ទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក
អាលីស វិចតូរីយ៉ា វ៉េស្តុន-ឈើវួដ រដ្ឋអាខាន់សាស ស.រ.អា.
ខ្ញុំបានអង្គុយនៅជ្រុងម្ខាងនៃបន្ទប់សេឡេស្ទាលក្បែរព្យាណូខ្យល់អំឡុងពេលការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ម៉ិមហ្វីសថែនណេស៊ី ។ ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត ( 1920–2007 ) ជាសមាជិកមួយរូបក្នុងគណៈប្រធានទីមួយពីឆ្នាំ 1995 ដល់ 2007 បានមកឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះ ។ លោក និង ថ្នាក់ដឹកនាំមួយចំនួនផ្សេងទៀតបានអង្គុយនៅពីក្រោយមីក្រូហ្វូន ។ មានក្រុមចម្រៀងរបស់សាសនាចក្រក្នុងមូលដ្ឋានមួយក្រុមបានដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់ ហើយឈរនៅពីក្រោយពួកលោក ។
មានយុវនារីម្នាក់ដែលខ្ញុំបានបង្រៀនសួរសុខទុក្ខគឺជាសមាជិកម្នាក់នៅក្នុងក្រុមចម្រៀងនោះ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានពេញក្នុងការប្រជុំនោះទូលសុំថា នាងនឹងទទួលបាននូវអ្វីដែលនាងបានលះបង់មកកាន់ទីនេះ ។ នាងធ្លាប់ប្រាប់ខ្ញុំថា នាងមកកាន់ការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃនោះ ដើម្បីចង់ដឹងអំពីជំហរខាងវិញ្ញាណរបស់នាងចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ នាងធ្លាប់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរកាលពីមុន ហើយទោះជានាងធ្លាប់បានប្រែចិត្តក្ដី ក៏នាងនៅតែគ្មានអារម្មណ៍ល្អចំពោះខ្លួនឯង ហើយថែមទាំងគ្មានអារម្មណ៍ល្អពីការច្រៀងនៅក្នុងក្រុមចម្រៀងនោះដែរ ។
ខ្ញុំបានមើលទៅប្រធាន ហ្វោស្ត ដោយមានអារម្មណ៍ថា ក្នុងនាមជាអ្នកតំណាងមួយរូបរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ លោកគួរតែមានលទ្ធភាពដើម្បីធ្វើនូវអ្វីមួយ ។ ប៉ុន្តែតើខ្ញុំអាចប្រាប់ដល់លោកតាមរបៀបណា ហើយតើលោកអាចធ្វើអ្វីមួយតាមរបៀបណាបាន ? បន្ទាប់ពីការប្រជុំនោះ លោកបានដើរចេញពីបន្ទប់តាមផ្លូវដែលលោកបានដើរចូលមក ហើយដោយគ្មានការណែនាំ ការចាប់ដៃ និងការនិយាយឆ្លើយឆ្លងឡើយ ។ ខ្ញុំបានយល់ថា លោកមានភាពមមាញឹក ហើយមានការធ្វើដំណើរដែលបានរៀបចំទុក ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែអធិស្ឋាន ។
ដោយគិតនៅក្នុងចិត្ត ប្រធាន ហ្វោស្តមើលមុខខ្ញុំមួយសន្ទុះ—ដោយជ្រួញចិញ្ចើម ។ កាលការប្រជុំនោះបានបញ្ចប់ ពន្លឺនៃអារម្មណ៍រីករាយបានលេចឡើងនៅផ្ទៃមុខរបស់លោក ។
លោកបានមើលមុខខ្ញុំម្ដងទៀត រួចរំពេចនោះបានក្រោកឈរ ហើយងាកក្រោយដោយឈោងដៃរបស់លោកតាមដែលលោកអាចធ្វើបាន ។ លោកបានចង្អុលទៅមិត្តខ្ញុំ ។ រួចលោកបានថ្លែងឮៗដោយភាពម៉ឺងម៉ាត់ថា « ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់អ្នក ! »
សញ្ញាបង្ហាញរបស់ប្រធានហ្វោស្តយ៉ាងតូច ហើយសាមញ្ញ ប៉ុន្តែវាមានឥទ្ធពលដ៏អស្ចារ្យដែលអាចកើតមានតែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ដោយប្រាប់ដល់លោកនូវអ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចប្រាប់បាន ។ ពាក្យប៉ុន្មានម៉ាត់នោះបានប្រទានពរដល់មិត្តខ្ញុំ ហើយបានបន្តពង្រឹងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំថា ព្រះអម្ចាស់គិតគូរគ្រប់ជ្រុងជ្រោយពីជីវិតរបស់យើង ហើយ « ដោយកិច្ចការតូចតាច និង ងាយ ទើបនាំឲ្យកើតកិច្ចការធំៗបាន » ( អាលម៉ា 37:6 ) ។