Διατηρώντας τη φωνή του λαού της διαθήκης στην ανερχόμενη γενεά
Μία από τις πιο ιερές ευθύνες μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γνωρίσουν βαθιά και συγκεκριμένα ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές στο Βιβλίο του Μόρμον είναι η επίσκεψη του ανεστημένου Σωτήρος στον λαό στον ναό στη γη Αφθονία. Ύστερα από μία ημέρα διδασκαλίας, ιάσεως και ανάπτυξης πίστης, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή των ανθρώπων στην ανερχόμενη γενεά: «Πρόσταξε να φέρουν τα μικρά παιδιά τους»1. Προσευχήθηκε γι’ αυτά και τα ευλόγησε ένα προς ένα. Η εμπειρία ήταν τόσο συγκινητική, που ο Ίδιος ο Σωτήρας έκλαψε πολλές φορές.
Κατόπιν, μιλώντας στο πλήθος, ο Ιησούς είπε:
«Ιδέστε τα μικρά σας.
»Και καθώς κοίταξαν για να δουν… είδαν αγγέλους να κατέρχονται από τους ουρανούς» τελώντας διακονία προς τα παιδιά τους2.
Έχω σκεφθεί συχνά αυτήν την εμπειρία. Θα πρέπει να είχε γεμίσει με συμπόνια την καρδιά κάθε ατόμου! Είδαν τον Σωτήρα. Τον αισθάνθηκαν. Τον γνώρισαν. Τους δίδαξε. Τους ευλόγησε. Και τους αγάπησε. Δεν είναι περίεργο που μετά από αυτό το ιερό γεγονός, αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν για να βοηθήσουν στην εδραίωση μίας κοινωνίας ειρήνης, ευημερίας και χριστοειδούς αγάπης που διήρκεσε για γενεές3.
Δεν θα ήταν υπέροχο, εάν τα παιδιά μας θα μπορούσαν να έχουν εμπειρίες όπως αυτή με τον Ιησού Χριστό – κάτι που θα ενδυνάμωνε τη σχέση τους με Εκείνον! Μας καλεί, όπως κάλεσε εκείνους τους γονείς στο Βιβλίο του Μόρμον, να φέρουμε τα μικρά μας σε Εκείνον. Μπορούμε να τα βοηθήσουμε να γνωρίσουν τον Σωτήρα και Λυτρωτή τους με τον τρόπο που γνώριζαν εκείνα τα παιδιά. Μπορούμε να τους δείξουμε πώς να βρουν τον Σωτήρα στις γραφές και να οικοδομήσουν το θεμέλιό τους επάνω σε Εκείνον4.
Προσφάτως, ένας καλός φίλος με δίδαξε κάτι που δεν είχα παρατηρήσει πιο πριν σχετικά με την παραβολή του σοφού ανθρώπου που έκτισε το σπίτι του επάνω σε έναν βράχο. Σύμφωνα με την αφήγηση στο Κατά Λουκάν, καθώς ο συνετός άνθρωπος έθεσε το θεμέλιο για το σπίτι του, «έσκαψε και βάθυνε»5. Δεν ήταν ένα πρόχειρο ή απλό εγχείρημα – χρειάστηκε προσπάθεια!
Για να οικοδομήσουμε τη ζωή μας επάνω στον βράχο του Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστού, πρέπει να σκάψουμε βαθιά. Αφαιρούμε οτιδήποτε είναι ασταθές ή περιττό στη ζωή μας. Συνεχίζουμε να σκάβουμε μέχρι να Τον βρούμε. Και διδάσκουμε τα παιδιά μας να δεσμευθούν με Εκείνον μέσω ιερών διατάξεων και διαθηκών, έτσι ώστε όταν έλθουν οι αντιτιθέμενες καταιγίδες και πλημμύρες, καθώς σίγουρα θα έλθουν, να έχουν μικρή επίδραση επάνω τους «λόγω του βράχου επάνω στον οποίο έχουν οικοδομηθεί»6.
Αυτού του είδους η δύναμη δεν συμβαίνει έτσι απλώς. Δεν μεταβιβάζεται στην επόμενη γενεά όπως μία πνευματική κληρονομιά. Κάθε άτομο πρέπει να σκάψει βαθιά για να βρει τον βράχο.
Αυτό το μάθημα το μαθαίνουμε από μία άλλη αφήγηση στο Βιβλίο του Μόρμον. Όταν ο βασιλιάς Βενιαμίν έδωσε την τελική ομιλία του στον λαό του, συγκεντρώθηκαν ως οικογένειες για να ακούσουν τα λόγια του7. Ο βασιλιάς Βενιαμίν έδωσε δυνατή μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και ο λαός συγκινήθηκε βαθιά από τη μαρτυρία του. Δήλωσαν:
«Το Πνεύμα… κατηργάσθη μεγάλη αλλαγή μέσα μας, δηλαδή στην καρδιά μας…
»Και είμαστε πρόθυμοι να συνάψουμε διαθήκη με τον Θεό μας για να κάνουμε το θέλημά του… σε όλες τις υπόλοιπες ημέρες μας»8.
Θα περίμενε κανείς ότι τα μικρά παιδιά με τόσο βαθιά μετεστραμμένους γονείς θα μεταστρέφονταν τελικώς και θα συνήπταν τα ίδια διαθήκες. Και ωστόσο, για κάποιον λόγο που δεν αναφέρεται στο χρονικό, η διαθήκη που συνήφθη από τους γονείς δεν είχε απήχηση σε μερικά από τα παιδιά τους. Αρκετά χρόνια αργότερα «υπήρχαν πολλοί από την ανερχόμενη γενεά που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τα λόγια του βασιλιά Βενιαμίν, επειδή ήταν μικρά παιδιά τον καιρό που μίλησε στον λαό του· και δεν πίστευαν στην παράδοση των πατέρων τους.
»Δεν πίστευαν αυτά που είχαν ειπωθεί σχετικά με την ανάσταση των νεκρών, ούτε πίστευαν σχετικά με τον ερχομό του Χριστού…
»Και δεν βαπτίζονταν, ούτε προσχωρούσαν στην εκκλησία. Και αποτελούσαν χωριστό λαό όσον αφορά στην πίστη τους»9.
Τι στενάχωρη σκέψη! Για την ανερχόμενη γενεά, δεν αρκεί η πίστη στον Ιησού Χριστό να είναι «η παράδοση των πατέρων τους». Πρέπει να αποκτήσουν μόνα τους την πίστη στον Χριστό. Ως ο λαός της διαθήκης του Θεού, πώς μπορούμε να ενσταλάξουμε στην καρδιά των παιδιών μας την επιθυμία να συνάπτουν και να τηρούν διαθήκες μαζί Του;
Μπορούμε να αρχίσουμε, ακολουθώντας το παράδειγμα του Νεφί: «Και μιλούμε για τον Χριστό, χαιρόμαστε με τον Χριστό, κηρύττουμε για τον Χριστό, προφητεύουμε για τον Χριστό, και γράφουμε σύμφωνα με τις προφητείες μας, ώστε τα παιδιά μας να ξέρουν σε ποια πηγή να στραφούν για άφεση των αμαρτιών τους»10. Τα λόγια του Νεφί υποδηλούν μία συνεχή, εν εξελίξει προσπάθεια να διδάξουμε στα παιδιά μας για τον Χριστό. Μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η φωνή του λαού της διαθήκης δεν θα σιγήσει στα αφτιά της ανερχόμενης γενεάς και ότι ο Ιησούς δεν θα είναι θέμα μόνο της Κυριακής11.
Η φωνή του λαού της διαθήκης βρίσκεται στα δικά μας λόγια μαρτυρίας. Βρίσκεται στα λόγια των ζώντων προφητών. Και διατηρείται δυναμικά στις γραφές. Είναι εκεί που τα παιδιά μας θα γνωρίσουν τον Ιησού και θα βρουν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους. Είναι εκεί που θα μάθουν μόνα τους τη διδαχή του Χριστού. Είναι εκεί που θα βρουν ελπίδα. Αυτό θα τα προετοιμάσει για μία ζωή αναζήτησης της αλήθειας και διαβίωσης στο μονοπάτι της διαθήκης.
Μου αρέσει πολύ αυτή η συμβουλή από τον Πρόεδρο Ράσσελ Μ. Νέλσον.
«Πού μπορούμε να πάμε για να Τον ακούσουμε;
»Μπορούμε να πάμε στις γραφές. Μας διδάσκουν για τον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του, το μέγεθος της Εξιλέωσής Του και το μεγάλο σχέδιο ευδαιμονίας και λύτρωσης του Πατέρα μας. Η καθημερινή ενασχόληση με τον λόγο του Θεού είναι ζωτικής σημασίας για την πνευματική επιβίωση, ειδικά σε αυτές τις ημέρες της αυξανόμενης αναταραχής. Όταν χορταίνουμε καθημερινά με τα λόγια του Χριστού, τα λόγια του Χριστού θα μας πουν πώς να αντιδράσουμε σε δυσκολίες που ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα αντιμετωπίζαμε»12.
Επομένως, πώς είναι να χορταίνουμε με τα λόγια του Χριστού και να Τον ακούμε; Λοιπόν, είναι ό,τι λειτουργεί καλύτερα εσάς! Θα μπορούσε να είναι το να συγκεντρώνεστε με την οικογένειά σας για να μιλήσετε για τα πράγματα που σας δίδαξε το Άγιο Πνεύμα στη μελέτη σας των γραφών χρησιμοποιώντας το Έλα, ακολούθα με. Θα μπορούσε να είναι το να συγκεντρώνεστε κάθε ημέρα με τα παιδιά σας για να διαβάσετε μερικά εδάφια από τις γραφές και κατόπιν να αναζητείτε ευκαιρίες να συζητείτε αυτά που μάθατε καθώς περνάτε χρόνο μαζί. Απλώς βρείτε τι λειτουργεί για εσάς και την οικογένειά σας. Στη συνέχεια προσπαθήστε να το κάνετε λίγο καλύτερα κάθε μέρα.
Σκεφθείτε αυτή την εσώτερη γνώση από το Διδάσκοντας με τον τρόπο του Σωτήρος: «Μεμονωμένα, μία μόνο οικιακή βραδιά, μία συγκέντρωση μελέτης των γραφών ή μία συζήτηση του Ευαγγελίου μπορεί να μην φαίνεται ότι επιτυγχάνει πολλά. Όμως η συσσώρευση μικρών, απλών προσπαθειών, που επαναλαμβάνονται σταθερά με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να είναι πιο δυνατή και ενδυναμωτική από μία περιστασιακή μνημειώδη στιγμή ή μάθημα αναφοράς… Επομένως, μην εγκαταλείπετε και μην ανησυχείτε για την επίτευξη κάτι μεγάλου κάθε φορά. Απλώς να είστε συνεπείς στις προσπάθειές σας»13.
Μία από τις πιο ιερές ευθύνες μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γνωρίσουν με βαθύ και συγκεκριμένο τρόπο ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού, ο προσωπικός Σωτήρας και Λυτρωτής τους, ο οποίος στέκεται στην κεφαλή της Εκκλησίας Του! Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στη φωνή της διαθήκης μας να σιγήσει ή να σιωπήσει, όταν πρόκειται για Εκείνον.
Μπορεί να νιώθετε λίγο ανεπαρκείς σε αυτόν τον ρόλο, αλλά δεν θα πρέπει ποτέ να αισθάνεστε μόνοι. Για παράδειγμα, τα συμβούλια τομέως εξουσιοδοτούνται να οργανώνουν συγκεντρώσεις συμβουλίου διδασκάλων για γονείς. Σε αυτές τις τριμηνιαίες συγκεντρώσεις, οι γονείς μπορούν να συγκεντρώνονται για να μαθαίνουν ο ένας από τις εμπειρίες του άλλου, να συζητούν πώς να ενδυναμώνουν την οικογένειά τους και να μαθαίνουν χριστοειδείς αρχές-κλειδιά διδασκαλίας. Αυτή η συγκέντρωση θα πρέπει να πραγματοποιείται τη δεύτερη ώρα της εκκλησίας14. Διευθύνεται από ένα μέλος τομέως επιλεγμένο από τον επίσκοπο και ακολουθεί τη μορφή τακτικών συγκεντρώσεων συμβουλίου διδασκάλων, χρησιμοποιώντας το Διδάσκοντας με τον τρόπο του Σωτήρος ως το πρωταρχικό βοήθημα15. Επίσκοποι, εάν ο τομέας σας δεν έχει επί του παρόντος συγκεντρώσεις συμβουλίου διδασκάλων για γονείς, εργασθείτε με τον πρόεδρο του Κατηχητικού και το συμβούλιο τομέως για να οργανωθείτε16.
Αγαπητοί μου φίλοι εν Χριστώ, τα πηγαίνετε πολύ καλύτερα από ό,τι νομίζετε. Απλώς συνεχίστε να εργάζεστε ως προς αυτό. Τα παιδιά σας παρακολουθούν, ακούν και μαθαίνουν. Καθώς τα διδάσκετε, θα γνωρίσετε την αληθινή τους φύση ως αγαπημένων γυιων και θυγατέρων του Θεού. Μπορεί να ξεχάσουν τον Σωτήρα για ένα διάστημα, αλλά σας υπόσχομαι ότι Εκείνος δεν θα τα ξεχάσει ποτέ! Εκείνες οι στιγμές που το Άγιο Πνεύμα τους μιλά, θα επιμένει στην καρδιά και στον νου τους. Και μία ημέρα τα παιδιά σας θα επαναλάβουν τη μαρτυρία του Ενώς: Γνωρίζω ότι οι γονείς μου είναι δίκαιοι «γιατί με δίδαξ[αν]… κατά την ανατροφή και νουθεσία του Κυρίου– και δοξασμένο να είναι το όνομα του Κυρίου μου γι’ αυτό»17.
Ας αποδεχθούμε την πρόσκληση του Σωτήρος και ας φέρουμε τα παιδιά μας σε Εκείνον. Καθώς το κάνουμε αυτό, θα Τον δουν. Θα Τον αισθανθούν. Θα Τον γνωρίσουν. Θα τα διδάξει. Θα τα ευλογήσει. Και, ω, πόσο θα τα αγαπήσει. Και, ω, πόσο εγώ Τον αγαπώ. Στο άγιο όνομά του Ιησού Χριστού αμήν.