Η δύναμη του Ιησού Χριστού στη ζωή μας κάθε μέρα
Η πηγή της δύναμής μας είναι η πίστη στον Ιησού Χριστό καθώς εσκεμμένως επιζητούμε να ερχόμαστε προς Εκείνον κάθε ημέρα.
Αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές αυτή είναι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Τι χαρά είναι να συγκεντρωνόμαστε ως η Εκκλησία Του. Είμαι ευγνώμων που ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον μας υπενθύμισε να χρησιμοποιούμε συχνά το σωστό όνομα της Εκκλησίας του Κυρίου, ώστε να θυμόμαστε τίνος είναι αυτή η Εκκλησία και τίνος τις διδασκαλίες ακολουθούμε.
Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει δηλώσει: «Τις ημέρες που έρχονται, θα δούμε τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις της δύναμης του Σωτήρος που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Θα απονείμει αμέτρητα προνόμια, ευλογίες και θα πραγματοποιήσει θαύματα για τους πιστούς»1.
Ένα από τα μεγαλύτερα προνόμια για εμένα και τη σύζυγό μου, Ρενέ, είναι να συναντηθώ με τους Αγίους εκεί όπου υπηρετούμε. Ακούμε τις ιστορίες τους, βλέπουμε με τα μάτια μας τις απώλειές τους, συμπαραστεκόμαστε στη θλίψη τους και αγαλλιούμε με την επιτυχία τους. Έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών ευλογιών και θαυμάτων που ο Σωτήρας έχει απονείμει στους πιστούς. Έχουμε συναντήσει ανθρώπους που έχουν υπομείνει το ακατόρθωτο, που έχουν υποφέρει το αδιανόητο.
Έχουμε δει την εκδήλωση της δύναμης του Σωτήρος σε μία χήρα που έχασε τον σύζυγό της, ενώ ήταν στην υπηρεσία του Κυρίου στη Βολιβία2. Το έχουμε δει σε μία νέα γυναίκα στην Αργεντινή, η οποία έπεσε κάτω από ένα τρένο και έχασε το πόδι της, απλώς επειδή κάποιος ήθελε να κλέψει το κινητό της3. Και στον ανύπανδρο πατέρα της, ο οποίος τώρα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια και να ενδυναμώσει την κόρη του ύστερα από μία τόσο ανεξήγητη πράξη σκληρότητας. Το έχουμε δει στις οικογένειες που έχασαν το σπίτι τους και όλα τα υπάρχοντά τους κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών στη Χιλή, μόλις δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 20224. Το έχουμε δει σε όσους υποφέρουν μετά από ένα τραυματικό διαζύγιο και σε όσους είναι αθώα θύματα κακοποίησης.
Τι τους δίνει τη δύναμη να υπομένουν δύσκολες καταστάσεις; Τι δίνει αυτήν την επιπλέον δύναμη για να συνεχίσουμε, όταν τα πάντα φαίνονται χαμένα;
Έχω ανακαλύψει ότι η πηγή αυτής της δύναμης είναι η πίστη στον Ιησού Χριστό καθώς εσκεμμένως επιζητούμε να ερχόμαστε προς Εκείνον κάθε ημέρα.
Ο προφήτης Ιακώβ δίδαξε: «Και θα έλθει στον κόσμο για να μπορέσει να σώσει όλους τους ανθρώπους αν θα εισακούσουν αυτά που τους λέει. Γιατί ιδού, υποφέρει τον πόνο όλων των ανθρώπων. Μάλιστα, τους πόνους κάθε ζωντανού όντος, και των ανδρών, και των γυναικών, και των παιδιών, που ανήκουν στην οικογένεια του Αδάμ»5.
Μερικές φορές, το να έχουμε πίστη στον Ιησού Χριστό μπορεί να φαίνεται σαν κάτι αδύνατο, σχεδόν ανέφικτο. Μπορεί να σκεφθούμε ότι για να έλθουμε προς τον Χριστό απαιτείται ισχύς, δύναμη και τελειότητα που δεν έχουμε και απλώς δεν μπορούμε να βρούμε την ενέργεια να τα κάνουμε όλα. Όμως αυτό που έχω μάθει από όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι αυτό που μας δίνει την ενέργεια να ξεκινήσουμε το ταξίδι. Μερικές φορές μπορεί να σκεφτόμαστε: «Πρέπει να διορθώσω τη ζωή μου πριν να έρθω στον Ιησού», αλλά η αλήθεια είναι ότι ερχόμαστε στον Ιησού για να διορθώσουμε τη ζωή μας μέσω Εκείνου.
Δεν ερχόμαστε στον Ιησού, επειδή είμαστε τέλειοι. Ερχόμαστε σε Εκείνον, επειδή έχουμε ελαττώματα και σε Εκείνον μπορούμε να «τελειοποιηθούμε»6.
Πώς αρχίζουμε να ασκούμε λίγη πίστη κάθε μέρα; Για μένα αρχίζει το πρωί: Όταν ξυπνώ, αντί να κοιτώ το τηλέφωνό μου, λέω μία προσευχή. Ακόμη και μία απλή προσευχή. Κατόπιν διαβάζω μία γραφή. Αυτό με βοηθά με την εβδομαδιαία διαθήκη μου που συνάπτω καθώς μεταλαμβάνω να «τον θυμάμαι πάντοτε»7. Όταν αρχίζω την ημέρα μου με μία προσευχή και μία γραφή, μπορώ να «Τον θυμάμαι», όταν θα κοιτάξω το τηλέφωνό μου. Μπορώ να «Τον θυμάμαι» όταν αντιμετωπίζω προβλήματα και διαμάχες, και προσπαθώ να τα αντιμετωπίσω όπως θα έκανε ο Ιησούς.
Όταν «Τον θυμάμαι», αισθάνομαι την επιθυμία να αλλάξω, να μετανοήσω. Βρίσκω την πηγή ενέργειας για να τηρώ τις διαθήκες μου και αισθάνομαι την επιρροή του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μου «και τηρώ τις εντολές Του τις οποίες Εκείνος [μου] έχει δώσει ώστε να έχ[ω] πάντοτε το Πνεύμα Του»8. Με βοηθά να υπομείνω μέχρι τέλους9. Ή τουλάχιστον μέχρι το τέλος της ημέρας! Και εκείνες τις ημέρες που αδυνατώ να Τον θυμάμαι όλη μέρα, Εκείνος είναι ακόμη εκεί, αγαπώντας με και λέγοντάς μου: «Είναι εντάξει. Μπορείς να προσπαθήσεις ξανά αύριο».
Μολονότι είμαστε ατελείς στο να Τον θυμόμαστε, ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας μας δεν αποτυγχάνει ποτέ να μας θυμάται.
Ένα από τα λάθη που συχνά κάνουμε είναι να σκεφτόμαστε ότι η τήρηση των διαθηκών ή οι υποσχέσεις που συνάπτουμε προς τον Θεό, είναι κατά κάποιον τρόπο μία συναλλαγή που κάνουμε με Εκείνον: Υπακούω και με προστατεύει από οτιδήποτε κακό μου τύχει ποτέ. Πληρώνω τη δεκάτη μου και δεν θα χάσω ποτέ τη δουλειά μου ούτε η φωτιά θα κάψει το σπίτι μου. Όμως μετά, όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως περιμέναμε, αναφωνούμε προς τον Κύριο: «Δεν σε νοιάζει ότι εγώ χάνομαι;»10
Οι διαθήκες μας δεν είναι απλώς μια συναλλαγή. Είναι κάτι το μετασχηματιστικό11. Μέσω των διαθηκών μου λαμβάνω την εξαγνιστική, ενδυναμωτική δύναμη του Ιησού Χριστού, η οποία μου επιτρέπει να γίνω νέο άτομο, να συγχωρήσω αυτό που φαίνεται ασυγχώρητο, να υπερνικήσω το αδύνατο. Το να θυμόμαστε εσκεμμένως πάντοτε τον Ιησού Χριστό είναι ισχυρό. Μου δίνει επιπρόσθετη δύναμη να «τηρώ τις εντολές του που μου έχει δώσει»12. Με βοηθά να είμαι καλύτερος, να χαμογελώ χωρίς λόγο, να είμαι ειρηνοποιός13, για να αποφεύγω τη διαμάχη, να αφήνω τον Θεό να επικρατεί στη ζωή μου14.
Όταν ο πόνος μας ή ο πόνος κάποιου που αγαπούμε είναι τόσο πολύς που δεν μπορούμε να τον αντέξουμε, το να θυμόμαστε τον Ιησού Χριστό και να ερχόμαστε προς Εκείνον μπορεί να ελαφρύνει το βάρος, να μαλακώσει την καρδιά και να ελαφρύνει τον πόνο. Αυτή είναι η δύναμη που επέτρεψε σε έναν πατέρα πέρα από τη φυσική του ικανότητα να στηρίξει την κόρη του στον σωματικό και συναισθηματικό πόνο της απώλειας του ποδιού της.
Όταν ο Πρεσβύτερος Σοάρες επισκέφθηκε την Αργεντινή τον περασμένο Ιούνιο και ρώτησε τη Φλάβια για το τραγικό δυστύχημα, εκείνη απάντησε με πίστη: «Βίωσα μεγάλη αναστάτωση, πικρία, θυμό και μίσος όταν [αυτό συνέβη]. Κάτι που με βοήθησε δεν ήταν να ρωτήσω, “γιατί εγώ;” αλλά “για ποιον λόγο;”… Αυτό ήταν κάτι που με έφερε πιο κοντά στους άλλους και στον Κύριο… Αντί να αποστασιοποιηθώ από Εκείνον, έπρεπε να προσκολληθώ σε Εκείνον»15.
Ο Πρόεδρος Νέλσον δίδαξε: «Η ανταμοιβή για την τήρηση των διαθηκών με τον Θεό είναι επουράνια δύναμη – δύναμη που μας ενδυναμώνει να ανθιστάμεθα στις δοκιμασίες, τους πειρασμούς και τα ψυχικά άλγη μας καλύτερα… Συνεπώς, οι φύλακες της διαθήκης δικαιούνται ένα ξεχωριστό είδος ανάπαυσης»16. Αυτό είναι το είδος της ανάπαυσης και της ειρήνης που είδα στα μάτια της χήρας, παρά το ψυχικό άλγος της έλλειψης του συζύγου της που βίωνε κάθε μέρα.
Η Καινή Διαθήκη λέει για μία φορά όταν ο Ιησούς και οι μαθητές Του βρίσκονταν σε ένα πλοίο:
«Και γίνεται ένας μεγάλος ανεμοστρόβιλος· και τα κύματα έμπαιναν μέσα στο πλοίο, ώστε αυτό ήδη γέμιζε.
»Και αυτός… κοιμόταν επάνω στο προσκεφάλι· και τον ξυπνούν, και του λένε: Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει ότι χανόμαστε;
»Και καθώς σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο· και είπε στη θάλασσα: Σώπασε, ησύχασε…
»Και τους είπε: Γιατί είστε έτσι δειλοί; Πώς δεν έχετε πίστη;»17
Πάντοτε μου εξήπτε την περιέργεια αυτή η ιστορία. Περίμενε ο Κύριος να χρησιμοποιήσουν την πίστη τους για να ηρεμήσουν την καταιγίδα; Να επιτιμήσουν τους ανέμους; Η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι το συναίσθημα ειρήνης για να αντισταθούμε στην καταιγίδα, γνωρίζοντας ότι δεν θα χαθούμε, επειδή Εκείνος είναι στο πλοίο μαζί μας.
Αυτό είναι το είδος της πίστης που είδαμε, όταν επισκεφθήκαμε τις οικογένειες μετά τις πυρκαγιές στη Χιλή. Τα σπίτια τους είχαν καεί ολοσχερώς. Είχαν χάσει τα πάντα. Ωστόσο, καθώς περπατούσαμε σε αυτό που κάποτε ήταν το σπίτι τους και μας έλεγαν για τις εμπειρίες τους, αισθανθήκαμε ότι στεκόμασταν σε άγιο έδαφος. Μία αδελφή είπε στη σύζυγό μου: «Όταν είδα τα κοντινά σπίτια να καίγονται, είχα την εντύπωση ότι το σπίτι μας θα καιγόταν κι αυτό, ότι θα χάναμε τα πάντα. Αντί για απελπισία, βίωσα μία αίσθηση απερίγραπτης ειρήνης. Κάπως, αισθάνθηκα ότι όλα θα πήγαιναν καλά». Το να εμπιστευόμαστε τον Θεό και να τηρούμε τις διαθήκες μας μαζί Του, φέρνει δύναμη στην αδυναμία και παρηγοριά στη θλίψη μας.
Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που είχαμε η Ρενέ και εγώ να συναντήσουμε μερικούς από αυτούς τους εξαιρετικούς Αγίους, για τα πολλά παραδείγματά τους πίστης, δύναμης και επιμονής. Είμαι ευγνώμων για τις ιστορίες ψυχικού άλγους και απογοήτευσης που άκουσα, που δεν θα γίνουν ποτέ πρωτοσέλιδα μιας εφημερίδας ή που δεν θα γίνουν ποτέ ευρέως γνωστές. Για τις φωτογραφίες που δεν ελήφθησαν για να δείξουν δάκρυα και προσευχές που προσφέρονται μετά από μία απώλεια ή ένα τραυματικό διαζύγιο, για τις αναρτήσεις που δεν εμπεριέχουν ποτέ τον φόβο, τη θλίψη και τον πόνο που γίνεται υποφερτός χάρη στην πίστη στον Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του. Αυτοί οι άνθρωποι ενδυναμώνουν τη δική μου πίστη και για αυτό είμαι βαθιά ευγνώμων.
Γνωρίζω ότι αυτή είναι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Γνωρίζω ότι Εκείνος είναι έτοιμος να μας προικοδοτήσει με τη δύναμή Του, αν ερχόμαστε σε Εκείνον κάθε ημέρα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.