Για χάρη των απογόνων σας
Μην είστε ο αδύναμος κρίκος σε αυτήν την όμορφη αλυσίδα πίστεως που ξεκινήσατε ή λάβατε ως κληρονομιά. Να είστε ο δυνατός.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν υπηρετούσα στη Βορειοδυτική Περιοχή της Νοτίου Αμερικής και ζούσα στο Περού, είχα μια όμορφη εμπειρία που θα ήθελα να σας αναφέρω.
Συνέβη όταν επέστρεφα στο σπίτι ύστερα από ένα πολυάσχολο σαββατοκύριακο αναθέσεων. Αφού τελικώς ολοκλήρωσα τη διαδικασία στο τμήμα ελέγχου μετανάστευσης στο αεροδρόμιο, βρήκα έναν φιλικό οδηγό ταξί να με περιμένει από τη συνηθισμένη μας υπηρεσία ταξί. Με πήγε στο αυτοκίνητό του και εγώ κάθισα στο πίσω κάθισμα έτοιμος να χαλαρώσω και να απολαύσω ένα ήσυχο ταξίδι στο σπίτι. Αφού οδήγησε μερικά τετράγωνα, ο οδηγός δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον προϊστάμενό του, λέγοντάς του ότι πήρα λανθασμένο ταξί. Μου είχε κρατηθεί ένα διαφορετικό αυτοκίνητο και ο προϊστάμενος του ζήτησε να με πάει πίσω στο αεροδρόμιο, αν ήθελα να αλλάξω αυτοκίνητο. Του είπα ότι δεν ήταν απαραίτητο και μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Ύστερα από λίγα λεπτά σιωπής, με κοίταξε μέσα από τον καθρέπτη και ρώτησε: «Είσαι μορμόνος, έτσι δεν είναι;»
Λοιπόν, ύστερα από εκείνη τη δελεαστική ερώτηση, ήξερα ότι οι ήσυχες στιγμές μου είχαν τελειώσει. Ήμουν ενθουσιασμένος να συμμετάσχω σε μια συζήτηση σχετικά με την ερώτηση του οδηγού.
Έμαθα ότι το όνομά του ήταν Ομάρ, το όνομα της συζύγου του ήταν Μαρία Τερέσα και είχαν δύο παιδιά – την Καρολίνα, 14 ετών και τον Ροδρίγο, 10 ετών. Ο Ομάρ ήταν μέλος της Εκκλησίας από παιδί. Η οικογένειά του ήταν ενεργή, αλλά σε κάποιο σημείο, οι γονείς του σταμάτησαν να πηγαίνουν στην εκκλησία. Ο Ομάρ έγινε εντελώς ανενεργός, όταν ήταν 15 ετών. Τότε ήταν 40 ετών.
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν πήρα λανθασμένο ταξί. Δεν ήταν σύμπτωση! Του είπα ποιος ήμουν και ότι ήμουν στο ταξί του, επειδή ο Κύριος τον καλούσε πίσω στο ποίμνιό Του.
Μετά μιλήσαμε για την εποχή που εκείνος και η οικογένειά του ήταν ενεργά μέλη της Εκκλησίας. Είχε τρυφερές αναμνήσεις από γλυκές στιγμές οικογενειακής βραδιάς και μερικά τραγούδια της Προκαταρκτικής. Κατόπιν τραγούδησε απαλά λίγα λόγια από το «Είμαι Θεού παιδί»1.
Αφού πήρα τη διεύθυνσή του, τον αριθμό τηλεφώνου του και την άδεια να τα δώσω στον επίσκοπό του, του είπα ότι θα έβρισκα τρόπο να είμαι στην εκκλησία την πρώτη ημέρα της επιστροφής του στην εκκλησία. Τελειώσαμε το ταξίδι μας από το αεροδρόμιο στο σπίτι μου, καθώς και το μικρό μας ταξίδι στο παρελθόν του και πήραμε χωριστούς δρόμους.
Μερικές εβδομάδες αργότερα ο επίσκοπός του μου τηλεφώνησε, λέγοντάς μου ότι ο Ομάρ σκόπευε να παρευρεθεί στην εκκλησία κάποια Κυριακή. Του είπα ότι θα ήμουν εκεί. Εκείνη την Κυριακή, ο Ομάρ ήταν εκεί με τον γυιο του. Η σύζυγος και η κόρη του δεν ενδιαφέρονταν ακόμη. Λίγους μήνες αργότερα, ο επίσκοπός του με κάλεσε ξανά, αυτή τη φορά για να μου πει ότι ο Ομάρ θα βάπτιζε τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά του και με προσκαλούσε να είμαι εκεί. Ορίστε η φωτογραφία εκείνης της Κυριακής που επικυρώθηκαν μέλη της Εκκλησίας.
Την ίδια εκείνη Κυριακή, είπα στον Ομάρ και την οικογένειά του ότι αν ήταν προετοιμασμένοι, σε έναν χρόνο, θα ήταν τιμή για εμένα να τελέσω την επισφράγισή τους στον Ναό της Λίμας στο Περού. Ορίστε μία φωτογραφία εκείνης της αξιομνημόνευτης στιγμής για όλους μας, που ελήφθη έναν χρόνο αργότερα.
Γιατί σας αναφέρω αυτήν την εμπειρία; Για δύο σκοπούς.
Πρώτον, να απευθυνθώ σε εκείνα τα καλά μέλη τα οποία για κάποιον λόγο έχουν απομακρυνθεί από το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Δεύτερον, να απευθυνθώ επίσης σε εκείνα τα συμμετέχοντα μέλη σήμερα, τα οποία ίσως δεν είναι τόσο πιστά στις διαθήκες τους όσο θα έπρεπε. Και στις δύο περιπτώσεις, γενεές εμπρός τους επηρεάζονται και ευλογίες και υποσχέσεις που είχαν κρατηθεί για τους απογόνους τους βρίσκονται σε κίνδυνο.
Ας αρχίσουμε με το πρώτο σενάριο, καλά μέλη που έχουν εγκαταλείψει το μονοπάτι της διαθήκης, όπως συνέβη με τον Περουβιανό φίλο μου Ομάρ. Όταν τον ρώτησα γιατί απεφάσισε να επιστρέψει, είπε ότι ήταν επειδή εκείνος και η σύζυγός του αισθάνονταν ότι τα παιδιά τους θα ήταν ευτυχέστερα στη ζωή με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Αισθάνθηκε ότι ήταν καιρός να επιστρέψει στην εκκλησία για χάρη των παιδιών τους.
Είναι τόσο λυπηρό, όταν συναντούμε ανενεργά μέλη ή μη μέλη της Εκκλησίας, τα οποία κάποια στιγμή είχαν το Ευαγγέλιο μέσα στην οικογένειά τους και το έχασαν εξαιτίας της αποφάσεως των γονέων ή των παππούδων τους να μη συμμετέχουν στην Εκκλησία για κάποιον καιρό. Αυτή η απόφαση θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στους απογόνους τους για πάντα!
Τα παιδιά και τα εγγόνια τους έχουν αποκλεισθεί από την προστασία και τις ευλογίες του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού στη ζωή τους. Ακόμη πιο αποκαρδιωτικό, έχουν χάσει τις υποσχέσεις μίας αιώνιας οικογένειας που ήταν εκεί μία ημέρα. Η απόφαση ενός έχει επηρεάσει μία ολόκληρη αλυσίδα απογόνων. Μία κληρονομιά πίστης έχει σπάσει.
Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, οτιδήποτε σπασμένο μπορεί να διορθωθεί μέσω του Ιησού Χριστού. Για τον λόγο αυτόν, συλλογισθείτε αυτήν την πρόσκληση του Προέδρου Ράσσελ Μ. Νέλσον: «Τώρα, αν έχετε βγει από το μονοπάτι, επιτρέψτε μου να σας προσκαλέσω με όλη την ελπίδα στην καρδιά μου να επιστρέψετε. Όποιες κι αν είναι οι ανησυχίες σας, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες σας, υπάρχει μία θέση για εσάς σε αυτήν, στην Εκκλησία του Κυρίου. Εσείς και γενεές ακόμη αγέννητες θα ευλογηθείτε από τις πράξεις σας τώρα να επιστρέψετε στο μονοπάτι της διαθήκης»2.
Τώρα, ας ασχοληθούμε με το δεύτερο σενάριο, τα σημερινά συμμετέχοντα μέλη που ίσως δεν είναι τόσο πιστά όσο θα έπρεπε. Ακριβώς όπως οι αποφάσεις του χθες επηρεάζουν τη σημερινή πραγματικότητα, οι αποφάσεις του σήμερα θα επηρεάσουν το μέλλον μας και το μέλλον των μελών της οικογένειάς μας.
Ο Πρεσβύτερος Ντάλλιν Χ. Όουκς μας δίδαξε:
«Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μας παροτρύνει να σκεπτόμαστε για το μέλλον… Διδάσκει σπουδαίες ιδέες για το μέλλον, ώστε να καθοδηγούν τις πράξεις μας σήμερα.
»Εν αντιθέσει, όλοι γνωρίζουμε άτομα που ανησυχούν μόνο για το παρόν: το δαπανούν σήμερα, το απολαμβάνουν σήμερα και δεν σκέπτονται καθόλου για το μέλλον.
»…Καθώς λαμβάνουμε τρέχουσες αποφάσεις, θα πρέπει πάντοτε να ρωτούμε: “Πού θα οδηγήσει αυτό;”»3 Οι τρέχουσες αποφάσεις μας θα μας οδηγήσουν σε χαρά τώρα και στην αιωνιότητα ή θα μας οδηγήσουν σε θλίψη και δάκρυα;
Ορισμένοι μπορεί να σκεφθούν: «Δεν χρειάζεται να παρευρισκόμαστε στην εκκλησία κάθε Κυριακή» ή «Θα πληρώσουμε δεκάτη, όταν τα πράγματα καλυτερεύσουν» ή «Δεν θα υποστηρίξω τους ηγέτες της Εκκλησίας σε αυτό το θέμα».
«Όμως» λένε «γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία είναι αληθινή και δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού».
Εκείνοι με σκέψεις όπως αυτές δεν συνειδητοποιούν τον αρνητικό αντίκτυπο που θα έχει αυτό το «χλιαρό» είδος ιδιότητος μέλους στη ζωή τους και στη ζωή των απογόνων τους. Οι γονείς μπορεί να παραμείνουν ενεργοί, αλλά ο κίνδυνος να χάσουν τα παιδιά τους είναι υψηλός – σε αυτήν τη ζωή και στην αιωνιότητα.
Σχετικά με εκείνους που δεν θα κληρονομήσουν επουράνια δόξα με τις οικογένειές τους, ο Κύριος λέει: «Αυτοί είναι εκείνοι που δεν είναι θαρραλέοι στη μαρτυρία του Ιησού. Επομένως, δεν αποκτούν στεφάνι επάνω στο βασίλειο του Θεού μας»4. Αυτό είναι που θέλουμε για εμάς ή τα παιδιά μας; Δεν θα έπρεπε να είμαστε πιο θαρραλέοι και λιγότερο χλιαροί για το δικό μας καλό και για χάρη των απογόνων μας;
Ο Πρόεδρος Μ. Ράσσελ Μπάλλαρντ επίσης απηύθυνε μία παρόμοια ανησυχία:
«Για κάποιους, η πρόσκληση του Χριστού να πιστέψουν και να παραμείνουν εξακολουθεί να είναι βαριά… Ορισμένοι μαθητές αγωνίζονται να καταλάβουν μία συγκεκριμένη πολιτική ή διδασκαλία της Εκκλησίας. Άλλοι βρίσκουν προβληματισμούς στην ιστορία μας ή στις ατέλειες ορισμένων μελών και ηγετών, περασμένων και τωρινών…
»…Η απόφαση του τύπου “δεν περπατούσαν πλέον” με μέλη της Εκκλησίας και τους επιλεγμένους ηγέτες του Κυρίου θα έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο που δεν είναι πάντοτε ορατός αυτή τη στιγμή»5.
Τι θλιβερή κληρονομιά να μεταβιβασθεί – και για ποιον λόγο; Οτιδήποτε και αν είναι, δεν αρκεί να αγνοήσουμε τον αρνητικό πνευματικό αντίκτυπο που θα δημιουργήσει για τις επόμενες γενεές.
Αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές μου, αν περνάτε μια από αυτές τις δύο καταστάσεις που ανέφερα στο μήνυμά μου, επανεξετάστε την πορεία δράσεώς σας. Ξέρετε ότι υπάρχει ένα σχέδιο για εμάς σε αυτήν τη ζωή. Ξέρετε ότι οι οικογένειες μπορούν να είναι αιώνιες. Γιατί θέτετε σε κίνδυνο τη δική σας; Μην είστε ο αδύναμος κρίκος σε αυτήν την όμορφη αλυσίδα πίστεως που ξεκινήσατε ή λάβατε ως κληρονομιά. Να είστε ο δυνατός. Είναι η σειρά σας να το κάνετε και ο Κύριος μπορεί να σας βοηθήσει.
Από τα βάθη της καρδιάς μου, σας προσκαλώ να το σκεφθείτε, να κοιτάξετε μπροστά και να αξιολογήσετε «πού θα οδηγήσει αυτό» και, αν είναι απαραίτητο, να είστε αρκετά θαρραλέοι για να αναδιαμορφώσετε το μονοπάτι σας για χάρη των απογόνων σας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.