Pailub: Sobra Pa Sa Pagpaabut
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Ang pagpailub dili sayon nga leksyon nga makat-unan dayon, apan angay gyud kini.
“Sister Olsen, kami mopanalangin nga magbaton ka og pailub.” Dili kadtong mga pulonga ang gusto nakong madungog. Nag-ampo ko tibuok adlaw aron makabaton og igong pagtuo nga maayo. Sa panalangin, gisaraan ko nga sa katapusan moarang-arang ko, apan gipaniguro ngari nako nga kini mataud-tauran.
Nanghupaw ko sa paghuman og pagpanalangin sa mga eIder nako. Ako adunay tulo na lang ka buwan nga nahabilin sa akong misyon, ug gusto nakong mogawas kauban ang mga tawo—dili masakit. Gusto nakong dawaton ang kabubut-on sa Ginoo, apan sa tinuoray wala ko kasabut nganong Iya pa ko nga papaabuton.
Milungtad og pipila ka adlaw usa pa nako nadawat ang akong sitwasyon. Akong gidawat ang kamatuoran nga dili ko maayo diha-diha dayon, apan mibati ko nga miserable—hangtud usa ka adlaw midangop ko sa kasulatan. Sa katapusan, akong nakaplagan ang kalinaw nga akong gikinahanglan diha sa Santiago 1. Nakaplagan ni Joseph Smith ang iyang tubag sa bersikulo 5—ang sa ako kay anaa sa mga bersikulo 2–4:
“Mga igsoon ko, isipa nga maoy tumang kalipay sa diha nga igakasugat ninyo ang nagkalainlaing mga panulay [giusab diha sa Hubad ni Joseph Smith ang “nagkalainlaing mga panulay” ngadto sa “daghan nga mga kasakit”;
“Kay kamo nahibalo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangput sa pagkamainantuson.
“Mao lamang nga kinahanglan ang pagkamainantuson inyong tugutan sa hingpit nga pagbuhat, aron kamo mamahingpit ug masangkap, nga walay makulang.”
Sa akong pagbasa niadtong mga bersikulo, dili ko makasulti nga diha-diha dayon ako “nalipay” nga ako nasakit, apan nakakat-on ko og pipila ka butang nga nakatabang nako nga dili kaayo mobati nga miserable sa akong sitwasyon.
Ang kamatuoran nga wala ko maayo diha-diha dayon wala magpasabut nga ako walay pagtuo, ug wala kini nagpasabut nga ang Ginoo wala maghunahuna sa akong sitwasyon—bali gani, sa tinuoray. Ang Ginoo igong naghunahuna aron sulayan ang akong pagtuo pinaagi sa paglangay nga maayo ko aron makapalambo ko og pailub.
Nakaamgo ko nga ang Ginoo gusto nga makapalambo ko og pailub kay kini mahinungdanon nga kinaiya. Ang pagpailub makapaputli nato. Ang pagpailub makatabang nato nga mas mahisama sa Manluluwas. Ako adunay importanting mga responsibilidad isip full-time nga misyonaryo, apan nakaamgo ko nga kon kabahin na sa pagserbisyo sa Ginoo, Siya naghunahuna sa instrumento sama sa Iyang paghunahuna sa buluhaton. Ang Ginoo nagtudlo nako og pailub aron ako mahimong mas maayo ug mas epektibo nga misyonaryo sa katapusang mga bulan sa akong misyon.
Ang gisaad ngari nako nga panalangin nga maayo sa katapusan miabut, apan wala natapos didto ang leksyon sa pagpailub. Daghang mga panalangin sa atong kinabuhi—kaminyoon, panarbaho, pagbaton og mga anak, kahimsog sa pisikal o emosyonal, tubag sa mga pag-ampo—dili moabut sa panahon kon kanus-a kita nagdahum niini. Kon kamo makasinati nga malangay ang mga tubag sa pag-ampo, ug inyo kini nga masinati, pasalig nga magmapailubon pinaagi sa pagsalig sa Ginoo ug sa Iyang timing. Kini mopanalangin sa inyong kinabuhi.
Panglantaw sa Pagpailub
Miuli ko sa misyon nga nasayop sa pagbati nga dili na nako kinahanglan ang mga leksyon kabahin sa pailub. Mahitungod sa pailub, dili kini leksyon nga atong makat-unan kausa lang. Si Elder Neal A. Maxwell (1926–2004) sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles namulong kabahin sa pailub, ug ako kining gibasa sa unang higayon human sa masakit nga pakigbulag sa tawo nga akong gi-date. Nasagmuyo ug daw nawad-an ko sa paglaum, ug nianang puntuha, layo ra kaayo sa akong hunahuna nga kinahanglan kon mapahinumduman nga magpailub. Makatingala, ang mga ideya ni Elder Maxwell kabahin sa pailub nagtudlo kanako og gamhanang mga konsepto nga hingpit nakausab sa akong panglantaw (pag-usab) ug nakatabang nako nga mopasalig pag-usab nga magmapailubon.
Ang Pagpailub Dili Gayud ang Pag-undang
Sama pananglit, akong nakat-unan nga ang pagpasalig nga magmapailubon wala magpasabut nga kita wala nay mahimo ug mawad-an og paglaum. Si Elder Maxwell mitudlo: “Ang pailub dili ang pagkawalay panumbaling. Sa tinuoray, kini nagpasabut nga nanumbaling gayud apan andam, bisan pa, nga motugyan sa Ginoo ug sa unsay gitawag diha sa kasulatan nga ‘dagan sa panahon.’”1 Kanunay naghunahuna ko sa pailub nga daw usa ka pauyon-uyon lang nga reaksyon sa mga kasinatian sa kinabuhi, ingon og sunod-sunod lang. Apan ang pailub dili og sunod-sunod lang. Ang pailub usa ka pagpakita sa kalig-on sa pagkatawo ug debosyon ngadto sa Ginoo.
Ang Pailub Masaligon, Dili Kakulba
Si Elder Maxwell mitudlo usab: “Ang pailub mao ang kaandam sa pagsaksi sa pagpadayag sa mga katuyoan sa Dios uban sa katingala ug kahinam, kaysa mobati og kabalaka tungod sa atong sirkumstansya. Sa laing pagkasulti, ang mabalak-ong pagsige og abli sa oven makapahulpa sa cake imbis nga motubo. Mao usab kini ngari kanato. Kon kita kanunay nga hakog sa pagsusi kon kita malipayon, dili kita magmalipayon.”2 Kini nga ideya mituhop gyud kanako (ug dili lang tungod kay dili ko mapailubon nga baker). Makawala sa kadasig kon ang mga plano mapakyas o dili mahitabo sama sa atong gidahuman. Sa atong tawhanong hunahuna, ang balaanong timing mahimong lisud sabton. Apan ang akong nasabtan mao nga ang Dios usa ka mahigugmaong Amahan kinsa adunay plano nga naggarantiya og kalipay kon kita matinud-anon, ug ako nakakat-on sa pagdawat sa Iyang timing nga may pasalig—dili kakulba.
Dili Kini Kanunayng kabahin Nato
Tungod ang pailub nagsulay kanato sa personal nga lebel, ang atong pagtutok anaa kanunay sa atong kaugalingon. Apan si Elder Maxwell mitudlo nga “ang pailub nagtabang usab kanato nga makaamgo nga samtang kita andam nga mopadayon, adunay igong nakat-unan sa usa ka kasinatian, ang atong padayon nga presensya kasagaran gikinahanglan isip kabahin sa palibut nga magkat-on ang uban.”3 Wala lang kita magkinahanglan og pailub, apan ang uban nagkinahanglan usab sa atong pailub o sa ehemplo sa atong pailub. Kini nga ideya wala gayud nako mahunahuna, ug kini nakatabang nako sa paglantaw sa pailub isip talagsaong kinaiya, duol kaayo sa gugmang putli, ang tiunay nga gugma ni Kristo, nga “dili gayud mopakyas” (Moroni 7:46).
Sobra Pa sa Pagpaabut
Bisan kon kita adunay hustong panglantaw, ang pagpaabut mahimong lisud. Apan akong nakat-unan nga ang pailub sobra pa sa pagpaabut. Ako kining nakat-unan gikan sa akong igsoon nga lalaki nga si Andrew ug iyang asawa, si Brianna, samtang sila nag-atubang sa hagit nga dili makabaton og mga anak. Bisan tuod nawala ang ilang paglaum sa dihang ilang nasayran nga dili sila makabaton og mga anak, sila nakakaplag og bag-ong paglaum pinaagi sa pagsagop—apan kana nagpasabut gihapon nga magpaabut.
Nagduhaduha ko sa paggamit sa pulong nga paabut kon maghisgot kabahin kanila tungod kay ang pulong kanunay nagpasabut nga wala maglihok. Para kanila, ang pagpaabut wala magpasabut nga walay buhaton hangtud adunay bata nga moabut—ang pailub sobra pa gyud niana.
Si Andrew miingon, “Anaa gayud sa mga kamot sa Ginoo ang pagsagop, wala sa amoa. Apan maayo ang among gibati nga adunay mabuhat aron makab-ut ang among tumong nga makabaton og mga anak sa among pamilya.” Pinaagi man sa blogging, pagpakigbahin sa ilang impormasyon sa pagkontak ngadto sa mga higala ug pamilya, o malakip sa lokal nga mga grupo sa mga ginikanan nga mosagop, sila “[nag]buhat sa tanan nga mga butang nga ubos sa [ilang] gahum” (D&P 123:17), ug dayon sila misalig sa Ginoo.
Human sa daghang katuigan sa pagpaabut ug pag-ampo, sila nakasagop og matahum nga batang babaye nga ginganlan og Jessica. Sa dihang ila siya nga gigakos, mga tuig sa kasagmuyo ug kawala sa kadasig nahanaw. Para kanila, siya kaniadto ug karon usa ka milagro.
Lima na ka tuig ang milabay sukad ilang gisagop si Jessica, ug sa milabayng upat ka tuig, sila naningkamot sa pagsagop og laing bata. Ang pagpaabut nagsugod na usab. Si Brianna miingon nako, “Ang mga tawo kanunay nagpahinumdom kanamo nga kon ang bata para gyud sa among pamilya, kini moabut. Kami nasayud nga sila sakto, apan dili usab mahimo nga kami walay buhaton samtang kami nagpaabut. Kinahanglan kaming magbaton og pagtuo nga kini mahitabo apan kami usab magpadayon, magkinabuhi, maghimo og mga plano para sa among umaabut, maglingaw-lingaw, ug magtagamtam sa panag-uban.”
Ang pagpaabut lisud, apan sila si Andrew ug Brianna nagtudlo nako nga piliong magmalipayon karon. Sayon nga hunahunaon, “Magmalipayon ko kon ____________,” apan daghan kaayo ang dili nato matagamtam sa kinabuhi kon atong ilangay ang atong kalipay. Bisan tuod usahay ibaliwala nato ang atong mga tinguha aron mosunod sa kabubut-on sa atong Amahan, wala kana magpasabut nga ato usab nga ibaliwala ang atong kalipay. Ang Iyang gugma makahatag og kalig-on, mopuno sa kahaw-ang, ug modasig og paglaum.
Ang Ehemplo sa Manluluwas sa Pagpailub
Litrato sa stonemason pinaagi ni AngelGV/iStock/Thinkstock; litrato sa estatutwa pinaagi sa lawrod4/iStock/Thinkstock
Ang Manluluwas mao ang atong hingpit nga ehemplo sa pagpailub. Para kanako, ang Iyang mga pulong diha sa Tanaman sa Getsemani nagpakita sa Iyang pailub. Tunga-tunga sa grabe kaayong pag-antus ug sakripisyo, Siya mihangyo nga, kon mahimo, ang kupa isaylo lang Kaniya. “Ngani,” Siya miingon, “dili sumala sa akong pagbuot kondili sa imo” (Mateo 26:39). Ang pulong nga ngani nagdala og gamhanang mensahe. Bisan pa sa unsay gusto sa Manluluwas nianang higayona, Siya mipakita sa Iyang kaandam sa pagsunod sa kabubut-on sa Iyang Amahan ug paglahutay.
Kitang tanan kinahanglang magpaabut sa mga butang nga atong gusto sa atong kinabuhi—bisan usahay sa pinakamatarung nga tinguha sa atong kasingkasing. Apan si Jesukristo, atong “langitnong Higala,”4 mohupay ug mosiguro kanato nga ang maayong mga butang moabut. Ug Siya mahigugmaong nagpailub kanato samtang kita nagkat-on nga mahisama Kaniya, samtang atong atubangon ang mga gidahum ug wala damha nga mga kalisud sa pagka-mortal ug moingon sa atong Amahan, “Ngani dili sumala sa akong pagbuot, kondili sa imo.”
Ang akong panglantaw sa pailub siguradong nausab samtang nagkahamtong ko. Ang pagpailub usa ka proseso, ug kanunay ko nga magkat-on. Bisan tuod ang pagpaabut mahimong lisud, ako nakakat-on nga “magmalipayon” kon ang akong pailub gisulayan—dili tungod kay nakakaplag ko og kalipay sa kalisud niini, apan tungod kay ako nasayud nga kini adunay mahimayaong katuyoan. Nasayud ko nga ang “pagkamainantuson tugutan sa hingpit nga pagbuhat ” usa ka bahin sa pagtuman sa akong katuyoan dinhi sa yuta nga sa umaabut nga adlaw “mamahingpit, ug masangkap nga walay makulang” (Santiago 1:4).