Η θεραπευτική δύναμη του Σωτήρος επάνω στα νησιά της θάλασσας
Μέσω των ευλογιών του ναού, ο Σωτήρας θεραπεύει άτομα, οικογένειες και έθνη.
Στη δεκαετία του 1960 ο πατέρας μου δίδασκε στο Κολλέγιο της Εκκλησίας της Χαβάης στο Λέι, όπου γεννήθηκα. Οι επτά μεγαλύτερες αδελφές μου επέμεναν οι γονείς μου να με ονομάσουν «Κίμο», ένα χαβανέζικο όνομα. Ζούσαμε κοντά στον Ναό Λέι της Χαβάης, όταν εξυπηρετούσε μεγάλο μέρος των μελών της Εκκλησίας στην Περιοχή Ειρηνικού Ασίας, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας1. Εκείνη την εποχή, ομάδες Ιαπώνων Αγίων άρχισαν να έρχονται στη Χαβάη για να λάβουν τις ευλογίες του ναού.
Ένα από αυτά τα μέλη ήταν μία αδελφή από το όμορφο νησί της Οκινάουας. Η ιστορία του ταξιδιού της στον Ναό της Χαβάης είναι αξιοσημείωτη. Δύο δεκαετίες νωρίτερα, είχε παντρευτεί με παραδοσιακό κανονισμένο γάμο βουδιστών. Λίγους μήνες αργότερα, η Ιαπωνία επιτέθηκε στο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης, ωθώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες σε σύγκρουση με την Ιαπωνία. Στον απόηχο μαχών, όπως του Μίντγουεϊ και της Ίβο Τζίμα, τα παλιρροϊκά κύματα του πολέμου απώθησαν τις ιαπωνικές δυνάμεις πίσω στις ακτές του νησιού καταγωγής τους, την Οκινάουα, την τελευταία γραμμή αντίστασης εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων, πριν από το εσωτερικό της Ιαπωνίας.
Για τρεις οδυνηρούς μήνες το 1945, εμαίνετο η μάχη της Οκινάουας. Ένας στολίσκος 1.300 αμερικανικών πολεμικών πλοίων περικύκλωσε και βομβάρδισε το νησί. Οι απώλειες σε στρατό και αμάχους ήταν τεράστιες. Σήμερα, ένα ιερό μνημείο στην Οκινάουα απαριθμεί περισσότερα από 240.000 γνωστά ονόματα ανθρώπων που χάθηκαν στη μάχη2.
Σε μία απεγνωσμένη απόπειρα να ξεφύγει από την επίθεση, αυτή η γυναίκα από την Οκινάουα, ο σύζυγός της και τα δύο μικρά παιδιά τους αναζήτησαν καταφύγιο σε ένα ορεινό σπήλαιο. Υπέμειναν ανείπωτη δυστυχία κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων και μηνών.
Μία νύκτα νιώθοντας απελπισία, μέσα στη μάχη, με την οικογένειά της στα πρόθυρα του λιμού και τον σύζυγό της ασυναίσθητο, σκεπτόταν να τελειώσει τα δεινά τους με χειροβομβίδα, την οποία οι αρχές είχαν προμηθεύσει σε εκείνη και σε άλλους για αυτόν τον σκοπό. Ωστόσο, καθώς προετοιμαζόταν να το κάνει, εκτυλίχθηκε μία βαθιά πνευματική εμπειρία που της έδωσε μία απτή αίσθηση της πραγματικότητας του Θεού και της αγάπης Του για εκείνη, η οποία της έδωσε με τη δύναμη να συνεχίσει. Τις επόμενες ημέρες, συνέφερε τον σύζυγό της και έθρεφε την οικογένειά της με αγριόχορτα, μέλι από μία άγρια κυψέλη και πλάσματα που έπιανε σε ένα κοντινό ρυάκι. Με εντυπωσιακό τρόπο, υπέμειναν έξι μήνες στο σπήλαιο, έως ότου οι τοπικοί χωρικοί τους ενημέρωσαν ότι η μάχη είχε τελειώσει.
Όταν η οικογένεια επέστρεψε στο σπίτι και άρχισε να ξανακτίζει τη ζωή της, αυτή η Ιαπωνίδα άρχισε να ψάχνει για απαντήσεις σχετικά με τον Θεό. Με σταδιακό τρόπο άναβε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και την ανάγκη να βαπτισθεί. Ωστόσο, ανησυχούσε για τους αγαπημένους της που είχαν πεθάνει χωρίς γνώση για τον Ιησού Χριστό και το βάπτισμα, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας της, η οποία πέθανε γεννώντας την.
Φαντασθείτε τη χαρά της, όταν δύο αδελφές ιεραπόστολοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών πήγαν στο σπίτι της μία ημέρα και την δίδαξαν ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν για τον Ιησού Χριστό στον κόσμο των πνευμάτων. Σαγηνεύθηκε από τη διδασκαλία ότι οι γονείς της θα μπορούσαν να επιλέξουν να ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό μετά θάνατον και να αποδεχθούν το βάπτισμα που θα τελείτο για λογαριασμό τους σε άγιους τόπους που ονομάζονται ναοί. Αυτή και η οικογένειά της μετεστράφησαν στον Σωτήρα και βαπτίσθηκαν.
Η οικογένειά της εργάσθηκε σκληρά και άρχισε να ευημερεί, κάνοντας και άλλα τρία παιδιά. Ήταν πιστοί και ενεργοί στην Εκκλησία. Κατόπιν, απροσδόκητα, ο σύζυγός της έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε, αναγκάζοντάς την να εργάζεται πολλές ώρες σε πολλαπλές δουλειές επί πολλά χρόνια για να παράσχει τα απαραίτητα στα πέντε παιδιά της.
Κάποιοι άνθρωποι στην οικογένειά της και στη γειτονιά της την επέκριναν. Απέδιδαν τα προβλήματά της για την απόφασή της να προσχωρήσει σε χριστιανική εκκλησία. Απτόητη από τη βαθιά τραγωδία και τη σκληρή κριτική, κράτησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό, αποφασισμένη να βαδίσει εμπρός, ευελπιστώντας ότι ο Θεός την γνώριζε και ότι λαμπρότερες ημέρες ήταν στο μέλλον3.
Λίγα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατο του συζύγου της, ο πρόεδρος ιεραποστολής της Ιαπωνίας αισθάνθηκε την έμπνευση να παροτρύνει τα μέλη της Ιαπωνίας να εργασθούν με στόχο να παρευρεθούν στον ναό. Ο πρόεδρος ιεραποστολής ήταν Αμερικανός παλαίμαχος της μάχης της Οκινάουας, στην οποία η αδελφή από την Οκινάουα και η οικογένειά της είχαν υποφέρει τόσο πολύ4. Παρά ταύτα, η ταπεινή αδελφή είπε γι’ αυτόν: «Τότε ήταν ένας από τους μισητούς εχθρούς μας, αλλά τώρα ήταν εδώ με το Ευαγγέλιο της αγάπης και της ειρήνης. Αυτό, για μένα, ήταν ένα θαύμα»5.
Όταν άκουσε το μήνυμα του προέδρου ιεραποστολής, η χήρα αδελφή επιθυμούσε να επισφραγισθεί με την οικογένειά της στον ναό κάποια ημέρα. Ωστόσο, ήταν αδύνατον για εκείνη, λόγω οικονομικών περιορισμών και γλωσσικών εμποδίων.
Κατόπιν προέκυψαν αρκετές καινοτόμοι λύσεις. Το κόστος θα μπορούσε να μειωθεί κατά το ήμισυ, εάν τα μέλη στην Ιαπωνία ναύλωναν ένα ολόκληρο αεροπλάνο για να πετάξουν στη Χαβάη, εκτός περιόδου αιχμής6. Τα μέλη ηχογράφησαν επίσης και πώλησαν δίσκους βινυλίου με τίτλο Οι Ιάπωνες Άγιοι τραγουδούν. Κάποια μέλη πώλησαν ακόμη και σπίτια. Άλλα εγκατέλειψαν τη δουλειά τους για να κάνουν το ταξίδι7.
Η άλλη δυσκολία για τα μέλη ήταν ότι η παρουσίαση του ναού δεν ήταν διαθέσιμη στα Ιαπωνικά. Οι ηγέτες της Εκκλησίας κάλεσαν έναν Ιάπωνα αδελφό να ταξιδεύσει στον ναό της Χαβάης για να μεταφράσει την τελετή προικοδότησης8. Ήταν ο πρώτος Ιάπωνας νεοφώτιστος μετά τον πόλεμο, ο οποίος είχε διδαχθεί και βαπτισθεί από πιστούς Αμερικανούς στρατιώτες9.
Όταν τα προικοδοτημένα μέλη Ιαπώνων που ζούσαν στη Χαβάη άκουσαν για πρώτη φορά τη μετάφραση, έκλαψαν. Ένα μέλος κατέγραψε: «Έχουμε πάει στον ναό πολλές, πολλές φορές. Έχουμε ακούσει τις τελετές στα Αγγλικά. [Όμως] ποτέ δεν έχουμε αισθανθεί το πνεύμα… του έργου ναού καθώς το αισθανόμαστε τώρα [ακούγοντάς το] στη δική μας μητρική γλώσσα»10.
Αργότερα το ίδιο έτος, 161 ενήλικοι και παιδιά επιβιβάσθηκαν από το Τόκυο για να πάνε στον Ναό της Χαβάης. Ένας Ιάπωνας αδελφός σκέφτηκε στο ταξίδι: «Καθώς κοιτούσα από το αεροπλάνο και είδα το Περλ Χάρμπορ και θυμόμουν τι είχε κάνει η χώρα μας σε αυτούς τους ανθρώπους στις 7 Δεκεμβρίου 1941, ένιωθα φόβο μέσα στην καρδιά μου. Θα μας δεχθούν; Όμως προς έκπληξή μου έδειξαν μεγαλύτερη αγάπη και καλοσύνη από ό,τι είχα δει ποτέ στη ζωή μου»11.
Κατά την άφιξή των Ιαπώνων Αγίων, τα μέλη της Χαβάης τους καλωσόρισαν με αναρίθμητες σειρές λουλουδιών λέι, ενώ έδιναν αγκαλιές και φιλιά στα μάγουλα, ένα έθιμο ξένο στην ιαπωνική κουλτούρα. Αφού πέρασαν 10 μεταμορφωτικές ημέρες στη Χαβάη, οι Ιάπωνες Άγιοι αποχαιρέτησαν με τη μελωδία του “Aloha Oe” που τραγουδούσαν οι Άγιοι της Χαβάης12.
Το δεύτερο ταξίδι στον ναό που οργανώθηκε για μέλη Ιαπώνων περιελάμβανε τη χήρα αδελφή της Οκινάουας. Έκανε το ταξίδι 16.000 χιλιομέτρων χάρη σε ένα γενναιόδωρο δώρο από ιεραποστόλους που είχαν υπηρετήσει στον κλάδο της και είχαν φάει πολλά γεύματα στο τραπέζι της. Ενώ ήταν στον ναό, έκλαιγε από χαρά καθώς ενήργησε ως αντιπρόσωπος για τη βάπτιση της μητέρας της και επισφραγίσθηκε με τον αποθανόντα σύζυγό της.
Οι εκδρομές στον ναό από την Ιαπωνία στη Χαβάη συνεχίζονταν τακτικά έως ότου αφιερώθηκε ο Ναός του Τόκυο στην Ιαπωνία το 1980 και έγινε ο 18ος εν λειτουργία ναός. Τον Νοέμβριο αυτού του έτους, ο 186ος ναός θα αφιερωθεί στην Οκινάουα της Ιαπωνίας. Βρίσκεται κοντά στο σπήλαιο στην κεντρική Οκινάουα, όπου βρήκε καταφύγιο αυτή η γυναίκα και η οικογένειά της13.
Αν και δεν συνάντησα ποτέ αυτήν την υπέροχη αδελφή από την Οκινάουα, η κληρονομιά της ζει μέσω των πιστών απογόνων της, πολλούς από τους οποίους γνωρίζω και αγαπώ14.
Ο πατέρας μου, παλαίμαχος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου του Ειρηνικού, ενθουσιάσθηκε, όταν έλαβα την κλήση μου να υπηρετήσω στην Ιαπωνία ως νεαρός ιεραπόστολος. Έφθασα στην Ιαπωνία λίγο μετά την αφιέρωση του Ναού του Τόκυο και είδα από πρώτο χέρι την αγάπη τους για τον ναό.
Οι διαθήκες του ναού είναι δωρεές από τον Επουράνιο Πατέρα μας στους πιστούς οπαδούς του Υιού Του, Ιησού Χριστού. Μέσω του ναού, ο Επουράνιος Πατέρας μας συνδέει άτομα και οικογένειες με τον Σωτήρα και μεταξύ τους.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον δήλωσε πέρυσι:
«Κάθε άτομο που συνάπτει διαθήκες στο βαπτιστήριο και στους ναούς –και τις τηρεί– έχει αυξημένη πρόσβαση στη δύναμη του Ιησού Χριστού…
»Η ανταμοιβή για την τήρηση των διαθηκών με τον Θεό είναι επουράνια δύναμη – δύναμη που μας ενδυναμώνει να ανθιστάμεθα στις δοκιμασίες, τους πειρασμούς και τα ψυχικά άλγη μας καλύτερα. Αυτή η δύναμη διευκολύνει τον δρόμο μας»15.
Μέσω των ευλογιών του ναού, ο Σωτήρας θεραπεύει άτομα, οικογένειες και έθνη – ακόμη και εκείνους που κάποτε στέκονταν ως άσπονδοι εχθροί. Ο ανεστημένος Κύριος δήλωσε σε μια ρημαγμένη από τη διαμάχη κοινωνία στο Βιβλίο του Μόρμον ότι σε εκείνους που «τιμούν το όνομά μου, θα ανατείλει ο Υιός της Χρηστότητας με ίαση στις πτέρυγές Του»16.
Είμαι ευγνώμων που είμαι μάρτυρας της συνεχούς εκπλήρωσης της υπόσχεσης του Κυρίου ότι «θα έλθει καιρός που η γνώση για τον Σωτήρα θα εξαπλωθεί ανάμεσα σε κάθε έθνος, φυλή, γλώσσα και λαό»17 συμπεριλαμβανομένων εκείνων «επάνω στα νησιά της θάλασσας»18.
Καταθέτω μαρτυρία για τον Σωτήρα Ιησού Χριστό και τον προφήτη και τους αποστόλους Του αυτές τις τελευταίες ημέρες. Επίσημα δίδω μαρτυρία για την επουράνια δύναμη να δένει στους ουρανούς ό,τι είναι δεμένο επάνω στη Γη.
Αυτό είναι το έργο του Σωτήρος και οι ναοί είναι ο άγιοι οίκοι Του.
Με ακλόνητη πεποίθηση δηλώνω αυτές τις αλήθειες στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.