Ανθέξτε την ημέρα αυτή με τον Χριστό
Ο Ιησούς Χριστός το καθιστά δυνατό για εμάς να «ανθέξου[με] την ημέρα αυτή».
Ήταν μια μέρα γεμάτη αιχμηρές και άμεσες παραβολές, σύνθετες ερωτήσεις και βαθυστόχαστες διδαχές. Ύστερα από μία δριμεία επίπληξη προς εκείνους που ήταν σαν «ασβεστωμένο[ι] τάφο[ι], που απέξω μεν φαίνονται ωραίοι, από μέσα όμως είναι γεμάτοι από νεκρά κόκαλα, και από κάθε ακαθαρσία»1, ο Ιησούς δίδαξε τρεις ακόμη παραβολές για την πνευματική προετοιμασία και την ιδιότητα του μαθητού. Μία από αυτές ήταν η παραβολή των δέκα παρθένων.
«Τότε, η βασιλεία των ουρανών θα είναι όμοια με δέκα παρθένες, οι οποίες, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν σε συνάντηση του νυμφίου.
»Όμως, απ’ αυτές πέντε ήσαν φρόνιμες, και πέντε μωρές.
«Οι οποίες μωρές, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι·
»οι φρόνιμες, όμως, πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους.
»Κι επειδή ο νυμφίος καθυστερούσε, νύσταξαν όλες και κοιμόνταν.
»Στο μέσον, όμως τής νύχτας έγινε μια κραυγή: Να, ο νυμφίος έρχεται· βγείτε έξω σε συνάντησή του.
»Τότε, σηκώθηκαν όλες εκείνες οι παρθένες, κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους.
»Και οι μωρές είπαν στις φρόνιμες: Δώστε μας από το λάδι σας· επειδή, τα λυχνάρια μας σβήνουν.
»Και οι φρόνιμες απάντησαν, λέγοντας: Μήπως και δεν φτάσει για μας και για σας· γι’ αυτό, καλύτερα πηγαίνετε σ’ αυτούς που πουλάνε, κι αγοράστε για τον εαυτό σας.
»Και ενώ έφευγαν για να αγοράσουν, ήρθε ο νυμφίος· και οι έτοιμες μπήκαν μαζί του μέσα στους γάμους, και η θύρα κλείστηκε.
»Και ύστερα, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξέ μας2.
»Κι εκείνος απαντώντας είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν σας γνωρίζω3.
»Aγρυπνείτε, λοιπόν, επειδή δεν ξέρετε την ημέρα ούτε την ώρα, κατά την οποία έρχεται ο Yιός τού ανθρώπου»4.
Ο Πρόεδρος Ντάλλιν Χ. Όουκς έθεσε τις ακόλουθες ερωτήσεις που παρακινούν σε σκέψεις σχετικά με τον ερχομό του νυμφίου:5 «Και αν η ημέρα του ερχομού Του ήταν αύριο; Αν ξέραμε ότι θα συναντούσαμε τον Κύριο αύριο –μέσω πρόωρου θανάτου μας ή μέσω απροσδόκητου ερχομού Του– τι θα κάναμε σήμερα;»6
Έχω μάθει από προσωπική εμπειρία ότι η πνευματική προετοιμασία για τον ερχομό του Κυρίου δεν είναι μόνον ουσιώδης, αλλά και ο μόνος τρόπος για να βρούμε αληθινή γαλήνη και ευτυχία.
Ήταν μία δροσερή φθινοπωρινή ημέρα, όταν άκουσα για πρώτη φορά τα λόγια: «Έχεις καρκίνο». Ο σύζυγός μου κι εγώ μείναμε έκπληκτοι! Καθώς οδηγούσαμε προς το σπίτι σιωπηλά, επεξεργαζόμενοι τα νέα, η καρδιά μου στράφηκε στους τρεις γιους μας.
Από μέσα μου ρώτησα τον Επουράνιο Πατέρα: «Θα πεθάνω;»
Το Άγιο Πνεύμα ψιθύρισε: «Όλα θα πάνε καλά».
Μετά ρώτησα: «Θα ζήσω;»
Και πάλι, η απάντηση ήλθε: «Όλα θα πάνε καλά».
Είχα μπερδευτεί. Γιατί έλαβα ακριβώς την ίδια απάντηση, είτε θα ζούσα είτε θα πέθαινα;
Τότε ξαφνικά, όλο μου το είναι γέμισε με απόλυτη γαλήνη καθώς θυμήθηκα ξανά: Δεν χρειαζόταν να βιαστούμε να πάμε σπίτι και να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να προσεύχονται. Ήξεραν πώς να λαμβάνουν απαντήσεις και παρηγοριά από την προσευχή. Δεν χρειαζόταν να βιαστούμε να πάμε σπίτι και να τους διδάξουμε για τις γραφές ή τα λόγια των ζώντων προφητών. Αυτά τα λόγια ήταν ήδη μία οικεία πηγή δύναμης και κατανόησης. Δεν χρειαζόταν να βιαστούμε να πάμε σπίτι και να τους διδάξουμε για τη μετάνοια, την Ανάσταση, την Αποκατάσταση, το σχέδιο σωτηρίας, τις αιώνιες οικογένειες ή την ίδια τη διδαχή του Ιησού Χριστού.
Εκείνη τη στιγμή κάθε μάθημα οικογενειακής βραδιάς, συγκέντρωση μελέτης των γραφών, προσευχή πίστης που προσφέρθηκε, ευλογία που δόθηκε, μαρτυρία που κατατέθηκε, διαθήκη που συνήψαμε και τηρήσαμε, οίκος του Κυρίου όπου παρευρεθήκαμε και Ημέρα του Κυρίου που τηρήσαμε είχε σημασία – ω πόσο είχε σημασία! Ήταν πολύ αργά για να βάλουμε λάδι στα λυχνάρια μας. Χρειαζόμασταν κάθε σταγόνα και την χρειαζόμασταν τώρα!
Χάρη στον Ιησού Χριστό και το αποκατεστημένο Ευαγγέλιό Του, αν πέθαινα, η οικογένειά μου θα παρηγορείτο, θα ενδυναμώνονταν και μία ημέρα θα αποκαθίστατο. Αν ζούσα, θα είχα πρόσβαση στη μεγαλύτερη δύναμη σε αυτήν τη Γη για να με βοηθήσει στη συμπαράσταση, την υποστήριξη και τη θεραπεία μου. Στο τέλος, χάριν του Ιησού Χριστού, όλα μπορούν να είναι εντάξει.
Μαθαίνουμε από μία προσεκτική μελέτη του Διδαχή και Διαθήκες πώς είναι το «εντάξει»:
«Και κατά την ημέρα εκείνη, όταν θα έλθω στη δόξα μου, θα εκπληρωθεί η παραβολή την οποία είπα για τις δέκα παρθένες.
»Γιατί όσοι είναι γνωστικοί και έχουν δεχτεί την αλήθεια, και έχουν πάρει το Άγιο Πνεύμα ως οδηγό τους, και δεν έχουν παραπλανηθεί – αληθινά σας λέω, δεν πρόκειται να πελεκηθούν και να ριχτούν στη φωτιά, αλλά θα μπορέσουν να ανθέξουν την ημέρα αυτή»7.
Ο Ιησούς Χριστός το καθιστά δυνατό για εμάς να «ανθέξου[με] την ημέρα αυτή». Το να ανθέξουμε την ημέρα αυτή, δεν σημαίνει να προσθέσουμε σε μία ολοένα αυξανόμενη λίστα όσων έχουμε να κάνουμε. Σκεφθείτε έναν μεγεθυντικό φακό. Ο μοναδικός σκοπός του δεν είναι απλώς να κάνει τα πράγματα να φαίνονται μεγαλύτερα. Μπορεί επίσης να συγκεντρώσει και να εστιάσει το φως για να το κάνει πιο ισχυρό. Πρέπει να απλοποιήσουμε, να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας και να γίνουμε συλλέκτες του Φωτός του Ιησού Χριστού. Χρειαζόμαστε περισσότερες άγιες και αποκαλυπτικές εμπειρίες.
Στο βορειοδυτικό Ισραήλ βρίσκεται μία όμορφη οροσειρά που συχνά αναφέρεται ως το «αειθαλ[ές] βουνό». Το όρος Κάρμελ8 παραμένει πράσινο όλον τον χρόνο σε μεγάλο βαθμό λόγω των εν μέρει μικροσκοπικών ποσοτήτων πάχνης. Η θρέψη πραγματοποιείται καθημερινά. Όπως «η πάχνη του Κάρμελ»9, καθώς επιδιώκουμε να θρέψουμε τις ψυχές μας «με θέματα που αφορούν στη χρηστότητα»10, «μικρά και απλά πράγματα»11, οι μαρτυρίες μας και οι μαρτυρίες των παιδιών μας θα ζήσουν!
Τώρα μπορεί να σκέπτεστε: «Όμως αδελφή Ράιτ, δεν γνωρίζεις την οικογένειά μου. Αγωνιζόμαστε πραγματικά και δεν μοιάζουμε με τίποτα τέτοιο». Έχετε δίκιο. Δεν γνωρίζω την οικογένειά σας. Όμως ένας Θεός με απέραντη αγάπη, ευσπλαχνία, δύναμη, γνώση και δόξα σας γνωρίζει.
Οι ερωτήσεις που μπορεί να κάνετε είναι ερωτήσεις για τις οποίες επιθυμείτε έντονα να βρείτε τις απαντήσεις για πράγματα που σας κάνουν να αισθάνεστε πολύ λυπημένοι ή ανήσυχοι. Παρόμοιες ερωτήσεις βρίσκονται στις άγιες γραφές:
«Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει ότι [η οικογένειά μου] χ[άνεται];»12
«Πoύ είναι τώρα η ελπίδα μoυ;»13
«Τι να κάν[ω], ώστε αυτό το νέφος σκότους να αφαιρεθεί από το να μ[ε] επισκιάζει;»14
«Η σoφία από πoύ θα βρεθεί; Kαι πoύ είναι o τόπoς τής σύνεσης;»15
«Πώς είναι δυνατόν να αποκτ[ήσω] καθετί καλό;»16
«Kύριε, τι θέλεις να κάνω;»17
Και ύστερα τόσο γλυκά έρχονται οι απαντήσεις:
«Πιστεύεις στη δύναμη του Χριστού προς σωτηρία;»18
«Μήπως [ο Κύριος] πρόσταξε κανέναν να μη μετάσχει της καλοσύνης του;»19
«Πιστεύετε ότι [Εκείνος] μπορ[εί] να το κάν[ει] αυτό;»20
«Πιστεύε[τε] στους Προφήτες;»21
«Ασκείτε πίστη στην απολύτρωση εκείνου που σας έπλασε;»22
«Eκείνος που κρίνει ολόκληρη τη γη δεν θα κάνει κρίση;»23
Αγαπητοί μου φίλοι, δεν μπορούμε να δώσουμε από το λάδι μας, αλλά μπορούμε να διαδώσουμε το φως Του. Το λάδι στα λυχνάρια μας όχι μόνον θα μας βοηθήσει να «ανθέξου[με] την ημέρα αυτή», αλλά μπορεί επίσης να είναι το μέσο για να φωτίσουμε το μονοπάτι που οδηγεί εκείνους που αγαπούμε στον Σωτήρα, ο οποίος στέκεται έτοιμος «με ανοιχτές αγκάλες για να [τους] δεχθεί»24.
«Έτσι λέει ο Κύριος: Πάψε τη φωνή σου από κλαυθμό, και τα μάτια σου από δάκρυα· επειδή, το έργο σου θα ανταμειφθεί, …και θα επιστρέψουν από τη γη τού εχθρού.
»Kαι υπάρχει ελπίδα στα έσχατά σoυ, λέει o Kύριoς, και τα παιδιά σoυ θα επιστρέψoυν στα όριά τoυς»25.
Ο Ιησούς Χριστός είναι η «ελπίδα στα έσχατά σoυ». Τίποτα από όσα έχουμε κάνει ή δεν έχουμε κάνει δεν είναι πέρα από το εύρος της απέραντης και αιώνιας θυσίας Του. Εκείνος είναι ο λόγος που δεν είναι ποτέ το τέλος της ιστορίας μας26. Επομένως, «πρέπει να βαδίσ[ουμε] εμπρός με σταθερότητα στον Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρότητα ελπίδας, και αγάπη προς τον Θεό και προς όλους τους ανθρώπους. Αν λοιπόν βαδίσ[ουμε] εμπρός και χορτάσ[ουμε] με τα λόγια του Χριστού, και υπομείν[ουμε] μέχρι τέλους, ιδού, έτσι λέει ο Πατέρας: Θα έχ[ουμε] ζωή αιώνια»27.
Η αιώνια ζωή είναι αιώνια χαρά. Χαρά σε αυτήν τη ζωή, αυτήν τη στιγμή –και αυτό όχι παρά τις δυσκολίες της εποχής μας αλλά χάριν της βοήθειας του Κυρίου να μάθουμε από αυτές και τελικώς να τις υπερνικήσουμε– και αμέτρητη χαρά στην επόμενη. Δάκρυα θα στεγνώσουν, καρδιές συντετριμμένες θα γιατρευθούν, αυτό που έχει χαθεί θα βρεθεί, ανησυχίες θα εξανεμισθούν, οικογένειες θα αποκατασταθούν και όλα όσα έχει ο Πατέρας θα είναι δικά μας28.
Κοιτάξτε στον Ιησού Χριστό και ζήστε29 είναι η μαρτυρία μου στο ιερό και άγιο όνομα του αγαπημένου «ποιμένα και επίσκοπου των ψυχών [μας]»30 του Ιησού Χριστού, αμήν.