Βαδίζοντας στη σχέση διαθήκης με τον Χριστό

Από την Πρόεδρο Έμιλυ Μπελ Φρήμαν

Γενική Πρόεδρο Νέων Γυναικών

Ο Ένας που μωλωπίσθηκε και καταρρακώθηκε για εμάς θα επιτρέψει στη θνητότητα να κάνει το έργο της μέσα μας, αλλά δεν μας ζητεί να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες μόνοι μας.

Ο καλός μου φίλος Ιλάν μου έδειξε ένα μονοπάτι στο Ισραήλ. «Αποκαλείται το μονοπάτι του Ιησού» είπε «επειδή είναι το μονοπάτι από τη Ναζαρέτ στην Καπερναούμ που πολλοί πιστεύουν ότι περπάτησε ο Ιησούς». Αποφάσισα εκείνη τη στιγμή ότι ήθελα να περπατήσω σε εκείνο το μονοπάτι, κι έτσι άρχισα να σχεδιάζω ένα ταξίδι στο Ισραήλ.

Έξι εβδομάδες πριν από το ταξίδι, έσπασα τον αστράγαλό μου. Ο σύζυγός μου ανησυχούσε για τον τραυματισμό. Η μεγαλύτερη ανησυχία μου ήταν πώς θα βάδιζα «στο μονοπάτι του Ιησού» έναν μήνα αργότερα. Είμαι ισχυρογνώμων από τη φύση μου, οπότε δεν ακύρωσα τα αεροπορικά εισιτήρια.

Θυμάμαι να συναντώ την Ισραηλινή οδηγό μας εκείνο το όμορφο πρωινό του Ιουνίου. Πήδηξα έξω από το βαν και μετά έβγαλα ένα ζευγάρι πατερίτσες και ένα σκούτερ για τα γόνατα. Η Μύα, η οδηγός μας, έριξε μια ματιά στον γύψο μου και είπε: «Αχ, δεν νομίζω ότι μπορείς να βαδίσεις σε αυτό το μονοπάτι σε αυτήν την κατάσταση».

«Ίσως όχι» απήντησα. «Αλλά τίποτε δεν με εμποδίζει να προσπαθήσω». Εκείνη έκανε ένα μικρό νεύμα και ξεκινήσαμε. Την αγαπώ γι’ αυτό, επειδή πίστεψε ότι μπορούσα να περπατήσω στο μονοπάτι παρά τον τραυματισμό.

Περπάτησα για λίγο μόνη μου στο απότομο μονοπάτι και στους βράχους. Κατόπιν, συγκινημένη από την ειλικρίνεια της δέσμευσής μου, η Μύα έβγαλε ένα λεπτό σχοινί, το έδεσε στο τιμόνι του σκούτερ μου και άρχισε να τραβά. Με ανέβασε στους λόφους, μέσα από περιβόλια με λεμόνια και κατά μήκος της όχθης της θάλασσας της Γαλιλαίας. Στο τέλος του ταξιδιού, εξέφρασα ευγνωμοσύνη για τη γλυκιά οδηγό μου, η οποία με είχε βοηθήσει να πραγματοποιήσω κάτι που δεν θα μπορούσα ποτέ να είχα επιτύχει από μόνη μου.

Όταν ο Κύριος κάλεσε τον Ενώχ να ταξιδέψει στη χώρα και να καταθέσει μαρτυρία για Αυτόν, ο Ενώχ δίστασε¹. Ήταν απλώς ένα παιδάκι, αργός στην ομιλία. Πώς θα μπορούσε να περπατήσει σε εκείνο το μονοπάτι στην κατάστασή του; Είχε τυφλωθεί από αυτό που ήταν καταρρακωμένο μέσα του. Η απάντηση του Κυρίου σε αυτά που τον εμπόδιζαν ήταν απλή και άμεση: «Βάδιζε μαζί μου»². Όπως ο Ενώχ, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ένας που μωλωπίσθηκε και καταρρακώθηκε για εμάς³ θα επιτρέψει στη θνητότητα να κάνει το έργο της μέσα μας, αλλά δεν μας ζητεί να αντιμετωπίσουμε αυτές τις δυσκολίες μόνοι μας⁴. Ανεξάρτητα από το βάρος της ιστορίας μας ή την τρέχουσα πορεία του μονοπατιού μας, Αυτός θα μας καλέσει να βαδίζουμε μαζί Του⁵.

Σκεφθείτε τον νέο άνδρα που ήταν σε δύσκολη θέση ο οποίος συνάντησε τον Κύριο σε μια ερημιά. Ο Ιακώβ είχε ταξιδέψει μακριά από το σπίτι του. Στο σκοτάδι της νύκτας, είδε ένα όνειρο που όχι μόνο είχε μία σκάλα, αλλά επίσης και σημαντικές υποσχέσεις διαθήκης, συμπεριλαμβανομένης αυτής που μου αρέσει να αποκαλώ την υπόσχεση πέντε δαχτύλων⁶. Εκείνη τη νύκτα ο Κύριος στάθηκε δίπλα στον Ιακώβ, συστήθηκε ως ο Θεός του πατέρα του Ιακώβ και κατόπιν υποσχέθηκε:

Εγώ είμαι μαζί σου.
Θα σε διαφυλάξω.
Θα σε φέρω ξανά στο σπίτι.
Δεν θα σε εγκαταλείψω.
Θα τηρήσω την υπόσχεσή μου προς εσένα⁷.

Ο Ιακώβ έπρεπε να επιλέξει. Θα μπορούσε να επιλέξει να ζήσει τη ζωή του απλώς εξοικειωμένος με τον Θεό του πατέρα του ή θα μπορούσε να επιλέξει να ζήσει τη ζωή σε αφοσιωμένη σχέση διαθήκης με Εκείνον. Χρόνια αργότερα ο Ιακώβ κατέθεσε μαρτυρία για μία ζωή που ζούσε μέσα σε αυτές τις υποσχέσεις της διαθήκης του Κυρίου: «[Ο Θεός]… με εισάκουσε την ημέρα τής θλίψης μου, και ήταν μαζί μου στον δρόμο, στον οποίο πορευόμουν»⁸. Ακριβώς όπως έκανε για τον Ιακώβ, ο Κύριος θα απαντήσει στον καθέναν μας την ημέρα της θλίψης μας, αν επιλέξουμε να προσδέσουμε τη ζωή μας με τη δική Του. Έχει υποσχεθεί να βαδίζει μαζί μας στον δρόμο.

Αυτό το ονομάζουμε βαδίζοντας στο μονοπάτι της διαθήκης – ένα μονοπάτι που αρχίζει με τη διαθήκη του βαπτίσματος και οδηγεί σε βαθύτερες διαθήκες που συνάπτουμε στον ναό. Ίσως ακούτε αυτά τα λόγια και σκέπτεστε τα πλαίσια ελέγχου. Ίσως το μόνο που βλέπετε είναι ένα μονοπάτι προϋποθέσεων. Μία πιο κοντινή ματιά αποκαλύπτει κάτι πιο συναρπαστικό. Μία διαθήκη δεν αφορά μόνον ένα συμβόλαιο, αν και αυτό είναι σημαντικό. Πρόκειται για μία σχέση. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον δίδαξε: «Το μονοπάτι της διαθήκης έχει να κάνει μόνο με τη σχέση μας με τον Θεό»⁹.

Σκεφθείτε μία διαθήκη γάμου. Η ημερομηνία του γάμου είναι σημαντική, αλλά εξίσου σημαντική είναι η σχέση που δημιουργήθηκε μέσω της ζωής που έζησαν μαζί μετά. Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση διαθήκης με τον Θεό. Έχουν τεθεί όροι και θα υπάρξουν προσδοκίες καθ’ όλη τη διάρκεια. Κι όμως καλεί τον καθέναν μας να έλθει καθώς είναι εις θέσιν, με πλήρη πρόθεση καρδιάς και να «βαδίσ[ει] εμπρός»¹⁰ με Εκείνον στο πλευρό του, ευελπιστώντας ότι οι υπεσχημένες ευλογίες Του θα έλθουν. Οι γραφές μάς υπενθυμίζουν ότι συχνά εκείνες οι ευλογίες έρχονται στον δικό Του χρόνο και με τον δικό Του τρόπο: 38 χρόνια¹¹, 12 χρόνια¹², αμέσως¹³. Όπως θα απαιτήσει το μονοπάτι σας, έτσι θα είναι και η συμπαράστασή Του¹⁴.

Είναι μια αποστολή συγκατάβασης. Ο Ιησούς Χριστός θα μας συναντήσει εκεί όπου είμαστε όπως είμαστε. Αυτός είναι ο λόγος για τον κήπο, τον σταυρό και τον τάφο. Ο Σωτήρας εστάλη για να μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε¹⁵. Όμως το να μείνουμε εκεί όπου είμαστε δεν θα φέρει την απελευθέρωση που επιζητούμε. Όπως ακριβώς δεν άφησε τον Ιακώβ εκεί στο χώμα, ο Κύριος δεν έχει την πρόθεση να αφήσει κανέναν από εμάς εκεί που είμαστε.

Είναι επίσης μια αποστολή αναλήψεως. Θα εργαστεί μέσα μας¹⁶ για να μας εξυψώσει εκεί που είναι Αυτός και, κατά τη διαδικασία, θα μας δώσει τη δυνατότητα να γίνουμε όπως Εκείνος είναι. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε να μας εξυψώσει¹⁷. Θέλει να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε. Αυτός είναι ο λόγος του ναού.

Πρέπει να θυμόμαστε: δεν είναι ο μόνο ο δρόμος που θα μας υπερυψώσει· είναι ο σύντροφος – ο Σωτήρας μας. Και αυτός είναι ο λόγος της σχέσης διαθήκης.

Όταν ήμουν στο Ισραήλ, επισκέφθηκα το Δυτικό Τείχος. Για τους Ιουδαίους, αυτή είναι η αγιότερη τοποθεσία στο Ισραήλ. Είναι το μόνο που απομένει από τον ναό τους. Οι περισσότεροι φορούν τα καλύτερα τους, όταν επισκέπτονται αυτό το ιερό μέρος. Η επιλογή του ενδύματός τους είναι σύμβολο της αφοσίωσής τους στη σχέση τους με τον Θεό. Επισκέπτονται το τείχος για να διαβάσουν γραφές, να λατρέψουν και να εκφράσουν τις προσευχές τους. Η επίκληση για έναν ναό ανάμεσά τους καταναλώνει κάθε τους ημέρα, κάθε προσευχή τους, αυτή η λαχτάρα για έναν οίκο διαθήκης. Θαυμάζω την αφοσίωσή τους.

Όταν επέστρεψα σπίτι από το Ισραήλ, άκουγα πιο προσεκτικά τις συζητήσεις γύρω μου σχετικά με τις διαθήκες. Παρατήρησα ανθρώπους να ρωτούν: Γιατί θα πρέπει να βαδίσω σε ένα μονοπάτι διαθήκης; Πρέπει να εισέλθω σε έναν οίκο για να συνάψω διαθήκες; Γιατί φορώ το άγιο ένδυμα; Θα πρέπει να επενδύω σε μία σχέση διαθήκης με τον Κύριο; Η απάντηση σε αυτές τις καλές και σημαντικές ερωτήσεις είναι απλή: Εξαρτάται από τον βαθμό της σχέσης που θέλετε να βιώσετε με τον Ιησού Χριστό¹⁸. Καθένας από εμάς θα πρέπει να ανακαλύψει τη δική του απάντηση σε αυτές τις βαθιά προσωπικές ερωτήσεις.

Ορίστε η δική μου: Περπατώ σε αυτό το μονοπάτι ως «αγαπημένη θυγατέρα επουράνιων γονέων»¹⁹, θεϊκά γνωστή²⁰ και βαθιά έμπιστη²¹. Ως παιδί της διαθήκης, δικαιούμαι να λάβω υπεσχημένες²² ευλογίες. Έχω επιλέξει²³ να βαδίζω μαζί με τον Κύριο. Έχω κληθεί²⁴ για να σταθώ ως μάρτυρας του Χριστού. Όταν το μονοπάτι με καταβάλει, ενδυναμώνομαι²⁵ με επικουρική χάρη. Κάθε φορά που διασχίζουμε το κατώφλι του οίκου Του, βιώνω βαθύτερη σχέση διαθήκης με Εκείνον. Καθαγιάζομαι²⁶ με το Πνεύμα Του, προικοδοτούμαι²⁷ με τη δύναμή Του και ξεχωρίζομαι²⁸ για να οικοδομήσω τη βασιλεία Του. Μέσω της διαδικασίας καθημερινής μετάνοιας και εβδομαδιαίας μετάληψης, μαθαίνω να γίνομαι σταθερή²⁹ και να περνώ ευεργετώντας³⁰. Βαδίζω σε αυτό το μονοπάτι με τον Ιησού Χριστό, προσδοκώντας την υπεσχημένη ημέρα κατά την οποία θα έλθει ξανά. Τότε θα επισφραγισθώ δική Του³¹ και θα υψωθώ ως αγία³² θυγατέρα του Θεού.

Γι’ αυτό βαδίζω στο μονοπάτι της διαθήκης.

Γι’ αυτό εμμένω στις υποσχέσεις της διαθήκης.

Γι’ αυτό εισέρχομαι στον οίκο διαθήκης Του.

Γι’ αυτό φορώ το άγιο ένδυμα ως συνεχή υπενθύμιση.

Επειδή θέλω να ζήσω σε αφοσιωμένη σχέση διαθήκης με Εκείνον.

Ίσως κι εσείς το ίδιο. Αρχίστε εκεί που είστε³³. Μην αφήνετε την κατάστασή σας να σας εμποδίζει. Θυμηθείτε, ο ρυθμός ή η τοποθέτηση στο μονοπάτι δεν είναι τόσο σημαντικά όσο η πρόοδος³⁴. Ζητήστε από κάποιον που εμπιστεύεστε και ο οποίος βρίσκεται στο μονοπάτι της διαθήκης να σας συστήσει τον Σωτήρα που έχει γνωρίσει. Μάθετε περισσότερα για Εκείνον. Επενδύετε στη σχέση συνάπτοντας διαθήκη μαζί Του. Δεν έχει σημασία η ηλικία ή η κατάστασή σας. Μπορείτε να βαδίζετε μαζί Του.

Αφού τελειώσαμε με τον περίπατο στο μονοπάτι του Ιησού, η Μύα δεν πήρε πίσω το σχοινί της. Το άφησε δεμένο στο σκούτερ μου. Τις επόμενες ημέρες τα ανίψια μου, που είναι στην εφηβεία και ο φίλος τους, με τραβούσαν εναλλάξ στους δρόμους της Ιερουσαλήμ³⁵. Φρόντισαν να μην χάσω τις ιστορίες του Ιησού. Θυμήθηκα τη δύναμη της ανερχόμενης γενεάς. Μπορούμε να μάθουμε από εσάς. Έχετε γνήσια επιθυμία να γνωρίσετε τον οδηγό, Ιησού Χριστό. Εμπιστεύεστε τη δύναμη του σχοινιού που μας οδηγεί σε Εκείνον. Είστε ασυνήθιστα προικισμένοι στο να συναθροίζετε άλλους σε Εκείνον³⁶.

Ευτυχώς, βαδίζουμε μαζί σε αυτό το μονοπάτι, ζητώντας ενθάρρυνση στην πορεία³⁷. Καθώς μοιραζόμαστε την προσωπική μας εμπειρία με τον Χριστό, θα ενδυναμώσουμε την προσωπική μας αφοσίωση. Για αυτό δίδω μαρτυρία στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.