ថ្នាំបំពុលដែលទាក់ទាញបំផុត
អាលីសុន អិល រេនឌល រដ្ឋ យូថាហ៍ ស.រ.អា.
កាលខ្ញុំចេញតាមទ្វារខាងមុខផ្ទះទៅយកសារព័ត៌មាន ខ្ញុំបានឃើញរឿងមួយដែលធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំសៅហ្មង ។ ពំនូកដីដែលស្រមោចភ្លើងបានពូនឡើងពីយប់មិញ ដោយមានផុសចេញមកពីស្នាមប្រេះនៅវាលស្មៅមុខផ្ទះ និង ផ្លូវដើរ ។
ទោះជាស្វាមីខ្ញុំ និង ខ្ញុំមិនធ្លាប់រស់នៅរដ្ឋ តិចសាស ស.រ.អា. ក្ដីក៏ខ្ញុំបានដឹងពីបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់នៃការខាំទិចរបស់ស្រមោចនេះដែរ ឈ្មោះរបស់វាមិនមែនត្រូវបានគេឲ្យដោយសារតែពណ៌របស់វានោះទេ ។ ខ្ញុំរត់ទៅកន្លែងដាក់ឡាន ជាកន្លែងដែលយើងទុកថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតនៅទីនោះ ។ រួចខ្ញុំបានអានការណែនាំនៅលើនោះ ។
វាសរសេរថា « [ ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតនេះ ] គឺទាក់ទាញបំផុតដល់ស្រមោចភ្លើង » ។ « វានឹងនាំថ្នាំនោះចូលទៅក្នុងពំនូកមេវាស៊ី ហើយហ្វូងស្រមោចនោះនឹងស្លាប់ » ។ ស្លាកណែនាំនោះបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យរោយថ្នាំនោះមួយចំនួនលើពំនូកនោះ និងជុំវិញពំនូកវា ។ ហ្វូងស្រមោចនឹងធ្វើការបន្ទាប់ទៀត ។
ខ្ញុំមានចិត្តសង្ស័យខ្លះ ។ ចំពោះខ្ញុំ ស្រមោចភ្លើងហាក់ដូចជាឈ្លាសវៃ អាចសង់ពំនូកដ៏ខ្ពស់តែក្នុងរយៈពេលមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំសង្ស័យថា វានឹងមិនស៊ីថ្នាំពុលនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែរោយវាចោល ។
មួយសន្ទុះក្រោយមក ខ្ញុំបានឃើញពំនូកនោះមានភាពច្របូកច្របល់ ។ ខ្ញុំបានឈរឲ្យឆ្ងាយ ប៉ុន្តែបានឱនមើលភាពច្របូកច្របល់នោះ ។ វាបានរត់ច្រួលច្រាលចេញខាងក្រៅដូចជានំម៉ាណាធ្លាក់ពីលើមេឃដូច្នោះដែរ ។ វាបានទាញកន្ត្រាក់គ្រាប់ថ្នាំសៗទាំងនោះជាមួយនឹងដង្គាបដ៏តូចរបស់វា ហើយប្រញាយគ្នាប្រញាប់នាំយកថ្នាំបំពុលនោះចូលទៅក្នុងពំនូករបស់វា ។
ខ្ញុំបានមើលទាំងភាពភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ។ វាសុខចិត្តយកថ្នាំបំពុលចូលទៅក្នុងសំបុកវា ។ ពិតណាស់ ពាក្យថា « ទាក់ទាញបំផុត » នោះគឺមិនបានបំផ្លើសឡើយ ។ ក្រុមហ៊ុនថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតនេះ អាចធ្វើឲ្យអ្វីមួយដែលអាក្រក់—គឺសាហាវបំផុត—មើលទៅដូចជារឿងល្អណាស់ ។
ខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃើញគំរូដ៏អស្ចារ្យជាក់ច្បាស់មួយ ពរបៀបដែលរឿងអាក្រក់អាចធ្វើឲ្យមើលទៅថាហាក់ ដូចល្អពីមុនឡើយ ។ វាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតពីរបៀបដែលសាតាំងធ្វើនូវរឿងដូចគ្នានេះ ។ ខ្ញុំត្រូវបានលួងលោមឲ្យដឹងថា ទោះជាវាអាចរោយថ្នាំបំពុលរបស់វាជុំវិញផ្ទះខ្ញុំក្ដី ក៏វាមិនអាចនាំយកថ្នាំនោះចូលមកខាងក្នុងផ្ទះបានឡើយ—លុះត្រាតែខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យវាចូល ។ អញ្ចឹងតើខ្ញុំការពារកុំឲ្យវាចូលមកតាមរបៀបណា ?
បទគម្ពីរមួយដែលខ្ញុំចូលចិត្តបានផុសឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំ ៖ « ត្បិតមើលចុះ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានប្រទានដល់មនុស្សគ្រប់រូប ដើម្បីឲ្យគេអាចដឹងខុសត្រូវ » ។ ដោយមានព្រះវិញ្ញាណនោះ មរមនពន្យល់ថា យើង « អាចដឹងដោយដំរិះដ៏ឥតខ្ចោះ » ថារឿងមួយណាមកពីព្រះ ឬ សាតាំង ( មរ៉ូណៃ 7:16 ) ។
បទពិសោធន៍នៃការមើលហ្វូងស្រមោចដ៏មានវាសនាអាក្រក់ទាំងនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអំណរគុណថា ស្វាមីខ្ញុំ និង ខ្ញុំអាចវិនិច្ឆ័យ ហើយដឹងដោយប្រាកដពីមុនអនុញ្ញាតឲ្យអ្វីមួយចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់យើង ។ កិច្ចការយើងគឺត្រូវបង្រៀនកូនចៅយើងឲ្យធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីពួកគេអាចស្គាល់ពីថ្នាំបំពុល កាលពួកគេជួបប្រទះនឹងវាផងដែរ ។
កាលខ្ញុំឱនមើលសត្វល្អិតទាំងនោះដឹកជញ្ជូនគ្រាប់ថ្នាំទាំងអស់ចូលទៅក្នុងពំនូករបស់វា ខ្ញុំបានសច្ចាអស់ពីចិត្តខ្ញុំដើម្បីការពារថ្នាំបំពុលមិនឲ្យចូលក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំឡើយ ។
ស្លាកណែនាំនោះបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យរោយថ្នាំនោះមួយចំនួនលើពំនូកនោះ និងជុំវិញវា ។ ហ្វូងស្រមោចនឹងធ្វើការបន្ទាប់ទៀត ។