίας της παραχώρησης της καρδιάς [σας] προς τον Θεό»24.
Υπόσχεση και Μαρτυρία
Εκείνοι από την τελευταία άμαξα, όλοι όσοι δεν είναι λιγότερο χρήσιμοι, και εσείς που σήμερα βαδίζετε στο μονοπάτι του καθήκοντός σας, αποτελείτε τη δύναμη της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Σωτήρος. Και όπως υπεσχέθη ο Κύριος «όλοι οι θρόνοι και οι κυριαρχίες, οι ηγεμονίες και οι εξουσίες, θα αποκαλυφθούν και θα απονεμηθούν σε όλους όσους έχουν αντέξει γενναία για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού»25.
Καταθέτω μαρτυρία με χαρά ότι ο Επουράνιος Πατέρας και ο Αγαπημένος Του Υιός ζουν και οι υποσχέσεις Τους είναι βέβαιες, στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.